|
Schooljaar 1991-1992. Wijkschooltje in Lummen. Elem was het dochtertje van een Turkse vader en een Vlaamse moeder. Het meisje kreeg ontzettend veel aandacht van de lieve juf en van alle kindjes in de school. Ze was uniek omdat niemand in de hele school een Turkse papa had.
Op een dag kwam er een haar in de soep, en in de boter ook, toen het kleuterklasje van Elem medisch onderzocht werd. Op het hoofdje van Elem zat er een hele nest luizen en neten! Zij zag er ook onverzorgd en onhygiënisch uit. Het nieuws verspreidde zich razendsnel in de hele school. Verontruste ouders meldden zich bij de directeur en vroegen om uitleg. Zij wilden het behoud van een zuivere serene witte school, zonder vervuiling, zonder smet, zonder schande.
Toen begon de molen te draaien. Het OCMW was de eerste om zich met het gezin te moeien, op de hielen gevolgd door het PMS-centrum en de dienst Bijzondere Jeugdzorg. Zij stelden allen vast dat het om een probleemgezin ging en de vooruitzichten waren hopeloos. Er kwamen eigenaardige dingen aan het licht, waarna men besloot het gezin van dichtbij te volgen en te begeleiden.
Schets van het gezin. De mama van Elem was niet in staat om voor het huishouden te zorgen omdat ze veel te dik was. Obesitas in een erge graad. Haar lichaam zat haar in de weg. Ze kon zich nauwelijks bewegen. Met moeite kon ze zich wel in haar kleine autootje wringen om haar vriendinnen te gaan bezoeken, of om de hoek een brood te gaan halen. Het gebeurde ook wel eens dat ze Elem vergat op te pikken van school. Ook bij de Turkse papa van Elem werden rariteiten vastgesteld. De man woonde op een ander adres, want pa en ma waren aan het scheiden. De meeste tijd was hij aan het bonjouren in Turkije, en telkens wanneer hij Elem bezocht, had hij dure cadeaus bij. Dure cadeaus?!... En toch kreeg het gezin OCMW-begeleiding omdat moeder niet kon rondkomen met haar beperkte inkomen!
De hele gezinsbegeleiding liep af met een sisser. Vastgeroeste en cultuurgebonden gewoonten laten zich niet zomaar veranderen. Je kan er niet zomaar aan sleutelen of aan prutsen. Na verloop van tijd restte er enkel nog de thuishulp. De mensen van de thuishulp kwamen gewoon wat poetsen, wassen, strijken, boodschappen doen... Ze namen álle werk uit handen van de moeder. Ze gaven haar géén dieettips, géén huishoudtips, géén opvoedingstips. Alles wat ze deden was het huishouden draaiende houden van een luie Vlaamse moeder en een flierefluitende Turkse vader...
|
