De puppenkrant 22-11-2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Lando en Lucy zitten duidelijk op dezelfde hondenschool in dezelfde klas. Ook in Oud Turnhout verlopen de wandelingen op dezelfde wijze. Het enige verschil, ginds noemt het wandeling, in Vosselaar is het “training”. Dat beide op straat gebeurt is zuiver toeval…

Dat Aalter een sprookjesstad is wisten we niet. Dat er een kasteel stond wisten we uit de kranten omdat er in het kasteel enige maanden geleden de kasteelheer op misdadige wijze om het leven is gekomen. Maar er staat volgens het internet nog een ander, groter kasteel. Nu schrijft Eva in haar bericht van vandaag “het kasteel van Lana”… dus hebben wij dat even opgezocht op het www, en we vonden dit… http://www.aalter.be/product.aspx?id=155

Nu gaan we volgende zondag Lana’s stamboom afleveren en dan weten we of het kasteel een sprookjeskasteel is, dan wel dat Lana een kasteelhond is op een kasteel met “Loire-allures”. Wij gokken op het eerste, maar lees de feiten maandag op deze plaats in de puppenkrant…

Belle & co

Hier de Oud Turnhoutse wedervaren van Lando & co

Dag lieve Faes familie,

't baasje heeft Maaren zijn laptop opgevorderd, de hare doet aan een winterslaap. Telkens ze hem opstart gaat hij in de slaapstand. Dat honden op hun baasjes gaan lijken wist ik al, maar dat PC's dat ook doen wist ik niet. Over mij valt niet veel te vertellen, ik heb geen zware stunts meer uitgehaald. Ik mag wel heel de week de "sneldienst-bus-oefening" al niet meer doen , maar moet de "stopdienst-bus-oefening" doen: zit, volg, zit, volg, zit volg, ... Wie er dan het meeste moe is bij aankomst durf ik niet met zekerheid zeggen, hihi. De wandelingen worden zo wel heel lang in tijd maar heel kort in afstand. Vanavond heb ik leuk getraind met baasje Nico en nog lekker balletjes geapporteerd. Wel jammer dat we nu 's avonds niet meer in de Liereman kunnen gaan wandelen als het al zo vroeg donker is. Gelukkig halen we dat in het weekend wel in.

Dikke poot,

Lando

Lees hier de Aalterse sprookjes van Lana

Er was eens...
Met de zin 'er was eens' zijn al heel wat sprookjes begonnen, vaak met een griezelige inhoud maar altijd met een happy end.
Hier in het kasteel van Lana, heeft deze zin een andere betekenis. Er was eens een mat. Er was eens een knuffelbeer. Er was eens een struik met prachtige bloemen. Er was eens ... een lekker stuk voedsel. Zelfs toen ik aan de telefoon was met Jan, was er eens een groot stuk kippenworst. Wanneer ze met haar poot op de rand van een bord mept, heeft onze slimme meid al lang door dat het voedsel dan letterlijk in je mond komt vliegen... Lana ,ondanks haar status van prinses op de erwt, heeft zich bijgeschoold tot grond-en afbraakwerken. Haar carrière van kok was van korte duur wegens te intens voorproeven. Zij deelt nu ook zelf de Michelinsterren uit.
In haar stuk tuin worden struiken vakkundig gesnoeid. Hoogstwaarschijnlijk zal ik volgend jaar geen bloeiende jasmijnstruiken meer hebben. Er was eens... De wortels van de druivelaar liggen ook bloot, kwestie dat we niet meer moeten zoeken waar we water moeten geven. Toen ook de ondergrondse waterleiding werd blootgelegd, is het baasje begonnen met zijn nieuwe carrière: Putten dichten. Ons Lana doet me ook denken aan een stukje uit het sprookje van roodkapje. Telkens gaat de conversatie tussen de baasjes en ons prinses. Waarom heb jij zo een grote ogen? Om alles goed te kunnen zien liggen en daarna stiekem weg te nemen. Waarom heb jij zulke grote oren? Om goed te kunnen achterhalen waar jij een zak met koekjes opendoet. Waarom heb jij zo een grote mond? Om alles in 1 keer binnen te schrokken in plaats van goed te kauwen. Waarom heb jij zo een grote poten? Om alles wat er eetbaar uitziet naar mij toe te kunnen schuiven. Waarom heb jij zo een grote tong en dikke vacht? Om jullie te kunnen aflebberen en super te kunnen knuffelen.
Dus zo zie je maar ... en ze leefden nog lang en gelukkig!

Eva, Lana ‘s vrouwtje