|
De gruwelijke moord op Mieke Verlinden is opgehelderd. Een oud-leerling heeft de moord bekend. Juf Mieke werd ruim een jaar geleden in haar woning met 101 messteken om het leven gebracht. Geen enkele aanwijzing werd gevonden voor een motief: geen conflicten thuis of op het werk, geen geheime relaties, geen roofmoord, niets. Een moord zonder motief?
Tot voor kort de onopgeloste moordzaak een doorbraak kende. De dader is een 37-jarige oud-leerling die de moord bekende. Een verrassende ontknoping. Als 8-jarig jongetje zat hij in de klas van juf Mieke waar hij een trauma zou opgelopen hebben. Pesterijen of vernederingen. Het onderzoek naar trauma-ervaringen als mogelijk moordmotief is nog aan de gang.
De moord is verwerpelijk en tegelijk begrijpelijk. Volkomen begrijpelijk. Stille wrok kan in een mensenleven sterke wraakgevoelens ontwikkelen die zo nu en dan opflakkeren naar aanleiding van ontbrandertjes tussen de dagelijkse beslommeringen door. Zo kunnen trauma's jarenlang blijven sluimeren tot er ooit door een heftige belevenis het trauma weer herbeleefd wordt en in z'n volle omvang alle ellende weer naar boven komt. Met kortsluitingen in hersenen en gevoelsleven als gevolg.
Zelf ben ik vroeger in de nonnenschool vernederd door een non, zuster Brigitte van het eerste leerjaar:
Mijn Eerste Studiejaar
Vroeger heb ik leren lezen en schrijven bij zuster Brigitte in een nonnenschool.
Mijn eerste leesboekje heb ik verslonden. Een hele wereld ging voor me open, een wereld van letters, woorden, zinnen en tekstjes. De eerste bladzijde ken ik nu nog altijd van buiten, zólang heb ik ernaar gestaard, urenlang, van pure bewondering voor die eerste woordjes, de oerwoorden. Het oude boekje maakte een beklijvende indruk op mij als beginnend lezertje. Het was de tijd van de Lei en de Griffel en de Spons. Ik was toen zes jaar.
Zuster Brigitte had het niet begrepen op mij, en dat vijandige gevoel was er wederzijds. Ze vernederde me en stuurde me naar de allerlaatste bank bij de deur. En daar groeide mijn haat jegens haar. Ik begon nonnen te zien als een kruising tussen engelen en vreemde ingepakte wezens zonder borsten, helemaal verpakt en vermomd.
Mijn volgende studiejaren herstelden mijn gemoed. Ik mocht verhuizen naar de voorste rijen in de klas en mijn rapportcijfers maakten een buiteling naar omhoog. En de liefde voor de Nederlands taal is sindsdien alleen maar sterker geworden!
Ik hoef niet met een mes naar het klooster te gaan om mijn opgekropte agressie een uitlaatklep te geven. Zuster Brigitte zit allang te branden in de hel. En die gedachte doet me enorm deugd!
|
