|
Geen satire vanavond, maar pure ernst.
"Zeventien scholen weigeren kinderen met beperking te helpen"
Dat is krasse taal van UNIA, het Interfederaal Gelijkekansencentrum, dat afgelopen schooljaar 17 scholen op de vingers tikte omdat die scholen zogezegd weigerden maatregelen te nemen voor kinderen met een beperking.
Ik leef echt mee met die 17 scholen, en ik geloof nooit dat ze van slechte wil zijn, maar eerder onwetend, onervaren en onkundig in de omgang met gehandicapten en gestoorden. Nog maar 1 schooljaar volgen kinderen met een beperking het gewone onderwijs, en dat is zeker niet genoeg voor leerkrachten om zich te bekwamen in de aanpak van bijzondere kinderen.
Het is jammer en onjuist om deze kinderen geen gedifferentieerd onderwijs meer te laten volgen in het buitengewoon onderwijs, daar waar ze thuishoren.
Door het M-decreet (= Maatregelen voor leerlingen met specifieke onderwijsbehoeften) komen leerkrachten onverwacht voor nieuwe uitdagingen te staan, plotseling zitten er in hun klas nieuwe kinderen met een handicap of stoornis. Hulpeloos kijken ze in het rond, niet goed wetende hoe die kinderen aanpakken in klassikaal verband. Het is totaal nieuw, en toch staat UNIA al meteen ongeduldig klaar om scholen te betrappen op discriminatie!... Terwijl het precies de normaal begaafde leerlingen zijn die gediscrimineerd worden door de aanwezigheid van kinderen met een beperking...
Minister Crevits zal in het najaar het M-decreet evalueren. Hopelijk komt ze tot een herziening en herwaardering van het buitengewoon onderwijs om het gewoon onderwijs te ontlasten van kinderen die individuele en bijzondere aandacht nodig hebben. Als gewone scholen deze kinderen niet kunnen helpen, is het misplaatst om hen van Discriminatie te beschuldigen.
Ik zal nu eens mijn gedacht zeggen over Inclusief Onderwijs (Vroeger heette dat Geïntegreerd Onderwijs, maar in deze tijden past die naam niet meer).
Hoé zal het gewone onderwijs zich kunnen aanpassen aan de gebreken van gehandicapte nieuwkomers, hoe daarmee omgaan, hoe de specifieke onderwijsbehoeften leren kennen/herkennen? Van leerkrachten zullen krachttoeren verwacht worden!
De overlast van mentaal gestoorden in een gewone klas is niet te onderschatten. Voor de leerkracht is het een hele klus om het lespeil aan te passen aan de hele waaier van verstandelijke begaafdheden. In de praktijk komt het er op neer dat het lespeil zal zakken en dat de slimmeriken geen volwaardig onderwijs zullen krijgen. Het gevaar bestaat dus dat de minstbegaafden de meeste aandacht zullen krijgen in de klas. Extreme illustratie: zie je het mongooltje al op de eerste bank zitten dat alle aandacht van de leerkracht opeist?
En... hoe gaan normaalbegaafden en genieën reageren op hun achterlijke klasgenootjes, zullen zij wel aan hun trekken komen in een klas met minderbegaafden?
En het gehandicapte kind zelf! Het zal dagelijks geconfronteerd worden met eigen tekortkomingen, met eigen minderwaardigheid, het zal non-stop moeten vaststellen dat het ergens iets mankeert. Erg! De aanwezigheid van normaalbegaafden zal het doen wentelen in zijn eigen handicap.
Alle bootuitvallers en buitenbeentjes samen in de klas bij normale leerlingen, bij slimmeriken en bij bollebozen. Wat zal nog allemaal verzonnen worden om ons onderwijs naar de knoppen te helpen?
|
