|
Rustig ’s avonds…
Dat is het voordeel van naar de Charente komen zegt het baasje. Ook zonder behoorlijke wandeling is ’s avonds ons kaars uit. We gaan nog wel eens buiten voor een plas maar voor de rest is het gewoon “platte rust”.
Van ’s morgens 8 uur tot ’s avonds zeven uur zijn we haast contant buiten samen met de baasjes. Die zijn met dit mooie weer ook in de tuin en koer bezig, en vermits wij de schaduwen van het hoofdbestuur zijn hangen we rond hen.
Behalve gisteren namiddag, toen is het baasje met dat lawaaiding bezig geweest, een bosmaaier noemt hij dat. Hij gebruikt dat om in de buurt van de afsluiting rond de tuin het gras en onkruid te maaien. Als hij daar mee bezig is stuurt hij ons gewoonlijk weg op behoorlijke aftand. De machine is op zich niet gevaarlijk, toch niet als we onze snuffel weg houden van die ronddraaiende nylondraad . Maar er kunnen door die draad steentjes en takken worden weggeslingerd en die kunnen wel eens pijn doen of kwetsuren veroorzaken. Vooral de ogen zijn dan heel kwetsbaar.
Het baasje draagt dan ook zo’n veiligheidsbril, en als je ziet wat daar allemaal tegenaan plakt na het werk dan mag ‘m blij zijn dat het maar tegen de bril plakt en niet in zijn ogen !
Wij kunnen soms wel lachen wanneer die razendsnel ronddraaiende draad in zo’n smeuïge drol van ons terecht komt. Het baasje kent dat resultaat al geruime tijd en de laatste tijd valt het niet meer voor, maar in het begin dat hij met die bosmaaier werkte is ‘m toch wel enkele keren zijn stinkende sproeten komen afwassen !
Het eerste jaar dat de baasjes hier woonden wilde het baasje de verwilderde tuin met de zeis netjes zetten. Maar toen hij zijn nieuwe schoenen toch graag op een normale wijze wilde verslijten heeft hij de zeis toch maar daar gezet waar ze volgens hem hoorde… in de schuur bij de andere antiquiteiten !
En zo hebben wij nu steeds een kort gemaaide tuin die drollenvrij gehouden wordt, om velerlei redenen… zoals we daarjuist uitlegden .
Belle & co
|
Ik ben Jan
