De puppenkrant 12-01-2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Pubers… je zou ze soms met intens plezier de nek omwringen. Let wel we hebben het hier over Drentenpubers, pups die nog geen hond zijn maar wel denken dat ze zich alles kunnen permitteren en de wijsheid in pacht hebben. Het bericht van de baasjes van Lobke en Siebe loopt over van de puberstreken van Lobke, maar ook hier ten huize is er de laatste dagen eentje verschillende malen met haar nekvel vastgegrepen.

De regelmatige lezer zal waarschijnlijk aan de woordkeuze merken dat het niet erg vriendschappelijk gebeurde en wel na herhaalde verwittigingen. Zelfs onze uiterst kalme Heros heeft dat kleinste grut dat hier rondloopt en ‘zou moeten luisteren’ naar de naam Lucy, al verschillende malen bij haar nek vast gehad zodat ze piepte ! En dat is hoogst ongezien bij Heros, dan heeft het ook bij hem hoog gezeten, de tirannie van miss Taliban !

Nu zal het allemaal wel koelen zonder blazen, en alles zal wel terug in de plooi vallen. De vraag is alleen “hoe lang gaan die kuren nog duren?” Bij de andere roedelleden viel dat al bij al nog goed mee. Na enkele maanden was het terug binnen de perken en wisten ze wel waar zich aan te houden. En dit “kleintje” (xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />29 kilo, droog) is bijlange na niet dom, wel integendeel. Ze zou dus snel moeten begrijpen dat die greep in haar nek toch wel iets te betekenen heeft.

Ook Jan en Karin de baasjes van Lobke zullen zich in deze woorden wel herkennen ! Maar uiteindelijk kan je er hoogstens enkeel minuten kwaad op worden want dan staat ze alweer tegen je op te flemen en likjes te geven.

Je verveelt je nooit met een Drent in huis, laat staan met vier …

Belle & co

Nieuws uit “de kwade hoek” ergens in de buurt van Zeeland/Zuid-Holland

Lieve mams,

Eindelijk zijn we vandaag weer eens weggeweest. We gingen naar Kwade Hoek op Goeree-Overflakkee, wat een naam hè! Eerst hebben we door het gebied achter de duinen gewandeld. Dat was best wel spannend, onze neuzen maakten overwerk. Er schijnt daar heel veel wild te zitten, nou dat was goed te ruiken, en we mochten dus niet los. En toen opeens, na een half uurtje, verrassing….de zee en het strand, joepieee!!! De lijnen gingen af, en rennen maar…… Siebe en ik kregen een groep vogels in het vizier op een zandbank, daar moesten we natuurlijk naar toe. We jaagden ze op, maar dat vonden onze baasjes niet leuk, dus werden we teruggefloten. We hebben maar geluisterd, maar even later konden we de verleiding tóch niet weerstaan en zijn we teruggesjeesd. Tof hoor, hard naar die vogels toe rennen, dan vliegen ze op en kun je er achteraan rennen. Weer begonnen de baasjes te roepen en te fluiten. Siebe, die brave Hendrik, ging toen terug, dom hoor, die moest gelijk aan de lijn. Dat had ik gezien, en dacht er het mijne van. Ruim tien minuten heb ik op die zandbank heen en weer gerend, van de ene groep vogels naar de andere. Fluiten jullie baasjes? Doei, heb het even te druk. Uiteindelijk was m ’n vrouwtje de eerste die door het water naar de zandbank liep waar ik druk aan het jagen was, het baasje volgde even later. Lachen mam, het was dieper dan dat ze dachten, en hun laarzen liepen vol met zeewater, hihihihi…..En als ze nu dachten dat ik van plan was naar ze toe te komen hadden ze het mis, ben een paar keer heel hard vlak langs ze heen gerend. Uiteindelijk werd ik toch wel moe, en ben maar gekomen. Tja, aan de lijn hè, en de baasje waren ‘’not amused’’. Nu begrijp ik waarom het daar ‘’Kwade Hoek’’ heet, ze waren hartstikke kwaad. Ik ben bang dat dit wel gevolgen voor de toekomst heeft, ze vertrouwen me niet meer. Snap jij dat nou, mam?

Zoute kusjes weer van je Lobke.