In het vakblad van psychiaters verscheen een uiteenzetting van Fabian Chmielewski (foto) over de 'Ontkenning van de Apocalyps'. De auteur wil psychotherapeutische maatregelen nemen tegen mensen die de profetieën van klimaatwetenschappers bagatelliseren of zelfs ontkennen. De ontkenners overtreden de wet niet, maar zijn wel gevaarlijk. 

Chmielewski start al meteen met deze mensen 'patiënten' te noemen die lijden aan een wijdverbreide existentiële neurose. De angst voor de existentiële dreiging, de angst voor de dood, doet hen de dood ontkennen, en daarmee ook de totale klimatologische apocalyps.

Zonder het te beseffen heeft Chmielewski het over mensen die niet ontvankelijk zijn voor de klimaathysterie, maar hun gezond verstand laten spreken en inzetten op exacte wetenschappelijke studies. Chmielewski negeerde rationele argumenten om het klimaatbeschermingsbeleid te verwerpen.

Chiemielewski onderscheidt drie types van klimaatontkenners.

Eerst zijn er de gematigden die zich hulpeloos opstellen tegenover klimaatverandering. Zij moeten aangemoedigd worden om tot betere inzichten te komen. Al gehoord van klimatotherapie? We gaan nog gekke dingen beleven.

Dan zijn er de ontwijkers die discussies vermijden over het klimaat, die hun eigen gedachten hierover onderdrukken en hun omgang met de existentiële bedreiging intellectualiseren en de verantwoordelijkheid verleggen naar bv wetenschappers om een oplossing te vinden. Bij deze ontwijkers (Climatitis B) moet een schuldgevoel opgebouwd worden. 

De overgecompenseerden vormen de derde groep. Zij zijn de vechters en de gevaarlijkste groep volgens Chemielewski. Deze strijdlustige klimaatvechters ontkennen op agressieve wijze de existentiële bedreiging, en proberen hun doodsangst te omzeilen door naar een 'symbolische onsterfelijkheid' te streven. Het zou gaan om de waarden van de samenleving te verdedigen en niet te beperken door klimaatbescherming, omdat symbolische onsterfelijkheid boven het werkelijke verder leven (door klimaatbescherming) geplaatst wordt.

Chemielewski argumenteert dat klimaatontkenning wijst op een mentale stoornis. Het is een delict dat een risico is voor zichzelf en anderen. En daarom kan de therapeut verlost worden van zijn beroepsgeheim. Hij kan na de diagnosestelling maatregelen nemen om de klimaatvechters als politieke dissidenten te bestrijden. De behandeling van klimatologische krankzinnigheid veronderstelt dat het officieel als een mentale of gedragsstoornis verklaard wordt.

Het linkse totalitarisme in het teken van de klimaathysterie is hard op weg om terug te keren.