De puppenkrant 24-01-2013xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ze verzinnen maar wat die baasjes, daar was onze baas aan het denken toen hij het onderstaande bericht van Lobke nog eens na las. “Kwijlebabbel” daar hoort minstens een verklaring bij. Dan is onze baas en Eva van Lana volgens ons toch duidelijker “Talibanteef en Kamikazeteef” het laat niets aan duidelijkheid over. Ook in Roosteren hebben we al bijnamen gehoord als “de grote (Lennaert die eigenlijk de kleinste zou moeten zijn) en zijn vader “den dikke” . Nu hoopt ons baasje dat ‘m dat goed begrepen heeft want het is weeral eventjes geleden dat Lennaert zo oneerbiedig over zijn vader heeft gesproken.

Wat het dagelijkse wandelen betreft, dat gaat met de dag moeilijker, voor de baasje in elk geval toch. ’t Baasje is gisteren met zijn klikken en klakken tegen moeder aarde gekwakt. Een ijsplek onder de sneeuw was de oorzaak dat hij languit tussen Hera en Heros ging liggen. Die twee keken eens raar en dat was het ! Medelijden ? Niks van gemerkt zegt het baasje evenmin als hulp bij het opstaan wat niet makkelijk was met die gladde ondergrond. Als ’t baasje nog eens geboren wordt dan vraagt ‘m ook hondenpoten zegt ‘m, dat schuift een pak minder dan botten (laarzen in NL) van Aigle, was de les die aan de wandeling vast hing.

Belle & co

Het verhaal van “Kwijlebabbel”

Lieve mams,

Ik doe maar weer eens een poging m’n vrouwtje voor secretaresse te laten spelen. Eerdere pogingen deze week zijn mislukt, helaas.

Ze hebben hier weer een nieuwe naam voor me bedacht: Kwijlebabbel….*^&%$#***!! Weet je hoe dat komt? Sinds een tijdje wordt er hier weer zelf brood gebakken. En dat is lekker!!!!!!!! Als m’n baasje het brood aan het snijden is, zitten Siebe en ik op de eerste rang héél lief te zijn (jaja!) Alleen de geur al van het brood doet me letterlijk het water uit de mond…eh..bek, lopen. Vandaar dus m’n nieuwe naam, ze verzinnen hier steeds weer wat anders, grrrr.

Verder kan ik wel zeggen dat ik een beetje vaste verkering heb gekregen met die spetter van een drent die ik hier heb ontmoet. We zien elkaar bijna dagelijks. Als hij mij ziet lopen weet ie niet hoe snel hij naar me toe moet rennen, hoe ver het ook is. Ik niet naar hem hoor, je moet die kerels niet gelijk het idee geven dat ze ik weet niet wat zijn, daar krijgen ze alleen maar verbeelding van. Misschien over een tijdje……..

Verder niet veel nieuws te melden, mam.

Geef het hoofdbestuur en m’n familie maar weer een lekkere lebber, en eh…..beetje lief zijn voor oom Heros, hè!!

Je Lobke.