Kenners noemen de stem van Günther doorleefd. Wel, ze hebben gelijk. Want voor hij aan de top stond, heeft Günther gezongen in muffe repetitielokalen, geschreeuwd tegen te luid afgestemde gitaren, geknokt om lallende toogklanten te overstemmen. Hard gewerkt dus.
Walters Verjaardagsshow
Günther begint zijn carrière in 1985 bij een bigband als percussionist. Al snel staat hij zelf achter de microfoon. Rond 1990 combineert hij de muziek met zijn andere passie: autos. Hij werkt als verkoper in een grote garage. De manager wist dat muziek mijn zwakke plek was: als ik niet genoeg verkocht, nam hij de radio uit mijn auto, lacht Günther. Maar als na een opgemerkte passage in Walters Verjaardagsshow plots platenfirmas en artiesten aan zijn deur staan, doet Günther de sprong. Hij neemt bij Polygram de single Ik laat me gaan op en schiet meteen naar de Vlaamse top tien. Hier in dit land, zijn eerste full cd, bewijst dat hij er staat: zelden werden pop, jazz, bigband, funk en ballad zo mooi tot één brok Vlaamse power samengesmolten. De plaat wint in geen tijd goud. De tweede cd, Stop de tijd (1993), bevat Koud is de pijn, Ik blijf bij jou en Meer dan een vriendin. Voor de tekstschrijfster wordt dat laatste ook realiteit: Tanja Van Sebroeck, de liefde van Günthers leven, wordt mevrouw Neefs.
Günther op speciale aanvraag
In 1994 is Günther genomineerd voor Het Gouden Oog, de verkiezing van de meest verdienstelijke media-en showbizz-persoonlijkheden. Tijdens de live-uitzending stelt hij zijn derde album Tien miljoen dingen voor. Special Request I is een selectie van 14 tijdloze grooves en ballads van blanke en zwarte stemmen uit diverse genres. De cd haalt moeiteloos platina; de tournee wordt een ongezien succes en de smaakvolle tv-special met Kerst een topper in de kijkcijfers van dat jaar. Een opvolger kan niet uitblijven. Onder het oog van duizenden enthousiaste toeschouwers, wordt Special Request II in september 1997 aan de wereld voorgesteld. Günthers innemende versies van The Sun Aint Gonna Shine Anymore en vooral Satisfaction Guaranteed worden dikke radiohits. In het Casino van Beringen wordt opnieuw een swingende tv-special ingeblikt. Voor het nieuwe millennium aanbreekt, doet Günther het internationale avontuur nog één keer over. In 1999 verzamelt hij, op algemeen verzoek, de meest romantische smaakmakers uit eerdere liveshows. Op The Love Album versmelt zijn warme stem met 14 klassiekers uit de 3 voorafgaande decennia: van Cry me a river, over Just the way you are tot Laughter in the rain. Met een uitgelezen ploeg filmers trekt Günther naar Cyprus voor de opnames van een bijbehorende tv-show. De cd kampeert intussen verscheidene weken in de Top 5 van de albumcharts.
Van Engels naar Nederlands en terug
Met zijn zesde album Bij jou keert Günther terug naar het Nederlandstalige oeuvre. De plaat swingt de zomer in. Voor de titelsong ontvangt hij tijdens Zomerhit 2000 de prijs voor het beste Nederlandstalige lied.
Ook in 2000 brengt Günther, met o.a. Raymond van het Groenewoud, Rob de Nijs en Toots Thielemans, eerbetoon aan zijn vader op de cd Louis Neefs 20 jaar later, met een indrukwekkend concert in het Antwerpse Sportpaleis, vereeuwigd in een tv-special die zelfs op de Nederlandse televisie druk werd bekeken. In 2002 borrelt Günthers heimwee naar the big band feeling weer op: met een keur aan sessiemuzikanten duikt hij de studio in voor de plaat Swing is the thing. Topproducers als Steve Willaert en Bob Porter tekenen voor de frisse arrangementen van 14 evergreens uit pop, soul en rock. Günther verrast zelfs zijn trouwste fans met onverwachte versies van I want you to want me, Route 66 of Blondies Call Me. De cd prijkt maandenlang in de nationale lijsten en de liveoptredens bieden een stomende set swingplezier op een goedgevuld podium. Sedertdien komt Günther nog enkele keren verrassend uit de hoek. Wanneer hij met Stef Bos de bijna olympische hymne Goud, zilver en brons schrijft, bijvoorbeeld. En wat dan gezegd van As gau paust, Günthers meest onwaarschijnlijke hit ooit? Een onzinnige tekstlap van Günthers kornuit Mark Uytterhoeven, bovendien in ongekuist Mechels. De reacties na zijn live-optreden in De laatste show waren zò overweldigend, dat de grol op cd-single werd gereleast.
My Soul
Met de 4Band, een compact en veelzijdig kwartet vrienden-muzikanten, rijgt hij in het jubileumjaar 2005 de optredens aan mekaar. Eind augustus, wanneer de voorbereidingen voor het grote feest stilaan hun climax bereiken, verschijnt Laat liefde regeren. In een handomdraai haalt de single de hoogste rotatie bij diverse Vlaamse radiozenders. Als hoogtepunt van dit feestjaar zijn er de meer dan succesvolle verjaardagsconcerten door Vlaanderen en de release door Universal België van de dubbel CD + DVD 15 met alle Nederlandse en Internationale muzikale hoogtepunten uit Günthers carrière.
In januari 2008 verschijnt My Soul, Günthers tiende full cd. Günther brengt indringende versies van Ill Be There, Aint No Mountain (High Enough) en I Heard It Trough The Grapevine. Als artiest is hij compleet geworden: zijn stem klonk nooit beter. En de warmste stem van Vlaanderen heeft nog grote plannen voor de toekomst: Muziek brengt mensen bij mekaar. Huidskleur, taal, religie spelen geen rol. Ik kan niet functioneren zonder muziek.
Shirley Bassey rust uit in haar huis in Monaco, nadat ze vorige week
werd geopereerd aan haar onderbuik. Verwacht wordt dat de 71-jarige
zangeres binnen korte tijd weer helemaal de oude is, zo meldt een
woordvoerder aan het Britse BBC News.
Waarvan Bassey last had,
blijft onduidelijk. Als ze spoedig herstelt, staat de diva eind
volgende maand weer op het podium in het Londense Hyde Park. Bassey
hoort bij de artiesten die 27 juni optreedt tijdens een concert ter
gelegenheid van de negentigste verjaardag van Nelson Mandela.
De
artieste scoorde hits met nummers als 'Big spender' en 'History
repeating'. Ze zong de titelsongs voor drie James Bond-films:
'Goldfinger', 'Diamonds are forever' en 'Moonraker'.
De internationale media kunnen niet wachten tot Angelina Jolie is
bevallen van haar tweeling. Dat bleek vrijdag, toen de Amerikaanse
zender Entertainment Tonight van de daken schreeuwde dat de actrice
twee meisjes had gebaard.
Een woordvoerder ontkende het
gerucht al snel. Jolie vindt het geen probleem om nog even rond te
lopen met een dikke buik. "Ik vind het heerlijk", zegt ze in het
julinummer van Vanity Fair. "Het is fantastisch om een beginnend leven
in je te voelen."
Partner bepaalt Dat ze
lekker in haar vel zit, heeft volgens de 32-jarige filmster te maken
met haar vriend Brad Pitt. "Ik denk dat sommige vrouwen het anders
beleven door hun partner", vertelt ze in het Amerikaanse maandblad, dat
vanaf volgende week in de kiosk ligt. "Ik ben toevallig met iemand
samen die zwangerschap heel sexy vindt. En daardoor voel ik me dan weer
heel sexy."
Kinderen zonder ouders In het
openhartige interview, waarvan Vanity Fair enkele delen openbaar heeft
gemaakt, praat Jolie ook over de adoptie van haar kinderen Maddox (6),
Pax (4) en Zahara (3). "Toen ik opgroeide wilde ik al adopteren, omdat
ik me ervan bewust was dat er kinderen waren zonder ouders", legt ze
uit. "Het is geen humanitaire daad, omdat ik het niet als een
opoffering zie. Het is een geschenk."
Wonderlijke keizersnede In
2006 kregen Jolie en Pitt hun eerste biologische kindje, dochter
Shiloh. Die gebeurtenis staat in het geheugen van de 'Tomb
Raider'-actrice gegrift. "We waren in een klein ziekenhuis in Afrika
toen Shi werd geboren", vertelt ze. "Ik kreeg een keizersnee en ik vond
het fascinerend." Het lijkt erop dat de actrice de beschikking had over
goede pijnstillers. "Ik vond het geen pijnlijke ervaring maar een
wonder".
Kasteel Jolie en Pitt namen
onlangs met hun kinderen intrek in een villa in het zuiden van
Frankrijk. Het sterrenkoppel bezocht deze maand samen het filmfestival
van Cannes.
Holly Hunter is vereeuwigd in de bestrating van Hollywood Boulevard.
Vrijdag werd haar ster onthuld op de Hollywood Walk of Fame. De
Oscarwinnares vond het een 'ongelooflijke eer' om haar naam te zien op
een plek waar ook filmgrootheden als Marlon Brando en Steven Spielberg
vermeld zijn.
Spielberg
was bij de ceremonie aanwezig. Hij regisseerde Hunter in de romantische
dramafilm 'Always'. De 50-jarige actrice won in 1994 een Oscar voor
haar rol in 'The piano'. Ze heeft ook films als 'Copycat', 'Crash' en
'Thirteen' op haar naam staan.
Hunter is de 2363e persoon die is onderscheiden met een ster op de befaamde boulevard in Hollywood.
Haar artiestennaam is bijna een echte naam geworden, want de naam
staat bij de burgerlijke stand geregistreerd. Ze heet daar: Willy
Albertina Verbrugge, zich noemende Willeke Alberti.
Eind 1965 trouwde Willeke met Joop Oonk, basgitarist bij The Jumping Jewels. Uit het huwelijk werd een dochter geboren, Daniëlle, die later zou trouwen met voetballer John van 't Schip. Het huwelijk van Alberti en Oonk eindigde in 1974. Later, (op 24 juli1976), huwde ze met John de Mol, uit welk huwelijk op 12 januari1979 zoon Johnny de Mol werd geboren. Ook dit huwelijk hield niet lang stand en strandde uiteindelijk in 1980. In 1983 trouwde ze met met de Deense voetballer Søren Lerby, uit welk huwelijk opnieuw een zoon, Kaj, werd geboren. Lerby en Alberti gingen in de jaren negentig uit elkaar.
Op 11-jarige leeftijd debuteerde Alberti in de musical Duel om Barbara. Haar eerste plaatje dateerde uit 1958, Zeg pappie ik wilde u vragen. Alberti zong daarop een duet met haar vader. In 1963 verscheen haar eerste hit: Spiegelbeeld, goed voor een gouden plaat. Dit nummer is een bewerking van een nummer van George Jones genaamd "Tender years".
In de jaren zestig was Alberti vooral bekend als zangeres. Hits als De winter was lang en Mijn Dagboek klonken door de Hollandse huiskamers. Morgen ben ik de bruid, uit 1965, kan autobiografisch genoemd worden.
Van 1965 tot 1969 had zij samen met haar vader een eigen televisieshow.
In 1970 speelde Alberti een rol in de televisieserie De kleine waarheid, een succesvolle Nederlandse productie van regisseur Willy van Hemert. Zij speelde de titelrol in de speelfilm Rooie Sien (1975). Daarin zingt ze o.a. " Telkens weer".
Nadat zij een aantal jaren uit de schijnwerpers was, keerde Alberti in 1987 terug, en opnieuw werden haar platen met goud bekroond. Een hit uit deze tijd was "Samen zijn", een liedje uit de kinderserie "Pompy de Robodoll". Ook verscheen Alberti weer op televisie en had zij een eigen theaterprogramma. Alberti werkte samen met onder andere Paul de Leeuw, André van Duin en Jos Brink. Alberti deed in 1994 mee met het Eurovisie Songfestival, met het lied Waar is de zon. Ze eindigde zo laag, dat Nederland het jaar daarop alleen mocht toekijken.
In 2004-2005 toerde Alberti met Jos Brink in de musical Hello Dolly door Vlaanderen en Nederland. In hetzelfde jaar kreeg ze de Radio 2 zendprijs uitgereikt in theater Carré.
Begin 2008 maakte Alberti bekent dat ze vanaf 26 mei te zien zal zijn in de langstlopende soapserie van Nederland, Goede tijden, slechte tijden. Ze vertolkt hierin de rol van Josephine van Wickenrode. Het is niet bekend hoelang Willeke te zien zal zijn.
CHIC is een Amerikaanse disco/funk band die in 1976 werd gevormd door gitarist Nile Rodgers en bassist Bernard Edwards. Ze zijn vooral bekend geworden door hun disco songs, waaronder Dance, dance, dance (Yowsah, yowsah, yowsah) (1977), Everybody Dance (1977), Le Freak (1978), I want your love (1978), Good Times (1979) en My forbidden lover (1979).
Nile Rodgers en Bernard Edwards ontmoetten elkaar in 1970. Al snel vormden ze een rock band, The Boys geheten (later The Big Apple Band).
Ondanks veel interesse voor hun vroege demo's kregen ze geen
platencontract. Platenmaatschappijen haakten af zodra ze erachter
kwamen dat de bandleden zwart waren; in die dagen werden zwarte
artiesten niet geacht rockmuziek te spelen.
Onverschrokken gingen Edwards en Rodgers door. In 1977 werd Tony Thompson, voormalig drummer van LaBelle en Extacy, Passion & Pain
gevraagd om deel uit te gaan maken van de band. Een tijdlang speelden
ze als trio voornamelijk covers op kleine optredens. Tot enige tijd
later Norma Jean Wright
zangeres van de band werd. Zij zong vanaf dat moment op de demo tapes,
en op alle nummers van het later dat jaar verschenen eerste album
(simpelweg "Chic" geheten).
Het debuutalbum en de singles Dance Dance Dance en Everybody Dance
werden onmiddellijk een succes, en Chic trad op als kwartet tot
februari 1978. Rodgers en Edwards dachten dat een tweede zangeres zowel
visueel als geluidstechnisch beter zou zijn voor de live optredens, en
op suggestie van Wright werd haar vriendin Luci Martin in de vroege lente van 1978 lid van de band.
Meteen na de sessies voor hun debuut album werkte Chic aan Norma
Jean Wright's eerste solo album. Dit werd uitgebracht in 1978 en het
nummer Saturday werd een hit in de Clubs. Het solo project was
bedoeld om naast haar Chic werk te doen, maar contractproblemen
(Wright's solo album was uitgebracht voor een ander platenlabel)
noopten haar de band te verlaten.
Tegen het einde van 1978 bracht de band het album C'est CHIC uit, met daarop het nummer Le Freak.
Dit nummer werd als single uitgebracht en was een enorm succes. Het
haalde de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten en er werden meer
dan 6 miljoen exemplaren van verkocht.
Het daarop volgende jaar bracht de groep het album Risqué uit, en de single Good Times,
een van de belangrijkste singles uit die tijd. Samples van het nummer
werden onder meer gebruikt door Grandmaster Flash in "Adventures on the
Wheels of Steel" en door de Sugarhill Gang in hun single "Rapper's
Delight", die de doorbraak van de hiphop betekende. Het nummer is later
nog talloze malen gesampled door diverse hiphop en dance acts.
In de tachtiger jaren werden nummers van de band weinig uitgezonden
op de radio, hetgeen uiteindelijk leidde tot het opheffen van de groep.
Rodgers en Edwards produceerden afzonderlijk platen voor een groot
aantal artiesten. Zo was Rodgers in 1983 de producent van David Bowie's zeer succesvolle album "Let's Dance" en Madonna's doorbraakalbum "Like a Virgin" (1984). Edwards produceerde in 1985 het album van de supergroep Power Station, waarin Thompson drumde en die verder gevormd werd door Duran Duran leden John Taylor en Andy Taylor en zanger Robert Palmer (wiens solo album Riptide
het volgende jaar ook door Edwards geproduceerd zou worden). Ook
Rodgers was zijdelings betrokken bij het Power Station project. In 1986
produceerde hij (en speelde gitaar op) het album "Notorious" van Duran
Duran.
Na een verjaardagsfeest in 1992, waar Rodgers, Edwards, Paul Shaffer
en Anton Fig oude Chic nummers speelden voor een dolenthousiast publiek
organiseerden Rodgers en Edwards een reünie van de band. Ze namen een
nieuw album (CHIC-ism) en single (Chic Mystique) op die beide de hitparades haalden en toerden over de hele wereld, met zowel kritische bijval als zeer enthousiaste fans.
In 1996 werd Rodgers geëerd als "Top Producer in de wereld" door Billboard Magazine. Dat jaar trad hij samen met Bernard Edwards, Sister Sledge, Simon Le Bon en Slash
op in een serie herinneringsconcerten in Japan, die een overzicht van
zijn werk gaven. Helaas overleed Edwards gedurende de reis aan een
longontsteking. Chic toerde wel verder, met nieuwe muzikanten.
In 2002 overleed ook Thompson, aan kanker. Hij werd 48 jaar oud.
Free Souffriau, de populaire actrice die de rol van superheldin Mega
Mindy vertolkt, en componist en muzikant Miguel Wiels zijn de trotse
ouders geworden van hun eerste kindje, Wolf. Dat heeft productiehuis
Studio 100 bekendgemaakt. Souffriau is bevallen "van een flinke
jongen". Hij weegt 3,720 kilogram en is 51 centimeter groot.
Moeder
en kind stellen het zeer goed, en papa Miguel Wiels is helemaal in de
wolken met zijn zoontje. "We hebben allebei erg uitgekeken naar dit
moment en zijn dan ook totaal overdonderd door het intense geluk dat
zo'n klein wonder met zich meebrengt. Dit is ongetwijfeld het mooiste
wat ons ooit overkomen is", aldus de trotse ouders.
Amy Winehouse heeft haar Portugese fans vrijdag een halfuur laten
wachten. Nadat de Britse zangeres eindelijk op het podium was
verschenen van het festival Rock in Rio Lisboa, speelde ze een set van
55 minuten en kwam niet meer terug voor een toegift. Het optreden in
Lissabon was haar eerste sinds haar meest recente opname in een
afkickkliniek.
Toen
ze uiteindelijk haar gezicht liet zien, excuseerde ze zich tegenover de
negentigduizend toeschouwers voor haar schorre stem. De 24-jarige
Winehouse zong enkele van haar hits, waaronder 'Rehab', en
verschillende soulklassiekers en reggaenummers.
Naast
Winehouse zijn op het vijfdaagse Rock in Rio Lisboa, dat vrijdag van
start ging, artiesten te zien als Alanis Morissette, Bon Jovi,
Metallica en Rod Stewart.
Angelina Jolie is in Frankrijk bevallen van een tweeling. Dat stelt
althans de website van de Amerikaanse zender Entertainment Tonight. "De
baby's zijn er goed aan toe en de moeder ook", meldt een anonieme bron.
Details over de bevalling zijn nog niet beschikbaar.
De
geruchten spoken al de hele dag door de media, maar de woordvoerder van
Angelina Jolie ontkent. Volgens hem is de actrice nog niet bevallen.
Enkele weken geleden bevestigde Jolie op het filmfestival van Cannes
dat ze een tweeling zou krijgen. Jolie en haar vriend Brad Pitt hebben
al vier kinderen: Maddox (6), Pax (4), Zahara (3) en Shiloh (2).
Maddox, Pax en Zahara zijn geadopteerd.
Ze werd geboren als tweede in een gezin met zes kinderen. Dochter van Fred Ross (overleden, 19 november 2007). Samen met Mary Wilson, Florence Ballard en Barbara Martin vormde ze The Primettes in 1959. Nadat ze in 1960 een contract kregen bij Motown, veranderden ze de naam van de groep naar The Supremes in 1961. Barbara Martin verliet de groep kort daarna. In 1967 werden ze Diana Ross and the Supremes. Florence Ballard verliet de groep, waarna Cindy Birdsong erbij kwam en ze weer weer een zingend trio vormden. De groep nam 12 grote hits op in deze periode.
In oktober 1969 verliet Ross de groep en begon aan een solocarrière die ook succesvol bleek. Haar eerste grote hit was het lied Ain't No Mountain High Enough in 1970. Daarna speelde ze in een verfilming van het leven van Billie Holiday, Lady Sings the Blues en kreeg een Oscarnominatie voor die rol.
Ze bracht een album met duetten uit met Marvin Gaye in 1973, met de titel Diana and Marvin en scoorde een aantal grote hits. In 1975 kwam ze terug op het witte scherm in de film Mahogany en de titelsong Do You Know Where You're Going To werd een nummer 1 hit. Haar tweede, zelfgetitelde album kwam in de top 10 terecht.
Haar duet met Lionel Richie, Endless Love, uit 1981
bleek de bestverkopende single uit haar carrière te zijn en was haar
laatste hit op het Motown label. Ze had hierna een contract met RCA
en na een paar succesvolle, en wat minder succesvolle albums keerde ze
eind jaren '80 weer terug naar Motown, waar ze tot 2001 een contract
mee had.
Lipps Inc was een studioband die bekend is van één grote hit, Funkytown uit 1980.
De groep was opgericht in Minneapolis door Steven Greenberg,
die ook alle muziek van de groep componeerde en produceerde. Daarnaast
speelde hij verschillende instrumenten. Zangeres van de groep was Cynthia Johnson. De samenstelling van de rest van de groep wisselde.
De groep werd populair in het disco-tijdperk eind jaren '70. Hun enige hit Funkytown bereikte in onder meer de Verenigde Staten en Nederland de nummer 1-positie. De groep wist hierna geen hits meer te scoren, maar bleef nog enkele jaren actief.
Martha & The Vandellas, ook wel Martha Reeves & The Vandellas genoemd, was een Amerikaanseband die vooral populair was in de jaren zestig. Ze waren lid van platenlabel en hitmachine Motown. Ze werden in 1995 geïntroduceerd in de Rock & Roll Hall Of Fame. Rond het einde van 1960 ontmoette toekomstig leadzangeres van één van Motowns grootste hitmakers Martha Reeves één van de twee toekomstige bandleden. Dit was Rosalind Ashford. Deze twee meiden werden uitgenodigd door Gloria Williamson en Annette Beard om bij hun in de groep te komen zingen. Zo ontstonden de Del-Phis. Toen de meiden geen hits produceerden verliet in 1961
Williamson de groep. Het over gebleven drietal veranderde hierna hun
naam in The Vells. Nadat ze op zoek waren gegaan naar een nieuwe
platenlabel werden ze door William "Mickey" Stevenson
gevraagd om bij Motown te werken. Daar kreeg Reeves een baantje als
secretaresse aangeboden. Toen op een gegeven moment er
achtergrondzangeressen nodig waren voor singles voor het platenlabel
werd het drietal hiervoor gevraagd. Ze wilden wel meewerken en zo begon
hun zangcarrière bij Motown. Ze fungeerden als achtergrondzangeressen
bij onder andere Marvin Gaye en Mary Wells.
Toen de laatste genoemde er een keer niet was voor een opname werd het
trio gevraagd het nummer "I'll Have To Let Him Go" in te zingen. Toen
dit gebeurd was, was Motown er zo blij mee dat ze een professioneel
contract als een van de belangrijkste groepen van de maatschappij
aangeboden kregen. The Vells accepteerden dit en veranderden hun naam
in Martha & The Vandellas. The Vandellas is van twee namen
afkomstig. "Van" is de naam van een straat die in de buurt van de
straat van Reeves lag. "Della" is afgeleid van Della Reese, Martha's favoriete zangeres. In 1963 begon het succes voor Martha & The Vandellas. Hun productieteam was het drietal Holland-Dozier-Holland. Het eerste nummer geproduceerd door hun was "Come And Get These Memories". Het haalde nummer 29 op de Amerikaanse Toplijst en nummer 6 op de R&Blijst. Hun volgende hit was "(Love Is Like A) Heatwave". Dit nummer haalde nummer 4 op de Amerikaanse Toplijst en nummer 1 op de R&Blijst. Zo voegden ze zich bij The Marvelettes, Mary Wells en Marvin Gaye als hitsellers. In 1964 verliet Beard de groep, omdat ze zwanger en was en ging trouwen. Ze werd vervangen door Betty Kelley, ex-zangeres van The Velvelettes. Na deze personeelsveranderingen ging de groep wel door met hits maken. Hun grootste hit was "Dancing In The Street" uit datzelfde jaar. Het haalde de nummer 2 positie op de Amerikaanse Toplijst, nummer 4 op die van het Verenigd Koninkrijk en nummer 8 op de R&Blijst. Het nummer is onder andere gecoverd door Mick Jagger
en wordt sommigen gezien als het beste nummer ooit geproduceerd door
Motown. Dit liedje was overigens geen HDH-productie maar geproduceerd
door Mickey Stevenson en eveneens geschreven door hem samen met Marvin
Gaye en Ivy Jo Hunter. Na dit grote succes volgden nog hits als "Nowhere To Run", "Jimmy Mack" en "I'm Ready For Love".
Echter, rond het eind van de jaren zestig nam de populariteit van
girlgroups af en dus ook dat van Martha & The Vandellas.Betty
Kelley verliet de groep en werd vervangen door Martha's zus Lois
Reeves. De naam van de groep werd toen veranderd in Martha Reeves &
The Vandellas. Even later verliet ook Ashford de groep. Zij werd
vervangen door Sandra Tilley. Vanaf de jaren 70 maakte de groep zo goed
als geen hits meer. In 1973 werd de groep opgeheven en ging Reeves
verder met een solocarrière. Deze was echter ook niet zo succesvol als
de hitjaren Martha & The Vandellas.
Dido Florian Cloud De Bounevialle Armstrong (Londen, 25 december1971) is een Britsezangeres. Ze staat bekend onder haar artiestennaam Dido (door haarzelf uitgesproken als Daaide).
Dido begon haar muziekcarrière toen ze 5 jaar was met het stelen van een blokfluit van school. Een jaar later werd ze toegelaten tot de Guildhall School of Music in Londen. Toen ze 10 was, speelde ze naast blokfluit ook al piano en viool. Haar tienerjaren waren een mix van het stelen van haar broers platen en het toeren door de UK met haar klassieke muziek-gezelschap.
Toen ze 16 was was ze helemaal gek van Ella Fitzgerald. Ze begon in verschillende bands in en rondom Londen te zingen, ondanks dat haar broer Rollo (DJ en producer bij de succesvolle groep Faithless)
haar zei niet haar dagelijkse baan op te geven, en was te horen op het
debuutalbum van Faithless in 1995. De volgende 2 jaar toerde Dido met
Faithless, en elke keer als ze terug in Londen was, nam ze ook demo's
van haar eigen liedjes op.
Zo begon de opname van haar debuutalbum No angel. De
combinatie van Dido's liefde voor warme akoestische klanken en haar
broers fascinatie voor beats en alles wat elektronisch is maakt het
album zowel nieuw als klassiek tegelijk. De grote doorbraak bereikte ze
toen Eminem een gedeelte van haar nummer Thank you gebruikte voor zijn hit Stan. Hierna bereikten ook enkele singles van No angel de hitparades. Haar nummer Here with me werd gebruikt als themamuziek voor de televisieserie Roswell High.
In 2003 kwam Dido terug met haar album Life for rent. Dit album werd nog succesvoller dan het vorige en ging wereldwijd miljoenen malen over de toonbank. De eerste singles White flag en Life for rent werden grote hits. Ook de singles Don't leave home en Sand in my shoes kwamen van dit album, maar werden minder grote hits.
In 2004 maakte Dido bekend dat ze in 2005 een jaar rust zou nemen, maar ze was toch weer te zien op het Live 8-festival. Dido is al een tijd in Los Angeles
bezig met de opnames en het schrijven van nummers voor haar derde
album. Op Dido's officiële site vertelt ze dat dit album in 2008 uit
zal komen.
Modehuis Christian Dior maakt voor haar Chinese reclames geen gebruik
meer van de diensten van Sharon Stone. Dat heeft het donderdag
bekendgemaakt. Daarnaast bood Dior haar excuses aan voor de
"overhaaste, ondoordachte opmerkingen" van de actrice.
Karma In
een interview op de rode loper in Cannes had Stone de verwoestende
aardbeving in China "karma" genoemd. Door de Tibetanen te onderdrukken
zou de Chinese overheid de ramp over zichzelf hebben afgeroepen.
De
Chinese provincie Sichuan werd op 12 mei getroffen door een zware
aardbeving. Hierbij kwamen ongeveer 70.000 mensen om het leven.
Toni Braxton heeft al haar optredens geannuleerd die ze de komende
maanden in een hotel in Las Vegas zou geven. De met
gezondheidsproblemen kampende zangeres zou haar shows na een
rustperiode volgende week vrijdag hervatten, maar daar is ze nog niet
aan toe. Begin vorige maand werd de 40-jarige Braxton met pijn in haar
borst opgenomen in een ziekenhuis.
Hartkwaal Braxtons
huidige gezondheidstoestand is niet bekendgemaakt. Wel is bekend dat ze
in het verleden behandeld is voor pericarditis, een ontsteking van het
hartzakje.
Twee jaar De zangeres, die haar
bekendheid dankt aan nummers als 'Breathe again', 'Unbreak my heart' en
'He wasn't man enough', staat sinds vorig jaar zes avonden in de week
in hotel Flamingo met haar show 'Revealed'. In augustus loopt haar
tweejarige contract met het hotel in de gokhoofdstad af.
Hier is ze dan: Patricia Govaerts, de vlam van Ignace Crombé
Hier is ze dan: Patricia Govaerts, de vlam van Ignace Crombé
Patricia Govaerts (25) is de geheime liefde van miss belgian
beauty-organisator Ignace Crombé (51). Ze is (meestal) blond en een
vaste waarde in het missencircuit. De Miss Mol van 2004 nam in 2006
deel aan de verkiezing van Leie-ambassadrice, gepresenteerd door
Crombé.
Ambras in Mol In
2004 trad Patricia voor het eerst uit de anonimiteit met haar
verkiezing tot Miss Mol, de gemeente waar ze op dat ogenblik woont met
haar vriend. Lang genoot ze niet van haar titel, het kwam tot een
vlammende ruzie met de organisator en Patricia zou nog hetzelfde jaar
haar kroontje weer inleveren.
Nog meer ambras Pittig
detail: voorgangster van Patricia als Miss Mol is Anne-Marie Ilie.
Dezelfde Anne-Marie die later verkozen zal worden tot Miss Belgian
Beauty 2007 en op wie Ignace Crombé hopeloos verliefd is geworden. Als
de miss niet ingaat op de avances van Crombé, begint hij haar te
stalken, tot de hele zaak eindigt in een verschrikkelijke ruzie.
ODeCy Maar
terug naar Patricia, die na haar verkiezing als Miss Mol niet stilzit.
Samen met haar vriend Dennis Vos richt ze in 2004 een muziekgroepje op
onder de naam ODeCy. Het flopt. Toch blijft Patricia niet bij de pakken
zitten. Ze neemt in 2005 deel aan de Fashion Model Contest en in 2006
aan de verkiezing van Leie-ambassadrice, waar ze tegen Crombé aanbotst.
Hij is er PR-verantwoordelijke en presentator.
"In het begin was het niet meer dan vriendschap hè" "Maar
in het begin was het niet meer dan vriendschap", garandeert Dennis Vos,
de ex van Patricia met wie ze dan nog samenwoont in Mol. "Pas in de
zomer van 2007 loopt de relatie stuk en trekt Patricia bij haar ouders
in Turnhout in."
Ex-vriend Dennis Vos benadrukt dat Patricia hem
niet verlaten heeft voor Ignace Crombé, maar uit de getuigenis van
Crombé klinkt het dat ze al anderhalf jaar een relatie hebben. Dus ook
al toen ze nog bij Dennis was en hem verliet.
Back to school Patricia
werkte drie jaar lang als arbeidster in verschillende bedrijven, in
2005 ging ze terug naar de Handelsschool van Turnhout voor een zevende
jaar algemene administratie. Sindsdien werkt ze als bediende in de
Kempen.
"Wij zijn gewone werkmensen, wij willen dit niet" "En
hopelijk mag dat zo blijven", zucht haar vader, die bepaald verveeld
zit met de aandacht die nu over hem heen valt. "Wij zijn gewone
werkmensen, mijnheer, wij willen dit niet. Maar wat moeten we doen? Het
is onze dochter haar leven, het is haar keuze in de liefde. Ondanks het
leeftijdsverschil, ja. En dan al die verhalen over Ignace Crombé, die
zullen wel overdreven zijn, zeker?"
Ambras, part 3 Gisteren
raakte bekend dat Ignace Crombé en zijn vrouw Myriam gaan scheiden.
Dinsdagavond moest de politie nog bemiddelen bij een huiselijke ruzie
tussen de Crombés. Er zouden geen klappen gevallen zijn, maar het
koppel was wel verwikkeld in een hoogoplopende discussie.
Eurythmics (vaak maar onterecht The Eurythmics genoemd) is een in de jaren '80 zeer succesvol Britssynth pop-duo bestaande uit Annie Lennox en Dave Stewart. Lennox (een student aan de Royal Academie of Music in Londen) en Stewart ontmoetten elkaar aan het eind van de jaren '70. Al snel kregen ze een verhouding en richtten ze de groep The Catch op, samen met Pete Coombes. In 1979 werd The Catch omgedoopt tot The Tourists. De groep scoorde enkele hits in Groot-Brittannië, waaronder een cover van Dusty Springfields I Only Want to Be With You.
In 1980 ging de relatie tussen Stewart en Lennox over, maar ze besloten als muzikaal duo verder te gaan onder de naam 'Eurythmics'. Hun debuutalbumIn the garden uit 1981 werd door critici goed ontvangen, maar verkocht slecht.
In 1983 kwam het tweede album uit, Sweet Dreams (Are Made of This). De titelsong werd een nummer 1 hit in onder meer de Verenigde Staten en geldt anno 2006 nog steeds als een klassieker, vele malen gecoverd en geremixt. Dave Stewart bekende later dat hij de bekende baslijn in dit lied per ongeluk ontdekte toen hij een ander lied probeerde achterstevoren te spelen. Annie Lennox verscheen op de cover van het Rolling Stone magazine. Nog in datzelfde jaar kwam het album Touch uit. Wederom scoorde de band top 10-hits, met Who 's That Girl, Right By Your Side en Here Comes The Rain Again. Melody Maker en NME riepen beide albums uit tot een van de beste van 1983.
Het volgende jaar maakte Eurythmics de soundtrack van de film1984. De regisseur van de film weigerde echter veel van de muziek te gebruiken: alleen het nummer Julia is vlak voor het einde van de film te horen. De single Sexcrime werd een hit in Europa, maar in de VS werd het nummer verboden vanwege de titel.
Het vierde album Be Yourself Tonight kwam uit in 1985. Na de elektronische albums van de voorgaande jaren was dit een meer rock/soul georïenteerd album. Op Be Yourself Tonight is een duet met Aretha Franklin te horen. Het nummer There Must Be An Angel (Playing With My Heart), de enige nummer 1 hit die het duo in thuisland Groot-Brittannië wist te scoren, staat op dit album. Het albums doet het zeer goed, zowel bij critici als het publiek. Vier nummers van dit album worden hits.
Het commerciële album Revenge uit 1986 verkocht in de Verenigde Staten teleurstellend, maar deed het goed in Europa. Eurythmics ging op een uitgebreide tournee om het album te ondersteunen en tot op de dag van vandaag is Revenge wereldwijd het best verkochte album van de groep.
Vanaf 1987 ging Dave Stewart zich meer toeleggen op het produceren van werk voor anderen, onder wie Tom Petty en Bob Dylan. Desondanks verscheen in dat jaar nog wel het album Savage, een terugkeer naar de elektronische roots en volgens veel fans het beste Eurythmics-album. Het album ontvangt echter wisselende kritieken.
Twee jaar later verscheen het album We Too Are One. Het album verkocht teleurstellend in de Verenigde Staten, maar goed in Groot-Brittannië. In 1991 werd het verzamel-album Greatest Hits uitgebracht, een enorm succes in Europa, in Groot-Brittannië zelfs één van de 10 best verkochte albums van de jaren '90.
In 1990 besloten Lennox en Stewart enige tijd uit elkaar te gaan na jarenlang intensief te hebben samengewerkt. Annie Lennox kreeg een baby en legde zich toe op een succesvolle solocarrière. Dave Stewart ging vooral produceren voor anderen. Zijn soloalbums flopten. Tussen 1990 en 1997 hadden Lennox en Stewart vrijwel geen contact, tot ze elkaar weer ontmoetten op de begrafenis van een gemeenschappelijke vriend.
In 1999 verscheen Peace, het eerste reguliere album van Eurythmics sinds 1989. In enkele landen in Europa wordt dit licht teleurstellende album een succes.
In 2005 kwam het Ultimate Collection album uit, met daarop twee nieuwe nummers I 've got a life en Was it just another love affair?. Het album is nauwelijks een toevoeging op het Greatest Hits album uit 1991. Tegelijkertijd verschijnen alle Eurythmics-albums opnieuw met daarop extra nummers zoals b-kantjes en 12"-versies van singles.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
