De puppenkrant 21.06.12

“Doe maar kalm aan” zegt het baasje “je hebt nog alle tijd vandaag want het is vandaag de langste dag van het jaar en de kortste nacht. Vandaag begint de zomer.” Dat gaan we dan maar doen denk ik. Ik en mijn zusjes en broertjes zijn geboren toen de lente nog heel pril was, en “zomer” dat moeten we nog ondervinden.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Als je dan een heel lange dag krijgt en maar een korte nacht om te recupereren, klopt er ergens iets niet. Wij zouden voor fifty-fifty kiezen.

Vandaag heb ik kennis gemaakt met een heel groot blauw lawaaimachien. “Een tractor” zegt het baasje. Het machien kwam tegenover onze tuin het hoge gras af rijden. Ik dacht dat ze dat zoals ons baasje deden met een oranje machien. Maar deze hier, aan de overkant van de straat, was wel 100 x groter. En die had ook haast even veel keren meer lawaai bij. Nu zegt ons baasje dat het grote machien eind deze week waarschijnlijk nog twee maal gaat terug komen met nog minstens even veel lawaai. Eerst komt ‘m dat gras nog eens omkeren en daarna komt ‘m met een machien om balen te persen van dat hooi.

Het baasje zegt dat het hooi voor de konijntjes van Monsieur Martin is. Die ken ik nog niet maar ik heb gisteren in dat hooi, dat toen nog gras was, een flinke sigaar gedraaid. Nu maar hopen dat die Cubaanse niet mee in een baal terecht komt.

Uit Roosteren komt er dan weer een triest bericht. Lennaert schrijft dat de moeder van zijn vrouwtje is overleden. Ons baasje wist het al van zondag maar liet het aan Lennaert en familie over om het kenbaar te maken. Wij leven in elk geval mee met Jeannie, Chris en familie.

Hieronder het bericht van Lennaert…

Hallo Faeselaars, puppelaars en Drentelaars,

Het is even stil rondom mij. Niet dat ik ziek ben, of dat het vrouwtje boos is op ome Faes omdat hij mopjes vertelt over blondjes, Hollanders of oranje mensen…..

Het ging niet goed met de moeder van mijn vrouwtje en ze is overleden. Het was heel verwarrend voor mij, ik was best veel alleen en schreeuwde om aandacht. Ik poepte in de gang, en toen kreeg ik aandacht, maar niet die ik bedoelde.

Ik was zo blij als het vrouwtje thuis kwam, maar dan was ik te druk en stopte ze me in de bench. Dan maar eens kijken hoe papa Cartouche dit aanpakte. Hij was heel rustig, drong zich niet op, ging naast het vrouwtje zitten en drukte heel voorzichtig van onder op zijn hoofd in haar hand.

Ik mocht weer uit de bench en maakte me net als papa onzichtbaar en we lieten het vrouwtje vertellen en vertellen. De hele tijd had ze onze koppetje als steun in haar handen.

Haar moeder heb ik ook nog gezien, want ze nam me toen het nog redelijk ging mee naar het verpleeghuis. Hier zaten allemaal lieve oude mensjes die me knuffelden. De laatste keer lag er een lekker wit rond snoepje in haar kamer. Ik voelde me happy, wat licht in mijn hoofd, en zag overal zwevende lekkere kluifjes. Normaal rijd mijn vrouwtje altijd voorzichtig als ik achterin zit, maar nu niet. Na 5 minuten kwam mijn laatste maaltijd met pilletje naar buiten en was ik direct van mijn verslaving verlost.

Zaterdag wordt ze begraven bij ons in het dorp. Het zal nog even stil blijven rondom mijn persoontje.

Een dikke natte neus,

Lennaert

Van Lando die bij de dierenarts was voor een prik…

Dag lieve familie,

Hier nieuws van prikkemans. Jaja prikkemans, ik heb vandaag 2 spuitjes gehad en dan nog een rare spray in mijn neus. Maar de dierenarts zei dat ik geen flauwe was en ieders vriend. Dat is ook zo. 'k heb juist mama haar vriendin der voeten gewassen met lekjes. Ik weeg al 11 kilo en de dierenarts schrok enorm hoe groot ik op 3 weken geworden was. Ik eet dan ook heel graag en heel veel. En wat ik na het eten doe als ik echt niks meer krijg, dat zie je op de foto: als er niks naar het potje komt dan ga ik toch lekker zelf iets zoeken met het potje. Dat beloofd voor later: op jacht met een etensbakje in mijn mond! Nee hoor, dat hou ik voor achter de schermen.

Lieve likjes,

Lando