Het puppenmagazine 14-05-2013

Vandaag nog eens een “puppen” bericht op het blog. Hoewel “pup” ?

Lennaert vindt van zichzelf dat hij vanaf nu “een grote jongen” is. Het is niet anders, net als bij mensenkinderen worden ook hondenkinderen, puppies dus, ook volwassen.

“Een jaar is het al geleden” schrijft hij dat ‘m huize Faes en zijn broers en zussen heeft verlaten. Niet dat we hem niet meer gezien hebben, helemaal niet. Hera heeft zoonlief meerdere malen teruggezien en de herkenning is er nog steeds. Tussen de pups van Hera en hun moeder is er elke keer bij de ontmoetingen nog steeds dolle pret.

Volgende week maandag ontmoeten ze elkaar weer op de wandeling van de Drentenvereniging in het Vlaams Brabantse Langdorp, in de buurt van Aarschot.

Wij verheugen ons alweer op het terugzien van het nestje, Lucy gaat dan ook mee wandelen en dan kan ze nog eens optrekken met broers en zussen. ’t Moet niet altijd nonkel Heros zijn die zich opoffert om met haar te dollen.

Dat het bazinnetje van Lennaert en Cartouche haar voorzorgen al getroffen heeft om vader en zoon na de wandeling een bad te geven is ook al geweten, maar zo zijn er meer die de verhalen over de voorbereidende wandeling hebben gelezen en hun conclusies hebben getrokken !

 Hallo mijn Belgische familie,

Deze week, om precies te zijn 19 mei, ben ik al een heel jaar weg uit België. Mijn baasjes hebben mij als allereerste bij mijn lieve mama en broertjes, zusjes, oma en Heros weggerukt. Ome Faes was het er niet helemaal mee eens, want hij wilde dat ik nog een weekje moest blijven maar het ging even niet anders. Het jaar is voorbij gevlogen, samen met mijn papa, en het was ook wel een jaar van ups en downs voor mijn baasjes, maar ik was upper dan up en precies wat ze nodig hadden op het juiste moment. In het begin was ik een beetje timide en toen papa zich voor de eerste keer in zijn volle  omvang over me heen boog, en aan me snuffelde bibberde ik als een juffershondje. Hij keek me diep in de ogen, zette zijn liefste clownsmoel op, en is hij nooit meer bij me weggegaan! Ik trok me helemaal op aan die stoere macho reu, maar de laatste tijd is er toch weer wat veranderd.

Papa draagt altijd trots en dominant zijn staart in de lucht en mijn staartje eerst naar beneden, toen halfstok en de laatste tijd net zo stoer als papa. Maar hoe hoger ik mijn staart draag hoe lager de staart van papa zakt! Volgens vrouwtje zit er een troonswisseling aan te komen maar ze wil niet dat we gaan vechten. Ze verwacht van mij dat ik me dusdanig mans en zeker voel en dat ook uitstraal dat vechten echt niet nodig is!  Aangezien ik een denkertje ben en af en toe wat zenuwachtig overkom, vind ik dit een hele verantwoording. Bijna exact een jaar nadat de baasjes me hebben opgehaald keer ik terug naar Belgenland om de beroemde en beruchte “Paaswandeling” mee te maken. De voorpret is al begonnen, de badkamer wordt al een week niet meer gepoetst, en er is extra shampoo ingeslagen, dit naar aanleiding van blogverhalen die ook hier in Nederland dagelijks worden verorberd, en af en toe van pittig commentaar worden voorzien!.

Vanaf nu is het niet meer Lennaert de pup maar “ Lennaert parmi les hommes” en moet ik me daar ook naar gaan gedragen!

Vele groetjes,

Jullie Lennaert