Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
25-05-2019
2019-05-25 Moorsel
Club: WSV DE KADEES VZW (3063)
Barbecuetocht
Plaats: Moorsel (Aalst)
Afstand: 12,3 Km
Weer: Bewolkt (19°C)
Deelnemers: 998
Pajotten: 18
♥♥♥♥
's Morgens had het geregend, maar tegen de middag was het droog en dus goed wandelweer. In het kleine zaaltje aan de kerk in Moorsel was het nog behoorlijk druk en het kostte me wat moeite om met de eigenlijke wandeling te starten. Mijn barbecue was besteld en ik kon met een gerust gemoed aan de wandeling naar Wieze beginnen. Het was een mooi afwisselend parcours met heel wat natuur. In de rustpost in Wieze was het wel al rustig. De terugweg ging door enkele smalle, voor mij onbekende wegjes. In de vertrekzaal heb ik dan van een smakelijke barbecue kunnen genieten. De club schonk er ook nog een wijntje bij.
Vandaag hebben we het tweede gedeelte van onze Sinksentocht van 9 juni verkend. Per toeval is het ongeveer het parcours van de dinsdagavondwandeling van gisteren. We stapten nu wel eerst naar Asbeek en dan door de Kruisborre. Zo in omgekeerde richting kregen we wel andere zichten op de omgeving.
Vandaag startten we aan de kerk van Essene. Het parcours liep ongeveer gelijk met een stuk van onze Sinksentocht. We stapten langs het knuppelpad richting Asbeek maar namen dan als heenweg de kerlemeers. We wandelden voorbij de taverne De Koekoek en dan door de mooie Kruisborre met zijn kapelletjes en zichten op het Pajottenland. De terugweg ging langs Asbeek en hier hadden we ook nog enkele mooie uitzichten op het heuvelachtige landschap.
2019-05-20 Verkenning GR 5A Oostende - Blankenberge
Verkenning GR 5A Oostende - Blankenberge
Afstand: 22,3 Km
Weer: Nevelig maar droog (13°C)
Het parcours was overal duidelijk aangegeven, maar af en toe ben ik toch wat afgeweken van pad. We starten met de overzet van Oostende centrum naar de vismijn. Verder is er keuze voor wie door de duinen of over het strand wil wandelen. Voor de rustpost in De Haan was het toch wel even zoeken maar ik heb toch een gezellig cafeetje in het dorp gevonden. Na de middag is het dan nog wat door de Duinenbossen stappen en van in Wenduine over het strand naar Blankenberge (geen GR). Daar moet er nog rond de uitgestrekte haven gestapt worden en daarna komen we in Blankenberge centrum.
Weer: Eerst regen, daarna nevelig en soms wat zon (10°C - 13°C)
Deelnemers; 1681
Pajotten: 24
♥♥♥♥
Ik ben vanuit Oombergen vertrokken en heb het eerste gedeelte veel door de regen gestapt. We stapten door het bosrijke gebied van Cothem en door de kouters rond Hillegem. De terugweg ging eerst door de velden rondom Sint-Lievens-Houtem en daarna door het noordelijke gedeelte van de bossen van Cothem. Op het einde maakten we nog een ommetje langs een boomkwekerij in Oombergen.
Vandaag zijn we het eerste stukje van onze Sinksenwandeling van 9 juni gaan verkennen. Het is het parcours van de 14 Km stappers en gedeeltelijk ook dat van de 8 Km stappers. De rustpost is voorzien in de Parochiezaal in Essene.
We vertrokken vanavond aan het Administratief Centrum "Steenberg" in Erpe-Mere. Na wat startproblemen kwamen we via een unieke wegje over de Molenbeek en vervolgden onze wandeling richting Bambrugge en Vlekkem. Vandaar ging het naar Burst en terug langs Aaigem en Mere. Het was een natuurwandeling door de deelgemeenten van Erpe-Mere.
De wandeling vertrok vanaf het Oud dorp in Heldergem. De parking stond weer overvol en we waren in de voormiddag met z'n 35. In de voormiddag stapten we door een licht glooiend landschap richting Woubrechtegem en Sint-Antelinks. Het was wel een echte natuurwandeling met een minimum aan verharde stukken. Uitrusten en middageten was in café De Gouden Koteraak in het Oud Dorp. Wie op het terras uit de wind zat kon van het lentezonnetje genieten. Na de middag maakten we een lus naar Aaigem en we mochten hier ook weer van de landschappen in lentetooi genieten.
We mochten nog eens in de nieuwe "Zaal de Kersepit" vertrekken. Ik heb de verkorte 18 Km gewandeld. De lus die op het einde nog moest gewandeld worden heb ik niet gedaan. Ik ben door het Kravaalbos naar Meldert gestapt en heb daar rond het dorp gewandeld. De terugweg ging weer door het Kravaalbos. Het was al redelijk laat en het dus heerlijk rustig. De rustpost was in café Bij Ingrid & Bart.
Vanavond een korte wandeling van Het Stationnetje in Baardegem naar Moorsel en terug. De heenweg was langs de noordelijke zijde van de Leirekensroute en voor de terugweg gingen we langs het wandelpad zuidelijk van de Leirekensroute.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe een druppel regen. (8°C -10°C)
Deelnemers: 28
Pajotten: 7
Met z'n 21 zijn we vanuit Meerbeke vertrokken en in Gooik hebben er zich nog 7 aangesloten om mee naar Halle te stappen. Het was bewolkt maar gelukkig bleef het grotendeels droog en na een stukje klimmen in het Berchembos waren we allemaal al opgewarmd. De jarigen van april hebben het door omstandigheden laten afweten en nu was er dus eens geen druppelstop. Ter compensatie zijn we een kwartiertje langer in de rust in café De Vrede gebleven. Het laatste gedeelte ging geheel door de natuur en ik ben er zelf tevreden mee dat ik dat gedeelte aangepast heb. In Halle zijn we dan in de basiliek geweest en ik heb een kaarsje laten branden voor onze Roger met de bedoeling dat hij weer gezond wordt. Na de wandeling zijn we dan nog wat gaan napraten in een café op de markt van Halle.
Achteraan de foto's staat een fotoserie van Vivian en Marcel, waarvoor dank.
De Lewe tocht is bekend als één van de mooiste , maar ook één van de zwaarste tochten in de omgeving. Dit was dit jaar niet anders. Het was weer een pracht van een natuurwandeling. Met stevige beklimmingen (en afdalingen) maar ook met prachtige zichten op het nog deels ongerepte landschap. We mochten eerst al door het Domein van Huizingen stappen en alle afstanden mochten ook beginnen klimmen! We daalden daarna af en via de Melenbeek bereiken we het centrum van Dworp en de rustpost. Na de rust volgde er een lang stuk naar "de zeven bronnen". Een mooi stuk natuur met vijvers en bossen. Er waren daar wat “individuen” bezig geweest die het nodig vonden om de pijlen te verdraaien. Na wat zoeken ben ik toch op het juiste traject terecht gekomen. Alhoewel het al laat was de rustpost nog bemand en na een versterking kon ik aan het laatste gedeelte beginnen. Het mooiste stukje hier was een tweede kennismaking met het Domein van Huizingen. Het was al kwart voor zes als ik daar aankwam en om zes uur sloot het Domein! Dus het was "snel" genieten van de mooie bloemperken en aangelegde stukjes tuin. Gelukkig mocht ik nog buiten en kon ik in de vertrekzaal nog even bekomen van deze mooie maar zware wandeling.
We stapten eerst wat door de kouters rond Ede en Ediksveld en dan ging het door het Blauwbos en voorbij het bekende café Cabaré. We volgden een stuk de Molenbeek en buigden dan af naar Heldergem waar de rustpost was. Die rustpost hebben we niet gevonden en we waren al direct op de terugweg. Die terugweg ging door de veldwegen van Landelede en Boekent. Op de terugweg was er minder bos maar we stapten meestal door smalle of bredere veldwegen.
Het was al laat maar ik had zin om de 18 Km te stappen. We wandelden eerst de Scheldebrug over en dan door smalle wegjes naar de brug van de weg naar Hamme. De terugweg ging grotendeels langs het jaagpad. Hier was het erg druk met de fietsers en wandelaars. De rustpost was in de startzaal. Voor het tweede gedeelte volgden we de Dender. Eerst de Oude Dender en daarna de gekanaliseerde Dender. We kwamen zo aan de kartonfabriek van Oudegem. Dan draaiden we terug naar Dendermonde en in het schooltje van de Boonwijk was de tweede rustpost. De terugweg ging langs het Wastijnepark en langs de visvijvers.
Het vertrek was aan de kerk van Impe. Er werd eens op GPS gewandeld. We stapten eerst door de bossen richting Erondegem. De terugweg was helaas minder mooi. Er waren ook hier veel wegjes afgesloten of omgeploegd en de terugweg ging dus voornamelijk langs de straten. Op het einde van de wandeling stapten we nog voorbij de woning van Lucien Van Impe.
Op de terugweg van Altenahr nog even gaan wandelen in Genk. Het vertrek was niet ver van de C-Mijn waar het vertrek met de november- wandeling is. De wandeling bestond uit twee lussen. Eén van 7 Km en één van 8 Km. De eerste lus ging door de bossen van Oud Waterschei en bracht ons tot de rand van de terril van de steenkoolmijn van Waterschei. De tweede lus volgde een stuk de bedding van de Stiemerbeek -de beek naar waar de wandeling genoemd is. Het was een mooi stukje wilde natuur waar we mochten doorstappen. We eindigden hier ook weer langs de terril.
In de namiddag ben ik naar Mazenzele gaan wandelen. Het vertrek was in de nieuwe zaal "De Kersepit". Het plan was dat ik de lus naar het Kartelobos en die naar het Kravaalbos zou doen. Ik ben begonnen met die naar het Kartelobos. Het is een klein bos maar in dit seizoen kan het best concurreren met het Hallerbos. Er staan grote velden met boshyacinten en ze stonden mooi in bloem. Op het einde van de lus heb ik dan nog een stuk van een regenbui over me gekregen. Als ik aan de tweede lus wilde beginnen waren helaas al de splitsingsborden weg gedaan. Dus is het bij een miniwandeling gebleven. De lus door het Kravaalbos was ook grotendeels gelijk met de wandeling van gisterenavond.
Het vertrek was aan de kerk van Meldert. Het was nu mooi, droog en dus goed weer voor een avondwandeling. Met vertrek in Meldert stappen we meestal door het Kravaalbos en dat was vandaag ook weer zo. Het was er erg droog en zoals bij de vorige wandelingen stonden hier ook de boshyacinten in bloei.
Met de bus en nog 32 Pajotten naar 'S Gravenvoeren gereden. Het was weer stralend weer en ik voelde me in form om eens de 30 Km te stappen. In het begin volgden we het parcours dat ik vorig jaar met de GR gestapt had. We gingen ook naar Noorbeek waar de eerste rustpost was. We waren dan al in Nederland en stapten na de rust nog wat verder naar Beutenaken en Slenaken. In de dorpjes was het erg druk maar ertussen mochten we langs het mooie Gulpdal wandelen. Daarna kwamen we terug in België en naderden we onze tweede rustpost. Die rustpost was in een afgelegen boerderij. Er was maar één toegangsweg en het was een druk heen en weer geloop op die toegang. De grote afstand moest daar nog een lus stappen. Die lus ging door enkele mooie natuurgebieden. We begonnen met het Veursbos-Roodbos-Vossenaerde en daarna De Veursvallei. Holle wegen en brede paden losten mekaar af. Het was ook een heuvelachtig parcours met een paar stevige kuitenbijters. De terugweg ging langs Sint-Martens-Voeren en door een open landschap. In 'S Gravenvoeren bleef nog genoeg tijd over om wat na te praten bij een koel biertje.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
