Ashlee Simpson is zaterdag getrouwd met haar vriend Pete Wentz. De
23-jarige zangeres gaf haar jawoord in het huis van haar ouders in
Encino, een plaatsje dichtbij Los Angeles. Dat meldt het Amerikaanse
tijdschrift People. Simpsons vader Joe trouwde zijn dochter en haar
28-jarige verloofde. Grote zus Jessica Simpson diende als getuige.
Alice in Wonderland Simpson
trouwde in een jurk van modeontwerper Monique Lhuillier en droeg een
ketting en oorbellen met diamanten. De receptie die volgde op de
ceremonie was geheel in de stijl van 'Alice in Wonderland'. Zo was de
hoge bruidstaart versierd met een hoed, een theepot, een stopwatch en
een bloempot.
Zwanger? Het muzikale
liefdespaar leerde elkaar in de herfst van 2006 kennen. Begin vorige
maand maakten de twee hun verloving bekend. Al snel staken geruchten
over een zwangerschap de kop op, maar die worden door het koppel
stellig ontkend.
Simpson, die hits scoorde met onder meer
'Pieces of me' en 'La la', bracht vorige maand haar nieuwste album uit,
'Bittersweet world'. Wentz is bassist van de band Fall Out Boy.
Donna Summer heeft niet het idee dat ze harder moet lopen om de
concurrentie in de muziekindustrie voor te zijn. Volgens de zangeres
komt haar nieuwe album 'Crayons' uit op een markt die wordt gedomineerd
door zangeressen die haar dochter konden zijn. "Ik wedijver niet met
mijn eigen dochters", zegt de zangeres tegen persbureau Reuters. "Ik
hoef mezelf niet zo nodig opnieuw te bewijzen."
Queen of Disco De
Queen of Disco is na zeventien jaar terug met een nieuwe cd en ze
steekt daarop ook de draak met zichzelf in het nummer 'The Queen is
back'. "Het is een knipoog naar het hele Queen-imago dat zo lang voor
mij heeft gewerkt", zegt de 59-jarige zangeres. Hits als 'Hot stuff' en
'Bad girls' werden eind jaren zeventig grijsgedraaid in discotheken.
Eigen nummers Voor
haar nieuwe album schreef de zangeres alle twaalf nummers zelf. "Ik had
er veel lol aan en ik kan eindelijk weer zeggen dat ik weer helemaal
terug ben", zegt ze.
Walk of Fame Tijdens
haar muzikale carrière werd Summer bekroond met vijf Grammy's en een
Oscar. Ook heeft de zangeres een eigen ster op de Walk of Fame in
Hollywood.
Stephanie Mills (22 maart1957) is een Amerikaanse zangeres, die in de jaren '80 enkele hits scoorde.
Stephanie Mills is geboren in Brooklyn, New York. Als kind zong ze in gospel-groepen
en in de kerk en op negen-jarige leeftijd won ze een belangrijke
talentenjacht. Als prijs mocht ze meezingen bij het concert van The Isley Brothers.
In 1974 kwam het debuutalbum van Stephanie Mills, Movin' in the right direction uit. Een jaar later kreeg ze de hoofdrol in de musicalThe Wiz. Daar maakte ze op velen een grote indruk en kreeg ze de bijnaam "het kleine meisje met de grote stem".
Op aanraden van Jermaine Jackson kreeg Stephanie Mills een contract aangeboden bij Motown. In oktober 1976 verscheen haar album bij Motown, getiteld For the first time.
Twee jaar later tekende ze een contract bij 20th Century Records. Daar
bracht ze in datzelfde jaar een succesvol album uit, waarvan enkele
singles werden getrokken. In 1980 kwam ze met het album Sweet Sensation. Op dit album stond de single 'Never knew love like this, dat in Nederland de nummer 1-positie haalde in de Top 40. In deze tijd was ze kortstondig getrouwd met Jeffrey Daniels, afkomstig van de groep Shalamar. In het voorjaar van 1981 kwam haar album Stephanie uit.
Later in 1981 veranderde Stephanie Mills weer van platenmaatschappij
toen ze een contract tekende bij Casablanca Records. Bij deze
platenmaatschappij bracht ze een aantal LP's uit. Ook presenteerde ze
een praatprogramma voor de Amerikaanse televisiezender NBC en speelde ze opnieuw in de musical The Wiz.
In 1985 kwam het album Stephanie Mills
uit. Inmiddels zat Stephanie Mills bij de platenmaatschappij MCA
Records. Gedurende de tweede helft van de jaren '80 scoorde Stephanie
Mills regelmatig kleine en grotere hits (vooral in de Amerikaanse R&B-lijsten,
in Nederland scoorde ze haar laatste Top 40-hit in 1984) en bracht ze
verschillende albums uit. In het begin van de jaren '90 nam Stephanie
Mills nog enkele albums op, waaronder een gospelalbum.
Bronski Beat was een Britse popgroep uit de begin jaren 80.
Op het hoogtepunt van hun succes bestond Bronski Beat uit Jimmy Somerville (zang), Steve Bronski (keyboard en percussie) en Larry Steinbachek (keyboard en percussie). De groep scoorde in 1984 een aantal hits, waarvan Smalltown Boy in Nederland de nummer 1-positie haalde. Nadat Jimmy Sommerville de groep had verlaten om de band Communards op te richten, liep het succes van de groep snel terug.
In 2006 werd door het Zweedse dance-project Supermode de sample van het nummer "Smalltown Boy" gebruikt voor een dance-nummer genaamd "Tell me why", wat Jimmy Somerville op de achtergrond zingt.
Vanavond zag ik een spiegelbal vol met glinsteringen
Vanavond zag ik een spiegelbal vol met glinsteringen
Vanavond zag ik een spiegelbal vol met glinstering en met in elke glinstering een diepe herinnering over hoe het leven toch zou moeten kunnen zijn glitter plezierig beter als dit leven vol pijn de spiegelbal draaide ook wel erg traag rond en bedacht me dat ik in elke glinstering bestond zag mezelf in die kleine spiegels zo vrolijk en hier zit ik op de bank en het voelt zo moelijk
maar de spiegelbal vertelde me vanavond ook zoveel de waarheden in de kleuren groen rood en geel
Als kind treedt Anita Meyer (eerst nog met haar broer) op. Maar de grote doorbraak komt in 1976, als Anita Meyer haar debuutsingle "The Alternative Way" (samen met Hans Vermeulen) uitbrengt. Dit nummer wordt een nummer 1-hit. Ook haar volgende singles verkopen goed.
Na enkele succesvolle singles neemt het succes van Anita Meyer wat af. In 1980
verandert ze van platenmaatschappij en wordt ze begeleid door een nieuw
team van mensen. De derde single die ze bij deze platenmaatschappij
uitbrengt, "Why Tell Me Why" staat wekenlang op de nummer 1-positie in de Nederlandse hitparades en wordt de bestverkochte plaat van 1981 in Nederland. Het is het begin van een periode waarin Anita Meyer veel hits scoort.
In 1983 treedt ze voor het eerst op met Lee Towers. De verkoopcijfers nemen tijdelijk even af, maar in 1986
scoort het duet met Lee Towers "Run To Me" weer hoog in de hitlijsten.
Het wordt de laatste top 10 hit in Nederland voor Anita Meyer. Haar
albums blijven echter goed verkopen en ook haar optredens worden goed
bezocht. Eind jaren '80 en begin jaren '90 speelt ze een aantal malen
voor een uitverkocht Ahoy.
Rond 1992
besluit Anita Meyer het rustiger aan te gaan doen om meer tijd te
kunnen besteden aan haar gezin. Ze treedt vooral op op kleine feesten.
In 2000 treedt ze op bij een galavoorstelling van Lee Towers in Ahoy en neemt zij haar laatste album tot nu toe op, "Spanish Guitar" met allerlei Latin covers.
In 2005 staat ze weer in de belangstelling door teamcaptain te zijn in het muziekprogramma Het gevoel van. Tussen 17 en 28 mei 2006 staat Anita na geruime tijd weer in Ahoy om mee te werken aan "Musicals in Ahoy".
Anita Meyer wordt de oude glamourpoes Grizabella in de musical Cats.De zangeres zal afwisselend met Vera Mann, Lone van Roosendaal, Antje Monteiro en Pia Douwes
de rol van Grizabella spelen in de musicalklassieker Cats. Van de vijf
Grizabella's begint Anita als eerste. Ze speelt tijdens de première in
Rotterdam op 7 oktober 2006 en zal in ieder geval de gehele
speelperiode in de Maasstad te zien zijn.
In 2008 doet Anita een groot aantal gastoptredens bij de luchtmachtkapel in het kader van de concertenreeks Hollywood in concert. Deze gastoptredens verzorgt Anita samen met Lee Towers.
De taxichauffeur die me gisteren van het centrum naar mijn hotel bracht, heeft gelijk gekregen.
Nostalgie "Morgen
gaat het regenen, en dan zal er nog minder volk rondlopen. Ach, het
festival heeft veel van zijn charme verloren. Er is dit jaar nog wel
60.000 man opgedaagd, maar tien-vijftien jaar geleden stond de hele
stad in rep en roer. Ja, ook La Bocca, de buurt van je hotel (op zeven
kilometer van het 'Palais du Festival', het epicentrum van het
Filmfestival, nvdr). Toen kwam er nog een massa 'gewone' mensen. Alain
Delon flaneerde over de Croisette om te laten zien dat hij er was. Nu
zie je de sterren hooguit enkele minuten op de trappen van het paleis,
daarna vluchten ze naar hun hotels of hun villa's in het achterland.
Vroeger kwamen klassen tieners uit Duitsland, Engeland, zelfs Amerika,
om te zien hoe het hier toegaat en hoe film gemaakt wordt. Dat is
allemaal voorbij, de hotels zijn te duur geworden en vaak al een jaar
op voorhand volgeboekt. Ik zeg het niet graag, maar het is waar: het
festival is sinds enkele jaren een incestueus gebeuren van de
filmindustrie. Ons kent ons, 'vous voyez?' Wie niet meeheult met de
promomachines van de grote filmhuizen of de luxemerken die de stranden
afhuren, loopt hier toch wat verloren. Dat weten de Fransen inmiddels,
dus blijven ze thuis".
La vache qui pisse Vanochtend
bleken zijn woorden profetisch: het regent 'comme la vache qui pisse'
en de drukte die de voorbije dagen de Croisette typeerde, is verdwenen.
Afrikaanse venters verkopen paraplu's. Ik dok tien euro voor een
exemplaar dat uit een kauwgomballenbak lijkt te komen. Als er straks
een windvlaag opsteekt, hangt het ding uiteen. Soit, ik waag het erop
en probeer een accreditatie te bemachtigen. Een Nigeriaanse collega
vertelde me dat je zo'n toegangsbadge kan kopen voor 140 euro. Blijkt
niet te kloppen, voor persmensen is er niets voorzien. Mijn aanvraag
werd in februari afgewezen wegens 'te veel aanvragen'. Nochtans zijn we
geen klein medium, argumenteer ik aan de verschillende balies waar ik
door potige portiers heen gestuurd word. "Inderdaad, u werd geweigerd,
ik kan niets voor u doen", krijg ik in variaties te horen. "Kust dan
mijn kloten", wil ik zeggen, maar ik hou me in. Niet omwille van mijn
gebrekkige Franse woordenschat, dat lukt nog wel, maar omdat mijn
moeder me heeft geleerd mijn manieren te houden.
Hoedjes van luxepapier Ik
struikel bijna over de aan dranghekken vastgeketende plooiladders van
de fotografen en zie de wanhoop in de ogen van een koppel
filmliefhebbers dat een klein fortuin veil heeft voor een invitatie
voor de première van 'Three Monkeys', een Turkse film. De glossy bladen
die de festivalorganisatie dagelijks gratis uitdeelt worden als dakjes
tegen de regen boven pas gecoiffeerde hoofden gehouden.
Miss Diamond Een
opzichtige oudere dame, zoals er wel meer in Cannes rondlopen, spreekt
me aan. "Dit is James Bond", en ze wijst naar haar al even wansmakelijk
aangeklede hondje. Ik schat dat ze tegen de zeventig loopt. "Ja, ik
woon in Cannes, en ook in Londen. Ik ben Miss Diamond, danseres. Of ik
nu nog dans? Je weet maar nooit dat ze me vragen voor een film. Ik ga
mijn badge halen voor het Paleis, ga je mee?". Ik aarzel, haar ogen
staan dof, alsof er een mist van vergane rijkdom en mislukte liefdes
voor hangt. Of ze slikt elke dag een halve apotheek, kan ook. "Veel
succes, en blijf dansen", zeg ik, en kies de andere richting. Een
Nederlandse collega slaat het tafereel gade en lacht. "Nou, wat is het
hier toch nep, hè. Een schijnvertoning, dat is het. Je staat erbij en
je kijkt ernaar. Bizarre fauna, precies het incestfeest van de jetset".
Zo is het maar net.
Paris Hilton en Benji Madden zijn nog maar drie maanden samen, maar
overwegen al een bruiloft. "Benji wil snel trouwen", vertelt de
hotelerfgename aan het Amerikaanse tijdschrift People. "We praten er
veel over." De 27-jarige blondine heeft ook al nagedacht over haar
bruidsjurk. "Ik wil een prachtige witte jurk", zwijmelt ze.
"Waarschijnlijk eentje van Dolce & Gabbana."
Erg nuchter Hilton,
die maandag begint met opnamen voor haar realityshow 'I wanna be
Paris's new best friend!', is nog altijd in de wolken met de Good
Charlotte-rocker. "We passen perfect bij elkaar", vertelt ze. "We
houden er niet van om zonder elkaar te zijn." Volgens zijn vriendin is
de 29-jarige Madden 'erg nuchter' en een 'harde werker'. "Hij heeft een
hart van goud", vindt Paris. "Hij zou mij nooit pijn willen doen."
Er was al heel wat te doen rond het rood-witte jurkje van Ishtar en dat
zal er vanaf nu niet minder op worden. Tijdens de tweede repetitie voor
het Eurovisie Songfestival zakte het kleinood gisteren eventjes naar
beneden, voldoende om de borsten van Soetkin Baptist naar buiten te
laten floepen. Gelukkig droeg de knappe brunette een bh, maar de
aandacht in Belgrado heeft ze op deze manier wel getrokken.
"Gek
hé?", reageerde Soetkin. "Iemand van de VRT had een paar dagen geleden
gedroomd dat mijn jurk zou afzakken, en dan gebeurt zoiets écht.
Gelukkig was het tijdens de repetities. Als dit zou gebeuren tijdens de
liveshow, dan zou ik het erg vinden." Aan de verraste reactie van de
zangeres van Ishtar te zien, hoeven we in de halve finale duidelijk
geen Nipplegate à la Janet Jackson te verwachten.
Voor diegenen die de Ishtar-rit niet volledig kunnen uitzitten: het incident doet zich voor na 1'56"
Boudewijn de Groot werd geboren in 1944 in Nederlands-Indië, in een Japansconcentratiekamp bij Batavia (het huidige Jakarta), waar zijn moeder overleed in 1945. In 1946 keerde de familie De Groot terug naar Nederland. De vader van Boudewijn moest echter terug naar Indië, dus kwam hij te wonen bij zijn tante in Haarlem. In 1951 kwam zijn vader weer terug en in 1952 verhuisden ze, met een pas aangetrouwde stiefmoeder, naar Heemstede. Boudewijn woonde in Heemstede in dezelfde straat als zijn latere tekstschrijver Lennaert Nijgh, die bevriend was met Boudewijns stiefbroertje.
In 1965 scoorde Boudewijn zijn eerste hit met Een meisje van 16 (een bewerking van een chanson van Charles Aznavour). Al snel kreeg hij succes met onder meer maatschappelijk geëngageerde liederen.
In 1973 bracht hij het belangrijke album Hoe Sterk Is De Eenzame Fietser uit.
In 1990 trouwde De Groot met Anja Bak. Het nummer "De Avond" dat
Nijgh in 1973 schreef voor Bak, zijn toenmalige vriendin, herschreef De
Groot in 1995 tot "Avond" voor zijn nieuwe album "Een nieuwe herfst".
Van 1991 tot 1993 speelde hij de titelrol in de musicalTsjechov. In 2000 ging de musical in reprise met opnieuw De Groot in de hoofdrol.
Veel van de teksten van nummers waarmee Boudewijn succes had, werden geschreven door Lennaert Nijgh, die ook een goede vriend van Boudewijn was. Nijgh overleed op 28 november2002. Nijgh en De Groot schreven ook veel hits voor andere (veelal Nederlandse) muzikanten, zoals Rob de Nijs, Liesbeth List en Adèle Bloemendaal. In Groot-Brittannië mislukte een poging tot doorbreken onder de naam 'Baldwin'.
In 2004 was Boudewijn als acteur te zien in het zesde seizoen van de Vlaamse politiereeks Flikken als Robert Nieuwman, een Nederlandse profiler, die het team bijstaat in haar zoektocht naar een seriemoordenaar.
Een jaar daarna, in 2005, belandde Avond van De Groot eenmalig op de nummer 1-positie in de Radio 2Top 2000. In alle voorgaande edities van de lijst bezette Bohemian Rhapsody van Queen
die plaats. In 2006 neemt Queen de nummer 1-positie weer over. Naar
aanleiding van de plotselinge populariteit van De Groot, werden het
laatste album Eiland In De Verte en de single Avond opnieuw uitgebracht, onder de naam De Avonden. Net als in 1997, bij de eerste uitgave, bleef de single in de tipparade steken. In 2006 en 2007 stond Avond op nummer twee in de oudejaarslijst van Radio 2.
Boudewijn de Groot is getrouwd met Anja Bak. Hij heeft drie kinderen Marcel, Caya en Jim uit eerdere huwelijken.
Op 19 januari2007 bracht hij het nieuwe album Lage Landen uit. Het album is bijna geheel door hemzelf geschreven op een paar teksten van Lennaert Nijgh en Freek de Jonge na. Het album werd in Nashville
gemixt. Op 3 februari kwam het op nummer 1 de hitlijsten binnen, voor
het eerst sinds hij ruim 30 jaar geleden nummer 1 stond met de elpee Hoe sterk is de eenzame fietser uit 1973.
Op 19 januari werd ook de gelijknamige single uitgebracht. Op 27
oktober 2007 zond de TROS een registratie uit van de concerttoernee van
mei van dat jaar uit[1].
Op woensdag 3 oktober 2007 kondigde De Groot in het NRC Handelsblad
aan een sabbaticalbreak te nemen omdat hij, naar eigen zeggen, de
afgelopen 12 jaar veel heeft opgetreden in Nederland en België. Wel
voegde hij daar aan toe bezig te gaan met het schrijven van nieuwe
liedteksten.
Met Gabriel Rios & Jef Neve en The Herbaliser op het programma is
de affiche van het Gent Jazz Festival compleet. Het festival, tot vorig
jaar bekend als het Blue Note Records Festival, vindt plaats van 10 tot
20 juli op de Bijloke in Gent.
The Herbaliser The
Herbaliser, één van de grondleggers van de Britse hiphop, opent het
festival op donderdag 17 juli. Eerder was al bekend dat later die avond
ook souldiva Erykah Badu op het programma staat.
Rios & Neve Gabriel
Rios Piano & Percussion featuring Jef Neve & Kobe Proesmans
spelen in Gent op de afsluitende dag van het festival. Het trio met
popartiest Rios, jazzpianist Neve en percussionist Proesmans ontstond
eerder toevallig na de Zamu-awards, in de catacomben van de Brusselse
Ancienne Belgique. Tijdens een aantal spontane muzieksessies voelden de
muzikanten dat er magie zat in hun samenspel, en dat resulteerde in een
tournee langs verschillende zalen in Vlaanderen.
Ook Herbie
Hancock, Jimi Tenor, Pat Metheny, Diana Krall, Buscemi, Orquesta Buena
Vista Social Club en Marcus Miller staan dit jaar op het programma.
Falco studeerde in Wenen aan het conservatorium. Na het conservatorium werd hij bassist in de hard-rock-groep Drahdiwaberl. Hij brak in 1981 door als soloartiest met de internationale hit Der Kommissar. Het vervolg op dat succes kwam pas nadat hij in 1985 ging samenwerken met het Nederlandse producersduo Bolland & Bolland.
De samenwerking verliep niet altijd even vlekkeloos aangezien Falco
soms dronken en/of stoned kwam opdagen of helemaal niet kwam opdagen.
Inhakend op het succes van de speelfilm Amadeus (1984), schreven Bolland & Bolland voor hem het nummer Rock me Amadeus. Het werd een wereldwijde tophit en stond drie weken op 1 in de Amerikaanse Billboard-lijst. Ook Jeanny was succesvol en tegelijk omstreden omdat het vertelde over de ontvoering
van een meisje, vanuit het standpunt van de, kennelijk door seksuele
motieven gedreven, ontvoerder. Hoewel sommige radiostations het nummer
niet wilden draaien, werd het een nummer 1-hit in onder meer Nederland. Daarna wist Falco buiten het Duitse taalgebied geen grote successen meer te behalen.
De inmiddels naar de Dominicaanse Republiek
geëmigreerde zanger overleed begin 1998 op veertigjarige leeftijd aan
hoofdverwondingen die hij had opgelopen bij een auto-ongeluk in de
buurt van Puerto Plata. Dezelfde stoere motorrijders die destijds in de clip van Rock me Amadeus hadden gefigureerd, droegen tijdens de begrafenis zijn kist.
Ter ere van zijn vijftigste verjaardag werd een dubbel cd "Hoch wie Nie"
en een dvd uitgebracht in 2007. Dit album behaalde meteen dubbel
platina in Oostenrijk en behaalde in de Album top 40 van Oostenrijk
plaats 1, Duitsland plaats 2 en in Zwitserland plaats 5.
Rechtszaken Frank Verstraeten en Javier de Rijcke uitgesteld
Rechtszaken Frank Verstraeten en Javier de Rijcke uitgesteld
Het Antwerpse gerecht heeft de zaken van twee BV's, Frank Verstraeten
en Javier de Rijcke, respectievelijk uitgesteld tot 12 juni en 19 juni.
Ex-Zillionbaas Verstraeten wordt vervolgd voor het uitbaten van een
dancing zonder de gepaste vergunningen. Hij had enkel de toelating om
een polyvalente zaal uit te baten, maar pootte in de Jan Van Gentstraat
toch een megadancing neer.
Vuurwerk Het
gebouw was bovendien niet in orde met de brandveiligheid en tijdens een
huiszoeking werd een grote partij vuurwerk aangetroffen onder een vloer
in de dancing. De advocaat-generaal vorderde een bevestiging van de
straf die Verstraeten drie jaar geleden in eerste aanleg kreeg. De
rechter legde toen een celstraf op van tien maanden, waarvan de helft
effectief. Hij eist ook dat de onvergunde verbouwingen ongedaan worden
gemaakt.
De ex-Zillionbaas wordt ook vervolgd voor het belagen
van Think Media-topman Maurice De Velder en zijn levensgezellin Ann
Nisot. Verstraeten kreeg in 2006 hiervoor een werkstraf van 46 uur. Ook
hier kon de advocaat-generaal zich vinden in de eerste straf.
Big Brother Javier
De Rycke wordt dan weer vervolgd voor misbruik van vertrouwen. Jeroen
Feytens, een halve finalist van de Mister Antwerpen verkiezing van
2006, beweert dat organisator De Rycke er met 500 euro aan sponsorgeld
vandoor ging en diende klacht tegen hem in. De Rycke, die ooit deel uit
maakte van de boysband Dreamlovers en in het Big Brother-huis verbleef,
ontkent de feiten.
Countryzangeres Shania Twain en haar man, producer Robert 'Mutt' Lange,
zetten na veertien jaar een punt achter hun huwelijk. Het koppel heeft
een zoontje van zes, Eja.
Lange
was het brein achter Twains succesvolle stap richting popmuziek. Hij
produceerde haar albums 'The woman in me', 'Come on over' en 'Up'. Met
nummers als 'That don't impress me much' en 'Man! I feel like a woman'
scoorde de zangeres grote hits.
Vorig jaar vertelde Twain dat
ze in 2008 een nieuw album wilde uitbrengen. Of de scheiding roet in
het eten gaat gooien, moet nog blijken.
Adele Laurie Blue Adkins (Londen, 5 mei1988) is een Engelse soul- en jazzzangeres.
Adele slaagde in mei 2006 voor de BRIT school, op deze school
leerde ze de technieken van haar stem naar een hoger niveau te brengen.
Later dat jaar toerde ze met onder andere Raul Midon, Amos Lee en Keren Ann
door Groot-Brittannië als voorprogramma-act en op festivals. In 2007
begon Adele aan een solotournee door Engeland. Hierbij plaatste ze
zichzelf op de internetsite Myspace, om te zien of de media aandacht
aan haar besteedden en ook om een testpunt te vormen voor haar nummers.
Op 22 oktober2007 bracht ze haar eerste single uit in Groot-Brittannië, genaamd Hometown Glory. Hierin bezingt ze de mooie kanten van de Londense wijk Tottenham, waarna ze een contract tekende bij het label XL records dat in januari 2008 haar tweede single Chasing Pavements uitbracht.
Nadat het nummer Chasing Pavements aandacht kreeg in de ochtendshow van Giel Beelen op 3FM, werd het nummer in week zes tot 3FM Megahit uitgeroepen in Nederland.
Ik wil je niet bezitten Bezittingen kun je niet liefhebben Jij bent niet mijn eigendom Eigendommen zullen verdwijnen Twee mensen kunnen elkaar liefhebben Andere opties zijn niet mogelijk. Liefhebben en weten dat je geliefd bent is een groot goed Een vleug van vertouwen een blik die iets beloofd Een wereld vol vreugde is niet mogelijk Jezelf terug vinden in je kinderen is een groot goed Daarvoor te mogen leven samen en met elkaar Is de belofte van het leven wat je met elkander deelt. Een stem, een uitroep, een kreet van liefde Iedereen die horen kan weet wat dit betekent, begrijpt dan wat gezegd wordt. Uiterlijk is loze schijn terwijl schoonheid zeer mooi kan zijn. Ook na mijn leven is er nieuw leven wat verder gaat op de levensweg des levens. Samen met jou deze weg bewandelen is het mooiste wat mij kan overkomen.
Borsato is geboren in het Wilhelmina Ziekenhuis in Alkmaar als zoon van Roberto Borsato en Mary de Graaf. Het gezin verhuisde naar Italië, waar Borsato's vader een restaurant aan het Gardameer ging runnen. Borsato heeft dan ook veel tijd in Italië doorgebracht en spreekt vloeiend Italiaans. Het gezin telt verder nog een zoon Armando en een dochter Sylvana.
Borsato brak door als zanger nadat hij op 7 april1990 de Soundmixshow in Nederland won met zijn vertolking van het nummer At This Moment van Billy Vera. Vanaf 1990 bracht Borsato drie Italiaanstalige albums uit. In 1994 stapte hij over op Nederlandstalige nummers (waarvan vele vertaald zijn uit het Italiaans). Hij zou vervolgens uitgroeien tot een van Nederlands meest succesvolle zangers.
Sinds 1998 vervult Borsato de rol van ambassadeur van de Stichting War Child, een organisatie die zich inzet om kinderen te helpen traumatische oorlogservaringen te verwerken. Ook trouwt hij dat jaar met Leontine Ruiters in Venetië. Samen krijgen ze drie kinderen: Luca (1998), Senna (2001) en Jada (2002).
Het vermogen van Borsato wordt door de Quote 500 geschat op 27 miljoen euro[1]. Hij is daarmee de bestbetaalde zanger van Nederland.
20 Maart2008 kondigt de zanger aan dat hij een multimediaal drieluik getiteld 'Wit Licht' gaat uitbrengen[3], bestaand uit een album, een concertreeks en een film. De eerste single en tevens titeltrack van het album komt uit in april. De film komt uit in december2008.
In 1994 stond zijn Nederlandstalige hit Dromen zijn bedrog (een cover van het Italiaanse lied Storie di tutti i giorni[4] twaalf weken op de eerste plaats in de Nederlandse hitparade. Hij kwam hiermee in het Guinness Book of Records, doordat hij als eerste met een single 12 weken achter elkaar op nummer 1 stond. In de Nederlandse Top 40 staat dit record nog steeds, in de Mega Top 50 wist Que si que no van Jody Bernal echter 15 weken op één te staan. Enkele maanden later stond ook het nummer Waarom nou jij op de eerste plaats.
In 1996 speelde hij op Parkpop in Den Haag. En in 1998 scoorde hij opnieuw een nummer 1-hit met De bestemming (ook een cover, van het Celtische The Destiny). Eind 1999 behaalde ook zijn nummer Binnen die status.
Op 20 december2003 belandde zijn nummer Afscheid nemen bestaat niet op nummer 1 en hield het daar acht weken vol. Hij was daarmee de eerste artiest in de geschiedenis die het lukte om met twee verschillende platen acht weken of langer boven aan de Nederlandse Top 40 te staan. Een paar weken later kwam ook het nummer Voorbij, een duet met zangeres Do, op de eerste plaats. Destijds schreven ze hier popgeschiedenis mee, want deze single maakte de grootste sprong naar nummer 1 in de Nederlandse Top 40, namelijk van plaats 35 naar 1. In mei 2006 werd dit record verbroken door eveneens Borsato met zijn single Rood, die van plaats 36 naar nummer 1 steeg.
In juni 2004 gaf Borsato zes uitverkochte concerten in De Kuip. Een van de artiesten die daar een gastoptreden verzorgden, was de rapper Ali B. Samen zongen ze een bewerking van het lied Nooit meer een morgen. Op 25 september 2004 kwam deze live-versie vanuit het niets op nummer 1. De opbrengsten van deze single zouden naar War Child gaan.
Borsato heeft tot nu toe alle versies van de TMF-awards gewonnen als Beste Zanger Nationaal. Ook won hij in 2004 en 2005 de Vlaamse TMF Award voor Beste Zanger Internationaal.
Op 19 maart 2006 ontving Borsato de Radio 2-zendtijdprijs, diverse collega's waren aanwezig en zongen een liedje van hem en van zichzelf. Deze show was live te horen op radio 2 en een week later te zien op tv.
In mei 2006 begon Borsato met de verkoop van zijn tour "Symphonica in Rosso", die dat zelfde jaar tussen 20 oktober en 4 november plaats vonden in het Gelredome te Arnhem. De eerste 4 concerten waren al snel uitverkocht en uiteindelijk zijn er 10 uitverkochte concerten gegeven.
Met "Rood" behaalde Borsato zijn tiende nummer 1-hit in de Nederlandse Top 40. Na de Beatles is Borsato de 2e artiest die zoveel nummer 1-hits op zijn naam heeft staan. De Beatles hadden er zes meer.
Borsato heeft voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis in week 23 van 2006 vier nummer 1-hits in de Top 40 gehad die langer dan 5 weken op deze positie hebben gestaan. En in week 24 het volgende record: 50 weken lang een nummer 1-hit. Tot en met week 29 van 2006 heeft hij met het nummer Rood op 1 gestaan, hij heeft inmiddels dus 55 weken op 1 gestaan in de Nederlandse Top 40. Ook in België had deze single van Borsato veel succes.
Een nieuw record voor Borsato. De succesvolle zanger heeft een heel jaar op nummer één gestaan in de Nederlandse hitlijsten: "Stiekem ben ik daar toch wel erg van onder de indruk!" schrijft hij op zijn website.
Later in 2006 heeft Borsato een duet opgenomen met de Britse zangeres Lucie Silvas, genaamd Everytime I think of you (oorspronkelijk van The Babys). Dit is zijn 12de nummer 1-hit. Hierdoor heeft hij wederom een record op zijn naam staan; zijn laatste 7 singles zijn allen op nummer 1 gekomen.
Momenteel is Marco bezig met de film Wit Licht, waarin hij voor het eerst optreed als acteur. Naast deze film verschijnt er in april ook een nieuwe single met de naam Wit Licht. Zijn nieuwe album, wat later dit jaar verschijnt heet eveneens Wit Licht (album), net als zijn reeks concerten in het Geldredome, in oktober 2008.
Onze man in Cannes: 'Aanrijding in Moscou' gigantisch succes
Onze man in Cannes: 'Aanrijding in Moscou' gigantisch succes
Ik had 'Aanrijding in Moscou' thuis al eens gezien. Ik ben een
Gentenaar en vond het een prachtprent. Maar ik dacht dat ze vooral zou
aanslaan door het sappige Gentse taaltje. Groot was mijn verbazing toen
ik zonet nog eens in Cannes ging kijken. De film is hier geselecteerd
voor de Semaine de la Critique, trok een eivolle zaal en bleef overeind
voor een internationaal publiek. Sterker nog: dat publiek was laaiend
enthousiast. Er werd zelfs meer gelachen dan in de Gentse bioscoop.
Regisseur
Christophe Van Rompaey en hoofdrolspelers Barbara Sarafian en Jurgen
Delnaet leken even verrast als ik. Later op de middag spreek ik met
hen. Straks dus meer daarover.
150.000 bezoekers Het
filmdebuut van Van Rompaey speelt zich af in de volkswijk 'Moscou' aan
de rand van Gent en vertelt het verhaal van Matty (Sarafian), een door
het leven getekende vrouw van 41. Na een banale botsing op een parking
van een grootwarenhuis raakt ze verbaal én emotioneel in de clinch met
de veel jongere truckchauffeur Johnny (Delnaet).
Bij ons kwam
'Aanrijding in Moscou' eind januari 2008 in de zalen en haalde meteen
de absolute top qua bioscoopbezoek. In Gent liet de film negen weken
lang alle Amerikaanse concurrentie achter zich. Ondertussen is de film
de kaap van 150.000 bezoekers voorbij.
Semaine de la Critique Het
is sinds 1995, met 'Manneken Pis' (Frank Van Passel), geleden dat er
een Vlaamse speelfilm geselecteerd werd voor de Semaine de la Critique.
Bekende namen zoals Bernardo Bertolucci, Ken Loach, François Ozon en
Wong Kar-wai begonnen hun carrière met een selectie voor de Semaine de
la Critique. De film dingt ook mee naar de Caméra d'Or.
'Aanrijding
in Moscou' is één van de films die werd gemaakt in het kader van de
tweede reeks 'Faits Divers', een initiatief van vtm met steun van het
VAF. Eerdere titels in deze reeks waren 'Verlengd weekend', 'De hel van
Tanger', 'Vidange perdue', 'Dennis van Rita', 'Happy Together' en
'Linkeroever'. De Engelstalige titel van de film is 'Moscow, Belgium'.