'Dreigingsniveau', een woord dat we vroeger niet kenden. Het hoefde ook niet, er was niets dreigends om ons heen, we leefden vredig ons leventje in een slentergangetje en niets kon ons deren. Maar toen hadden we nog niet zoveel moslims het land binnengehaald. Met de islam is de miserie begonnen. In het onderwijs was de onrust al te merken toen moslimpjes islamlessen gingen volgen bij een islamleraar die helemaal niet paste in ons traditionele Vlaamse onderwijs.
De grootscheepse aankondiging van de verlaging van het dreigingsniveau zal niet ontsnapt zijn aan de aandacht van terroristen die snode plannen koesteren jegens de westerse wereld. Zij weten dat ze nu weer ongehinderd met een truck winkelende mensenmassa's kunnen platwalsen. Dat ze weer makkelijk met een bomgordel naar concerten en festivals, sportmanifestaties en stations, kunnen gaan. Ik denk dat ze daar wel gebruik van gaan maken.
Onderwijsminister Crevits (CD&V) vraagt aan de scholen om 'waakzaam' te blijven ondanks het lagere dreigingsniveau. Zij vindt het "goed nieuws, maar er blijven risico's bestaan", en zegt dat scholen alert moeten zijn voor personen die niet thuishoren op school en ervoor zorgen dat niet iedereen zomaar de school kan binnen- en buitenwandelen.
En dan las ik vanochtend dat een 4-jarige kleuter door een openstaande schoolpoort ontsnapte en rustig naar huis wandelde. De school onderzoekt de omstandigheden... Vroeger toen ik als kleuter het niet meer zag zitten op de speelplaats, ben ik ook eens vertrokken naar huis, door de open schoolpoort. De kleuterleidster kwam me thuis persoonlijk ophalen, 'k weet 't nog goed. Maar de school onderzocht niets, er gebeurde niets, en 'k moest wachten tot 4 uur toen de bel rinkelde om weer naar huis te mogen. Het was de tijd dat voorvalletjes niet opgeblazen werden en vanzelf weer terug in de plooi vielen.
Terug naar minister Crevits. Zij maant de scholen aan om waakzaam te blijven, en dat er ondanks de daling van het dreigingsniveau toch nog gevaren dreigen. Inderdaad, scholen zijn voor booswichten een snoepwinkel, een prachtig doelwit waar kwetsbare kinderen compact bijeenzitten en machteloos overgeleverd zijn aan aanslagplegers.
De scholen die ik vroeger bezocht, daar was het elke dag open-deur-dag. Nooit heb ik op een belknop moeten drukken om binnen te geraken, nooit hoefde ik me te melden. Iedereen die dat wenste kon gewoon naar binnen en ongemerkt langs klaslokalen slenteren. Overal zag ik open deuren, open poorten en openstaande vensters... Hopelijk zijn de scholen nu veiliger en mocht de oproep van Crevits wel wat dwingerder klinken.
|