|
Multicultureel schooltje Heusden-Zolder, mei 1992. De directeur kondigde hoog bezoek aan en verzocht iedereen om zijn zondagse kleren aan te trekken en een smile op zijn gezicht te toveren. Want Paula D'Hondt komt op bezoek. Bij dit onheilsbericht stak de directeur zijn snoet gewichtig in de lucht en onderstreepte zijn mededeling met plechtige gebaren, alsof de heilige maagd Maria eerdaags aan ons zou verschijnen op de speelplaats.
Paula D'Hondt, bijgenaamd de suikertante en patrones van allochtonen, was bij leerkrachten en begeleiders berucht om haar liefde voor multiculturalisme, haar pleidooien voor de islam als vredelievende en verzoenende godsdienst, en voor een perfecte verenigbaarheid van de islam met de westerse samenleving. Paula was een geestverwante van broeder Leman van het CGKR. En broeder Leman was de suikernonkel van vreemdelingen en moslims...
... Op een mooie lentedag stopte er een glanzende sjieke auto aan de schoolpoort. Meteen stopten alle vogeltjes met fluiten, donkere wolken schoven voor de zon, en maan en sterren verbleekten. Een logge gedaante stapte uit de wagen. Daar was ze dan, de missiezuster die een achterstandsschool bezocht, haar missiegebied.
Alle leerkrachten luisterden aandachtig naar wat D'Hondt te vertellen had, ingetogen en berustend. Gisteren nog in gevechtshouding, vandaag hingen ze allen als een kudde kruiperige schapen aan haar lippen. Nederig en slijmerig, met glazige ogen en een verwarde blik verliet iedereen de zaal, vol goede voornemens om allochtonen toleranter te bejegenen...
Jaren later liet D'Hondt nog van zich horen:
 "Had men naar mij geluisterd, dan waren er zoveel Syriëstrijders niet"
"Merkel, dat is een chique madam, die moed en verantwoordelijkheidszin toont. CD&V heeft iemand nodig als Merkel"
"Vlaamsblokkers zijn de oorzaak van problemen met de migrantensamenleving"
|
