LOURDES
Voorwoord
Wij christenen zijn steeds onder weg. We zijn op uittocht zoals weleer het Volk van Israël, dat uit Egypte vertrok onder leiding van Mozes naar het beloofde land Kanaän. Wij hebben op onze tocht echter twee Leiders: Christus en de Geest. Zo zien we dit als gelovigen. We voelen dit echter niet altijd zo aan. Onze zorg voor het tijdelijke en het materiele is prioriteit geworden.
De bedevaarder of pelgrim heeft zijn beslommeringen achter zich gelaten. Hij duikt onder in een sfeer van bezinning
Een pelgrim gaat ook nooit alleen op bedevaart. Hij stapt mee in een uittocht van duizenden geloofsgenoten. Samen onderweg.
De pelgrims hebben maar één doel: De Grot in Lourdes, daar waar Bernadette als eerste ging bidden in de holte van de Massabielle-rots. Sindsdien zijn miljoenen pelgrims er komen bidden.
Ook Marias leven was getekend door uittocht en doortocht. We herinneren ons de vlucht naar Egypte. Ze ging op weg naar de tempel om haar Zoon aan de Heer te offeren. Jezus gaat op tocht om het woord van God te verkondigen. Maria volgt hem op die tocht, wel is waar van op afstand. Maar als haar taak als moeder roept is ze bij Jezus. Ze volgt haar Zoon op zijn kruisweg. Ze trekt op naar Calvarie en volgt hem tot aan het graf. Tot het einde toe was haar leven één zwerftocht. Want na de verrijzenis en de Hemelvaart van haar Zoon trok ze op met de leerlingen.
Zo is Maria het grote voorbeeld doorheen het leven van de pelgrims. Lourdes is maar een mijlpaal op die tocht door het leven. In Lourdes krijgen we van onze Leider, De Geest, de kracht om onze tocht door dit leven te kunnen verder zetten naar de Vader, onze Leider die ons uiteindelijk terug opneemt in zijn grote liefde.
Wij gaan naar Maria om er meer zekerheid te krijgen dat we bij Christus zullen uitkomen.
We gaan naar Lourdes om, langs Maria en haar Zoon, God nader bij te zijn. Hoewel dit lijkt op een omweg, toch is dit de kortste weg naar de Vader.
We zijn aldus het volk van God dat zich samen op weg begeeft.
De hiernavolgende afbeelding is de doopvont uit de
parochiekerk waar de heilige Bernadette werd gedoopt.
In het heiligdom kan je die terugvinden op een bronzen zuil waar overigens nog andere afbeeldingen te zien zijn uit het leven van Bernadette, zoals we verder nog zullen zien.
Korte geschiedenis van meerdan 100 jaar Vlaanderens bedevaart
Naar een tekst uit het bedevaarboekje van Vlaanderens Bedevaart
In 1897 was de pastoor van de O. L. Vrouwparochie uit Kortrijk in Lourdes. Terwijl hij aan het wandelen was op de esplanade komen twee Franssprekende zusters opgewonden de pastoor tegemoet. Vlug, er ligt een stervende in het hospitaal en we zoeken een priester die Vlaams spreekt. De pastoor haast zich tot bij de stervende en stelt vast dat het dan nog een mevrouw is uit zijn parochie. Hij was dan ook erg blij dat hij deze vrouw in haar laatste ogenblikken had kunnen bijstaan.
Bij zijn terugkeer in Kortrijk werd dit gebeuren druk besproken met zijn onderpastoors, o.a. Camiel Bruloot, die directeur werd van de latere bedevaart.
Het feit dat Vlamingen in Lourdes verloren liepen en dat er daar voor hen geen opvang was, vormde de aanleiding om daar van uit Kortrijk iets aan te doen.
Twee mannen waren toen bereid om aan dit plan te helpen realiseren: Frans Lamoral, die op huwelijksreis al naar Lourdes was geweest en dokter A. Depla die ook onmiddellijk zijn diensten aanbood. Bisschop Waffelaert zegende deze onderneming en aanvaarde het erevoorzitterschap.
De eerste bedevaart ging door van 6 tot 14 september 1898 met 285 deelnemers.
Deze bedevaart die vertrok uit Kortrijk was de eerste en zou lange tijd de enige blijven, waarvan de organisatie Vlaams was.
Het is ongelooflijk van waar deze bedevaarders allemaal kwamen. Gans Vlaanderen was er vertegenwoordigd van aan de Zee tot in Limburg.
Dat de reis wel niet verliep in zeer gunstige omstandigheden kan de lezer al raden. Geen elektrische verlichting, geen toiletten, zelfs geen zijgangen. Vandaar ook soms moeilijke en lange haltes.
Anekdote: de directeur riep gedurende deze haltes de bedevaarders bijeen vóór zijn compartiment en hield daar telkens zijn treinsermoentjes. De leuze was godsdienstig en gedienstig
De eerste acht bedevaarten van 1898 tot 1905 konden rekenen op een gemiddeld aantal van 245 tot 250 bedevaarders.
De merkwaardigste bedevaart vóór de 1e wereldoorlog
De bedevaart in 1908.
In dat jaar vierde men toen de vijftigste verjaardag van de verschijningen aan Bernadette in Lourdes. Voor het eerst waren er twee treinen uit Vlaanderen. Er waren niet minder dan 858 bedevaarders, waaronder 84 priesters en 50 zieken.
Maar het merkwaardigste moet nu nog komen. We schrijven 11 augustus 1908. Mgr Waffelaert die de Pontificale hoogmis opdroeg gaat samen met de bedevaarders naar de Grot.
En daar leest de Bisschop in het Vlaams en in het Frans de oorkonde voor waarin de genezing van Pieter De Rudder uit Jabbeke genezen in het Mariaoord te Oostakker, Het Vlaamse Lourdes als een mirakel wordt erkend. Dat dit voor de Talrijke Vlamingen een ontroerend moment is geweest hoeft geen betoog.
In 1921
gaan 700 bedevaarders naar L.ourdes.
Het verslag
Het verslag werd geschreven door een schrijver uit de Kempen Jef Simons (1888 1948)
Ik citeer letterlijk uit het bedevaartboekje. Hij vermeldt de deelname van groepen uit alle gouwen: Gent, Antwerpen, Limburg, maar vooral West-Vlaanderen MET POPERINGE op kop onmiddellijk gevolgd door de StTillos turners uit Izegem deelname van 1.025 pelgrims.
1920
Er vertrekken nu ook treinen uit Brugge. In mei tellen we 920 deelnemers voor de meibedevaart en voor de Augustusbedevaart dit jaar de 25e keer tellen we 1300 pelgrims.
Tot hiertoe,
van 1898 tot 1928 bracht Vlaanderens Bedevaart ongeveer 20.000 bedevaarders in 44 treinen naar Lourdes. Dit is gemiddeld 450 bedevaarders per trein
In de volgende jaren
van 1929 tot 1939 reden er 61 speciale treinen met ongeveer 28.500 bedevaarders. Dit betekent 2850 bedevaarders per jaar.
Tussenin
1933 zondag de 6e augustus maken de bedevaarders de wonderbare genezing mee van Elisabeth Fraiteur uit Leuven. Drie wervels van haar ruggengraat waren ziek, ontstoken, uitgevreten en aaneengegroeid. Haar genezing was onmiddellijk. Het volgende jaar moet zij in Lourdes terug voor de commissie verschijnen om haar genezing vast te stellen. Daar werd bevestigd dat de genezing gebeurde buiten de wetten van de natuur om.
De Jubelbedevaart van 1939
was een hoogtepunt want op één en dezelfde bedevaart waren er nu 2234 deelnemers, dit keer met 175 zieken.
Na de tweede wereldoorlog
werden de bedevaarten hervat en waren tot op heden succesvol wat betreft de deelname. Ondertussen zijn heel wat organisaties die voordien beroep deden op Vlaanderens Bedevaart, afzonderlijk gaan organiseren. Nu heeft de bedevaarder naast de door het bisdom erkende bedevaarten ook heel wat aanbiedingen van touroperators en busondernemingen. Op die manier is het onmogelijk geworden het juiste aantal Vlaamse bedevaarders naar Lourdes nog te kennen.
Dat het bedevaartgebeuren heel wat zou zijn verminderd is een verzinsel. De statistieken moet men soms nemen voor wat ze waard zijn, vooral als ze uit een antiklerikale hoek komen. En zeker als ze uit eigen rangen komen, want deze laatste horen bij de groep van pessimisten en criticasters.
hartelijke groeten van de de westhoeker
Wil u meer weten over de Westhoek en zijn mogelijkheden contacteer: devos.deschoemacker@skynet.be
bezoek ook:
http://blog.seniorennet.be/OH
www.vvlourdes.be
www.onzenheertje.be
www.poperinge.be
|
