Het opladen van de fotos lukt nog niet.We blijven proberen!
Gisteren was het de bedoeling om de Mama op te zoeken.Het is niet gelukt.
Men zou ons tussen 13:00u en 14:00 komen oppikken om naar Salembao , waar de
Mama woont, te gaan.Drie uur later dan
voorzien was de auto er en zijn we met zn drieën vertrokken voor een
indrukwekkende rit.
De chauffeur was duidelijk bekend met het gegeven verkeer in Kinshasa.Hij reed op de millimeter en wrong zich, in
alle kalmte, overal tussen en voorbij,
de ene keer rechts op de rijweg, de andere keer links.Op de auto stond een officiële insigne,
waardoor de politie agenten die we passeerden steeds gingen salueren naar
Christian, die deze groet waardig in ontvangst nam.In de cités is het druk,maar echt druk.Er rijden in alle richtingen brommer, autos
en kleine busjes. Die zitten stampvol en de bijrijder hangt buiten aan de auto,
zich met de handen aan het dak
vasthoudend. En die bijrijder roept libre, libre om
mensen te lokken, terwijl dat busje al stapvol zit. En toch wringen mensen zich
er nog bij in, desnoods hangend aan het dak, en om zich met een zwaai, met de
voeten eerst binnen te werken. De smog
die ze hier produceren is niet te harden.Onze ogen pikten, en de filter van onze luchtwegen moest in hoogste
stand zijn werk doen.Ook ons afweer
systeem was in gang geschoten en de pollutie binnen in de auto nam toe.We hebben zo een twee uur rond gereden, en
het adres van de Mama niet gevonden.Volgens Google Map zouden we de afstand in 20 minuten kunnen doen. Omdat het te laat werd, hebben we het
opgegeven.Vandaag doen we een nieuwe
poging, hopelijk met de hulp van Pablo die overkomt vanuit Congo-Brassaville.
Hij is iemand van de familie, die weet hoe we het best de dingen aanpakken, en
ook echt weet waar ze wonen.
Het is hier nu 6:00u s morgens en aan de overkant van de straat is de
Nigeriaanse kerk met de gerenommeerde evangelist psalmist international al in
gang geschoten.Die hebben een
geluidsinstallatie om de halvewijk te
bereiken, met hun opzwepende preken en muziek. Ambiance vollen bak.
Zoals jullie kunnen zien zijn we in een mooi logement
terecht gekomen.We hebben een kamer met
airco (die soms werkt), douche en soms internet aansluiting.Het gastenverblijf is in een mooie tuin
gelegen.Het is hier een oase van rust
in de drukke stad, een klein paradijs.
Kok Philippe bereidt elke middag en avond een lekker maaltijd, steeds met verse
groentjes uit de tuin.
Zo hebben we al saka saka met kip en vis gekregen, en een andere afrikaanse
groente (bètekouteni of zoiets).Ook
zijn er steeds verse tomaten (uit de volle grond) bij enkeuze tussen aardappelen en rijst.We hebben hier ook al lekkere frietjes
gegeten.Ze zorgen dat we hier
altijdfris gefilterd water hebben en
wij hebben onze voorraad Primus aangelegd.Miet , je hebt gelijk, de pintjes smaken hier echt wel lekker!
En het weer?Lekker Luilekkerland
weer.Warm, een beetje bewolkt, wachten
op de eerste regen van het regenseizoen.
We zijn goed aangekomen in Kinshasa. Vertrokken vanuit Brussel en na 3.15u vliegen geland in Cassablanca. Na 3 uur wachten zijn we ingechecked voor Kinshasa. Nog eens 6 uur later waren we in Kinshasa. En dan was het even spannend: controle van de papieren, en de aanval van de bagagedragers op onze bagage. Met drie tegelijk hebben ze onze valiezen, op karretjes, voorbij de douane geloodst. Nog geen 30m tot buiten, en ze vroegen al 50 euro, tot grote ontsteltenis van Christian. Gelukkig was onze chauffeur er op tijd om ons op te pikken. De koffer van de personenwagen stampvol met valiezen en de passagierszetel vooraan vol handbage, en wij met drie vanachter in de auto, vertrokken voor een rustige nachtelijke rit naar Limete, waar er iemand klaar stond om ons binnen te laten en onze kamers toe te wijzen. En dan het bed in en slapen. En zaterdag na het ontbijt terug gaan slapen, en na het middageten, weer gaan slapen. Vandaag doen we het ook nog rustig aan. We kregen al bezoek van Albert Mpeti. Zijn chauffeur en lijfwacht brengt ons morgen om 14:00 u naar de Mama. Het echte doel komt in zicht.
Hunkering intensief naar twee verlangende armen een warm lijf, massief die hunkering, dat verlangen, dat nu bewaarheid wordt. Alleen maar die twee armen het leven is zo kort. D.P.
Bedankt Pia voor dit gedichtje+ 'k heb al een zakdoek nodig, en we zijn nog niet vertrokken!
Nu is het aftellen tot Vrijdag. Om 13:45u gaan we de lucht in om een eerste keer te landen in Cassablanca Marokko. En dan weer omhoog naar Kinshasa waar we om 2:15u. aankomen.
