|
Een Specialleke
We hebben het hier op deze bladzijden al dikwijls over Cartouche en de bende van Cartouche gehad.XML:NAMESPACE PREFIX = O />
Nu heeft Jeanny, het vrouwtje van Cartouche een berichtje binnen gestuurd om haar Cartouche eens behoorlijk voor te stellen.
Na de moeilijkheden gisteren om de fotos in het bericht te plaatsen, en de oproep aan Jeanny om de fotos afzonderlijk toe te sturen, vonden we deze morgen het gevraagde al in onze mailbox.
Ontdek op de lijnen hieronder de ware Cartouche
Cartouche Tjiekie van t Jasperspad, zeg maar gewoon Cartouche"
Cartouche is per toeval bij ons terecht gekomen, we waren niet op zoek naar een dekreu maar gewoon naar een lieve familiehond die goed zou kunnen opschieten met onze zoon van 6, opa en oma in huis, onze ouwe bastaard reu van 12 en de kat. Hij was een beetje het lelijke eendje, volgens kenners had hij te veel wit, en het streepje op zijn neus stond scheef. Voor ons was dit onbelangrijk we gingen voor zijn karakter. Ja karakter had hij! Stout, uitdagend, onverschrokken, provocerend, dapper, ondeugend, maar nooit gemeen, altijd lief en aanhankelijk. Toen zijn fokster na 6 maanden zijn stamboom kwam brengen was ze aangenaam verrast. Ze vroeg hebben jullie er wel eens over na gedacht om eens een show met hem te lopen? Van het een kwam het ander en inmiddels is hij de trotse vader van 28 pups waarvan er zelfs één met het vliegtuig naar Rusland is gegaan, er XML:NAMESPACE PREFIX = ST1 />13 in België wonen en er in de toekomst er één naar Duitsland, en één naar Zwitserland gaat, en de rest in Nederland woont. Niet slecht voor een te witte jongen.
Hoezo te wit? Gewoon veel sneeuw!
Tijdens de puppycursus bleek al gauw dat Cartouche nergens bang voor was en een eigen willetje had. Niet vervelend of agressief maar meer van ik doe wat ik doe en vraag niet waarom
Zijn neus vertelde altijd waar vreten was, en pogingen om biologisch te tuinieren en zelf te composteren mislukte omdat hij altijd de inhoud uit de compostvaten haalde. Ook hield hij van Chinese lekkernijen zoals eieren die al een half jaar in de grond gestopt zaten nadat de kip ze 6 weken bebroed had. We zijn braaf 2 jaar lang met hem naar een cursus geweest, en hij haalde ook zijn diplomas maar dan alleen omdat Cartouche op dat moment vond om dan toch zijn best te doen. De vader van Cartouche was Doerak, een door Rob Key gefokte reu, en we hebben van de eigenaar van Doerak gehoord dat deze opa echt wel zijn naam eer aan deed. Toen ik een keer klaagde over de wildheid van Cartouche zei hij dat gaat over als hij wat ouder is, Oh zei ik blij wanneer is dat? als hij 6 of 7 jaar is Cartouche was toen 16 maanden, maar ik moet zeggen, het laatste jaar is hij een stuk rustiger.
Pfff....... shows lopen? Ik laat liever thuis mijn beste kant zien!
Ja wij hebben ook al vele wild west scenes met Cartouche beleefd, zoals die keer dat hij een hele kudde koeien door 3 drie draden heen joeg en hijzelf werd achternagezeten door een kudde wilde paarden met veulens. Wij wonen in het grensmaasgebied en daar lopen allemaal kuddes wilde paarden. Hij ging er van door en we konden hem niet volgen. Toen zagen we in de verte een National Geographic scene van een kudde paarden die een harige witte lefgozer insloten. We waren te ver weg om in te grijpen en rende, en schreeuwde ons de longen uit het lijf en vreesde het ergste. Cartouche was minder onder de indruk hij ging tussen 2 houten hekken zitten om wild tegen te houden en ze konden net niet bij hem. Woest en wild hadden ze staan briezen en hem helemaal vol gesnotterd. Het scheelde echt maar centimeters. Toen we puffend aankwamen en de paarden weg waren dachten we van die heeft zijn lesje wel geleerd, maar nee hoor, hij beschouwt ze nog altijd als domme kuddedieren die je even in de hak moet bijten en hup het hele zaakje slaat op hol.
 Maar zijn onverschrokkenheid heeft ook goede kanten. Tijdens een vakantie in Normandië gingen we naar het eiland Saint Michel. Waarschijnlijk had iedereen die dag besloten hier naar toe te gaan want het was druk, druk zo druk. Je kon geen kant meer op en de straatje raakte verstopt. Er ontstond paniek, mensen werden boos en kinderen begonnen te huilen. Tussen al die duizenden benen zat ook Cartouche geklemd. Er werd steeds tegen hem aan gelopen, ze trapte op zijn staart, maar hij gaf geen krimp. Behoedzaam zocht hij voor ons de ruimtes en leidde ons uit de hysterisch wordende massa.
Vader en zoon, Cartouche en Lennaert
Verder is hij precies wat wij wilde, een lieve, sociale, goedzakkige, pluizige knuffelbeer die nog altijd zijn mannetje staat, en het lopen van een show meer iets voor opgedofte poedels vindt. Dit is weer terug te lezen in zijn laatste beoordeling van de Belgische Clubmatch, en dat zal ook wel niet veranderen: Ringgedrag kan beter ten opzichte van andere honden .
Er is een uitspraak Eens een Drent, altijd een Drent daar wil aan toe voegen Met een Drent in huis, is het nooit meer saai
Jeanny Wessels, Roosteren, 24 januari 2013.
|
Ik ben Jan
