Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
Ik ben een man en woon in Aalst (België) en mijn beroep is Gepensioneerde.
Ik ben geboren op 30/10/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen.
De wandelende Pajot
Belevenissen van een actieve wandelaar
12-08-2019
2019-08-12 Maandagtocht Gooik
Club: WSV DE KADEES VZW (3063)
Maandagtocht Gooik
Plaats: Gooik
Afstand: 21,3 Km
Weer: 's morgens zonnig, in de namiddag onweer (15°C 21°C)
Deelnemers: 25
Pajotten: 2
Vandaag was het de wandeling georganiseerd door Eugène en Juliana. Het was een wandeling door het Pajottenland op z'n mooist. Van aan de kerk in Gooik stapten we door velden, weiden en bosjes naar Leerbeek en verder naar Kester. Af en toe was er een heuvel en boven kregen we dan al een eerste maal uitzicht op het zomerse Pajottenland. Voorbij Kester kwamen we aan de Zuunbeek en die volgden we tot in Pepingen waar de rust in café "Het Dravershof" was. Een beetje na de rust in Pepingen ontwaarden we de eerste donderwolken. Het begon plots te regenen maar die eerste bui was maar een lichte verfrissing. Het werd nogal drukkend warm en de dreigende donderwolken boven de uitgestrekte velden zorgden voor schilderachtige zichten. In de omgeving van Gooik kregen we er nog kunstwerken bij geserveerd. Nog geen 200 meter voor het einde gingen de hemelsluizen dan helemaal open en moesten we nog even schuilen in het plaatselijke rusthuis.
Voor de echte stukken van de Ronde van Vlaanderen moest men ofwel de grootste afstanden stappen of zich met de shuttle naar de Oude Kwaremont laten voeren.
Dat lukte me niet maar ik wilde toch 18 Km stappen. Na het bezoek aan de cementcentrale heb ik toch maar besloten om het op 12 Km te houden.
Op de heenweg stapten we door het Liedspark met mooie vijver en kasteel. Daarna over de Scheldebrug vanwaar we een goed zicht hadden over het water en de stad. Langs de haven was het ook nog aangenaam wandelen. Na de rustpost zonder WC heb ik maar besloten om terug te keren. We stapten dan nog door het groene natuurgebied 't Sprei en langs de Meerspoort.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe een bui (20°C - 24°C)
Deelnemers: 1516
Pajotten: 8
♥♥♥♥
We wandelden vanuit de zaal Groenendal via de Sint-Elooikapel en een dode arm van Schelde naar het jaagpad langs de gekanaliseerde Schelde. Hier hadden we een mooi zicht op de rivier en op de meersen waar we daarna mochten doorstappen. Die meersen behoren tot het reservaat "De Putten", een wild stukje natuur met loslopende paarden. De rustpost was in Schelderode. Hier moest er een lus van 7 Km gewandeld worden. Helaas was deze minder mooi en was het voornamelijk langs de straten van Melsen marcheren. De terugweg was afwisselend en we stapten voorbij de mooi gerestaureerde Schelderodemolen en door het Kwenerbos.
Vandaag was er weinig belangstelling. De wandeling ging van Denderhoutem richting Ninove. Eerst stapten langs het voetbalveld door de velden naar Lebeke. Daarna kregen we een geaccidenteerd stukje bos te verwerken. We stapten tot bijna aan de steenbakkerij en keerden dan langs een holle weg en door het bos terug naar Denderhoutem.
DE GR VRIENDEN VAN AALST Verkenning GR wandeling naar Maasmechelen
Plaats: Eisden (Maasmechelen)
Afstand: 25,8 Km
Weer: Zonnig (20°C - 23°C)
Ik ben vandaag samen met Prosper en Guy onze GR wandeling va, 26 augustus naar Maasmechelen gaan verkennen. Buiten enkele kleine parcours aanpassingen is alles volgens planning verlopen. De heide stond nog niet in bloei maar ze stond wel klaar om open te bloeien tegen eind augustus. In bijlage zie je al een deeltje van wat je van de wandeling kan verwachten. Het is geen volledig vlak parcours want er zijn een paar zandduinen. De wandeling is afwisselend met bossen, heidevlakten en zichten op de weide omgeving. De rustpost is in 't Salamanderke.
23e Taalgrenswandeling Pajottenland - Promenade le long de la frontière Pajottenland-Roman Pais
Plaats: Bellingen
Afstand: 22,1 km
Weer: Bewolkt, zwoel (26°C)
Deelnemers: 1713
Pajotten: 25
♥♥♥♥♥
Gelukkig heeft onze voorzitter deze wandeling nog eens vooruitgeschoven. Het is al een tijdje geleden dat ik hier nog gewandeld heb maar zoals deze club de wandeling organiseert is het een belevenis. Vertrek vanuit een tent met de nodige drukte. Dan de wandeling zelf: Geen wandeling zoals we gewoon zijn! Zeker de helft van het parcours bestond uit private domeinen! Door velden met pas afgereden graan, door hectaren grote boomgaarden en door de Abdijhoeve Cantimpré van Bellingen. Regelmatig zichten op het in de zon badend Pajots landschap. Ook vele rustposten met frisse dranken en de voorraad broodjes altijd aanwezig.
Na de wandeling van gisteren door de Vlaamse Ardennen was deze wandeling door de Zuidoost rand van Het Pajottenland het sluitstuk van een prachtig wandelweekend.
Het vertrek was in de nieuwe zaal "De Doos" aan de Gavers in Onkerzele. We stapten eerst wat door de velden en verdwenen dan in het Raspaillebos. We kronkelden hier wat door en mochten zo de Bosberg beklimmen. Na de beklimming draaiden we terug het bos in en we kwamen al snel aan de centrale rustpost in Het Natuur en Milieu Educatief Centrum De Helix. In het hoofdgebouw was er een tentoonstelling van fauna en flora van de omgeving. De 22 Km-stappers vertrokken van hieruit voor een lange tocht door het stiltegebied van Nieuwenhove en Waarbeke. In Waarbeke was nog een rustpost. De lus werd terug gesloten via het Raspaillebos en De Helix. Het laatste stuk liet ons kennismaken met de overblijfselen van het kasteel van Onkerzele. Het was een pracht van een natuurwandeling.
Weer: Zwaar bewolkt, af en toe een bui. (17°C - 22°C)
Deelnemers: 865
Pajotten: 2
♥♥♥♥
Het was al een tijdje geleden dat ik nog eens in Kluisbergen ben gaan wandelen. De wandeling ging van Berchem naar Zulzeke en terug. De heenweg was vrij vlak en veelal over straten. Rond Zulzeke werd het wat heuvelachtiger en wat landelijker. De terugweg was dan een echt "Vlaamse Ardennen parcours". Stevige beklimmingen en mooie zichten op de omgeving. Helaas begon het op het einde van de wandeling te regenen.
Een wandeling door de Wellemeersen is altijd de moeite waard en Patrick had zijn best gedaan om alle verborgen wegjes in het parcours te brengen. We stapten stukjes langs het plankenpad en aan het sas van Denderleeuw keerden we langs de Dender terug naar Erembodegem. We bleven echter niet de rivier volgen maar weken regelmatig van de rechte lijn af. Het resultaat was een wat langere afstand maar iedereen was toch tevreden met de mooie natuurwandeling.
GR wandeling naar de vallei van de Viroin (GR 125 en GRP 125)
Plaats: Couvin - Mariembourg
Afstand: 24,5 Km
Weer: Zonnig (21°C - 26°C)
Deelnemers: 14
Pajotten: 2
Met drie treinen en een bus was het best een ingewikkelde verbinding naar Couvin. Alles verliep echter volgens planning en om kwart na tien konden we vertrekken. Het eerste stukje was vlak maar dat was slechts de aanloop tot de eerste beklimming. Boven hadden we een mooi zicht op de omgeving en tijd voor een eerste rustpunt. We vervolgden het parcours door bosjes en af en toe wat velden. De grotten van Neptunus lieten we links liggen en even verder maakten we kennis met L'Eau Blanche. Daarna volgde een heuvelachtig parcours en via nog een paar beklimmingen kwamen we aan L'Eau Noire. Die rivier volgden we tot in Nismes. De GR wandelaars mochten hier wel nog eerst een ommetje langs de Calvarieberg maken. Buiten in de schaduw konden we daar bij een fris drankje onze boterhammetjes verorbenen. We hadden een gouden huwelijkskoppel in ons midden en dat werd hier dan ook gevierd. Na het eten trokken we door Nismes en na nog een paar beklimmingen kwamen we aan de vallei van de Viroin. Een rustige streek waar het zalig wandelen was langs het kabbelend beekje. Via een lange meander kwamen we terug in Nismes. Het laatste gedeelte van de wandeling was wel nog zwaar, er was een beklimming in de zon en daarna moesten we in het bos nog over enige omgevallen bomen klauteren.
We waren echter tijdig in Mariembourg en hadden nog genoeg tijd om wat na te praten. Met de laatste trein zijn we vertrokken naar Aalst en daar waren we nog net op tijd om het einde van het criterium te zien. Er staan ook een serie foto's van Martine in de map, waarvoor dank.
Ik kon alleen in de voormiddag wandelen en daarom de 13 Km. De rustpost was in Wieze. Via de velden van Overnest en 't Motteken kwamen we aan 't kasteel van Wieze en aan de rustpost. Voor de terugweg stapten we eerst een stuk rond Wieze en dan nogal traditioneel langs Klein-Gent terug naar de vertrekzaal. Het was wel grotendeels een onverhard parcours.
Deze namiddag dan nog een stukje van het zonnige weer gaan "profiteren". Het was een wandeling met lussen maar omdat één van de lussen volledig door het open veld ging was die geannuleerd. Heb dus twee lussen gewandeld. Eén langs de vaart maar daar was het ook volle zon en de tweede lus ging langs de Lourdes grot en langs het achterliggende bos. Het laatste stuk was terug in de volle zon. Gelukkig stond de voorzitter al klaar met een verfrissing.
Vandaag een uurtje vroeger vertrokken en dat was wel nodig. De tweede verkenningwas de heenweg van de 6 KM en de terugweg van de 12 Km. Via de hondenschool en het Molenwegsken stapten we naar Meldert. De terugweg ging langs de Molenvijver, de Kokerij en langs de rand van de Faluintjes. Natuurlijk stapten we ook langs de hopvelden welke Hekelgem nog rijk is.
Voor het eerst eens vanuit Aaigem vertrokken. We stapten eerst rondom het centrum en dan langs de cremerie (was er zeer druk) naar Heldergem. Door de velden keerden we dan terug naar Aaigem. Het was een 100% natuurwandeling.
De wandeling begon en eindigde bij het standbeeld van Urbanus waarnaar deze tocht genoemd is. Ik had zin in een stevige wandeling en heb dus maar voor de 32 Km gekozen. Het vertrek was samen met de kleinste afstand (4Km) en dat schiep voor mij wel enige verwarring. Gelukkig kon ik na enkele kilometers terug op het parcours van de andere afstanden komen. We "trotten" dan langs de oevers van de "Mark" en door de weiden met koeien die ons verbaast aangaapten. De eerste rustpost was in het clublokaal van de voetbaal in Vollezele. Van daaruit mochten we dan een mooie lus door het ommeland van Vollezele maken. Velden en mooie zichten op het licht golvend Pajottenland maakten die lus best aangenaam. Daarna ging het dan naar Herne, niet in de grote zaal maar in het Parochiaal centrum. Hier ook wel veel door de natuur. De lus in Herne was wel wat meer straten en we werden vergezeld door een wielerkoers. De terugweg naar Tollembeek was klassiek. We volgden weer een stukje de Mark en passeerden de Boesmolen. Het eindpunt was dus weer het standbeeld van Urbanus.
Het was een mooie wandeling door "ons" mooie Pajottenland.
De afstanden waren serieus fout en om halfvijf waren de splitsingen voor de grote afstanden verdwenen (afstempeling tot 18 uur!). Uiteindelijk ben ik "gestrand" op 16Km. Het begin van het parcours was hetzelfde als vorige week bij de Kadees (daar kan de club niets aan doen). Het was afwisselend natuur en straten en we kwamen zo in de rustpost in Uilenbroek. Ik heb daar de grote lus gewandeld en het eerste gedeelte was mooi met vele smalle verbindingsweggetje en stukjes bos. De terugweg naar de rustpost was helaas op een stukje na wandelen langs de straat. Op het laatste gedeelte waren dan plots in de omgeving van Oordegem de pijlen en splitsing voor de grote afstanden verdwenen. Alleen de terugweg over het parcours van de 7 Km was nog aangeduid.
Vandaag hebben we de eerste verkenning van onze Abdijtocht van 17 augustus gedaan. De wandeling bestond uit de heen lus van het 12 Km parcours en de terugweg van het 6 Km parcours. De heenweg gaat volop door de natuur met het Roofridderspad als voornaamste leidraad. De terugweg brengt ons langs brede wegen terug van Meldert naar de Abdij.
Een wandeling met enige mooie stukjes natuur verbonden door soms lange straten. Het vertrek was even buiten het centrum van Erwetegem. Door de velden (en straten) gingen we naar Sint-Goriks-Oudenhove. Het volgende stuk was meer natuur. Smalle boswegjes en dan de beklimming van de Berendries. De volgende rustpost was in Sint-Maria-Oudenhove. Het laatste gedeelte was grotendeels straat.
Het vertrek was aan de kerk van Burst. We stapten eerst langs een licht stijgende baan richting Sint-Lievens-Houtem en daarna keerden we langzaam dalend langs de velden van Morelgem en Vlierzele terug. We wandelden in Zonnegem dan nog door een mooi weideland met oude wilgen.
In de namiddag was het dan de beurt aan Mollem. Hier was het wel even zoeken om een parkeerplaats te vinden. De 14 Km maakte een grote lus naar Asse en Kobbegem. Het eerste stuk van Mollem naar Asse was heel klassiek. Het was een stuk deels voor de kleine afstanden en dus veel verhard. Na de rust in de Asphaltcosite kregen we veelal een onverharde weg. Via een rustig boswegje bereikten we dan Kobbegem waar de tweede rustpost was. Het laatste stuk bracht ons door de velden in Bollebeek en vandaar door een golvend parcours met mooie zichten op de omgeving terug in Mollem.
Ik ben François, en gebruik soms ook wel de schuilnaam De wandelende Pajot.
