De puppenkrant 18-01-2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vandaag geen berichten uit “den lande”. ’t Is vrijdag zegt het baasje dan, dan moeten de correspondenten het huis poetsen, de ramen lappen, hebben ze geen tijd om met de honden er op uit te trekken.

Hier is het ook zo dat we met z’n vier in onze bench of op de tapijten moeten blijven als ’t vrouwtje poetst. Geen zestien hondenpoten over een natte vloer is de stelregel en wij houden ons daaraan.

Je kan dan ook al niet veel kattenkwaad (wat een woord in een hondenleven) uithalen waarover de baasjes dan ook niet kunnen verhalen.

Gisteren bij de wandeling hadden we aan het amfibie-ven een ontmoeting met twee andere staande honden. Het baasje had al van ver in de gaten dat er twee jachthonden een eindje voor ons aan het wandelen waren en wij (Hera en Heros) lieten het merken door verhoogde neus activiteit.

Het bleek een zeven maanden oude Heidewachtel te zijn en een langharige Weimaraner te zijn . Heros ging totaal uit zijn bol bij het spelen met het Heidewachteltje, dat op een zelfde manier met hem speelde als Lucy met hem doet. Hera had dan weer belangstelling voor het teefje Weimaraner. Met de Weimaraner hebben Hera en Heros enkele weken geleden al kennis gemaakt maar dat was toen zonder de sneeuw en dat maakt toch wel een verschil als je samen kan spelen !

Het duurde niet lang of er stonden vier jachthonden totaal onder de sneeuw van het rollebollen in de diepe sneeuw.

Overigens niet veel nieuws tenzij dat het baasje gisteren plots met een heleboel gereedschap aan de slag ging. De centrale verwarming was hier ten huize uitgevallen en de houtkachel werd eens goed bijgevuld en een standje verder open gezet.

Het baasje had ondertussen de hersteldienst al gebeld die hier het regelmatige onderhoud van de ketel en warmwaterboiler doet en in de stem van de mevrouw die opnam klonk haast wanhoop.” ’t Zal niet voor vandaag zijn mijnheer” klonk het stilletjes aan de andere kant van de lijn ! Vervelend is dat , maar wij hadden nog verwarming met de houtkachel, en die is groot genoeg om het in de woonkamer en keuken gezellig te houden.

Toch ging het baasje bij gebrek aan professionele assistentie dan maar zelf aan de slag en wonder boven wonder kreeg hij de verwarmingsketel terug aan ’t werk.

Het baasje probeerde dan de wanhopige dame van de verwarmingsfirma te bereiken maar daar kreeg ‘m totaal geen kontakt op geen van de drie telefoonnummers. Hij kon zelfs geen boodschap meer inspreken wegens overvol ! ! !

Er waren blijkbaar gisteren meer mensen met verwarmingsproblemen, ofwel wil iedereen bij René en Steven zijn voor hun reparatie te laten uitvoeren. Wij denken aan een combinatie van de twee, want ze zijn echt wel goed in hun job die twee “chaufagisten” uit Grobbendonk.

Deze morgen heeft het baasje dan toch kunnen verwittigen dat ze ons voorlopig van de “dringend te doen lijst” mogen schrappen. De dame klonk echt opgelucht. Haar man en schoonzoon zullen vanavond misschien voor middernacht terug thuis zijn van al de reparaties ….

Belle & co