Leuven, 1970. De flowerpowertijd van m'n leven!

Voor het examen sociale psychologie kregen we als opdracht een actueel onderwerp te kiezen dat uitgewerkt moest worden met een eigen mening, en dat dan mondeling verdedigd moest worden bij de prof. Mijn keuze viel op 'Revolutie', oftewel 'Gewelddadig Verzet'. Met geweld niets te bereiken? Een vooroordeel!

Beste lezers, merk het vleugje rebellie op dat toen al binnen in me fladderde.

Vandaag kwam ik in m'n berg papieren het oude artikeltje tegen dat ik voor m'n examen gebruikte. Titel: 'Revolutie'. Een kindergeschriftje had ik toen nog. Vijf velletjes waren volgegekribbeld met bedenkingen die toepasselijk zouden kunnen zijn op het heden. Zinnige dingen. Maar er stonden ook nonsens bij. Jong, een beetje dom, een beetje blond en zo... zo ging dat vroeger.

Ik steeg echter bij mezelf in achting toen ik de oude tekst doornam. Mijn ego werd gestreeld en m'n zelfbeeld kreeg een hele opknapbeurt. Ongelooflijk wat ik toen allemaal verzon.

Nu volgen enkele kernzinnen uit mijn 'opiniestukje'. Lieviaanse puberale onzin laat ik achterwege.

... De mens kan slechts tot de volle verwerkelijking van zijn eigen wezen komen als hij protesteert, dan pas kan hij zich als mens volledig realiseren... Protest, geïnkorporeerd in revolutie, is noodzakelijk om niet onderdrukt te worden... Oorlog en revolutie zijn een berekende aanwending van geweld. Motieven en doeleinden van revoluties krijgen een redelijke verklaring... Geweldloze en gewelddadige acties moeten afgewogen worden, maar waarom zoeken miljoenen mensen hun laatste redding in een gewapend verzet? ... De bevolkingsexplosie in Latijns-Amerika, 250 miljoen mensen, bracht armoede en honger met zich mee, analfabetisme, en een scherp onderscheid tussen de arme en de bezittende klasse... Ontwikkelingshulp houdt armoede in stand... Bij wantoestanden ziet het volk dat de heersende klasse niets onderneemt, dus wil het volk zelf de economische structuren veranderen, met geweld, en zo komt er revolutie. Noodzakelijk. Voorbeeld: Cuba. Cuba heeft zich kunnen verbeteren dankzij gewelddadig verzet... Camillo Torres koos de weg van het geweld toen hij in Columbia ging strijden tegen benarde sociale situaties in zijn land... Pablo Franssens over schijnheilige ontwikkelingshulp in Bolivië: "Verbetering komt er niet door een aalmoes naar ginder te sturen, maar door corrupte regeringen in de buitenlanden omver te smijten": een gedeelte van de opbrengst van de 11.11.11-actie ging naar de kalklevering aan de Boliviaanse mijnen... een groot deel van deze mijnen zijn in Belgisch bezit... ontwikkelingshulp om Belgisch kapitaal in het buitenland te versterken!...