De puppenkrant 19-01-2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Deze puppenkrant is eigenlijk een laatavonduitgave van gisteren. De hoofdredacteur, met vele functies hier ten huize, zoals ook nog

co-hoofdbestuur, schrijver in opdracht, verzinner van spannende honden histories, verzamelaar van verhaaltjes van buitenhuis hondjes/pups, en vergaderaar bij jachttrainingen, wel die multifunctionele gast die zich ook nog eens onze baas noemt, die denkt dat ‘m morgen geen tijd genoeg heeft om onze verhaaltjes en die van anderen aan elkaar te breien.

Hij moet morgen, naar zijn normen voor dag en dauw, de Louis zijn Drentenmaat en moppenleverancier, gaan ophalen om nog eens een klapke te gaan doen om de volgende jachttrainingen op poten te gaan zetten.

Daarom waren we al blij dat het verhaal van Lobke vroeg genoeg in onze mailbox donderde en we doelgericht aan de slag konden gaan.

Want net als bij ons zijn het verhalen over sneeuw, gemaakte wandelingen  en in de sneeuw gemaakte wandelingen. Nu waren we al blij dat er de afgelopen week ook nog eens wat belevenissen van pups (?) uit vorige nestjes konden publiceren. Want zeg nu eerlijk, onze baas heeft dan wel een creatief brein (sic) maar onuitputtelijk is het nu ook weer niet.

Nu was Lobke en haar baasjes hun pen/computer ook in form en hebben ze behoorlijk wat leesvoer geleverd, waarvoor onze welgemeende dank. Het zijn “de goei” die ons in deze barre tijden copij aanleveren om deze toonaangevende kwaliteitskrant (we zeggen het zelf) bestaansrecht te geven.

Dus… geniet van Lobkes schrijfsels en als ge nog efkes tijd hebt, kruip ook nog eens in uw pen please…

Inmiddels wensen we de door griep gevelde Karin, Lobkes bazinnetje, spoedig beterschap !

Belle & co

Lobke wilde dit verhaaltje nog kwijt aan de puppenkrant

Lieve mams,

Hoi, daar ben ik weer. Ik heb niet zo heel veel beleefd de laatste dagen, hoewel…..misschien valt dat nog wel mee. Niets beleefd in de zin van weggeweest of zo. M ’n baasjes hadden beloofd dat ik jou weer binnen heel korte tijd zou zien, maar ’n vrouwtje werd ziek, en is nog steeds niet beter, helaas, snik….

Ik heb natuurlijk wel heel erg genoten van de sneeuw. M’n vrouwtje gaat dan nog wel met me naar het bos, dat lukt wel, en daar heb ik deze week al een paar keer die gigantisch knappe Drent ontmoet, en natuurlijk mee gespeeld. Zijn mams en oma staan in de laatste Landleven, leuk hè!! En vanmiddag heb ik weer even ‘’de beest uitgehangen’’ door met een Draadhaar te gaan stoeien, en niet meer naar m ’n vrouwtje te luisteren. Het loopt de laatste tijd de spuigaten uit zegt ze, maar ik snap niet wat ze daarmee bedoelt hoor…hihi… Verder moet ik iedere dag even oefenen met dummies. Die wilde ik een tijdje niet beetpakken, maar nu ga ik het toch wel leuk vinden. Ik moet iedere keer verschillende dummies pakken en naar m’n baasjes brengen. Dat gaat nu zó goed dat ik gisteravond een ‘’nieuwe’’ dummie heb gekregen om óók mee te oefenen. M ’n vrouwtje had nog een puppydummie over, en ze had óók nog een konijnenvelletje…Nou, die dummie vind ik helemaal te gek hoor, die pak ik graag, maar houd hem dan eigenlijk liever zelf dan hem te apporteren… Mag niet, geen speelgoed, zeggen m’n baasjes, jammer. Ik wil eigenlijk wel heel graag aan m’n trainster laten zien wat ik nu kan. Jammer genoeg is er geen training zondag, ook m ’n trainster is ziek, wat ís dat toch met de mensen allemaal!

Ik ben erg benieuwd hoe m’n broertjes en zusjes de sneeuw hebben beleefd. Van jullie heb ik het natuurlijk al gelezen, maar hoe is het met de rest? Van broer Lennaert horen we ook niet veel meer, hij zal toch niet zijn ingesneeuwd? Hé Lennaert, laat nog eens wat van je horen!!!!!

Nou mam, ik hoop dat ik je tóch binnenkort weer zie, dan kan ik ook weer met m ’n zus spelen.

Lieve knuffels voor jou en de hele roedel van je Lobke.