De puppenkrant 10-01-2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vandaag laten we de berichten volledig over aan de correspondenten uit België en Nederland. De Franse “tak” van de familie is onderweg en die zullen het vanavond of morgenvroeg wel uitleggen.

Hier Lando en Lobke aan het woord…

Lando vertelt over de jachttraining van zondag

Hier ben ik weer! Mister Lando. Zondag was het training en pas vandaag is mijn baasje er van bekomen en schrijft ze het verslag, hihi. Niet waar hoor, ik plaag haar maar. De training was voor mijn baasje nl spannender dan voor mij. Er werd nl getraind met echt wild! Fazant en haas. Klein detail: mijn baasje heeft een vogelfobie. Toen Oscar, de trainer, rond kwam bij elke hond om aan de fazant te snuffelen bleef ze dan ook stokstijf naast mij staan. Ik vond het allemaal geweldig en het werd nog beter want toen mochten we om beurt de fazant apporteren. Ik was zooooo hevig, ik wou er bij elke worp op afgaan maar moest rustig mijn beurt afwachten. Heel moeilijk voor mij. Toen het aan mij was checkte Oscar even of mijn baasje het wel zag zitten maar zijn lief vrouwtje, Hansje, kwam assistentie verlenen en pakte de fazant over van Lando zodat mijn baasje dat (nog) niet hoefde te doen. Ik heb enorm genoten van de training en voor mijn baasje was het weeral een stapje dichter bij de overwinning van haar angst. Mijn zus, Libre, heeft het ook geweldig gedaan! Hopelijk is ons Lucy er zondag ook weer terug. Voor morgen alvast een veilige rit terug naar huis hé.

Gekke kwispelstaartjes,
Lando

Ook Lobke heeft weer nieuwtjes te vertellen

Lieve mams,

Hoi, daar ben ik weer. Nog niet weggeweest, maar dat gaat morgen (vandaag) geloof ik gebeuren.

Vandaag weer gewoon hier naar het bos geweest, maar heb wel leuke dingen beleefd.

M’n vrouwtje was vandaag erg trots op mij. Ik vond een dode mol, en was eigenlijk van plan hem zelf te houden. Maar m’n vrouwtje vroeg weer zó lief of ik hem kwam brengen, en dat heb ik dan maar gedaan. Heel netjes ben ik voor haar gaan zitten, en heb haar zelfs even de tijd gegeven om er foto’s van te maken, ik bleef keurig zitten. Ze pakte hem niet aan, dat vond ik wel kinderachtig. Ze vond hem te erg stinken. Ik heb hem dus maar netjes voor haar op de grond gelegd. Ze heeft hem toen aan het puntje van z’n staart vastgepakt en hem zó de sloot ingekieperd. Nou vraag ik je, DAN HAD IK HEM TOCH BETER ZELF KUNNEN HOUDEN?? Nou ja, ik heb nog wel wat lekkers gehad als beloning.

Even later kwam er op de dijk opeens een hond achter me aan geraced. Jaaaaa, daar was tie weer, mr.N. de Drent die ik een tijdje geleden ook al heb ontmoet, dat gigantische stuk!! Wow, wat een mooierd is dat. We hebben heeeeel hard achter elkaar aangerend, zó hard dat m’n vrouwtje er geen goede foto’s van kon maken jammergenoeg. Ik was er zó moe en warm van geworden dat ik maar even languit plat op m’n buik in een grote plas (stinkend) water ben gaan liggen. Het baasje van mr.N keek wel vreemd, want zíjn hond wil niet in water. Hij vertelde nog dat de oma van mr.N ook Lobke heet, leuk hè!

Weer genoeg gekletst voor vandaag, misschien heb ik morgen weer andere verhalen.

Lieve, stinkende knuffels voor jou, mam, en de rest van mijn familie!

Je Lobke.