Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
03-05-2013
Het apotheek winkelkarreke
Het apotheek winkelkarreke
Onze baas
kan een stukske overdrijven, maar dat wisten jullie zeker al heel lang.
Meestal
doet hij het niet als het over ons gaat, dan is het de waarheid en niets dan
de waarheid. Maar dinsdag toen hij met Lucy en haar linkeroog van hot naar her
aan het rijden was om de best mogelijke zorgen voor haar te krijgen, heeft hij
toch wel wat overdreven.
Hij
schreef toen dat hij in de dierenkliniek Sanimalia in Diepenbeek een vol
winkelkarreke medicijnen had meegekregen. Achteraf bekeken bleek dat toch maar
een héééééél klein winkelwagentje te zijn !
Vandaag
heeft hij eenfoto genomen van de
vracht medicijnen die ons Lucy elke dag meermaals toegediend krijgt.
De partjes
smeerkaas van de koe die lacht of La vache qui rit is dan wel geen
geneesmiddel maar hier ten huize wel hét geschikte middel om onze roedel pillen
te voeren.
De
antibiotica pillen gaan er dus bij Lucy dus heel vlot in. De andere drie
roedelleden zitten daar dan in een kringetje rond, in de hoop dat ze zelf ook
een deel kaas krijgen.
Met de
oogzalf gaat het nu ook best makkelijk om toe te dienen. Dat was woensdag ook
nog een gevecht in regel van twee bazen tegen één Drent om die zalf te krijgen
waar ze hoorde te zijn.
De
oogdruppels is een ander verhaal, dat dien je in het oog te laten vallen en
daar is Lucy het helemaal niet mee eens. Ze heeft al overal druppels op
gekregen, haar schedel is al nat geweest, net als haar neus, het tapijt tegen
de grond zal ook al geen oogziekte meer krijgen, net als het hemd en de sweater
van het baasje ! Overal zijn al druppels gemorst alleen het oog heeft nog geen
halve druppel gezien.
In de
dierenkliniek kreeg ons baasje te horen het is een pittige tante nu weten wel
waarom ze daar die uitdrukking gebruikten.
Maar het
gaat goed met onze Lucy, ze is vinnig en het linkeroog ziet er al terug veel
beter uit. Volgende week woensdag volgt er nog een evaluatie en dan zijnwe terug volledig zeker dat het goed komt.
Want het was best wel een hevige ontsteking volgens de dokters .
De
eigenaars van onze Lili schrijven wel niet zo dikwijls als Jeanny en Karin of
Hilde , maar toch zijn ze even veel bezig met hun fijne hondje.
Dinsdag is
het baasje nog tweemaal op enkele honderden meters langs hun deur langsgekomen
in Genk toen hij Lucy terug ging ophalen in de dierenkliniek te Diepenbeek.
En het was
alsof Carine Lilis vrouwtje het aanvoelde , wan t bij thuiskomst lagen er drie
fotos van Lili (nu Lou genoemd) in onze mailbox.
Daarstraks
had ons baasje nog telefonisch kontakt met Carine en die stuurde ons prompt nog
een foto door.
Voor de
mensen die de laatste dagen meermaals informeerden hoe het ging met ons
allerkleinste,hierbij enkele heel
recente fotos.
Duidelijk
is te merken, we moeten ons geen zorgen te maken over ons kleintje.
Het
waren drukke dagen sinds vorige week woensdag toen we van Frankrijk terug naar
Vosselaar kwamen. Zelfs de normale blogberichten moesten er enkele malen aan
geloven ! En als dat gebeurt dan is het ECHT druk .
Buiten
de voorziene drukte kwam er dan ook nog eens het ontstoken oog van Lucy
bovenop.
Gisteren
avond was het ook weer van datte Het baasje diende de Masjebashi terug naar de
garage te brengen na een foutje dat maar bleef aanslepen en telkens de kop
terug opstak. Ook de winterbanden gaan eraf en krijgen enkele maanden rust. En
voor het hoofdbestuur vertrok voor een avondje met een ex-collega van t baasje
hadden we ook nog een wandeling tegoed.
Ondertussen
was er dan ook nog eens een bericht uit Roosteren in de mailbox gevallen. Daar
moest toch wat over uitgeklaard worden.
Ons
baasje kwam eens te meer gewond aan. Dat had alles te maken met hoe zwaar
beladen hij binnen kwam. Twee honden aan de lijn in één hand, tussen armen en
borst een bakje met stokrozen geklemd en in de andere hand een bakje met
tomatenplantjes. Als die twee honden aan de lijn dan hun familieleden zien
willen die daar naartoe en dondert dat bakje stokrozen uit zijn armen tegen de
grond. Uiteraard wil t baasje dat verhinderen en krijgt hij de scherpe rand
van dat bakje op zijn andere hand Resultaat bloed op den dorpel !
We
dienen ook nog te vermelden dat één woord anders dient te worden gelezen,
gisteren moet je lezen als eergisteren
Belle
& co
Familiebezoek
volgens de Cartouche & Lennaert familie.
Een
bewogen dag, deel 2.
Gisteren was een bewogen, belangrijke, historische en heftige dag, en
dan om verschillende redenen. Het complete kennel Aent Grotenhoutbosch,
nummer 12111, FCI nr.: 111/2012 kwam op bezoek, om zoals dat zo
mooi heet de banden te verstevigen. Eerst verschenen Jago en Tante
Hadise. De rest van het roedel liet een tijdje op zich wachten omdat ome Faes
met zijn snelle, Mitscha..Mitsibitsi uhh rood gevaarte op 4 wielen, de snelste
route via Hasselt, terug naar Vosselaar, naar Roosteren had gekozen. De oorzaak
hiervan was niet zo leuk en ik zag toch wat bezorgde blikken. Uiteindelijk zag
ik mams Hera, oma Belle en ome Heros terug. Het was een gefriemel en gesnuffel
van jewelste en JP maakte een onhandige manoeuvre met het hek en met zn allen
stormde we de straat op. Dat was harstikke leuk, maar niet echt de
bedoeling. Na wat stemverheffingen van de verschillende baasjes werd het roedel
toch tot de orde geroepen en gingen we daarna eens flink door de tuin
rausjen. Vrouwtje had angstvallig haar tulpjes beschermd met 2 zware stoelen
en vanmorgen constateerde ze tevreden dat nog alle tulpen rechtop stonden.
Zusje Lucy was er niet bij en de oorzaak hebben jullie in Een bewogen dag,
deel 1
kunnen lezen. Persoonlijk vind ik dat heel jammer, want het is me nog nooit
echt gelukt om eens een momentje met haar alleen door te brengen en te ravotte.
De ene keer zat paps dr steeds met zijn dikke neus tussen, en de andere keer
had zij meer oog voor mijn broer Lando. Ik weet niet of mams me nog
herkende maar ik deed heel erg mijn best om indruk te maken op haar. Hoewel
mijn kop groter en breder is dan die van haar zie je toch wel dat zij echt mijn
moeder is. Paps en ome Heros zullen nooit goeie vrienden worden, maar
behalve een flinke scheld- en grommelpartij is er niets gebeurd. Steeds als Ome
Faes in de buurt komt van die Holländers heeft hij bloed aan zijn handen,
niet figuurlijk maar letterlijk. Onduidelijk is wat er gebeurd is, maar er is
niet gebeten. Ome Faes en tante Simonne hadden tomate Russe en stokrozen uit
Frankrijk meegebracht voor vrouwtje. De stokrozen hingen een beetje slap, maar
vrouwtje dacht dat de lange reis in de auto vanuit Frankrijk, met 4 drenten en
een koebeest misschien daarvan de oorzaak was. Vanmorgen ging ze weg voor een
boodschap en zag ze een lang spoor aarde op de weg liggen, en bij nadere
inspectie ontdekte ze stukjes blad van de stokroos! Stja, misschien verklaart
dat het bloed, de luide GVD, en de ogen van JP die alle kanten oprolde ..we
zullen het nooit weten.
Paps die ouwe gek, had maar voor één hond oog, en dat was mijn mooie oma
Belle, de naam zegt het al. Maar hij had dikke pech, er viel niets te vrijen
gisteren.
Na een tijdje kwam het bevrijdende telefoontje over Lucy en is ome Faes
haar snel gaan halen. Gelukkig viel het nog allemaal mee, maar moet ze toch een
paar dagen flink aan de dope.
Moe maar voldaan is weer iedereen naar het belgenland vertrokken en goed
thuis aangekomen. Wat voor mij is achtergebleven in de tuin zijn de vele
geurtjes en spoortjes van mijn grote familie.
We hebben
een bewogen dag achter de rug gisteren. Nu zullen er zo wel meer geweest zijn,
zoals ene Willem Alexander die er een koningschap aanoverhoudt en ene Beatrix die terug een
prinses(je) wordt. Maar wij hielden er alleen achteraf de zekerheid aan over
dat we gepast hebben gehandeld want het was erger dan het leek met het
linkeroog van Lucy.
Gisterenochtend
merkte het vrouwtje dat het wit van het linkeroog van Lucy rood was. In eerste
instantie was de conclusie och weer een adertje gesprongen door haar wild
spelen of ergens tegenop te knallen Dat hebben we enkele maanden geleden nog
eens gehad toen we in Frankrijk waren en de dierenarts heeft haar toen
terramycine oogzalf meegegeven wat dus geen lap hielp omdat dat rood uit zichzelf
wegtrekt. Maar het baasje was toen weeral gerust in dat klein ding.
Ditmaal
was het toch niet zo, omdat er nogal wat prut in het oog zat en ze het oog niet
volledig opende zoals anders. Dus telefoontje naar Hoogstraten en om tien uur
dertig hadden wij afspraak.
Na
onderzoek daar door Sarah en Aline werden we doorverwezen naar dr Capiau omdat
onze dierenarts waar we normaal voor PRA-onderzoek gaan met verlof was. Dus
trokken ons baasje en Lucy naar Hasselt naar de fonkelnieuwe dierenkliniek
Sanimalia waar ook onze dr Nelly werkt.
Màààààr
wij hadden ook in de namiddag afspraak in Roosteren bij Cartouche en Lennaert
en dat was eventjes aanpassen met deze onvoorziene omstandigheden.
Omdat dr.
Capiau nog aan het opereren was is Lucy dan daar gebleven en is het baasje
ondertussen t vrouwtje en Belle, Hera en Heros gaan ophalen om toch nog maar,
hetzij laat, naar Roosteren te trekken.
Het
weerzien met de familieleden Hera/Cartouche en Hera/Lennaert was weer al een
tijdje geleden en was best plezant. Dat genegenheid tussen Heros en zijn
schoonbroer Cartouche zal nooit hartelijk zijn, en de baasjes hebben hen dan
ook wijselijk uit elkaar gehouden.
Rond zeven
uur s avonds kwam dan het telefoontje uiyt Hasselt dat we Lucy terug konden
komen ophalen. Nu is de afstand Roosteren/Hasselt veel korter dan
Vosselaar/Hasselt en achteraf zijn t baasje en Lucy terug de rest van de
familie gaan ophalen in Nederlands Limburg.
Maar het
is zoals we gisterenavond al schreven, een geluk dat we gepast gereageerd
hebben en dat we de gepaste dierenartsen bij de hand hadden want onschuldig is
de ontsteking op Lucys oog helemaal niet.
Het baasje
heeft in de dierenkliniek wat hij noemt nog een winkelkarreke medicijnen
meegekregen waar Lucy binnen enkele dagen weer de oude gaat zijn.
Met Lucy
alles zo goed als mogelijk kan, dank zij de goede zorgen van dr. Dierenartsen
Aline Verschueren in Hoogstraten en Dr. Nelly Mols en dokter dierenarts
Oogspecialist Valerie Capiau in de dierenkliniek Sanimalia in Diepenbeek.
Na het
onderzoek bij Aline bleek er meer aan de hand dan een gesprongen adertje.
Ik ben dan
met bekwame spoed (hopelijk heeft de GPS alle flitsers aangegeven) richting
Hasselt gereden waar Lucy is opgenomen. Dr. Capiau was bezig aan een operatie
en heeft Lucy dan later behandelt, vooraf heeft Nelly wel de eerste
vaststellingen gedaan en de eerste noodzakelijke zorgen toegediend.
t Baasje is de ganse voormiddag in de weer geweest met Lucy. Die heeft een kwetsuur aan haar linkeroog en na een bezoek aan onze gewone dierenarts heeft ons baasje haar naar Hasselt gebracht.
Daar werkt onze eigen dr. Nelly en ook de vaste dierenoogarts was daar aan het werk.
Die gaat naar het oog van Lucy kijken maar zelf was ze nog aann een oogoperatie bezig. Lucy is inmiddels daar gebleven in afwachting van het onderzoek.
Het staat al verschillende jaren in de rechterkolom van het blog, het kenteken en de lnk naar de blauwe hond. Ook verschillende kopers van een pup van ons die kleine kinderen hadden kregen van ons de interactieve CD-rom mee, samen met hun puppy.http://www.thebluedog.org/nl/
Nu was ons baasje deze namiddag nog eens op de site van de blauwe hond aan het snuffelen (ja baasjes snuffelen af en toe ook eens).
En dan komt hij daar de link naar het LICG tegen. Wat staat voor Landelijke Informatie Centrum Gezelschapsdieren. http://www.licg.nl/7x/home.html
De site van het LICG bevat een schat aan informatie voor eigenaars en fokkers van huisdieren. Maar ook voor dierenartsen, dierenasiels, enz. staat de site vol met nuttige info.
Wat het baasje vooral interesseerde was het hoofdstuk honden en uiteraard puppies. De aankoop, waar en hoe, worden uitvoerig behandelt.
Ieder die de aankoop van een hond, uit een asiel of een pup, of die nu van een fokker of een dierenwinkel komt. Al de voor- en nadelen worden behandeld.
Als er dus mensen zijn die nu een puppie wensen aan te schaffen kunnen we niet meer doen dan deze site s aanraden.
Hoewel onze baas een maandelijks abonnement heeft is m hier toch niet vrolijk over. En dan krijg je eens iets extras gratis van de flikken en dan is het weer niet goed !
Na de fratsen van Belle die het avondeten van de baasjes een andere weg deed inslaan, hadden we nog een verrassing gisterenavond.
De Wouterkes, zo bekend van de reacties onder dit blog, hadden hun auto richting Vosselaar gezet nadat ze even gebeld hadden of we wel thuis waren.
En dat waren we
Lando en Lucy, broer en zus, hebben urenlang de tuin onveilig gemaakt voor mens en dier. Zo wild ging het spel er aan toe.
Dat ze goed met elkaar kunnen opschieten die twee dat was al bekend van toen Lando vanuit huize Faes naar de Wouterkes in Oud Turnhout vertrok, nu elf maanden geleden.
Ook op de jachttraining waar beiden elkaar elke week zagen konden ze goed met elkaar opschieten en waren ze elkaars gelijken in de opleiding.
Zij zwommen samen de eerste maal het ven over toen ze negen weken oud waren, zij volgden samen los naast de baasjes toen ze door de hoge maïs naar de andere kant van het veld liepen. Kortom ze deden alles gelijktijdig.
Alleen de periodes dat wij in Frankrijk verbleven stond Lando er alleen voor, maar dan had hij ook nog de steun van Libre zijn andere zus, die in Arendonk woont en ook in dezelfde les zat.
En gisteren was er van gans die jachtopleiding van het tweetal niets te merken. Spel, spel en nog eens spel was het enige dat aan de orde was. Dat ze er hevig tegenaan gegaan zijn was te merken achteraf.
Wij hebben Lucy niet meer gehoord en gezien nadat Lando terug richting Oud Turnhout was vertrokken.
Het baasje zegt dat hij er zelfs geld op durft inzetten dat het bij de Wouterkes thuis net hetzelfde was met Lando
Boterhammen vanavond met misschien nog wat charcuterie en/of een bord soep. Dat is al wat overblijft voor de baasjes deze avond
Neen, we hebben nog geen geld te kort voor een stukje vlees of aardappelen en groenten, de reden ligt bij oma Oma Belle wel te verstaan !
t Vrouwtje had deze ochtend een mooi hertengebraad uit de diepvries gelegd om te ontdooien voor het avondeten. Maar het is er niet meer, of toch niet bruikbaar meer voor menselijke consumptie.
Na haar wandeling van Belle samen met Lucy en het baasje, was deze laatste op wandeling met Hera & Heros. Bij thuiskomst hoorde het baasje al op de oprit dat er iets fout was in de keuken . Een luid g.v.d. Belle ! ! ! wees al op enig niet voorzien gedrag van de roedelleidster (als de baas er niet is).
Je raad het waarschijnlijk al zevenhonderd gram hertengebraad foetsie en een Belle die onder de keukentafel een grote homp vlees lag te verorberen.
Ook Lucy lag op haar buik op enkele centimeters van wat de beste buit van het jaar moet geweest zijn. Maar zoals altijd als de oma eet, (dan moet ze nog niet grommen), dan weet de jeugd dat er voor hen dan niets over blijft.
Dat was gans anders toen Hera en Heros en ook Lucy nog pup waren. Toen at Belle pas als de rest van de roedel, het kleine gespuis, gegeten had.
Het vrouwtje is ondertussen naar boven, naar de voorraadkamer geweest en heeft een steriliseerbokaal met regenboogsoep meegebracht.
Dat is voor een keertje ook eens niet slecht en nog goed voor t baasje zijn (op een laag pitje staande) vermageringskuur. Weer ne kilo eraf dankzij Belle zegt m dan met het nodige sarcasme in zijn stem
Het is stilletjes in Drentenland afdeling Vosselaar De vier slaapkoppen noemt ons baasje ons.
Nu kan het zijn dat een oude hond nog maar langzaam recupereert van een serieuze inspanning, maar de ganse dag voor de voeten lopen van de baasjes in de Franse tuin hoort daar niet bij, En er zit geen enkele oude hond bij ! Belle is de oudste, de oma, en die is nog geen acht jaar. Hera en Heros zijn in de kracht van hun leven met vier en een half jaar en Lucy is met haar dertien maanden (gisteren) nog aan het puberen.
Wat is dan de oorzaak van de slaapziekte ? De tsé-tsé-vlieg kom je hier niet zoveel tegen dat ze de slaapziekte zou kunnen verspreiden, die mogelijkheid sluiten we dus al uit.
Ten huize Verrooten, waar Hadise hoogstwaarschijnlijk ligt drachtig te zijn, spreken ze er ook al van dat Hadise zoveel slaapt. Onze baas houdt stillekes zijn hart vast. Stel dat Belle en Hera er ook van hebben zoals Hadise, en drachtig zijn Neen, die mogelijkheid strepen we ook door, er is goed genoeg op gelet dat er geen intacte reuen in de buurt zijn kunnen komen. En onbevlekte ontvangenis of dat spel met die duif is ook voor onze roedel niet weggelegd. Gelukkig maar
Voorjaarsmoeheid is een mogelijkheid waar je niet omheen kan. Maar ze zeggen dat het voorjaar, de lente dus, nog altijd niet begonnen is.
Waar de eerste zon bij de meeste mensen actie oproept om in de tuin bezig te zijn, de grote kuis in huis aan te vatten, met volle aanhangers naar het containerpark te rijden en zo verder, heeft de lente een omgekeerd effect op ons viertal.
Nog een week mogen ze den tamme hebben zegt het baasje en als ze dan nog niet actiever zijn belt ons baasje naar Hilde van onze Lando voor een gans pallet AA-energy drinks (zij werkt daar) of een groot vat Red Bull, maar dat is pas een noodoplossing want dat geeft een ander probleem. Red Bull geeft namelijk vleugels en dan is den omheiningsdraad niet hoog genoeg zegt onze baas !
Nog een week en dan sakkert onze baas misschien weer dat we overactief zijn. We houden jullie op de hoogte !
We zijn steeds blij als we nog eens een berichtje of fotos van de pups in onze mailbox vinden. Als we dan ook nog eens een bericht en recente fotos binnenkrijgen kunnen we niet snel genoeg zijn om ze ook hier te publiceren, tot nut van t algemeen.
Zo ook gisterenavond, toen t baasje ons bericht over de Huntingbeurs aan het typen was voor ons vond hij tussen de stapel mails ook het bericht van onze vaste correspondent, ene Lando uit Vieux-Turnhout, ook wel eens Oud-Turnhout genoemd
Hier Landos verslag van de belevenissen van de voorbije dagen,
Belle & co
Landos training en wandelbelevenissen
Tot de laatste dag hebben we het spannend gehouden hé, want we hadden immers beloofd om deze week nog eens een puppenkrant te schrijven. En hier zijn we er dan mee.
Onze pup, excuseer, flinke puber (!) laat zich niet kennen en onderhoud zijn Drentenstreken maar is ooooooh zo lief. Waar ik ben, is Lando ook. Een mama's kindje, heerlijk.
Op training luistert hij ook steeds beter en beter. De band zit goed en hij houdt ervan om dingen voor mij te doen. Al stak hij vorige zondag op training op het laatste zijn middelvinger op, maar Oscar gaf me dan de opdracht om 2 middelvingers terug op de steken en niet af te geven.
Van de week was er bijna een vinger afgesneden door de lijn. Toen we gingen wandelen in het bos bleef Lando plots in jachthouding staan. Eenmaal ik zelf door had waarom schoot het al weg: een reetje, op 3 meter van Lando. En toen .... juist .... erachter aan! Dat poogde hij toch maar ik hield de lijn stevig vast want als ik die loste zou ik Lando voor het eerst niet terug gezien hebben denk ik. Gevolg: verbrande vinger van de lijn.
Ach ja, avonturen gegarandeerd met een Drent in huis. Hij wandelt ook steeds dieper het water in als we aan een vijver komen. Een Drent die graag zwemt, kom dat tegen. En dan s' avonds tovert die gekkerd om in een knuffelbeest. Wringen tot hij tussen ons in zit in de zetel, kop op schoot en kijken met van die oogjes: begin maar te aaien baasje, ik ben er klaar voor.
't Is duidelijk hé, we genieten met volle teugen van onze heerlijke vriend Lando!!!
Vandaag 26-04-2013 opende de jaarlijkse Huntingbeurs in Flanders expo te Gent. De Belgische Vereniging van de Drentsche Patrijshond en de Jachtopleiding Jac Orion nemen al verschillende jaren deel aan dit evenement om de Drent en de jachtopleiding te promoten.
De beurs loopt nog morgen zaterdag en zondag en wij waren present als bestuursleden bij zowel de Drenten vereniging en jachtopleiding.
Dat er belangstelling was kon je wel zeggen. Het baasje is er rats vergeten van te eten. De ganse dag niet, met uitzondering van het ontbijt deze ochtend. Dat werd hij pas gewaar op de terugweg ! Zelden hebben wij zoveel belangstelling gekregen van echt geïnteresseerde liefhebbers. Wij hadden Hera en haar dochter Libre mee . normaal was ook Lucy van de parij geweest maar wegens aankomende loopsheid verkozen we van haar zus mee te nemen.
En moeder en dochter hebben zich voortreffelijk van hun presentatie taak gekweten. Wij werden tweemaal in de presentatiering gevraagd om onze honden te showen, en daar kregen we zelfs nadien nog applaus en felicitaties voor. En of dat de baasjes Jan voor Hera en Karine met Libre fier waren op hun Drentjes. Zij deden het gewoon S-U-P-E-R ! ! !
Ook was er nog een verrassing voor ons baasje Het vrouwtje van Rinus, het Drentje dat elke donderdag in Arnhem wordt opgevangen door Marian en onze eigenste Kiki, kwam ons bezoeken op de Drentenstand. Dat was nog eens een fijne ontmoeting.
Wat echt opviel was dat er in de voormiddag veel belangstelling was vanuit Frankrijk. Het baasje heeft tal van Fransen uit de Departementen Nord, Somme en zelfs uit het Bretoense departement Morbihan te woord kunnen staan. Nu weten we al jaren dat de Drent in Frankrijk de grote onbekende staande jachthond (chien darrêt) is, maar vandaag zijn er toch minstens vijf Fransen die door Hera en Libre kunnen meepraten over lepagneul à Perdrix de Drenthe zoals de Drent in t Frans noemt.
Wij, baasjes en honden hadden een super dag en we hebben ons reuze geamuseerd . Hera ligt al wel van kort na haar eten te maffen en te snurken dat horen en zien vergaat. Maarhet is haar gegund, zij en Libre hebben ons een super dag bezorgd. De baasje skunnen alleen maar fier zijn op hun hondjes.
Er was niet veel te beleven in Drentenland bij ons thuis. We zeggen niet dat er totaal niets te doen was maar ons baasje heeft er niet veel van gemerkt.
Het betrof hoofdzakelijk beweging van de oogleden, even knipperen met de ogen volstond voor ons.
Het baasje zegt dat het uitrusten van de Frankrijk periode is. Twee en een halve week actief zijn met allerlei jobkes of plagerijen heeft ons vermoeiden daar zijn we nu van aan het recupereren.
Daarjuist op TV zag ons baasje professor Cassiman de afname van een DNA staal demonstreren op de tachtigjarige minister van staat Mark Eyskens.
Voor ons is het een heel bekende procedure. Al onze pups van het K- en het L-nestje hebben zon DNA staalafname meegemaakt. Als men nu het DNA borsteltje gaat ontleden komen we er misschien wel achter of mijnheer de minister zijn vader wel zijn vader is.
Bij ons honden is dat in elk geval de bedoeling van foefelen en bedrog van de afkomst te ontdekken. Nu nog bij de leiders van het land zegt het baasje
Morgen gaat er waarschijnlijk pas laat op de dag een bericht op het blog komen. Het baasje en Karin , Luc en Louis van het bestuur van de Drentenvereniging en van de jachtopleiding van JacOrion gaan acte de présence geven voor de vereniging op de Hunting beurs in de expo hallen van Flanders expo te Gent. Daar moeten zij al om tien uur in de voormiddag zijn en de beurs sluit pas te eenentwintig uur.
Zij hebben dus een lange dag voor de boeg. Er gaan twee van onze honden mee. Hera en haar dochter Libre van Karinen misschien ook Belle maar dat weet het baasje nog niet goed, gaan mee met hen. Hera gaat mee als moeder van Libre en Belle wil ons baasje meenemen omdat ze dat werk al meerdere malen met verve heeft gedaan. Die kan los op de stand , zonder leiband of bench de verleidster spelen. Die gaat geen stap weg van t baasje en van de stand.
Morgenavond brengen we verslag uit van deze allicht plezante maar vermoeiende dag voor honden en baasjes.
We zijn blij dat we tussen de vele mails die we gisteren na een dag onderweg in onze mailbox vonden ook een bijdrage was voor het puppenmagazine.
De stemming om een verhaaltje uit onze duim te zuigen was er deze ochtend niet . En voor een waar gebeurd verhaal zou het handelen over een begrafenis, en dat doen we ook liever niet.
Daarom ietwat vrolijker verhaal van Jeanny en Lennaert over het dag/noodverblijf van de Drentjes in Roosteren. Aan de fotos te zien valt het allemaal wel mee zon noodhok om toch buiten te kunnen blijven als het plaatselijke hoofdbestuur eens eventjes weg moet. Het rsisco om het begin van een woestijn of bouwwerf aan te treffen bij terugkomst is dan heel wat kleiner
Belle & co
Hier Lennaerts nuchtere kijk op zijn buitenverblijf
Hallo familie,
In navolging van tante Simonne en ome Faes heb ik nu ook mijn buiten huisje Wel te vree. Het staat dan wel niet in Frankrijk, maar gewoon bij mij in de tuin. Het huisje en bijpassende ren is bedoeld voor noodgevallen. Ben ik dan een noodgeval? Tot nu toe heb ik er 2 minuten ingezeten, en dan alleen om fotos te maken, dus het zal wel meevallen.
Gisteren is een madam van de Raad van Beheer langs geweest om mijn chip te lezen, en te kijken of ik niet illegaal Nederland ben binnengesmokkeld. Ze had een of ander eng apparaat bij zich en wilde steeds Scotty beam me up met mij spelen. Na wat dolle capriolen bleef ik toch maar stilstaan. De chip tussen mijn schouder was verdwenen! Hij moet er zijn zei vrouwtje zenuwachtig, probeer het eens rechtsonder en ze wees naar een plek rechts onderaan mijn borstkas bij het begin van mijn poot, en jawel hoor, precies daar zat hij, op dezelfde plek als bij mijn papa. Onze chip is op dezelfde manier naar beneden gezakt!
De grootste verrassing is toch wel dat ik mijn Belgische stamboom gewoon terugkrijg met wat extra versieringen erop.
En we hebben een heel goeie rit gehad. Iets voor elf waren we vertrokken in La Magdeleine en acht uur later stonden we in Vosselaar op de oprit.
Dan treed er zo stilaan een gewend scenario zich af. Honden in de tuin om te gaan drinken. Aanhanger achter het huis plaatsen, naar het frietkot om eten want er is niks in huis Dan eten de baasjes en krijgen wij de friet overschotjes. En dat is in dat frietkot dat op woensdag open is in het dorp nogal veel. De porties friet zijn daar familiepak formaat. Wij hebben vanavond dus brokjes Hills met friet gekregen ! En gesmuld dat we hebben !
Dan heeft het baasje de laptop terug geïnstalleerd en zijn mail nagekeken, Dertig mails te selecteren en nadien te lezen/beantwoorden indien noodzakelijk.
En dan het blog want er zijn waarschijnlijk toch nog wel wat lezers die op een berichtje zitten wachten.
Ondertussen ligt Belle in haar bench uit te rusten van acht uur slapen op de achterbank van de auto. Heros ligt bij t vrouwtje in de zetel naar TV te kijken en Heraen Lucy zijn op inspectie in de tuin.
Dadelijk gaat de roedel helemaal onder zeil en ook de baasjes gaan het Vosselaars bed opzoeken. Het is een lange dag geweest
Het is hier een stralende ochtend en de weersvoorspellingen geven ook nog eens drie prachtige dagen voor de boeg.
Wij hebben nog een heleboel plaats op de aanhanger (die leeg mee terug gaat omdat volgende keer flink wat dient te worden meegebracht) om een flinke voorraad mooi weer mee terug te brengen naar t Belgikske.
Daarbovenop hebben we nog een flauw windje van achter le vent dans la poupe zeggen de Fransen, en gaan we nog eens een beetje zuiniger rijden
Alles ziet er uit dat we een prettiger terugreis gaan hebben dan vorige maal toen we te maken kregen met de naweeën van de sneeuwbui van twee nachten voordien, en toen meer dan twaalf uren nodig hadden om thuis te komen.
Gewoonlijk gaan we ook wel terug graag naar Vosselaar, maar een begrafenis morgenochtend en het mooie weer maken ditmaal toch een verschil. Onze baasjes zouden toch wel liever blijven ditmaal.
Maar niet getreurd in dit seizoen blijven we niet zo lang in België en de datum van terugkeer zal niet zo lang op zich laten wachten. Maar vandaag hebben we nog achthonderd kilometer te gaan
Het mooie weer zit onder het zeil van de aanhanger en we laten het pas terug gaan als we in Vosselaar zijn.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
