Dag 9 Coevorden –Tubbergen

dinsdag 16-06-2015

Na het gezellige ontbijt en een langdurig uitgebreid gesprek met onze gastvrouw, wordt het hoog tijd om in te pakken. Wil, onze optimistische Coevoordse heeft ons uitstekend verwend. De eerste uren zullen we geen honger hebben. Om 9h15 vertrekken we na een foto met mevr. Hutten richting centrum om via FKP 77 bij het Stieltjeskanaal te komen. Het is opnieuw fris en grijs…..waar blijft de zomer toch!

Na een paar piepkleine dorpjes komen we bij Ane terug op de Vechtdalroute. Een meanderend riviertje welke uit Duitsland komt en tot in Zwolle stroomt. De rivier is ondiep bij droog weer, daarom zijn hier en daar stuwsluisjes gebouwd. Er is blijkbaar veel waterrecreatie op deze rivier maar daar hebben we niets van gemerkt.

Plots duiken we langs een boswegel het “Engelandsche Bosch” binnen. Dit bos ligt op een hoger gelegen zandrug. Hugo is in zijn nopjes, van alle kanten komen er vogelgeluiden….Telkens weet hij hun geluid te herkennen. Onder de mengeling van naald- en loofbomen staan er opvallend veel grote varens. Na de bossen rijden we iets later opnieuw door heide tot Hardenberg.

We moeten dwars door het dorp Rheeze waar enkele merkwaardige boerderijen en schuren onze aandacht vragen. De daken en gevels van de gebouwen zijn bedekt met gevlochten stro…. De rest van het gebouw is meestal in hout en zwart geschilderd. Mooi vinden we het in ieder geval.

Na Diffelen rijden we een enorm woud binnen “Boswachterij Hardenberg” het zou een turfstekergebeid geweest zijn. We lezen op de panelen dat dit gebied 1000ha groot is, het is een bos waar heideterreinen en vennen voorkomen. Er huizen zeer veel roofvogels. Toch zijn we heel verwonderd wanneer we halt houden bij een duinengebied met de toepasselijke naam Sahara.

We blijven maar door zandwegels rijden al de gehele voormiddag zonder enige aperitief  mogelijkheid…. Iedereen heeft dorst of is het goesting maar het lukt ons niet om in de schamele dorpjes een café te vinden. Nooit hadden we kunnen vermoeden dat er in dit oostelijk deel van Nederland zoveel ongeschonden bos- en natuurgebied  zouden zijn….We kennen de Veluwe maar dit gebied in Overijssel moet helemaal niet onderdoen, menen we.

Na Beerze, Junne en Ommen belanden we na 45km op de Zorgboerderij “de Meulenhorst” bij Den Ham. Er wordt ons verteld dat er een biologisch melkveebedrijf en een ijsmakerij is. Wat ons echter meer interesseert is dat er ook een ambachtelijke brouwerij zou zijn….. Daar naartoe natuurlijk! Nadat we onze dorst gelest hebben in het klein zelfbediening winkeltje. Komt als bij toeval de brouwer ons een interessante rondleiding geven. De man is fier op zijn ambachtelijke manier waarop hij diverse soorten zwaar bier brouwt. “Op de manier zoals bij jullie” voegt hij eraan toe. Wij zijn vol lof over zijn artisanaal bier! Wanneer we hem vragen waar we kunnen eten stuurt hij ons naar het volgend dorp Linde. En jawel enkele minuten later kunnen we op het zonneterras van een friture, eindelijk onze honger stillen.

Na onze welgekomen rustpauze fietsen we richting Vroomshoop en langs het Overijssels kanaal naar Daarlerveen. We hebben 60km op ons tellertje en zijn er van overtuigd dat we 90% ervan op boswegels reden. Het is veruit de bosrijkste rit van de ronde van Nederland vermoeden we. Om 17h en na 78km brengt de gps ons op het overnachtingadres in Tubbergen.

Langs een smal kronkelend weggetje staan we aan de voordeur van een boerderij.

Na even wachten, verschijnt de wat verlegen gastvrouw. Misschien wel begrijpelijk als er zo’n bende oude knarren aan je voordeur bellen. Vlug en kordaat krijgen we 2 appartementen ter beschikking. Wat een luxe zeg…..De schuur is gerenoveerd en tot 2 afzonderlijke woongelegenheden ingericht. Hugo en Antoine krijgen de rechtse en Pol en Bob de linkse. Olala elk gedeelte heeft een living, keuken slaapkamer en badkamer. Alles is splinter nieuw en het is er kraaknet. Petra spreekt af om morgenvroeg omstreeks 8h ons ontbijt naar een van de zitplaatsen te brengen….”Om te souperen rijdt je best naar het dorp tot bij de burgemeester”, krijgen we haastig te horen.  Ook hier zijn er plaatselijke gewoonten, lezen we in een presentatieboekje. Zo zou de naam van de B&B “Bosmeen” een samenstelling zijn van bijnamen van het gastgezin. Blijkbaar hebben de Tubbekenaars of zijn het Tubbekers ??? bijnamen of weekdaagse  en zondagse namen. Zo leren we dat Petra van de Meenboer genoemd wordt en haar man André Oude Rengerink  zou Bosandré  zijn in de week. Ze hebben gewoon hun twee bijnamen aan elkaar geplakt!

Na onze was- en plasbeurt fietsen we naar het dorp en zoeken

“de Burgemeester” maar het restaurant noemt feitelijk “’t Oale Roadhoes”. Een van de dorpsbewoners moest er ons wel op wijzen. Na een gezellig en smakelijk souper, met als toemaatje een flinke ijscoupe, sluiten we een prachtige fietsdag af.

Afstand: 78km

Weer:   Frisse+/- 15°C , zonnig 2BF rugwind

Overnachting:

VOF Mevr Petra Oude Rengerink  Tubbergen

B&B “De Bosmeen”

17-02-2022 om 13:56 geschreven door Via de la Plata

08 Dag 8 Zuidlaren – Coevorden

maandag 15-06-2015

Onze gastheer Ferdinand wijst ons de weg naar de eetplaats, met uitzicht op zijn onberispelijk onderhouden tuin. We zijn  ietsje verlegen om het ontbijt te starten. Ook vandaag worden we opnieuw door de gastheer verwend met een overvloed en een variatie om van te duizelen. Ferdinand heeft ochtendcorvee, zijn vrouw Corrie, moet les geven en is al heel vroeg vertrokken.

Onze brave man is een echte entertainer. Nadat we overvloedig gegeten hebben komt hij met een tuba uit de keuken en laat ons genieten van een prachtig tubasolo. We staan perplex. Hij blijft ons verder verbazen en komt enkele minuten later spelend op een trekzak door de woonkamer gewandeld……Nadien vertelt Ferdinand dat hij ook nog koorzanger is en al in heel Europa met een prestigieuze gezelschap is opgetreden . We krijgen ten bewijze een fotoalbum te zien. 9H30 Zolang zijn we nog niet blijven hangen bij een van onze Vrienden op de fiets adressen. Bedankt Ferdinand, dit vergeten we nooit, daar zullen we nog jaren over spreken.

Het is frisjes en grijs maar met een lichte rugwind zijn we vlug in Schipborg. In Zeegse, duiken we een bos binnen. Vlak bij de Drentse Aa, een meanderend riviertje of is het een brede beek, komen we aan de Groningse Hunebedden. We stellen vast dat de rivier gewoon zijn gang mag gaan en niet rechtgetrokken is zoals overal elders. Het is het” Nationaal park van de Drentse Aa” waar we doorrijden lezen we later op enkele panelen.

In Taarlo komen we in een open heidevlakte “Het Balloerveld”. Een wel 350ha groot heidegebied met vennen en zandvlakten. Je waant je in de Sahara. Hier en daar moeten we stoppen voor kudden loslopende schapen.

In Rolde moeten we oostwaarts om iets verder terug donkere bossen binnen te rijden. Na Drouwen zijn we in Borger. We bezoeken er het grootste Hunebed van Nederland bezoeken. Om te voldoen aan de Oorkonde-eisen moeten we bij die Hunebedden een groepsfoto maken….We zijn niet alleen en Antoine wordt plots tot fotograaf gebombardeerd door een luidruchtige familie.

Ondertussen is het middag, we eten een uitsmijter in de kantine van het bezoekerscentrum.  De rustpauze heeft deugd gedaan. We hebben 40km op het tellertje en schatten dat we in de helft van onze dagtocht zijn. Dat er zoveel bos en heide in dit deel van Nederland is hadden we helemaal niet verwacht. Het is een aaneenschakeling van weidse natuurparken…..

Tussen Exloo en Odoorn fietsen we door een boswachterij van de Esdorpen. Blijkbaar zijn “Essen” hoger gelegen akkers, velden en hooi- of weilanden. Er staan hier en daar grote boerderijen en blijft de kronkelende rivier steeds terugkomen.

Nadat we Emmen doorgereden zijn komen we aan het Oranjekanaal. Is Emmen nu een stad of een dorp we weten het niet, toch zijn we blij wanneer we in Westenesch terug in een bos komen. In Dalerveen verlaten we de LF14 en volgen de LF16 de “Vechtdaalroute”.

Nadat we een Centre Parcs voorbij zijn rijden we tot onze verrassing Coevorden binnen. Het lijkt nog wat vroeg om het overnachtingadres op te zoeken. We vinden op de markt een zonnig plaatsje op een uitnodigend terras. ’t Wordt genieten van enkele frisse Grimbergens.

Na een lange rustpauze volgen we de gps tot bij ons Vrienden op de Fiets adres. We worden met open armen ontvangen door Wil, onze gastvrouw. Onmiddellijk wordt het koffieklets, waarbij onze dame zich van haar humoristische kant laat zien. We krijgen twee kamers op de 1° verdieping…..We merken duidelijk dat Wil gewoon is fietsers te ontvangen…..zij is zelfs bereid onze fietskledij te wassen, wat een luxe!

Na onze was- en plasbeurt wandelen we terug naar de dorpskern. Coevorden-centrum lijkt doods. Toch vinden we eetcafé Candia open en twijfelen niet….’t Is maandag en dan zijn de meeste eetgelegenheden dicht in Nederland weten we wel. Starten met een La Trappe vinden we een goed idee. We laten de chef spareribs met frietjes klaarmaken en genieten van een ruim souper. Na een wandel ommetje willen we onze bedjes opzoeken…..Iedereen blijkt erdoor te zitten! Slaapwel.

Afstand: 87km

Weer:   Frisse+/- 16°C , namiddag zonnig 2BF rugwind

Overnachting: VOF Wil Hutten Coevorden

14-02-2022 om 16:02 geschreven door Via de la Plata

Dag 7 Anjum – Zuidlaren

zondag 14-06-2015

Welk weer kunnen we vandaag verwachten? Wanneer we de gordijnen openschuiven zien we een open groene vlakte met een laaghangende grijze hemel. Het belooft niet veel fraais! Toch haasten we ons naar beneden. De geur van verse koffie komt ons tegemoet. We hebben met Eeltje afgesproken omstreeks 8h00 te ontbijten. Onze gastheer ontvangt ons met Friese jovialiteit. In de ruime veranda op de ontbijttafel is er geen plaatsje meer vrij…..we geloven onze ogen niet! Wanneer we dit allemaal moeten opeten, geraken we vóór 10h nooit weg. We zijn echt kind aan huis!

Ook al zijn we goede eters, we moeten Roos en Eeltje teleurstellen. Een overgroot deel van het aangeboden ontbijt moeten we laten staan. Om 9h00 beladen we de fietsen terwijl enkele onschuldige regendruppels ons doen twijfelen om de regencapes uit te halen. Met spijt verlaten we de familie Postma, een dikke proficiat voor de gastvrijheid……“Oant sjen”.

Bij FKP 46 moeten we onvermijdelijk de N361 volgen om over de dam, tussen Waddenzee en Lauwersmeer te geraken. Vóór de afsluiting in 1969, was dit een open zeetoegang tot Groningen, de Lauwerszee.  Op het einde van de dijk rijden we over de Cleveringsluizen, een merkwaardig kunstwerk.

Iets verder ligt de haven van Lauwersoog met een veerdienst naar het autoluwe eiland Schiermonnikoog.

We zijn tot onze verwondering in de provincie Groningen,  net vóór we het dorp Lauwersoog inrijden. Het is duidelijk een vissershaven. We stellen zelfs vast dat er vissersboten aangemeerd liggen met Urk erop.

Na Lauwersoog ruilen we de LF10 Waddenzeeroute voor de LF14 Saksenroute. We rijden door een immens nationaalpark, het natuurgebied  Marnewaard.  Na 20km zijn we in Zoutkamp, we volgen een kronkelend water, het Reitdiep door een laagliggend waterrijk weidegebied. We vorderen goed met lichte rugwind. Veel valt er hier toch niet te beleven. Het lijkt wel een onbewoonde streek…

Enkel het meermaals kruisen van kanaaltjes met schilderachtige bruggetjes zorgt voor afwisseling.

Na een korte bocht bij zo’n bruggetjes ontwaren we een café. Op de zitbank in hun voortuin lessen we onze dorst met een frisse Westmalle en Erdingers Weizebier…..

Iets verder zijn we in Garnwerd. Wanneer we een prachtige molen voorbij rijden worden we uitgenodigd tot een bezoek. Het is opendeurdag en de gidsen zouden graag hun kennis laten horen…..Een pauze en wat wijsheid opdoen kan geen kwaad menen we!

De korenmolen “De meeuw” staat op een dijk van het Reitdiep. Hij is gebouwd door een bakker-mulder. De molen is mooi gerestaureerd en kan nog steeds malen. We moeten ons op gevaarlijke trapladders met touwwerkleuningen ons naar boven hijsen.  Mijn aandacht gaat uiteraard naar het bouwkundige wonder van een molen…..Er is ’t een en ’t ander blijven hangen/ Bij de vaste delen is de stelling rondom van groot belang om de wieken te kunnen voorzien van zeilen en de molen te kruinen. Kruien is de molen in de richting van de wind plaatsen. Ook dat gebeurt vanop de stelling. Het maalwerk bestaat uit draaiende stenen, de onderste ligt stil de bovenste draait. De kuip errond vangt het meel op en via pijpen komt dit meel in zakken terecht. Er zijn nog een aantal lieren om de graanzakken te hijsen naar de 3° en hoogste verdieping. Om de molen te doen stoppen is er een systeem dat men “de vang” noemt ….een soort trommelrem die werkt met een band welke snoert om het draaiwiel…..Dit hadden we graag wel eens gezien maar de molen lag stil…..dus niets daarvan , wat we heel spijtig vinden!

We blijven het Reitdiep volgen langs Hekkum en Adorp. Bij de Platvoetbrug zien we de torens van Groningen. We weten dat Groningen een studentenstad is met veel moderne architectuur. Het is oppassen geblazen. We volgen elkaar in een trosje en rijden op de gps naar de markt. In de stad is het goed uit de doppen kijken, de fietser is baas…..Van alle kanten komen er kriskras fietsers naast en door elkaar links en rechts in de autoloze straten op ons af. Uiteindelijk besluiten we af te stappen na enkele bijna aanrijdingen met onoplettende jongeren.

Het is ondertussen 14h00 Honger en dorst doen ons binnenstappen in een broodjeszaak, waar we bekomen van onze nare fietservaring.

We verlaten de grootstad langs het Noord-Willemskanaal en rijden in zuidelijke richting. Bij kilometer 60 blijven we een tijdje de oevers van het Hoornsemeer volgen. Na Haren wordt het bosrijker en zijn we blij met de smalle rustige paadjes.   De fietsknooppunten laten ons door de dorpen Glimmen en Tynaarlo rijden, tot we bij ons overnachtingsadres in Zuidlaren arriveren.

Ons “vrienden op de fiets” echtpaar de Wit is blij dat we goed en wel aangekomen zijn. We krijgen 2 ruime gezellige kamers op de 1° verdieping van hun villa. Ze willen ons eerst een verfrissing aanbieden, wat we niet kunnen afslaan….Het wordt echter een veel te lange babbel. We krijgen ondertussen enkele nuttige tips om deze avond ergens te gaan  souperen. Het is zondag en we willen er een speciale avond van maken…..We zijn tenslotte één week onderweg!

Enkele minuten later stappen we binnen in eethuis “Cosineros” . Nadat we onze grote dorst gestild hebben bestellen we het aspergesmenu. Het wordt een aangename verrassing. Alles wordt op Spaanse wijze opgediend. Wanneer we de kok aan tafel krijgen vertelt hij ons dat hij lange tijd in Argentinië verbleven heeft, vandaar het wat Spaanse karakter van zijn kookkunst.  Een ijscoupe als dessert mag niet ontbreken na zo’n diner. Moe en voldaan wandelen we naar ons verblijf en kruipen op een deftig uur onder de dekens. Slaapwel jongens

Afstand: 78km

Weer:   grijs, af en toe  motregen +/- 15°C

NO wind    2 BF achter

Overnachting:

VOF Dhr. & Mevr. C de Wit Zuidlaren

08-02-2022 om 11:43 geschreven door Via de la Plata

Dag 6 Harlingen – Anjum zaterdag 13-06-2015

8H00, onze gastvrouw roept ons naar boven. Daar staat ons een prachtig gedekte ontbijttafel op te wachten. Het zicht, op de Zuiderhaven in de ruime living, is fenomenaal……. ’t Is altijd plezant met gelijk gestemden samen te eten en over lang afstand fietsen te babbelen.  Ook ons gastenpaar heeft al heel wat kilometers afgefietst . Zij kunnen ons veel bijleren over de Ronde van Nederland. Bedankt Uilkje en Esger de Boer, beter kan het niet, wat kunnen ze boffen bij “Vrienden op de Fiets” met zo’n gastenadres!

Harlingen verlaten zonder nog eens door de leuke straatjes en over de vele kanalen te fietsen zou zonde zijn. We vinden  deze havenstad de mooiste en aangenaamste van Friesland!

Om op de Sedyk (Zeedijk) te geraken moeten we via bochtenwerk over bruggen en sluizen. Vanaf fietsnummer 43 zijn we opnieuw op de LF10. Het weer is niet meer hetzelfde van gisteren, er hangt een vaalgrijze koele mist over de Waddenzee. Antoine heeft poortjescorvee…..

We fietsen op de benedenkant van een groene dijk waar  schapen de baas zijn. Om de kilometer moeten we door een afsluithekje en onze vriend doet zijn plicht nauwgezet als boerenzoon. Met zo’n plichtgetrouwe man zal de kudde zeker niet ontsnappen.

We vorderen goed, af en toe fietsen we voorbij trosjes huizen en boerderijen. Buurtschappen noemen ze dat hier blijkbaar. Na Dijkhoek en Griene Dyk komen we uiteindelijk  toch in een groter dorp. Sint-Jacobsparochie heeft een naam die ons aanspreekt…… Een uitnodigend paneel van het Nederlandse Compostela Genootschap doet ons de grote kerk binnenstappen.

 Elke zaterdag kan je hier een praatje maken met ervaren pelgrims. Ook vandaag zijn er vrijwilligers aanwezig en zij bieden ons met veel  enthousiasme koffie aan. Van hieruit worden al eeuwen lang Pelgrimstochten van meer dan 2700km gestart, gelukkig kunnen we er alle vier deftig over meepraten. Tussen Sint-Jacobsparochie  en Oudebildtzijl volgen we een saaie landbouw weg.

Na dit dorp van tweemaal niks rijden we opnieuw richting Waddenzee en volgen de schapenpaden tot Ferwerd. Ondertussen is het lichtjes beginnen regenen en hebben we 50km op het tellertje. We rijden het dorp binnen en vinden ook na enkele keren vragen, geen enkele eetgelegenheid. Gelukkig is er een dame die ons doorverwijst naar slagerij Schreiber.

Wanneer we binnenstappen en enkele broodjes bestellen heeft de winkeljuffrouw kompassie met ons. Ze bied ons de personeel refter aan. Lekker warm aan een lange tafel met enkele kopjes koffie genieten we van de onverwachte  Friese gastvrijheid. Met oprechte dank aan het personeel van de slagerij. Na een gezamenlijke foto verlaten  we Ferwerd.

In Hegebeintum bezoeken we de grootste terp van Nederland. Jawel deze terp met boven erop een mooi oud kerkje ligt 9m hoog. We willen meer weten over de terp en rijden naar het bezoekerscentrum. We hebben geen geluk, er is een bijeenkomst van terpenspecialisten bezig, een rondleiding is onmogelijk…..

We haasten ons richting Holwerd 3 jaar geleden hebben we in dit dorp overnacht.  Wanneer we de straten binnenstormen zien we een slijterij, hoog tijd voor een rustpauze. Opnieuw hebben we geen geluk, de uitbaatster heeft geen vergunning. Alcoholhoudende dranken mag ze niet uitschenken. Tot ergernis van onze vriend Hugo moeten we dan maar koffie met een gebakje nemen.

Net zoals toen we hier verbleven, moeten we opnieuw vaststellen dat dit deel van Friesland ontvolkt. Overal zien we huizen te koop, alles lijkt doods. Ook in dit dorp ligt het piepklein kerkje op een terp. Via een wandelpaadje geraken we tot bij het geklasseerde kerkje en laten ons naar beneden bollen richting het veer naar Ameland. Bij FKP18 moeten we rechtsaf richting ’t Schoor en Wierum.

In Wierum hebben we geluk bij  café “de Kalkman” wordt er een dorpsfeest voorbereid. Men is volop bezig met allerhande kraampjes en een podium aan het opbouwen……We vliegen met grote dorst de gelagzaal binnen en bestellen enkele  Grimbergens met hapjes. Er heerst een aangename sfeer, iedereen is in feeststemming. Fanfare- en koperblazers  zijn aan het verzamelen en komen vooraf  hun dorst lessen. Toch kunnen we hier niet lang treuzelen we moeten nog minsten 10km fietsen eer we aan ons overnachtingsadres zijn.

Na Wierum blijven we de dijk volgen tot Nes. We hebben vanop deze dijk een prachtig zicht op de Waddenzee….Iets verder rijden we voorbij het Moddergat naar Paesens. Het is een tweeling- oud vissersdorp ontstaan aan de monding van een moerasriviertje.   Hier zal zeker aan wadlopen worden gedaan menen we. Niets voor ons, geef ons maar “de fiets”!

Eindelijk arriveren we in Anjum, zo te zien een wat groter dorp op een hoger gelegen gebied, waarschijnlijk een vroegere terp. De gps leidt ons regelrecht naar ons VOF verblijf bij de familie Postma. We worden met ongekende jovialiteit door de gastheer en zijn hondjes Max en Buddy ontvangen….Ietsjes verkleumd zijn we blij wanneer Eeltje ons een drankje aanbied in zijn ruime veranda. We krijgen 2 kamers en een badkamer op de 1° verdieping. Een warme douche zal deugd doen! Onze gastheer vertelt ons dat er in zijn dorp niet veel te beleven valt. Enkel in volle zomervakantie periode is het drukker door het watertoerisme van het nabij gelegen Lauwersmeer. Straks komt de vrouw des huize thuis, laat Eeltje ons weten….. Roos, zijn vrouw werkt in de verzorging en is nog op dienst.

Na onze was- en plasbeurt willen we souperen. Onze gastheer kan ons enkel het eethuis restaurant “Wad Oars” aanbevelen. Vol goede moed stappen we langs een prachtige molen tot net op de grens van het dorp. Molen “Eendragt” is prachtig gerenoveerd. De molen werkt nog steeds en is ook een museum en tentoonstellingsruimte voor plaatselijke kunstenaars.

Verrassing wanneer we het eethuis “Wad Oars” binnenstappen….We worden in onvervalst Fries ontvangen! We maken de patron er attent op dat we er helemaal niets van begrijpen…..maar dat wist de olijke man wel, laat hij ons verstaan. We laten de kok zijn goesting doen en worden verwend met een meer dan lekker souper. Hier zijn ze heel fier op hun wadden . Zo hebben we geleerd dat het “Wad” een natuurgebied is, gevormd door getijen, slib en zand. Eb en vloed doen het zand heen en weer stromen. Duizenden trekvogels hebben hier hun broedplaats. Ook zeehonden zijn er in overvloed. Een uniek Nederlands beschermd gebied met karakteristieke wolkenluchten. “Oant sjen” Edwin de patron bedankt ons bij het verlaten van zijn gezellig restaurant.

We haasten ons naar de “Burmaniastrjitte” waar we door gastvrouw Roos nog een slaapmutsje aangeboden worden. Het wordt nog een lange onvergetelijke praatavond. Veel later dan de vorige avonden geraken we uiteindelijk in de bedjes. Oordopjes zijn noodzakelijk gebleken!

Afstand: 80km

Weer:   grijs, mist en motregen +/- 15°C     NO wind    3 BF

Overnachting:

VOF Dhr. & Mevr. Fam. Postma Anjum  Friesland

01-02-2022 om 18:28 geschreven door Via de la Plata

Dag 5 Petten - Harlingen

vrijdag 12-06-2015

“’t Wordt een mooie dag vandaag”. Beweert onze gastvrouw en dit terwijl we ons tegoed doen aan haar uitgebreid ontbijt. “De wind zal stillaan luwen” voegt ze er nog aan toe., Best, want we zijn het stillaan harstikke….beu om voortdurend tegen de strakke noordenwind op te boksen. We haasten ons om de fietsen te beladen, af te rekenen en onze 5° dag vol enthousiasme te starten.

Na het hartelijke afscheid, komen we via een wandelpaadje door de duinen op de LF1. Toch blijft het fris en tegen wind flink door stoempen op een duinenkam. Bij het Zwanenwater in Callantsoog verlaten we de LF1 en buigen rechtsaf. Nu volgen we de LF10 richting De Stolpen. Na het kruisen van het Noord-Hollands kanaal  rijden we door een echt poldergebied met laag gelegen weiden.

Opvallend zijn de rechte grachten en beken. Hier en daar staan piramidevormige boerderijen met hooistapels en grote schuren. Bij Oudesluis komen we langs een breed water en iets voor Anna Paulowna houden we een rustpauze bij een prachtige woonmolen.  We vermoeden dat het een houtzagerij zou kunnen zijn..

Het dorp Anna Paulowna is genoemd naar een Hollandse koningin. Deze Russische prinses uit St-Petersburg werd echtgenote van Koning Willem II begin 19° eeuw.  Langs een zeegeul komen we aan het Amstelmeer. Het lijkt wel een moerasgebied, afgesloten van de Waddenzee. Onze vogelkenner Hugo vermoed dat er op de vele rieteilanden zeer veel meeuwen en sternen broeden.

Na het volgende dorp De Haukes zijn we op het vroegere eiland Wieringen. Een wat hoger gelegen gebied. In het dorp Hippolytushoef hebben we 35km op ons tellertje en is het middag. Toch beslissen we door te fietsen tot Den Oever om daar te middagmalen. Aan de vissershaven net vóór de afsluitdijk ploffen we neer op een  zonovergoten terras van  visbedrijf “’t Wad” . Kibbeling met frietjes en een fris biertje zijn welkom. In het zonnetje zouden we hier nog uren kunnen genieten. Niks daarvan, de plicht roept er wacht een lange tocht van wel 30km over de afsluitdijk.

Hoeveel geluk kunnen we wel hebben?…..Wanneer we starten, is er geen wind meer. De zon zorgt voor een staalblauwe hemel.  Na de Stevinsluizen bevinden we ons precies midden in zee. Links de Noordzee en rechts de Zuiderzee. Of zijn het de Waddenzee en het IJsselmeer…..  We hadden ons een saaie rit voorgesteld, niets is minder waar.

We kunnen keuvelend twee aan twee snel vorderen. Bij het monument aan de hoge uitkijktoren, ongeveer in het midden van de afsluitdijk houden we een stop. Dit zou de plaats zijn waar de dijk in 1932 gesloten werd. Gelukkig hebben ze ook ter ere van de arbeiders een beeld van “Een dijkwerker die blokken legt” geplaatst. Meestal worden de hardste werkers vergeten……Gelukkig hebben ze er hier wel aan gedacht!!

Nadat we bijna een bidon water binnen hebben zijn we na 75km op het einde van de afsluitdijk  in Zurich. Grote dorst doet ons stoppen aan Hotel-restaurant “De Stenen man”.  We genieten niet alleen van een lekkere frisse Grimbergen, maar ook van een korte show van een van de cliënten op het terras. Blijkbaar is de man een plaatselijke selfmade kleinkunstenaar.

Wanneer we het dorp verlaten , rijden we met links van ons de zee naar Harlingen. Het is windstil en lekker warm.  Bij de “Stenen man” laten we een bereidwillige Friese dame een verplichte foto nemen. Dit  monument is opgericht ter nagedachtenis van de Allerheiligenvloed van 1770.  Enkele minuten later zijn we in Harlingen aan de Zuiderhaven. Grote verrassing…..wanneer onze gastvrouw Uiltje ons haar logeerkamers laat betrekken. De twee kamers met tussenliggende badkamer zijn echt luxueus en splinternieuw. Dit hadden we nooit verwacht bij Vrienden op de fiets! Onze fietsen kunnen we veilig bergen in een achtergelegen bergplaats.

Na een deftige was- en plasbeurt staan we te popelen om Harlingen te bezoeken. Ver moeten we niet gaan, aan de voorzijde van ons verblijf is er een havenarm. Er moet een bijeenkomst zijn van zeilplatbodemschepen. Een na een komen de prachtige houten schepen aanleggen.

We hebben de beste herinneringen aan Harlingen, op onze voorjaarstocht in april 2013 hebben we hier ook verbleven. We kennen een beetje deze levendige  stad en wandelen naar de haven. Toch moeten we nu en dan een ommetje maken om over de kanaaltjes tot bij de haven te geraken. In deze haven kan je de veerboot nemen naar de Waddeneilanden Terschelling en Vlieland.

Honger en dorst, maar ook de aanstekelijke ambiance doet ons plaatsnemen op het terras van het Italiaanse restaurant Pompeï. Na een Ricard stillen we onze honger met elk een pizza, onze dorst lessen we met enkele frisse Duvels. Zoals het meestal past bij zo’n zonnige warme avond worden we door onze ijsspecialist Hugo getrakteerd op een ijscoupe. Na een flinke avondwandeling nemen we nog een slaapmutsje dicht bij ons overnachtingsadres…..en jaja om 10h kruipen we blij en voldaan in onze bedjes. Slaapwel mannen!

Afstand: 84km

Weer:   vanaf de middag  Zon en windstil   +/- 25°C

Overnachting:  VOF Dhr. & Mevr. U de Boer Harlingen Friesland

24-01-2022 om 14:45 geschreven door Via de la Plata

Dag 4 Noordwijkerhout – Petten

donderdag 11-06-2015

We zouden nog uren kunnen blijven keuvelen bij de familie Geerlings. Miep en Jack, ons gastenpaar, laten ons een rond buikje eten aan hun flink gevulde ontbijttafel. Ze zijn beiden erg nieuwsgierig naar onze reisplannen. Het tijdschema roept echter en om 9h maken we de groepsfoto en verlaten het sympathieke “Vrienden op de Fiets” echtpaar.

We rijden in snel tempo voorbij het dorpscentrum en de plaats waar we gisterenavond gegeten hebben. Bij het Oostduinse meer buigen we linksaf en komen terug op de Noordzeeroute. Onder een blauwe hemel met nog steeds die flinke koude tegenwind vorderen we niet zo snel. De duinengordel is wel 5 à 6km breed. Dit zijn de Amsterdamse  Waterleiding duinen, een infiltratiegebied.

Na bijna 20km verder zijn we in Zandvoort, dit oude vissersdorp is nu een van de meest geliefde badplaatsen van Nederland geworden. Bij ons, het meest bekend door het Racecircuit. We volgen de LF1 bordjes en vermijden de stadsdrukte. Door een bosrijk gebied is het aangenaam en rustig fietsen tot bij “Kraantje Lek”. Het restaurant met die naam zou hier gebouwd zijn, op de plaats waar eeuwen gelegen een jachtslot stond , heel dicht bij Haarlem.

Op de grens tussen duinen en een bosrijkgebied , rijden we voorbij de dorpen Bloemendaal en Santpoort. Na de Kennemerduinen en de ruïne van het kasteel Brederode, arriveren we in IJmuiden. Grote dorst doet ons bijna gelijktijdig stoppen aan een terras. Na een half uur zijn we terug op adem. Voor we opnieuw starten voorzien we ons van  water en fruit.

Velzen-Zuid, het is even wachten om samen met een grote groep studenten op het veer het Noordzeekanaal over te varen. Na de staalfabrieken van Velzen-Noors verlaten we onze route en fietsen naar Wijk aan Zee. Hier zijn enkele eetgelegenheden met zonneterrassen. Bij café-restaurant “De Zon” hebben we prijs, de stoelen en tafels staan net buiten. Hoe kan het ook anders we moeten het typisch Hollands Kroketten-lunch proeven. En ja….. er zijn betere dingen dan dat. We moetenechter content zijn ’t is dat of niets. Gelukkig kunnen we alles doorspoelen met enkele frisse Belgische biertjes……..

Wanneer we van tussen de fabrieksterreinen achter ons laten en terug in de duinen belanden zijn we op onze uitgestippelde route.  Ter hoogte van Castricum peddelen we door het duinreservaat naar Egmond aan Zee.

Een uiterst afwisselende rit met bosjes, weidse duinlandschappen en waterplassen maar vooral flinke hoogteverschillen. Dit gebied noemen ze de Schroolse Duinen, het is het breedste duinengebied van Noord-Holland.

Bij Egmond aan Zee tellen we 62km, tijd voor een welgekomen rustpauze. Na het dorp komen we op een hoger gelegen duinengebied en zien een tijdje de zee vooraleer we bij Bergen aan zee opnieuw een naaldbos induiken. Wanneer we de mooie bospaden verlaten rijden we recht naar zee.

Bij Camperduin konden we vroeger langs de zee, op de dijkhelling rijden. Deze is echter versperd door grootse werken. We zijn teleurgesteld,  dit was een unieke kans om dicht langs de branding op een zwakke helling te fietsen tot Petten.

We lezen we op grote panelen dat de kust hier voorzien wordt van een opgespoten zandversterking. Dit betekend dat men in plaats van de dijk te verhogen, men een zeewering aangelegd heeft met miljoenen kubieke meter zand voor de kust Het zou niet alleen voor de veiligheid zijn, maar ook nog eens een  extra troef voor strandrecreatie.

We moeten op de rijweg en vormen een lijntje.  Na 4km tegenwind zijn we in  Petten. De gps brengt ons zonder problemen tot bij ons overnachtingsadres bij de familie Kleimeer. Wat een mooie villa….midden in de duinen.

Het is merkwaardig dat men dit toegelaten heeft in Nederland! De ontvangst is hartelijk. We krijgen 2 kamers op de verdieping met een  badkamer.

Op aanraden van ons sympathieke gastenpaar wandelen we naar het nabijgelegen strandpaviljoen “Zee en Zo”. Op donderdagavond is het er “Onbeperkt sliptongetjes eten”.  Moe en voldaan zullen ze ons niet in slaap moeten wiegen……Oordopjes in aub!

Afstand: 84km

Weer:   Frisse & harde Noorderwind 3à 4BF

Zonnig in de namiddag   +/- 20°C

Overnachting: VOF Dhr. & Mevr. P Kleimeer Petten Noord-Holland

07-01-2022 om 15:46 geschreven door Via de la Plata

Dag 3 Brielle - Noordwijkerhout

woensdag 10-06-2015

 “Gezocht.. “Een zekere Hugo uit Vlaanderen” Antoine neemt  zijn slaapmaatje beet. Hier en daar hangen foto’s. Hugo begrijpt niet hoe Antoine aan deze foto’s geraakt is……

Bram onze gastheer heeft de ontbijt tafel klaargezet, plots komt hij zich excuseren en laat ons, nadat we afgerekend hebben,  alleen achter in zijn huis. Bedankt Bram we trekken ons plan er is brood , koffie en de koelkast zit vol. Na het ontbijt,  ruimen we op en doen vlug de afwas. We willen geen klachten horen nadien. Inpakken, fietsen beladen en afsluiten. Zoiets is ons in ’t verleden nog voorgevallen op onze Andalucia tocht.

Het is 9h15 wanneer we, met grijze hemel vertrekken. Brielle is de moeite om  nog eens door te fietsen. We volgen de kanalen tot op de vesten. Aan FKP 25 moeten we door de “Lange Poort” naar de Westdam.

Iets verder volgen we het Brielse meer tot Kruiningergors. In Oostvoorne zijn we terug op de LF1. Ook hier zijn er Deltawerken geweest en is de dam  een afsluiting van het Brielse Gat met de Noordzee. Er is langs het meer een natuurgebied ontstaan heel geliefd bij sportduikers.

Naast de dam liggen er slikken en kreken. Dat is dan een geliefde plaats voor veel soorten watervogels. Recht voor ons ligt de Maasvlakte  de grote Rotterdamse haven. Deze haven is een opgespoten gebied waarrond een enorme ringdijk ligt. Raar maar waar de stad Rotterdam ligt hier minstens 30 à 35km vandaan. We rijden tussen mastodonten kranen en opslagruimten tot aan het veer. Na een wirwar van bruggen en spoorlijnen brengen de fietsnummertjes ons uiteindelijk na 25km bij de aanlegsteiger. In het wachthokje ontmoeten we 2 jeugdige fietsers, het is een Noord-Frans koppel op weg naar het Noorden van Europa…..wat hebben die allemaal op hun fietsen geladen? Ze zijn nog maar 4 dagen onderweg  en hun GPS-IPhone kunnen ze niet meer via hun naafdynamo opladen…..Wij kunnen hen slechts adviseren tot in Den Haag de LF1 te volgen en daar iets te ondernemen.

Het wordt een bijzonder lange boottocht dwars door de haven. We varen van het Beerkanaal langs het industriegebied Europoort naar de aanlegsteiger van de Nieuwewaterweg . Deze Nieuwewaterweg is een open zee toegang naar Rotterdam en Dordrecht. Dit kanaal kan afgesloten worden door de Stormvloekering. Dit enorm kunstwerk hebben we in 2010 op onze “Noordzee-IJsselmeertocht”  uitvoerig  bezocht zie het verslag op mijn blog: http://blog.seniorennet.be/noordzeeijsselmeerfietstocht2010/

Het is juist 12h30 wanneer we op de kaai van Hoek van Holland voorbij het “Kindertransport” monument fietsen….. Hugo & Antoine willen op de foto. Het monument is er als aandenken aan de vele Joodse kinderen die door een vrijwilligers organisatie eind jaren dertig naar Engeland gebracht zijn. Ze waren op de vlucht voor Nazi-Duitsland.  Ze zijn opgevangen in gastgezinnen en kindertehuizen in het UK. Hun ouders hebben ze nooit meer terug gezien! Het gaat om meer dan 10-duizend kinderen uit Duitsland, Oostenrijk, Polen en Tsjecho-Slovakije. Wat een waanzinnige situaties was dat toch!

We weten dat we vóór we Hoek van Holland verlaten zeker moeten middagmalen, straks moeten we vele kilometers door duinen zonder enige drank- en of eetgelegenheid. Dus vlug een vismaaltijd in de “Strandjutter” met zicht op drukke scheepvaartverkeer. We moeten hard duwen op het pad bij de groenten kassen bij Westland. Hier is de duinengordel smal tot Solleveld. Vanaf hier krijgen we af en toe zicht op de zee. Bij Kijkduin moeten we zelfs een stuk op de dijk tot Den Haag. We moeten in een trosje door de stad geraken, ’t is elke keer een hele onderneming om de brede lanen te kruisen ook al zijn er verkeerslichten. Er zijn tramsporen en dat blijft ook nog een bijkomende hinder. We zijn blij wanneer we voorbij de gevangenis peddelen en weten dat we bij de sierlijke watertoren terug de duinen kunnen binnenduiken.

Bij het pompstation net achter de toren ploffen we neer op een zonnig terras en jawel het is van de grote dorst. Wat kan een Grimbergen deugd doen na ruim 45km.Er heerst nog steeds een felle Noorderwind maar de zon maakt veel goed. Het doet deugd om door de brede duingordel van Wassenaar twee aan twee te kunnen vorderen. Tussen waterplassen en open zandhellingen zitten we beschut van de gure tegenwind. Meijendel, is een gebied waar er drinkwater door infiltratie wordt gezuiverd en opgepompt.

Bij Berkheide richting Katwijk zijn er meer bosjes. Af en toe vluchten er konijnen en kan Hugo ons op een roepende groene specht wijzen. Hier en daar zien we bunkers en antitankmuren toch nog steeds overblijfselen van WOII.

In Katwijk komen we op de dijk en horen we de Noordzeebranding. Katwijk is wel erg eenvoudig en niet voorzien van hoge bebouwing zoals wij gewoon zijn aan onze kust. Blijkbaar wil de sterk gereformeerde gemeente niet al te veel toerisme toelaten.We houden een korte pauze aan de oude kerk en de witte vuurtoren of vuurbaak, zoals ze dat hier noemen. Wanneer we Katwijk aan Zee verlaten moeten we over de oude Rijnmonding.  Het is echter slechts een uitwateringskanaal  uitgediept na verzanding.

Na het gemaal waar de Oude Rijn in zee wordt gepompt fietsen we opnieuw in de duinen. De Coepelduynen  zijn echte grasduinen met grote hoogteverschillen. Bij FKP 22 komen we uit de duinen en volgen de Boulevard van Noordwijk. Wat een verschil met het vorige dorp. Het is een echte moderne badplaats met grote en hoge gebouwen. Bij de vuurtoren moeten we absoluut een groepsfoto maken om aan onze “Oorkonde” te geraken.

Het kan niet ver meer zijn, we rijden opnieuw de duinen in en hebben 75km op onze teller. En jawel iets verder staat er een plaat Noordwijkerhout. De GPS volgen nu……maar we blijven maar in rond rijden. In het dorp zijn alle huizen en straten gelijk aan elkaar. Na enkele vraagje belanden we toch op ons VOF overnachtingsadres .  We worden met open armen ontvangen door de familie Geerlings. Na het stallen van de fietsen is het aperitieftime op hun terras. Na een lange babbelstonde willen we ons verfrissen en de ruime kamers betrekken. We zijn verwonderd hoeveel plaats zo’n woonerfhuis wel kan bieden.

Miep en Jack het bekommerd gastenpaar, wijzen ons enkele voordelige en dichtbij zijnde restaurants aan in de dorpskern. Na een eindje wandelen komen we bij het fraaie witte kerkje op een plein. Wat een drukte, de uitnodigende avondzon heeft iedereen buiten gekregen. Met wat geluk veroveren we in een zonovergoten hoekje een tafel. Na wat drummen en wringen laten de luidruchtige jongeren ons plaatsnemen. Enkele La Trappe Quadrupel ’s doen deugd. Na een flink  souper wordt het hoog tijd om onder de dekens te kruipen. Het zou voor minder na drie slopende dagen tegen wind!

Afstand: 78km

Weer:   Frisse & harde Noorderwind 3à 4BF

Zonnig met wolken  +/- 19°C

Overnachting:

VOF Miep & Jack Geerlings Noordwijkerhout

27-12-2021 om 17:25 geschreven door Via de la Plata

 Dag 2 Vrouwenpolder - Brielle

dinsdag 9-06-2015

Hoe stil kan het zijn! Iedereen is goed uitgerust. We willen er vandaag goed tegenaan gaan. Een enig ontbijt met alles erop en eraan dient men ons op. Een dikke pluim voor ons gastgezin. We genoten van het verblijf bij de familie Almekinders. 9H00 fietsen beladen en afscheid nemen. Onder een grijze hemel en een frisse tegenwind rijden we richting Veersedam

.

Na 5km verlaten we Noord-Beveland, De volgende 9km rijden we op een lijntje. Elk om beurt koptrekken en tegen de wind opboksen. Er staat steeds veel wind op de stormvloedkering, met een kleine onderbreking op het werkeiland Neeltje Jans.

We staan, zoals elke keer wanneer we hierover rijden, in bewondering voor wat onze Noorderburen bij de afsluiting van de Oosterschelde voor elkaar hebben gekregen. Enkel bij storm worden de enorme schuiven afgesloten. Zo is de Oosterschelde een open zout natuurgebied en tevens een belangrijke verbinding tussen de Zeeuwse eilanden. Na wat zwoegwerk komen we op het eiland Schouwen-Duiveland.

Je kan het ons favoriete eiland noemen…..Hoeveel keer waren we hier al? Hoeveel maal hebben we in Renesse overnacht? We kennen er elk paadje, elk dorp en vele eet- en vooral drankgelegenheden. We draaien links af en volgen de zee. Iets verder moeten we door het Westerschouwenbos.

Het is een heuvel- en duinengebied met hoofdzakelijk dennenbomen hoewel er hier en daar ook loofbomen te zien zijn. Het is het grootste bos van Zeeland met zandpannen en duinvalleiweiden. Een uniek gebied met schapen, konijnen en vele vogelsoorten. Volgens aanwijzingen nestelen er hier heel wat roofvogels zoals buizerd en haviken. Ook zouden er reeën, damherten en shetlandpony’s vrij rondlopen. Maar daar hebben we niets van gezien. Zijn we te luidruchtig misschien???

Na het bos komen we in Burg, Antoine stuurt ons naar het dorp. Hij wil ons “Bakkerij Sonnemans” laten zien. Het lijkt wel een museum. Ik voel me hier meer dan thuis, zo’n winkeltje was het in een lang verleden tijd ook bij mijn moeder, toen ik nog een snotneus was!

Het is te fris om het terras te gebruiken. We bestellen “een bakje koffie” met een heerlijk vers gebak. We trachten Hugo te overtuigen dat we vanaf nu elke voormiddag, in plaats van aperitieftime met Ricard of bier……een koffiepauze zullen nemen! Hij gelooft er niets van….. hij zou wel eens gelijk kunnen hebben!

De GPS stuurt ons door de duinen van Renesse, een unieke ervaring. De mooie ruime duinpaden zijn erg kronkelend met steile korte klimmetjes van wel soms meer dan 20%. Links en rechts staan zelfs panelen, verwijzend naar forse kronkelende afdalingen. Bij knooppunt 84 verlaten we Zeeland, en moeten over de Brouwersdam. Bij “Port Zélande “ zien we rechts van ons het enorme Grevelingenmeer. Waar is de tijd dat we hier met een Brugse delegatie kwamen zeilen……

Vanop de dam zien we de grote vuurtoren van het eiland Goeree. We volgen de weg langs de kustlijn. Bij de fameuze vierkante bakstenen vuurtoren op de Groenendijk hebben we 50km op ons tellertje. Het is middag, hoog tijd om een uitnodigende wegwijzer naar een strandpaviljoen te volgen. We hebben geluk. In de strandtent IIoon hebben ze een beperkte kaart en Belgisch bier.

Met een prachtig zicht op de Noordzee waar op het strand iemand met strandwageninitiatie, bezig is, krijgen we een te karig middagmaal…..Wat teleurgesteld fietsen we naar Goedereede.

Dit dorp is een waar openlucht museum, met smalle straatjes en steegjes. De goed verzorgde oude gebouwen zijn mooi bebloemd. We haasten ons naar de kade en de markt, maar alle cafés zijn dicht. Bij de kerk kunnen we op een plaat aan een monumentje lezen dat Goedereede een paus zou hebben geleverd. Blijkbaar zou Adrianus IV hier nog pastoor geweest zijn omstreeks 1500. Wat je allemaal teweet komt op een fietstocht zeg!

Na de Haringvlietsluizen komen we op het eiland Voorne en zijn we in Zuid-Holland. Het is nog ruim 15km door een weidelandschap tot Brielle. Zonder veel zoeken belanden we op ons overnachtingadres. Onze gastheer Bram bezorgt ons 2 ruime kamers op de eerste verdieping waar we beschikken over een grote badkamer, wat een luxe.

Maar eerst moeten we in zijn woonkamer-bureel een drankje tot ons nemen. Bram heeft het ontzettend druk als technisch vertaler, zijn verschillende computerschermen vragen steeds opnieuw zijn aandacht. We laten hem verder werken en trekken  ons plan wel. Na een poosje willen we het vestingstadje verkennen. We wandelen naar de fameuze Catharijnekerk. Je kan de toren vergelijken met deze van Damme.

Overal waar je wandelt voel je het rijke verleden van de watergeuzen van “Den Briel” en hun opstand tegen de Spanjaarden. Na een poosje krijgen we honger. We hebben een goede herinnering aan een Chinese avond. Na wat rondzoeken vinden we het Chinese restaurant Lotus terug, net buiten de stadsmuren.  Ook nu wordt het een heel gezellig eetfestijn.

Bij het terugwandelen naar ons verblijf komen we op de markt. Dorst, of is het goesting drijft ons binnen in “De Hoofdwacht”, een café heet blijkbaar drinklokaal.. De naam hoofdwacht zou historisch echt een plaats geweest zijn waar de muur- en poortwachters moesten samenkomen vóór en na hun wachtperiode. Na een “Sint-Bernardus” verlaten we het sfeervol grand-café. Enkele minuten later zijn we bij onze gastheer. In slaapvallen zal geen probleem zijn!

Afstand: 81km

Weer:   Frisse & harde Noorderwind 4BF  Zonnig met wolken  +/- 16°C

Overnachting:   VOF Bram Poldervaart  Brielle

23-12-2021 om 15:00 geschreven door Via de la Plata

2015

Rond Nederland Fietsen

  Langs LF routes & Fietsknooppunten

Met “De Bende van Bob”

 Dagboek van een fietstocht van 08/06 tot 21/06/2015

Hugo      Pol     Bob     Antoine

 Dag 1 Brugge - Vrouwenpolder

 maandag 08-06-2015

De “Lamme Goedzak”, het toeristenbootje tussen Brugge en Damme, ligt onrustig te dobberen. Ik zie Pol gehaast afkomen vanuit de richting Brugge. Het is fris, maar met een stevige Noorderwind van +/- 3 à 4BF,  starten Pol en Bob  de grote fietstocht 2015.

Het is 9h00 wanneer we met een flinke tred langs mijn geboortedorp Koolkerke rijden en wat verderop voorbij de molen van Damme.. Iets verder na de Sifon in Oostkerke moeten we onze snelheid temperen. Op dit kaarsrecht stuk heeft de wind vrij spel over de Poldervlakte en beukt op ons in. Na Sluis buigen we af richting Noordzee.

In Retranchement wacht Hugo met ongeduld. Na het Zwin-natuurgebied bereiken we Cadzand-Bad. Door en op de duinen rijden we langs de Zwarte Polder. Dit schorren- gebied bij Nieuwvliet is een prima broedgebied voor strandvogels. Hugo, onze vogelkenner is al dadelijk in zijn nopjes. Hij toont ons scholeksters, strandplevieren en bergeenden. Na het Zwarte Gat bij Groede hebben we zicht op de enorme Scheldemonding. Het eiland Walcheren ligt uitnodigend op ons te wachten aan de overkant.

Wanneer we van de hoge duinen in volle vaart naar beneden rijden en bij het veer van Breskens komen, worden we uitbundig begroet door Antoine. Voilà, onze bende is eindelijk compleet. Ons bendelid is hier al sinds gisterenavond. Een vriend heeft hem met de mobilhome tot hier gebracht en samen hebben ze op de parking overnacht. We moeten ons haasten want de overzet vleugelboot is aangekomen en we moeten direct aan boord.

In Vlissingen rijden we over de smalle sluispaadjes tot op de boulevard. We kennen de weg. Het is niet de eerste keer dat we de LF1 volgen. De plaatjes van de Valkenisseroute zijn onze wegwijzers. Achter de hoge duinen kunnen we uit de wind snel vorderen. Het is oppassen voor tegenliggers in dit bosrijk krekengebied. De fietspaden zijn duidelijk te smal voor de vele nieuwe te snel fietsende en minder jonge E-bikers. Ook wij moeten ons kennelijk aanpassen, met onze bagagetassen zijn we breder dan een gewone fietser…..

Zoutelande, wat een drukte! Overal zijn de zonnige terrassen bezet door senioren. Na wat aandringen, krijgen we toch een tafeltje waar we met ons vier onze dorst en honger kunnen stillen. We voelen ons wat huiverig, Duits is hier overduidelijk de voertaal. Als we ook in het Duits door de ober worden aangesproken, protesteren we met veel overgave.

Westkapelle is het volgende dorp waar we voorbij peddelen. Op de dijk richting Domburg zien we een tank staan. Het is een oorlogsmonument, een aandenken aan de landing op Walcheren……Hopelijk nooit meer oorlog!

Iets vóór het dorpscentrum kunnen we niet door, er blijkt een openluchtmarkt te zijn. Zoals het hoort denken ze duidelijk aan de fietsers, en is er een degelijke omleiding voorzien voor ons fietsers! Daar hebben ze in Vlaanderen geen kaas van gegeten…….Alles voor de auto’s maar fietsers moeten hun plan maar trekken!

Na Domburg komen we op de “Mantelingenroute” en rijden door een smalle bosstrook bij Oostkapelle. Dorst doet ons afbuigen naar het fraaie restaurant de Boschhoek. We weten dat er hier in de namiddag een gezellig zonneterras voor fietsers voorzien wordt. We genieten met volle teugen van enkele frisse Duvels. De rustpauze komt net op tijd het is niet alleen dorst lessen maar een sanitaire stop is ook hoog nodig blijkbaar.

Het volgende dorp is reeds onze overnachtingsplaats. Om 17h leidt de GPS ons naar het gastgezin van “Vrienden op de Fiets”  Almekinders. Het is een hartelijke ontvangst door Jaap. We krijgen onmiddellijk onze slaapplaats en worden uitgenodigd op een welkomstdrank. Het wordt een lange praatstonde met een diepgaand gesprek. Na een moeilijke uitleg door onze gastheer is het ons nog steeds niet duidelijk wat het verschil is tussen hervormde en gereformeerde kerk. ’t Maakt ons ten slotte niets uit…

Na onze wasbeurt willen we de  avond afsluiten met een deftig souper. Maar het aangeprezen restaurant “De Boekanier” is afgehuurd voor een feestavond.

Dan maar op onze stappen terugkeren en naar de “Heksenketel”.

 Na ons avondmaal wil Antoine weten waar het hotel “Duinoord” zou kunnen liggen. Hij wil in de zomer met zijn familie daar een fietsvakantie boeken. Na 1,5km,  stappen we . het hotel binnen. Het is gelegen aan de voet van de duinen bij het strand.  We kunnen gelukkig in de bar nog een Duvel krijgen en nadien rustig naar ons verblijf terug wandelen. Voldaan kruipen we iets tevroeg, volgens onze normen, onder de dekens .Slaapwel….. oordopjes niet vergeten!

Afstand: 80km

Weer:     Frisse Noorderwind 3 à 4BF Zonnig met +/- 15°C

Overnachting:VOF J Almekinders  Vrouwenpolder

23-12-2021 om 12:24 geschreven door Via de la Plata