1,00 u.: Tussenstop in Niamey tot 2,15 uur.
5,17 u.: Tussenstop in Tripoli, geen Benioise meer te krijgen (alleen alcoholvrij bier). Terug opstijgen om 8,26 uur
10,54 u.: Landing te Zaventem met een temperatuur van 5 ° C, maar gelukkig mooi weer.
12,00 u.: We reden met de Brussels Airline bus naar Wilrijk, waar ons Martine met Ante ons ophaalde en waar Lily en Ludo na enig gezoek en etterlijke telefoontjes hun auto terug vonden.
Dit was het einde van een bewogen reis! Bedankt Lily en Ludo, bedankt Klara en Roel, bedankt Liesbeth!
7,30 u.: Ontbijt in onze kamer, Dan alles weer verhuizen naar de kamer van Lily en Ludo, zodat ook zij konden eten.
10,30 u.: Gervais bracht ons met de wagen naar het strand. Eindelijk zou Ludo zijn hartje eens kunnen ophalen en de zee doorklieven. Liesbeth vond het water nogal eng wegens de sterke stroming en hield het bij zonnebaden. We hadden lekkere strandstoelen en tafels gekregen waar we luilekker een frisdrankje konden nuttigen. Ludo en ik namen het ervan en zaten meer in de zee dan op het strand. Lily en ik maakten even later een korte strandwandeling en zagen even verder een groepje mensen ritueel dansen met telkens een muntstuk tegen het voorhoofd? Lily, je kent haar, was gelijk kind aan den huize en begon volop mee te dansen. Zij hield er zelfs een muntstukje aan over.
Na het zwemmen wilden we douchen, ook hier aan dit chique restaurant een douche met een plastic waterketeltje dat je over je hoofd moest gieten.
14,30 u.: We zaten al een tijdje te loeren naar het carrousel restaurant: Auberge La Piroque, vlak voor onze neus en de lekkere dingen die er opgediend werden. We keken elkaar eens veelbetekenend aan en knikten; we zullen het maar doen op deze laatste dag. We schoven aan een tafeltje en bestelden allen een vismaaltijd a la carte en witte wijn. Dat was nog eens genieten! Ik zeg altijd: beter genieten dan niet eten (zie de Kampioenen, die we wel eens nadeden)
Later kwam ook Gervais terug naar het strand nam enkele forse duiken in de zee en pikte ons op om te vertrekken.
18,00 u.: Netjes afgezet voor ons hotel door Gervais. Het was nu inpakken geblazen. We moesten dus al winterkleding aandoen omdat we de rest in de koffers moesten doen. Het was dus nog wel puffen die laatste uurtjes in Benin. We aten al onze brood -en belegresten nog op en dan was het wachten tot...
21,00 u.: Gervais en zn broer, een ijzerbewerker, kwamen ons met 2 wagens ophalen om naar de vlieghaven te rijden. Onderweg, vlak bij de Maggitoren, stopten zij en parkeerden hun wagen bij een grot café-dancing. Op het terras tracteerden zij een biertje, onze laatst Beninoise, mijn laatste cola. Dit was dan onze afscheidsrink!
Zij brachten ons even later naar de luchthaven en hier was het dan menens; de afscheidsomhelzing.
Om 23,00 uur zaten we op het vliegtuig en om 23,40 uur gingen we de lucht in.
maandag 13-feb Vertek met Sabenabus Vliegtuig stop Tripoli: felle regenbuienkele koekjes v. Lily
dinsdag 14-feb Met pick up door Ouaga hotel Pav. Vert 14 u: per bus naar Bobo Diulasso, via Boromo:snelle hap
woensdag 15-feb met brommer naar centr. bij R&K (broodmaalt.)Pol naar tandarts, anderen centrum bij R&K: Ratjetoe
donderdag 16-feb L&P naar Marie, L&L naar reisbureau voor Malireis bij R&K: groente uit eigen tuin Opening & rec. Brandwondencentr. Afrikaans: vis op de BBQ
vrijdag 17-feb Bez. kliniek Bobo & markt bij R&K:Pesto àla roel Lily & Liesb. Winkelen, Ludo en Pol naar Frans CC Rijst met kip van Marie
zaterdag 18-feb Ludo ziek, Mailen thuisfront Snelle hap H. Vissen Dafrha bij R&K: Pol Kookte
zondag 19-feb naar Mali Koutiala (Capitain) Mali -> Djenné Rest. Baba bij kaarslicht
maandag 20-feb Kuieren over markt Djenee Snelle hap onderweg Mopti: rit door de stad Staek poivre in rest.Bozo
dinsdag 21-feb Boottocht over de Banirivier Ongehuwde moeders zwemmen in Cambari Cheval blanc Kip met rijst in alb.kansayo
woensdag 22-feb Mali: Tocht door Dogavallei Yala-Talu: Spagetti Tocht met ossespan door vallei Couscous met schapenbotjes
donderdag 23-feb Tocht naar H. Dorp (rotsen) Capitain in jongerenrest. Bezoek coöperatie o.a. Zeep v.Oxfam Alb. Colibri; zelf gemaakt
vrijdag 24-feb Via slechte weg naar Bobo DeDougou:kip met friet Lekke band in Boundoukui Salade met tonijn (Florence)
zaterdag 25-feb Wassen&plassen bi jK&R bij K&R: broodmaaltijd zwemmen in resto. L'escale;
Bobo bij K&R; eigen bereidsel
zondag 26-feb Voorber. reis Banfora Mangos langs de weg duik in waterval v. Karfiguela (Banfora)zelfgev. Kip & friet campem.
maandag 27-feb Bootje naar nijlpaarden Roel & Pol maken middagmaal Bezoek bijschooltje Terya- So (L&L&P, Ludo ziek) bij R&K: Roel kookte
dinsdag 28-feb Centrumbezoek Bobo bij K&R: broodmaaltijd zwemmen in resto. L'escale; Bobo (L&P) Marie bracht eten
woensdag 01-mrt nr justitiepaleis (L&L), P&L Nat.naar muzeum bij K&R: broodmaaltijd Koffers pakken & afscheidsaperitief op terras Rest. canne D'or chiek eten
donderdag 02-mrt Met bus naar Ouaga Boromo: snelle hap Ouaga (181 km) Liesbeth ziek Cortelet, friet, boontjes hotel
vrijdag 03-mrt Op zoek bustickets Benin Pav.Vert: ommelet-tomaat zwemmen in Hotel Independance Rest." Au Verdoyant" (trac. Dr Timbo)
zaterdag 04-mrt Met gam.busje naar Benin Nadiagou: snelle hap Fada, Tanguita, Gourma, Pama, In rest. Albergo Tanekas
zondag 05-mrt Verhuis v. Tanekas n. Kantarorifa in hotel Kantarorifa om 17 uur naar Boukoumbé Chez Pascalinne
maandag 06-mrt Noël, Constant; bez. Somba Chez Pascalinne Markt van Koiriba Zelf samengest.op kamer
dinsdag 07-mrt Cotonou m. Confortbus (Ludo ziek) Dassa: snelle hap. Lily viel Reis verder naar Cotonou Filles de padre Pio
woensdag 08-mrt Paaldorp Ganissé Rest. Bahia Cabana; uitgebr.menu Naar zoon van koning- marktbezoek op kamer van L&L (Lily bereidt)
donderdag 09-mrt Quidah: Historisch muzeum Bij de nonnen Slangen te Quidah- Bijeenkomst Iniref op kamer van L&L (Lily bereidt)
vrijdag 10-mrt Rit naar Abomay Azove: Pretty & Kaern Abomay: bezoek koning (omkleden) Azove:
zaterdag 11-mrt Wandeling naar varkenskwekerij Lokassa: Flamboyan Verder naar Cotonou op, kamer van L&L (Lily bereidt)
zondag 12-mrt Stranddag Rest. La Piroque Zee in zee uit en zonnen snelle hap op de kamer
maandag 13-mrt Niamey- Tripoli- Zaventem Vliegtuig Landing Zaventem Thuis
Solidariteit met het Filipijnse volk: inleefreis februari '08
Dag Elly en Chris en vooral niet te vergeten, Boas & Hanna. VROLIJK PAASFEEST!
Na Liesbeth stuur ik nu ook een mailje met enkele foto's, maar ook met een verslaagje over onze reis voor Alyado (WWW.Alyado.info), zoals je gevraagd had. Ik ben nog steeds hartstikke verkouden en ben nu een antibioticakuur aan't volgen op aanraden van Guido. Ik was vorige woensdag op de praktijk en moest m'n verhaal wel 7 keer opnieuw vertellen; aan Kris, Erik, beide Jannen, Ilke, Sandra en Sanne. Volgende vrijdag gaat Mie een interview van ons afnemen op de volgende Café Santé (28-3)
Hier gaan we dan: Op Woensdag 13 februari, 3 dagen na de rommelmarkt die we organiseerden ten voordele van Amnesty International (opbrengst 3000 euro), vertrokken we, dat zijn Liesbeth en Pol, naar de Filipijnen, vooral om het werk van Elly bij Gabriela te zien. We kwamen de volgende ochtend aan het huisje van Elly en Chris, op de voordeur hing een welkomskaartje van Elly en de plaats waar de sleutel verborgen lag; Elly zelf was aan het werk en Chris was met de kinderen en z'n ouders en de kinderen enkele dagen aan zee. Na de bagage binnengesleurd te hebben, trokken we de stad Manila in om op verkenning te gaan. Wat een drukte, verkeer, stank en toeteren van de auto's die de voetgangers gewoon uit de weg toeteren.Tijdens de vooravond troffen we Elly thuis aan en was het een heerlijk weerzien.Doordat Elly alleen thuis was konden we enkele dagen bij haar overnachten. De volgende dag was er de kennismaking met enkele mensen van Gabriela, ook weer een hartelijke ontvangst en gelijk afspraken maken om mee te gaan betogen tegen president Gloria Arroyo, de volgende dag. We waren zeker met 20.000 betogers, vooral vrouwen van Gabriela, die het beleid van Arroyo op der korrel namen. Een van de belangrijkste eisen was het stoppen met saneren van huisjes van de arme bevolking. De volgende dag bezochten we een gezondheidscentrum in Manila, waar een 5tal dokters, waaronder Elly, gratis consultaties verstrekten aan de bewoners van die wijk. Elly had voor ons, haar vader en Diane, zin vriendin, haar schoonouders, de kinderen en haarzelf een uitstapje van een kleine week georganiseerd naar Bolinau, een bergachtige streek in het noorden van Luzon. We bezochten een dierenpark met botanische tuin in Botalan, en trokken de volgende dag verder naar Bolinau.
We logeerden in een luxe resort aan zee, maar gingen bij de buren in een zeer eenvoudig resort eten omdat dit veel aangenamer en lekkerder was. Vooral voor Hanna en Boas was het zwembad van ons logement wel een verademing en wij genoten er natuurlijk ook van.
We reden verder met ons huurbusje naar Baguio, 5 uren rijden. Daar logeerden we in een appartementje en kwamen ook Chris en z'n broer Danny zich bij ons vervoegen.
In Baguio bezochten we eveneens een afdeling van Gabriela. Nadien naar een openluchtmuseum met die avond een traktatie van Elly's vader en Diane; een etentje in zijn hotel.
Op vrijdag 22 februari, Elly en haar schoonbroer Danny vertrekken dan naar Manila, bezoeken we met de kinderen een circus-vlindertuin (de vlinders werden door een medewerker met een net gevangen en ergens op je lichaam gezet) en botanische tuin en mochten Boas en Hanna paardrijden.
Dan terug naar Manila, een rit van 7,5 uren, soms moeilijk voor de kinderen, die werden dan zoet gehouden met mopjes, verhaaltjes, liedjes en versjes.
In Manila opnieuw betogen met dezelfde eisen als vorige keer, weer 20.000 activisten met veel Gabriela-vlaggen. Deze keer liep de betoging door tot 19,30 uur 's avonds met fakkels en gezang.
Gabrioela loodste ons de volgende dag naar het de wijk Tukla, helemaal aan de andere kant van Manila. We gingen er op inleefperiode van drie dagen bij de mensen van dit eenvoudige dorp, Nora was onze gastvrouw. Zij sloofde zich samen met haar twee zussen uit om ons het naar de zin te maken.Samen met hen kochten we op het marktje ingrediënten voor de maaltijd die zij voor ons met veel liefde heeft bereidt.
Ondertussen werden we verwacht bij nog verschillende mensen van de plaatselijke Gabriela-gemeenschap waar we met elkaar van gedachten konden wisselen. Er werden samenkomsten georganiseerd met een 20tal vrouwen waar ook wij op uitgenodigd werden. We spraken met vakbondsvrouwen in een BH-atelier die net een nederlaag geïncasseerd hadden over het toelaten van een vakbond in hun atelier.
Na twee dagen reden we met de bus weer naar een andere wijk Iskabulusa waar we één nacht gelogeerd hebben bij toevallig ook weer een Nora (we noemden haar Nora 1, de vorige Nora 2). We bleven bij haar ook 2 dagen te gast en werden op het einde van de tweede dag door haar broer, die taxichauffeur is, terug naar Manila Quessoncity gebracht. Een hele opdracht door de helse drukte en files van Manila. Hij zei: paquesa, wij: salama!
Bij Elly en Chris kregen we nog een warme maaltijd en de Hana en Boas waren blij ons weer terug te zien (ja met die kinderen heb ik wel een bijzondere band opgebouwd denk ik, door mijn fantasie, mopjes, verhaaltjes, gedichtjes en liedjes).
De dag daarop was er weer een betoging tegen Arroyo. Elly en Chris gingen er naartoe en wij stelden voor te babysitten op de kinderen. Leuk om doen, maar vrij zwaar met de hele tijd 2 kinderen op je schouders. Boas wou de hele tijd maar sabelen en z'n dieren laten vechten en Hanna kwam steeds pauzeren als schoonheidskoningin.
Ondertussen 1 maart. We namen de vlieger naar het eiland Cebu en logeerden in de gelijknamige hoofdstad Cebu bij de YMCA.
Vlak naast de YMCA bulding was een wereldwinkel waar Gigi de scepter zwaaide. Deze lieftallige dame nam ons voor enkele dagen op sleeptouw. In de Fairtradeshop liet ze ons een hele DVD zien met de producten die ze daar verkopen en welke organisaties ze daarmee steunen. We kochten als echte WW- goeroes allerlei producten in de shop.
Op haar verzoek gingen we diezelfde avond mee met haar naar een bijeenkomst van een mensenrechtenbeweging, waar we trouwens een lekkere maaltijd voorgeschoteld kregen. De avond werd verder opgebouwd met getuigenissen van mensen die door het leger van Gloria (Arroyo) een familielid verloren hadden. Boerenlijders die door het leger vermoord werden onder beshuldiging van terrorisme of communisme (Communisme is op de Filipijnen verboden, alleen staatsterrorisme is toegelaten, al heeft het daar wel een andere naam). Het waren hartverscheurende getuigenissen en ik durf ronduit bekennen dat de tranen over m'n wangen liepen.
We kregen de dag daarop van Gigi nog een DVD te zien over de Mangoboeren en bezochten even later met een medewerkster van Gigi een atelier waar vrouwen recyclagetassen maken van lege verpakkingen van fruitsap.
5 Maart; we vliegen naar Negros, het derde eiland van de filipijnen. Aan de luchthaven werden we opgewacht door Bundo, verantwoordelijke van de suikerboeren op Negros. Hij zou ons de volgende dagen rondrijden naar verschillende projecten op Negros en ook enkele dagen ontspanning inbouwen.Hij was een goede bekende van Gigi (Cebu).
We reden als eerste recht naar...jawel Gabriela waar nog maar eens een keer zeer hartelijk ontvangen werden. Toen we zegden dat we minstens tot 8 maart, vrouwendag dus, op Negros wilden blijven, sprongen ze een gat in de lucht, we zouden op vrouwendag met hen gaan betogen in de hoofdstad.
Bundo bracht ons naar een gezellig goedkoop recort aan de kust waar we enkele dagen konden bijkomen.We wandelden langs het strand enkele kleine vissersdorpen binnen, maakten kennis met de dorpsbewoners en bewonderden hun eenvoudige maar vindingrijke manier van leven. Zo hadden de meeste bewoners hun miniscule tuintje vol staan met orchideeën op afgeknotte boomstammen. We zochten op het strand speciale schelpen voor onze kleindochter Ante en waren s'morgens vroeg op om de binnenkomende vissers in hun specifieke sloepen te zien binnenroeien met hun schaarse vangst.
Zaterdag 8 maart: Internationale vrouwendag; nog nooit zo intens meegevierd als op Negros! We werden door Bundo opgehaald en naar Gabriela gebracht. We kochten er een T-shirt dat we tijdens de betoging hebben gedragen. Ook eerst weer een lekkere maaltijd en daarna met de Jeepney (speciaal busautootje met een bank aan weerzijden) naar de startplaats van de betoging gebracht. Tijdens de vorming van de stoet filmde ik enkele zeer interessante intervieuws met een vakbondsleidster van een fabriek en met de verantwoordelijke van Gabriela Negros over de Mascobadosuiker van Alter Trade (waarvan de suiker in de Belgische wereldwinkels verkocht wordt) en het eerlijke alternatief van suikerfarmers naast Alter Trade.
De betoging liep onder soms kletsende regen, maar niemand werd daardoor minder enthusiast. Weer was de hoofdaanklacht: Gloria (Arroyo) buiten! Aan het einde van de betoging kwamen weer allerlei toespraken, dansen (die het lijden van hun volk uitbeelden) en verschillende bedankingen naar ons toe wegens onze solidariteit die we betuigden met het Filipijnse volk. Allee, uwe neus zou voor minder gaan krullen.
Voor ons was de dag nog niet voorbij: Rona, een zeer jong lid van Gabriela bracht ons in de gietende regen naar de suikerfarmers. De laatste km's moesten we met de brommer met sidecar afleggen en toen die zich vastreet in het slijk moesten we te voet verder. Ook hier weer hebben we zeer arme farmers ontmoet waarvan de vrouw lid is van de vrouwenbeweging Gabriela. Op de terugweg trok een farmer een vers bananenblad af een boom en gaf het me om me te beschutten tegen de regen. s'Avonds werden we nog door Bundo en zijn gezin verwacht, hij had voor ons een maaltijd gereserveerd in een beter restaurant.
De dag daarop zorgde Bundo weer voor een ontspannigsmoment. Hij bracht ons naar een resort in de bergen (waar hij en z'n vrouw ook gelogeerd hadden vlak na hun huwelijk). We konden er genieten van zwavelbronnen, Vleermuizen (eigenlijk vliegende honden), zwembaden, weer een vlindertuin (maar zonder circus), prachtige tropische planten van volledig tot rustkomende pik nikplaatsen.
We werden weer opgehaald door Bundo die ons naar het Mascobadosuiker Fair Tradebedrijf bracht in de buurt van Gabriela (u weet wel, waarvan de suiker in onze wereldwinkels wordt verkocht). We hadden niet veel tijd over, want de vlieger naar Manila was besteld om 16 uur. We kregen een korte vriendelijke rondleiding door de mensen van Alter Trade. Ze vroegen of we de suikermolen nog wilden zien, maar die was ver weg en daar hadden we de tijd niet meer voor.
Rond 19,30 landden we terug in Manila en kwamen natuurlijk weer terecht bij Elly en Chris, Boas en Hanna. Zij zaten met een pot kippensoep op ons te wachten.
Onze laatste dag op de Filipijnen bestond uit ravotten met de kinderen, met hen gaan zwemmen. Ik uitwandelen met Elly op zoek naar wijn en versnapering om ons afscheid te vieren van hen, maar ook de mensen van Gabriela Manila
Op woensdag 11 maart brengt de KLM ons weer terug op het koude thuisfront. Bedankt Elly en Chris aan het meebouwen aan ons zinvol velof! Bedankt Boas en Hanna dat jullie zo'n aangename drukke (pffft!) kinderen zijn! Bedankt Geneeskunde voor de Derde Wereld en Intal dat jullie Elly en Chris steunen in hun zinvol werk in de Filipijnen.
Groetjes Pol
Liesbeth schrijft:"Pol en Liesbeth uit Antwerpen" (maart '08)
Pol is 65 (gepensioneerd), Ik ben 64 en huisvrouw.
In 1966 hebben wij elkaar ontmoet op Sicilië (Italië) waar we enkele jaren als vrijwilligers gewerkt hebben voor mentaal en motorisch gehandicapte kinderen.
In 1968 zijn we getrouwd. Pol werkte op Agfa-Gevaert, en ik werkte thuis voor de zorg van onze 3 kinderen
Onze bekommernis voor het Zuiden en de mensenrechten uitte zich in vrijwilligerswerk voor Oxfam Wereldwinkels, 11.11.11, Amnesty International en Geneeskunde voor het volk.
Ik ben in de jaren 70 met een groep naar Zuid India geweest waar we kleinschalige projecten bezochten die ten goede kwamen aan de allerarmsten(Vrienden van Kottar).
Pol ging enkele jaren later naar Tanzania en bezocht er o.a. de koffiecoöperatie waarvan de Oxfam-wereldwinkels hun koffie afnemen. Ook bezocht hij er een melaatsendorp en één van de Ujaamadorpen, destijds opgericht door Jullius Neyrere..
In 1992 gingen we samen naar Cuba met een groep van A.I.B. (Anti Imperialistische Bond). We ondervonden er de kracht van het Socialisme dat leefde onder de bevolking.
Later volgden nog verre reizen met meestal bezoeken aan maatschappelijke projecten. Eerst naar Zuid Afrika in 1992: We bezochten er een Township nabij Kaapstad en het Robbeneiland, waar Nelson Mandela 25 jaar gevangen werd gehouden.
Een paar jaar later bezochten we Laos (bezoek aan de konfituur- en paarse rijst coöperatie), Taïland, Chili (We waren er te gast bij een gezin dat onder het regime van Pinochet veel geleden had. Hij was vakbondsafgevaardigde en zat tot tweemaal toe in de beruchte voetbalstadiongevangenis van Santiago en kwam vrij door toedoen van Amnesty International. In Peru waren we 4 dagen te gast bij priester Jef Van Den Ouweland die in Ichuna (boven in de Andes) een universiteit voor de dorpsjongeren uit de grond stampte.We bezochten met hem ook enkele afgelegen dorpsgemeen-schappen. Met de bus trokken we verder naar La Paz, de hoofdstad van Bolovia.
Een ander jaar bezochten we Mexico met vrienden en diezelfde reis ook Guatemala waar we onze nicht Maria bezochten, zij werkte als vrijwilligster in een weeshuis. Weer wat later, in 2006 reisden we naar Burkina Faso met Lily en Ludo Fonteyne.. We logeerden er bij onze zoon en zn vrouw (Klara en Roel) die in Bobo Dioulasso werkten, zij als verpleegster, Zij is trouwens een goede vriendin van Elly. Roel als computerdeskundige. Hij maakte er ook een film voor de sensibilisatiecampagne tegen aids, tbc en malaria in Bobo, (te bekijken via You tube). Klara en Roel hadden ook een steunproject opgezet voor het schooltje Terya So waar bijscholing werd gegeven aan kinderen. We brachten nadien in Antwerpen veel geld samen om dit project te steunen (3.736 euro).Verder bezochten we de zeepcoöperatie van Magazin du Monde en de mangodrogerij van mangos die wij al jaren in de wereldwinkel verkopen.
Diezelfde reis trokken we verder naar Mali (waar we dorpsgemeenschappen bezochten in de Dogonvallei, en Benin. In Cotunou (Benin) Hadden we weer contact met een weeshuis die met de bouw van een varkenskwekerij bezig waren. Die kwekerij was nodig voor de voedselvoorziening (proteïne) van de kinderen in het weeshuis.
We hebben nooit in opdracht van een NGO gereisd, maar steeds op eigen kosten.
Overal was onze grootste interesse hoe de mensen er (over)leven, medische projecten, weeskinderen, onderwijs, mensenrechten en Fair Trade projecten van Oxfam.
Om die reden hebben wij ook veel belangstelling voor uw organisatie Gabriela.
Liesbeth
Werkgroep 11 11 11 Wilrijk
nodigt u uit voor het
Aperitiefconcert 2008
op zondag 2 november
om 11:00 uur
CC De Kern in Wilrijk
Latijns-Amerikaanse Poëzie: Anita Daldini, voordracht
Joeri Cosman, gitaar
Poëtische en passionele
Franse en Russische liederen: Kristien Roland, zang
Jef Van den Ende, piano
Noteer dit alvast in uw agenda.
Reservaties vanaf heden via :
tel 03 825 56 62 of wilrijk@oww.be
(reknr. 523-0801068-20)
Prijs: 14 euro of 12 euro bij betaalde voorverkoop tot 25/10/08.
Studenten, werkzoekende en kinderen tot 12 jaar: 12 euro
of 10 euro bij betaalde voorverkoop tot 25/10/08.
Kaarten: vanaf 1/10/2007 verkrijgbaar in de Wereldwinkel,
Jules Moretuslei 458 in Wilrijk.
Giften voor 11.11.11 Wilrijk rek.nr.375-1029924-57
Werkgroep 11 11 11 Wilrijk
nodigt u uit voor het
Aperitiefconcert 2008
op zondag 2 november
om 11:00 uur
CC De Kern in Wilrijk
Latijns-Amerikaanse Poëzie: Anita Daldini, voordracht
Joeri Cosman, gitaar
Poëtische en passionele
Franse en Russische liederen: Kristien Roland, zang
Jef Van den Ende, piano
Noteer dit alvast in uw agenda.
Reservaties vanaf heden via :
tel 03 825 56 62 of wilrijk@oww.be
(reknr. 523-0801068-20)
Prijs: 14 euro of 12 euro bij betaalde voorverkoop tot 25/10/08.
Studenten, werkzoekende en kinderen tot 12 jaar: 12 euro
of 10 euro bij betaalde voorverkoop tot 25/10/08.
Kaarten: vanaf 1/10/2007 verkrijgbaar in de Wereldwinkel,
Jules Moretuslei 458 in Wilrijk.
Giften voor 11.11.11 Wilrijk rek.nr.375-1029924-57
