Ik heb vroeger vaak in een lastig parket gezeten, moeten afrekenen met intriges, gejend door laster en achterklap, geplaagd door intimiderende en dreigende telefoontjes, moeilijke moeders moeten sussen, hopeloze vaders die door hun ex geplukt werden heb ik wegwijs gemaakt in de doolhof van echtscheiding en co-ouderschap. Voor hete vuren heb ik gestaan die ik niet kon blussen. Hoge bergen moest ik beklimmen om in onherbergzame streken verzeild te raken.

Het was de tijd dat ik iedere ochtend naar m'n werk vertrok met de moedeloze vraag: "Wat gaat er vandaag weer gebeuren?"... Zucht!

Zo was er eens een meisje in het eerste middelbaar van het Hasseltse lyceum met slechte schoolprestaties. Haar naam was Andrea. Er waren niet alleen leerproblemen, maar het meisje lachte nooit, was depressief en verbitterd, en haar enige vriendin was een moslimmeisje met een hoofddoekje.

Schooljaar 1995-1996. Directrice Prutsmans moeide zich met het geval Andrea en toen escaleerde het probleem, zoals altijd wanneer Prutsmans haar scherpe neus stak in probleemgevallen.

Andrea was de enige dochter en oogappel van een bakkersechtpaar met een succesvolle bakkerij in Hasselt op de Kuringersteenweg. Bakkerij Ulens. Zal nu wel niet meer bestaan.

Andrea's moeder wilde niet accepteren dat haar dochter de leerstof niet aankon, dat er iets mis was met het meisje. Alle goede bedoelingen, initiatieven en raadgevingen van de leerkrachten sloeg ze in de wind. Ook mijn studeertips die ik met Andrea besprak, vond ze maar niks. Zij wenste geen bemoeienissen meer en geen bespreekbaarheid van de problemen. 

Op zekere dag kreeg ik een dreigend telefoontje van madam Ulens. Soms hoor je al aan het belletje als er onweer op komst is. De vrouw aan de andere kant van de lijn sprak met een schelle stem en deed alsof ze me goed kende, hoewel ik het mens nooit ontmoet had. Ze werd persoonlijk en liet horen dat ze alles over me wist... Aangevallen door een wildvreemde! Later volgden er nog agressieve telefoontjes én slonzige briefjes waarin ze me uitmaakte en bedreigde. Help, ik heb een stalker!

Ik besloot om me te wreken. Bij bakkerij Ulens bestelde ik incognito 3 slagroomtaarten, 4 gebakjes met vette pudding en bovenop een kwak slagroom, 5 roomsoezen om je vingers van af te likken, massa's bonbons gevuld met marsepein, en wel 10 eclairs bedekt met een dikke laag chocolade. En alles moest geleverd worden op een fictief adres met een fictieve naam. Deze stunt gaf me een eindeloze voldoening!