Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
We brachten eerst een bezoek aan boom- en plantenkwekerijen van Serskamp en Bruinebeke. In Bruinebeke was de eerste rustpost. Na de rust ging het langs veldwegen naar de Schelde. We volgden dan de rechteroever tot aan de Bergenmeersen, dat is één van de overstromingsgebieden van het Sigmaplan. Over het plankjes pad ging het dan naar de tweede rustpost in het rusthuis in de Nederkouter in Wichelen. Het laatste gedeelte liet ons dan kennismaken met de Kalkense Meersen. Het was afwisselend over de dijk en door het bos wandelen. Op het einde van dijk wachtte ons de veerboot die het druk had om alle wandelaars veilig aan de overkant te krijgen. eenmaal aan de overkant restte er nog een stukje natuur langs een uitgedroogde gracht.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: La Roche-en-Ardenne
Afstand: 33,5 Km
Weer: Zonnig (14°C - 27°C)
Deelnemers:
Pajotten:
Alweer de laatste dag van de vierdaagse met vertrek vanuit de parel van de Ardennen. Bij het vertrek was het vrij koel maar eenmaal we de vallei van de Ourthe verlaten hadden waren we al snel opgewarmd. We stapten voorbij de indrukwekkend steengroeve van Carrieres De Gres Reunies SA en langs smalle paden kwamen we op het hoogste punt van de wandeling - Col de Haussire. Daarna daalden we terug snel af naar de Ourthe in Mâboge. Hier was de rustpost. Alles was hier weer goed ingericht en er was genoeg zitplaats. Voor de terugweg was er maar weinig bos en daar begon de zon toch wel te branden. Het einde was een lange steile afdaling die ons in het centrum van La Roche bracht.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: Sainte-Ode
Afstand: 33,5 Km
Weer: Zonnig (19°C - 27°C)
Deelnemers:
Pajotten:
Er was nu eens in Sainte-Ode een echte parking maar ik vertrouwde het niet en heb even voor het dorp geparkeerd. We wandelden aanvankelijk door het bos en bij een zachte temperatuur van zo'n 20°C was dat aangenaam. We hadden weer beklimmingen maar zeker niet zo steil als gisteren. Tegen de rustpost aan kwamen we in open veld en daar kregen we het gezelschap van een koele Noordoosten wind. De rustpost was heel goed georganiseerd en het was er aangenaam toeven.
Het grootste stuk was voor de namiddag en we stapten dan door een open landschap met vele windmolens. Soms wat drukkend warm maar er stak altijd wel van ergens een fris windje op. De afstanden klopten volgens mij niet helemaal maar we kregen vandaag wel het langste parcours te verwerken. Op het einde mochten we ,og door een mooi stukje natuur in Sainte-Ode wandelen (vroeger vertrokken we langs daar).
In Sainte-Ode was er veel ambiance aan de aankomst.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: Houffalize
Afstand: 29,9 Km
Weer: Zonnig (24°C - 31°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
Vandaag vertrek vanuit mijn logementsplaats. Een Km stappen en ik was aan het vertrek. Het vertrek van de wandeling was wel spectaculair. Na het centrum van Houffalize gepasseerd te hebben begonnen we aan een stijging van 310- naar 460 meter op minder dan 1,5 Km. Dus meer dan 10% gemiddelde stijging. Enkele stappers trapten daar al op hun adem. Daarna was het voor een groot deel lichtjes bergop en bergaf. Rond de rustpost was er nog een stevige afdaling en beklimming.
Ik vond de wandeling veel zwaarder dan gisteren want het was nu bijna uitsluitend door de velden en langs weiden stappen, dus volle zon. Het was in de namiddag 31°C en vaak was er geen briesje te voelen. Ook de beklimming in de aanvang maakte het extra zwaar. Voordeel was wel dat we door een meer afwisselend landschap stapten.
Europese Mars van de Herinnering en de Vriendschap
Vertrek: Vielsalm
Afstand: 31,0 Km
Weer: Zonnig (24°C - 31°C)
Deelnemers:
Pajotten:
♥♥♥♥
De eerste dag van de vierdaagse kondigde zich af als een subtropische onderneming. Het was echter een aangename wandeling door de bossen met regelmatig een deugddoend windje. Het vertrek is zoals steeds wat verwarrend met de splitsingen en scanning die niet altijd goed zichtbaar zijn. Het eerste deel ging bijna uitsluitend door de bossen en iets over halfweg bereikten we de rustpost. Die rustpost was in een café en daar was het ook goed koel. De terugweg ging veel door velden en bosranden en daar liepen we wel wat meer in de zon. Maar met het koele briesje viel het wel mee. Aan de aankomst was er wel voor ambiance gezorgd maar het is toch altijd minder dan in Houffalize of La Roche. Het beloofd dus voor morgen (vertrek in Houffalize).
De wandeling vertrok in het centrum van Puurs maar we wandelden voor het grootste gedeelte aan de overkant van de A12 door de broeken rond de Schelde en Zeekanaal. Ik heb in het gezelschap van Florine en Prosper gewandeld en dat maakte de 20 Km best aangenaam.
Eenmaal over de A12 stapten we door de natuur maar helaas veel over de straten. De rustpost was in Wintham en van daar maakten we een lus langs de sluis aan waar het Zeekanaal en de Schelde samenkomen. We stapten er niet over maar bleven benedendijks van Schelde wandelen. De terugweg ging langs Eikevliet. Hier waren er wel wat veldwegen.
Ik ben in Velzeke vertrokken. De lus naar Hundelgem en Zwalm voerde ons door een mooi landschap. De heenweg ging boven over de kouters, daarna mochten we even langs de Zwalm vertoeven en we keerden terug langs de Paddestraat De kasseiweg met een nostalgisch tintje. Na de rust ging het kort naar Strijpen. Hier wel veldwegen. De terugweg naar Velzeke heb ik ingekort want het begon zwaar te onweren en ik heb nog een gratis douche gekregen. Bij deze temeraturen was dat niet zo erg.
Vertrekken deden we aan het oude containerpark en we stapte naar het nieuwe containerpark aan de Brusselse steenweg. We stapten eerst langs de rand van Ledeberg. Daarna ging het door de kouters naar Strijtem. Via het nieuwe containerpark kwamen we terug in Roosdaal waar we nog langs de Tuinbouwschool wandelden. Daarna ging het door de velden naar het vertrekpunt. In de velden hadden we een mooi zicht op Ninove en omgeving.
De wandeling begon langs het traditionele parcours naar Droeshout. Gelukkig werd daarna voor de langere afstanden voor een vrij onbekend stukje natuur tussen Droeshout en Mazenzele gekozen. Ik wilde de 30 Km stappen maar door een onbekende reden zat ik op het parcours van de 23 Km. De lus van 8 Km in Mazenzele heb ik dus niet gewandeld. Het stuk tussen Mazenzele en Droeshout was wel het mooiste stukje van de wandeling. Vooral het gedeelte door het Paardenbos was een aaneenschakeling van smalle paadjes en boswegeltjes. Het laatste gedeelte was bijna uitsluitend verhard.
Door omstandigheden ben ik (gelukkig) in de namiddag gaan wandelen. Sommige stukken van het parcours waren in de voormiddag onbegaanbaar verklaart maar in de namiddag viel het met wat evenwichtskunsten wel doenbaar. Er waren twee thema's die de wandeling domineerden: De uitzonderlijk talrijke klaprozen en de via een "zachte Landing" aankomende vliegtuigen. Ik heb het grootste gedeelte van dit parcours al vaker bewandeld maar het blijft altijd toch een speciale wandeling. Ik heb hier al door een in de nevel behangen landschap, door de sneeuw gestapt, door een kaal landschap en in de regen gestapt maar nu dus eens door een door de zon overschenen landschap met de talrijke klaprozen en korenbloemen als gezelschap. Het wandelen door het Silsombos was wel wat technisch, je moest oppassen maar het is daar toch ook wandelen door een uitzonderlijk stukje natuur. Ik heb genoten.
Vertrek aan het sportcentrum. We wandelden in een grote boog rondom Lede. De gemeente breidt uit en tijdens het eerste gedeelte stapten we door vele nieuwe huizenwijken. Gelukkig bleven er hier en daar nog wat smalle wegeltjes over voor de wandelaars. Als we in de buurt van Wanzele kwamen mochten we door meer open vlakten en natuur stappen.
Het vertrek was weer vanuit het nieuwe zaaltje in Mazenzele. Ik ben maar in de late namiddag vertrokken en heb het parcours van de 12 gewandeld. De rustpost was aan de andere zijde van het Kravaalbos in Asse-ter-Heide. We hebben het bos in alle richtingen doorkruist en met dit ideale wandelweer was het genieten van dit mooie stukje natuur.
Vandaag zijn we het laatste gedeelte van de Sinksentocht gaan verkennen. Het was een lus van 8,6 Km naar de grens met Denderleeuw en het jaagpad langs de Dender. We stapten eerst naar Ten Bos en daar de autostrade over. Via paadjes bereikten we dan de Dender en volgde die tot bijna in Denderleeuw. Langs de spoorweg stapten we dan naar Teralfene. We doorkruisten het dorp via vele smalle wegeltjes en kwamen zo terug aan de Bellekouter.
Weer: Eerst onweersdreiging , daarna onweer (21°C)
Deelnemers: 10
Pajotten: 3
Vanwege de voorspelling van onweerzijn er niet veel deelnemers. Het was wel terecht want als we halfweg waren is het begonnen met regenen en op het einde van de wandeling waren we doorweekt. Gelukkig was het niet al te koud. We wandelden eerst via een ommetje naar Krokegem. Vandaar binnendoor langs de rijkswacht kazerne en de Colruyt naar Asse. Vandaar begon het dan te regenen en het laatste stuk was opletten waar we liepen. Het landschap was bijzaak.
Weer: Zwaar bewolkt , op het einde wat regen (19°C)
Deelnemers: 23
Pajotten: 3
Vandaag was het de beurt om de streek rond Herne nog eens te verkennen. Het vertrek was aan de Sporthal met ruime parking. Elie stond ons al op te wachten en om 9 uur starten we voor een wandeling door dit deel van het Pajottenland. We volgden voor een groot stuk de loop van de Marke. We stapten door de weidenlangs de rivier en kregen regelmatig gezelschap van ons verbaast aankijkende koeien. We volgden de rivier tot in Tollembeek en daar passeerden we het standbeeld van de beroemdste inwoner-Urbanus. We keerden terug naar Herne voor de rust en het middagmaal in café "Bij Latjes". Na de rust stapten we zuidelijk richting Edingen. Het was een minder natuurlijk parcours langs de straten. Het contrast met de natuurwandeling van de voormiddag was groot. Het was wel maar een kort stukje want we waren al snel terug in het café waar nog wat kon nagepraat worden.
Vertrek was in de zaal Edele Brabant in Strijland. Door omstandigheden er te laat aangekomen en ik geraakte er ook moeilijk weg. Het eerste gedeelte ging naar het centrum van Gooik. We wandelden door een mooi parcours maar buiten het laatste stukje was het volledig asfalt. Ik wilde het parcours van de 19 Km nog doen maar de afpijling was al weg (ik was te laat). Heb dan maar op mijn GPS terug gestapt. Ik kon nu kiezen en had heel het traject terug veldwegjes.
Oost-Vlaanderen Wandelt - Plus Wandeldag - 25e Egmonttocht
Plaats: Zottegem
Afstand: 18,0 Km
Weer: 's Morgens zwaar bewolkt, in de namiddag af en toe zon (15°C - 18°C)
Deelnemers: 3816
Pajotten: 29
♥♥♥♥
Het was de Promotocht van Egmont Zottegem en ze hadden ook hun best gedaan om de mooiste stukjes van hun voorbije wandelingen in het parcours op te nemen. Ik ben vertrokken in Oombergen en heb ook de vertrekzaal en de rustpost in Leeuwergem aangedaan. We stapten eerst door het korte stukje kouter van Oombergen naar de Europalaan. Vandaar naar de Monumentale Balegemse steen (Duivelsvoet) en langs de oude boerderij met visvijver naar Grotenberge. Daar gingen we traditioneel door het Domein Breivelde en we waren zo in de Bevegemse Vijvers waar de vertrekzaal was. Eigenlijk was dit dus het vertrekpunt en we wandelden eerst door een smal privéwegje (vermoed ik) naar de kerk van Zottegem en daarna naar het station. We stapten dan door het centrum en mochten gratis de grafkelder van de graaf en gravin van Egmont bezoeken. Daarna mochten we in het Kasteel Van Egmont uitzonderlijk de ridderzaal gaan bekijken. Daarna stapten we langs wat stukjes natuur in Elene naar de rustpost in Leeuwergem. Van Leeuwergem naar Oombergen is niet ver maar ook hier had de club de mooiste stukjes natuur eruit gehaald. Het stukje langs het Neerhof en het kasteel van Leeuwergem was met het weids zicht op de beemden wel prachtig.
De wandeling bestond uit twee delen. Een deel noordelijk van de N460 en een deel zuidelijk ervan. We vertrokken eerst in noordelijke richting naar Heldergem. Eerst hadden we nog wat straten maar daarna stapten we door de velden en door "verdwenen" paden. Via Landelede kwamen we dan in het tweede gedeelte van de wandeling. We stapten nu richting Denderhoutem. Van boven op de kouters hadden we zicht op het Pajottenland en een stuk van de Vlaamse Ardennen. In de verte zagen we Ninove en Neigembos liggen. Via de wijken Dries en Terwarent bereikten we terug de vertrekplaats.
De nacht voor de wandeling had het nog hevig geregend, maar tegen de tijd dat we aan zee waren kwam de zon tevoorschijn. Het was heel mooi wandelweer met een zachte wind (in de rug). Uit het station van Oostende marcheerden we naar de overzetboot en even later waren we al aan de zijde van de vismijn. Van die vismijn hebben we niet veel gemerkt want we zetten direct koers richting kust. We begonnen er rustig aan en stapten een eind op de dijk. Daarna sloegen we dan een smal wegje in en belandden we in de duinen. Hier was het wel wat zwoegen! Onze druppelstop hielden we op een rustig plekje in de duinen. De wandeling door de duinen zetten we dan verder maar nu langs een verharde weg. Die bracht ons naar de rand van Bredene. Daar stapten we eerst tot aan de Koninklijke baan en daarna door een woest stukje duinen. Eenmaal de laatste duintop voorbij kwamen we op het naturisten strand. Voor bloot (of half bloot) op het strand te liggen was het nog wel wat te koud. Het was wel tijd om de schoenen en kousen uit te trekken en door de plassen op het strand te lopen, allé toch voor wie er zin in had. In De Haan staken we de Koninklijke baan over en tot aan het centrum stapten we door de Duinbossen. De middagrust hielden we in "café 't Pubtje". Na terug op kracht gekomen te zijn en onze dorst te hebben gelest stapten we verder door duinbossen naar Wenduine. Onderweg hadden we dan wel al de GR 5A verlaten. Die ging het binnenland in. Van Wenduine stapten we terug over het strand tot in Blankenberge. Daar moesten we nog eens rond de jachthaven stappen en we waren aan onze eindbestemming. Er bleef nog enige tijd over om nog wat na te praten of wie liever snel naar huis wou kon direct te trein richting binnenland nemen.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
