Fatima Taspinar bezint zich over een ander concept voor 'De Afspraak', want wat moet je met een programma dat het niveau van verfrommelde roddelblaadjes niet kan overstijgen? De kijkers zitten echt niet te wachten op onbenullige babbeltjes zoals bij de kapster of bij de pedicure... Ondertussen blijf ik de discriminatie van Vlamingen aanklagen. Dat komt ervan als Mahdi en Crevits (tuftufclub cd&v) De Crem een mes in de rug steken.

Directeur Mosselmans had de ruggengraat van een weekdier en het karakter van een ezel. Zijn school was een mengelmoes van alle soorten leerlingen, hij zag allochtonen van allerlei pluimage zijn school binnenvallen. Maar Mosselmans wist echt geen raad met de nieuwe diversiteit, en om de aandacht van zijn onmacht af te leiden, dweepte hij met de meisjes die een hoofddoekje droegen, hij vond hen echt schattig en gaf hen ook een voorkeursbehandeling. Evenals de moslimpjes die islamles volgden, die mochten ook iets meer mispeuteren dan de Vlaminkjes... En Mosselmans hield ook van linkse lulmadammen op tv.

Na deze stemmingmakende schets van Mosselmans, wil ik graag iets vertellen over de verschrikkelijke gevolgen van Mosselmans' discriminerende aanpak van zijn leerlingen. Vlaamse leerlingen kwijnden weg, in de hoek gedrukt, op de laatste rij gezet, aangemaand om stilletjes en geduldig hun beurt af te wachten, om begrip op te brengen voor de zielige allochtoontjes die het zo moeilijk hebben... een mentaliteit die stilaan vorm kreeg bij Vlaamse leerlingen.

Ze noemden mij een racist toen ik in de bres sprong voor Vlaamse leerlingen die op het achterplan dreigden te verdwijnen, omdat allochtonen met taal- en leerachterstand bekogeld werden door allerlei nieuwe lesstrategieën, en dus de meeste tijd en energie opeisten van alle leerkrachten. "Mensen, weest toch niet zo obsessief bezig met die vreemden, laat ons ons meer focussen op onze eigen leerlingen"... Mijn inbreng tijdens verhitte uitzichtloze discussies werkte als een druppel op een gevoelige hete plaat. Mijn lot als racist was bezegeld.

Mensen als Mosselmans hebben in het verleden meegeholpen aan de creatie van een typisch-Vlaamse mentaliteit: in nederige bescheidenheid wachten op gunsten, weinig besef van onderdrukking of van verwaarlozing, een neiging om zichzelf achter te stellen, zichzelf verloochenen, eigenheden ontkennen, verminderde vechtlust, aangetast zelfrespect, verminderd gevoel van eigenwaarde, niet opkomen voor zichzelf, en toegeeflijk blijven knikken.