Familie ontmoeting

We hadden het vanochtend al gemeld, we zouden vandaag een kleine familiereünie hebben met Harko, broer van Hera en Heros.

We hadden het baasje iets horen zeggen van de “Moulin de Condac”, als zou dat de ontmoetingsplaats worden.

Waarom het baasje dan moest informeren en telefoneren was voor ons in eerste instantie wat moeilijk. Het was pas overduidelijk toen we op een parking kwamen die we al verschillende keren hadden leren kennen.

De Moulin de Condac is een restaurant waar de baasjes vroeger veel kwamen toen het nog werd uitgebaat door twee Italiaanse families die de pannen van het dak kookten. Een heel lekkere keukenmix van Italiaans met een Franse basis (of was het omgekeerd ?) Nadien is het overgenomen geweest door Polen en was de lol er af. We zeggen niet dat het niet goed was maar de finesse die we kenden was weg. En ook de klanten bleven weg …

Sinds een goed jaar is het restaurant terug overgenomen en gaat het terug de goede richting uit met de lekkere keuken.

Spijtig voor ons, Belle en Hera, was het weer niet van die aard dat we op het terras boven op de stroom de Charente konden eten. We moesten dus in de auto blijven en dat was minder plezant. Maar nadat ons hoofdbestuur en Ronny en Carine, de baasjes van Harko, hun buikjes hadden volgegeten zijn we met z’n allen naar Verteuil gereden. Dat is een dorpje iets verder aan de Charente gelegen en er staat een mooi kasteel aan de over van de stroom. Daar woont volgens het baasje nog een echte Markies en een Markiezin in. Dat zijn mensen met “blauw bloed” en hun familie is heel oud en uit die familie zijn er zelfs pausen gekomen.

Ja, zulke familiepapieren kunnen onze bazen niet voorleggen en ze zijn dan maar beneden aan de voet van het kasteel “eentje (of twee)” gaan drinken op het terras. Daar mochten we dan wel mee naartoe en we hebben er de show weer gestolen en het mooie weer gemaakt !

Ons baasje heeft wel vier maal moeten uitleggen wat voor ras die mooie honden dan wel waren. Maar die fransoozen en die van “op ’t eiland tegenover Oostende” hadden nog nooit gehoord van een “épagneul à perdrix de Drenthe” of van een “Dutch Partridge Dog”. Maar ze vonden ons wel hééééél mooie honden en zoooo braaf en rustig (! ! !)

Ja zeg, als ’t er op aankomt kennen we onze wereld en manieren hé. Onze bazen gaan nooit of te nimmer met Belle en haar zoon Harko en dochter Hera in schandalen vallen, zoveel is wel zeker !

Dat van die schandalen was dan weer niet voor onze thuisblijfster Lucy geldig. Die had zich tijdens onze afwezigheid danig verveeld en van haar onverslijtbare “X-treme kussen” een ander model gemaakt. Heros was blijkbaar te moe geworden van al de avances die hij Lucy maakte dat hij gans de tijd duchtig heeft doorgemaft.

Maar wij, Belle en Hera hadden een puike, fijne namiddag.

Belle & co