De maand juni is al halfweg. Dagen met zon, wolken, buien en veel wind, een labiel allegaartje, wisselden elkaar af. Juni is de pride-maand, een maand die in het teken staat van alles wat afwijkt van de normale mens met een gezond seksleven.

Juni is de maand van Sodom en Gomorra, verdoemde steden die door God vernietigd werden omdat de inwoners een zondig leven leidden. De verwoeste steden maakten een einde aan de zedelijke verwildering.

Beste lezer, zet je schrap om deze maand niet overspoeld te worden door LGTB-XYZ-propaganda, gendergeleuter van de bovenste plank. De letters van het alfabet worden meer dan ooit door elkaar gehaspeld. Geen wonder dat kinderen de tel kwijt raken bij lezen en schrijven van cijfers, woorden en zinnen. Het ouderwetse ABC van vroeger komt in het gedrang. 

De maand juni is er eentje van regenbogen, gekleurde beddelakens en schilderachtige onderbroeken. Een bonte mengeling van felle kleuren en fonkelende glinsteringen vormen een perfecte afspiegeling van de warrige mentale toestand van labiele genderidentiteitsgestoorden.

Ooit heeft een Vlaamsbelanger beweerd dat gayprides platvloerse parades zijn en dat walgelijke wantoestanden en wansmakelijkheden een stelletje seksgestoorden laten zien van wie het brein ernstig in verval geraakt is. Onbeschaafde varkens dus. Sommigen mogen blij zijn dat ze niet vervolgd worden voor openbare zedenschennis.

Deelnemers aan gayprides zijn zieke genderpatiënten. Zij lijden aan het genderdysforisch syndroom. Geplaagd door vlagen van geslachtsverbijstering weten ze niet meer goed of ze een man of een vrouw zijn, of een kruising tussen beiden. Ze houden van hun piemelke en hun ballekes, maar zouden soms toch liever borstjes en een vochtig vaginaatje willen, en beginnen dan te prutsen aan hun geslacht of verloochenen zelfs hun eigen geslacht...