Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
17-04-2019
2019-04-17 Zottegem
Club: WSV EGMONT ZOTTEGEM VZW (3163)
Pannenkoek Mikado Midweekwandeling
Plaats: Zottegem
Afstand: 20,8 Km
Weer: Zwaar bewolkt, nevelig (15°C)
Deelnemers: 1711
Pajotten: 5
♥♥♥
We vertrokken aan de kantine van het stedelijk Sportstadium. De wandeling ging eerst door het verstedelijkte gebied rond het hospitaal maar ook door het nog overgebleven stukje natuur. Daarna stapten we langs het station en het domein Breivelde naar de rustpost in Grotenberge. De lus was een stuk om snel te vergeten. We stapten door de straten naar Leeuwergem en keerden langs de straten terug naar de rustpost. Het laatste stuk liep voor een groot gedeelte gelijk met de lus maar gelukkig mochten we nog een stuk door het Domein Breivelde stappen.
Vanavond toch wat meer belangstelling. Wewandelden vandaag door de kouters richting Schoonaarde en onvoorzien ook die van Oudegem. Hierdoor was ook de afstand wat groter dan voorzien. Op de terugweg volgden we een gedeelte van de oude spoorlijn Aalst-Oudegem.
Deze namiddag ben ik dan bij onze buren van Asse gaan wandelen. De wandeling voerde ons rondom Asse. We begonnen langs de kouters rond Waarbeek en Krokegem. Aan de kerk van Krokegem was de eerste rustpost. Het tweede gedeelte bracht ons op bekent terrein. We stapten langs Asse-ter-Heide en langs de eerste heuvels van het Pajottenland naar Asbeek waar de tweede rustpost was. Het laatste gedeelte ging langs de wijk Koudertaveerne en door de altijd mooie Kruisborre. Hier waren natuurlijk ook enige beklimmingen te doen! Op het einde stapten we nog door het Boekfospark en het Waarborrepark.
Ik had vandaag zin om wat heuvels te gaan beklimmen en daar heeft men in Brakel wel voor gezorgd. Ik ben wel van aan de Sporthal vertrokken. Het was daar wat rustiger dan in de vertrekzaal in Brakel. Het eerste stuk ging langs Opbrakel en langs de Toepkapel. Een groot gedeelte van de wandeling van de Nationale Wandeldag van enkele jaren geleden. Nu regende het niet maar de nevel belette om helemaal van de zichten op de Vlaamse Ardennen te genieten. De terugweg ging langs Elst en hier waren dan de echte kuitenbijters! Ik heb er wel van genoten maar met helder weer zou het nog mooier geweest zijn.
Deze namiddag ben ik in Denderbelle gaan wandelen. Het dorp was hier ook opgebroken en het was even zoeken om er te geraken. De deelnemers kregen allemaal een peperkoek. De wandeling ging door de beemden rondom Denderbelle en dan langs de Dender en het Bellebroek naar de rustpost in de Boonwijk in Dendermonde. De terugweg ging langs de sportvelden en het mooie pad langs de Steenbeek. Dat pad bracht ons terug in Denderbelle. We stapten nog langs het gemeentehuis en de kerk. In de vertrekzaal wachtte me nog een verrassing want is was de gelukkige winnaar van een fles Vikaris.
Het was weer regenachtig en het had overdag geregend, dus er kwamen weer niet veel wandelaars opdagen. Wegens de werken in Baardegem was de startplaats naar Moorsel verplaatst. We wandelden eerst door de veldwegen door het Kattenbroek en de wijken Houten Kruis, Spruithoek en Eksterke. Het waren ditmaal grotendeels onverharde paden. Via het Waterkasteel bereikten we terug Moorsel-Dorp en vandaar was het niet ver meer naar de Faluintjes Sporthal.
De tweede maandagtocht van het jaar vertrok aan de kerk van Mere. Het was weer een grote groep die er om 9 uur stond te wachten. Rudy gaf een korte uitleg en om 9 uur stipt konden we vertrekken. Eenmaal uit de dorpskern zaten we volop in de natuur en stapten we door vele bos- en veldwegjes naar Aaigem, voorbij de visvijvers en langs de wijken Eetsvelde en Landries. De rustpost was niet ver van de vertrekplaats in Mere. Er waren enkele wandelaars die stopten en er kwamen er nieuwe bij. Het tweede gedeelte werd geleid door Frans. We stapten nu naar de andere zijde van de autostrade naar Erpe. Hier waren wel meer verharde wegen. Spijtig van het trieste weer waardoor er weinig landschap te fotograferen viel.
Ik ben weer in de namiddag gaan wandelen en zelfs dan was het in de vertrekzaal nog behoorlijk druk. Wat moet dat 's morgens geweest zijn! De wandeling ging naar Beigem maar eerst wandelden we door de immense kouter met zicht op Grimbergen. Het was weer wat nevelig maar af en toe haalde de zon toch de bovenhand. In Beigem heb ik dan een lus van 6 (7,4?)Km gewandeld. Die ging door het Lintbos (nog bekent van de GR vorig jaar). Het was er door een jumping wel erg druk. Het was een lus helemaal door de natuur. De terugweg was wel grotendeels straten maar de parcoursbouwer had toch zijn best gedaan om er zoveel als mogelijk veldwegen in te bouwen.
Ik geraakte vandaag moeilijk uit de vertrekzaal en heb het parcours van de 14 Km gewandeld. De wandeling ging naar Aaigem en dan weet je dat het een natuurwandeling is. Eenmaal we de drukke steenweg over waren zaten we dan ook al in de velden. Eerst was het een beetje kronkelen rond Burst maar daarna ging het recht naar Aaigem. Daar draaiden we ook eerst nog even rond het dorp en dan kwamen we in de rustpost. Het was al laat en die was bijna leeg. De terugweg ging langs het landelijke Ressegem. We stapten door veldwegen en kleine wegeltjes door het dorpje en zetten daarna koers naar Burst. Het was een mooie natuurwandeling door een rustige streek.
Ik ben deze namiddag in Ruiselede eens gaan wandelen. De wandeling noemt "Rondom Ruiselede" en dat hebben we dan ook gedaan. We hebben kennis gemaakt met de straten, industriegebied en de wijken van de gemeente. Wie zoals ik de grotere afstanden wandelde (15 Km) mocht op het einde ook nog de rand van Ruiselede ontdekken. We stapten dan langs de boerderijen en door de bijhorende veldwegen. Halverwege kregen we een gratis bedeling van een drankje en een mini-taartje.
Ik ben nog eens in Limburg gaan wandelen. Er konden drie lussen gewandeld worden en ik heb de twee langste genomen. De eerst was die van 10 Km (9,5) en ging geheel door een bos van dennenbomen, berken en eikenstruiken. Het was wandelen door lanen en wegeltjes. Je wandelt in het bos maar voor 10 Km was het wat eentonig. De tweede lus was 9 Km (8,5) lang en ging door een heel ander soort natuur. Hier ook weer veel bos maar zeker in het eerste gedeelte was het een "wild" bos met weinig dennenbomen. We stapten ook voorbij vennen en we volgden een tijdje de loop van een kronkelend beekje met bruin water. Waarschijnlijk zit er daar ijzer in de grond. Het laatste gedeelte was terug wat meer aangeplant bos met dennen. Wat wel opviel was dat er geen lentebloemen stonden. Er was wel veel groen maar bosbloemen waren niet te bespeuren. Gelukkig had men in de vertrekpost voor een bloemetje gezorgd.
We vertrokken nog eens van aan de oude vertrekplaats "Ons Huis" in Baardegem. Het waren luswandelingen en we konden dit jaar kiezen uit 5, 6 of 7 Km. Het was mooi wandelweer en ik heb ze maar alle drie gewandeld. Ik ben begonnen met de 5 Km en die ging door de velden richting Lebbeke. Het grootste gedeelte was onverhard. De tweede lus bracht ons dan in Meldert. Hier ook weer veel veldwegen en er waren wel enige voor mij onbekende wegeltjes bij. De derde lus ging dan naar Nijverseel. Hier waren er wel wat meer straten maar ook enkele minder bekende wegeltjes. De terugweg was wel traditioneel langs het nieuwe fietspad en langs de graansilo.
Het was een mooie natuurwandeling met in de vertrekzaal veel bekende wandelaars.
Onze eerste dinsdagavondwandeling begon door voorspelde regen in mineur. Er hingen dreigende wolken maar het is droog gebleven. De start was aan de Zeebergbrug en vandaar stapten we richting centrum en het station. Daar konden we de aan gang zijnde werken aanschouwen. Het is er één grote werf. Langs de Dender gingen we dan naar het voetbalstadion en we keerden langs de wijk "Arend" terug. We stapten nog langs watermolen en het parkje achter de zwemkom. Het was al donker als we terug aan het vertrekpunt aankwamen.
Weer: Afwisselend af en toe een maartse bui (7°C -9°c)
Deelnemers: 20
pajotten: 4
Alles verliep volgens planning. Bij het vertrek kregen we wel al onze eerste maartse bui. Na een paar minuten konden we aan de wandeling onder een stralend zonnetje beginnen. We zaten heel snel in het typische heidelandschap en op een rustig plaats werden de jarigen van de maand gevierd. We misten hier wel Aline voor de traditionele verjaardag zang. In de late middag kwamen we aan in onze rustpost in de “Sports Bar” in Houthalen oost. Voor de groepsfoto zaten we weer in een maartse bui maar in de namiddag bleef het wel droog. We stapten voorbij het bezoekerscentrum van Kelchterhoeve maar helaas was het er gesloten. We weken wat af van de dagstapper en kwamen zo voorbij een wat verloren gelegen stukje heide en ven. Op het einde stapten we dan door de "Teut". Een heuvel met er rond enkele vennen. Op de bus hebben we niet lang meer moeten wachten en na een rustpost in Hasselt konden we met de rechtstreekse trein huiswaarts rijden.
Traditioneel parcours maar ik ben dit jaar van Peizegem vertrokken. In Buggenhout en Opdorp is het toch wat te druk en zeker met dit zonnige weer. Zowel in de startzaal als in Opdorp was het voor mij wat te druk. Van Peizegem stapten we eerst een stuk langs de straten maar daarna kregen we Buggenhout-bos in zicht en dan was het wel mooi wandelen. Het laatste gedeelte naar de vertrekpost in Buggenhout was dan wel weer straten. Na Buggenhout ging het dan heel traditioneel naar Opdorp (wel door een nieuwe wijk). In de zon was het in Opdorp wel genieten van de mooie zichten op de narcissenvelden en de beelden van plaatselijke (de meeste) kunstenaars. De terugweg ging weer gedeeltelijk door het Buggenhout-bos maar ook veel door de straten.
Weer: Eerst zonnig daarna zwaar bewolkt (9°C - 7°C)
Uiteindelijk de verkenning gaan doen. In de voormiddag was het mooi, zonnig weer en tot aan de rust in Oost-Houthalen heb ik daar kunnen van genieten. Na de middag was het zwaar bewolkt maar nog mooi wandelweer. In het tweede gedeelte waren er wel veel omgewaaide bomen en men was nog bezig om alles op te ruimen. Hier en daar moest het parcours toch wat aangepast worden. Het is een wandeling door dennenbossen en heidegebieden. We komen maar af en toe uit de natuur om een café te vinden en over de autoweg te geraken. Het sportcafé in Houthalen is nog niet zeker of het kan geopend worden.
De 18 Km bestond uit een wandeling naar Heusden, daar een lus en dan terug naar de start. Door het regenweer van de laatste dagen was echter een deel van het vooropgezette parcours niet toegankelijk. Voor van Gentbrugge in Heusden te geraken moet men zoal langs de brug over de Schelde passeren en is er altijd wel een stuk dat we twee keer moeten bewandelen. Nu was het echter een veel te lang stuk en waarom we dan nog twee keer onder de brug moesten stappen begrijp ik helemaal niet (heb ik niet gedaan). We stapten eerst door de bosjes achter de vertrekzaal en "door" het vredesmonument. Door de meersen bereikten we dan de Schelde welke we volgden tot aan de brug en daarna stapten we naar de rustpost in Heusden. De lus voerde ons rondom het dorp met vele steegjes en af en toe wat natuur. De terugweg bracht ons terug in de meersen rondom Gentbrugge en via de Volkstuinen bereikten we de startzaal.
De wandelingging door de velden rondom Kruishoutem. We stapten door een voor mij nog weinig bewandeld gebied naar Lede en Wannegem. De uit West-Vlaanderen geexporteerde windmolen was al van ver te zien en uiteindelijk mochten we er ook voorbijstappen. We zitten aan de rand van de Vlaamse Ardennen en het was een licht golvend landschapdat we bewandelden. Helaas ook veel verhard.
We zijn vandaag de lus van 7 Km naar Strijtem en Borchtlombeek gaan verkennen. Het is een parcours langs smalle wegeltjes, stukjes veld en langs bossen. Het tweede gedeelte was de lus van 7 Km voor rolstoelwagens. Dit parcours is bijna uitsluitend verhard en we stappen voorbij de bunker van de tweede wereldoorlog en door rustige straten met zicht op Pamel en de velden rond het dorp.
De meeste van de hierbijgevoegde foto's zijn van Viviane, waarvoor dank.
Onze eerste maandagtocht van dit jaar is weer al voorbij. Traditioneel is de eerste wandeling voor Jean en Aline. We stapten door de velden, bossen en straatjes van Wieze, Denderbelle en Herdersem. Het was door de omgewaaide bomen wel een parcours met hindernissen. Gelukkig was de wind niet meer zo hevig als de dag ervoor. De rustpost was in café Voermansrust. Na de rust wandelden we nog rond Herdersem.
Bij de foto's staan er ook van Martine waarvoor dank.
Het heeft even geduurd voor alles op de site stond maar ik voelde me gisterenavond nogal grieperig.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
