|
Het vervolg: egeltjes…
Gisterenochtend was het nog maar eens verdacht stil in de tuin toen we de eerste maal werden uitgelaten.
Dat was toch de mening van het baasje die vooraleer hij ons petit-déjeuner gereed maakte toch maar eens poolshoogte kwam nemen. Normaal zijn we veel meer “uitgelaten en luidruchtiger” bij onze eerste verkenning ’s morgens in de tuin.
’t Baasje was dan ook verbaasd dat we alle vier rustig in het gazon lagen, ieder met een klein grijs bolletje voor zich. Bij nader toezien had ieder van ons een klein egeltje voor zich liggen. Nu werd het voor ons baasje duidelijk waarom Belle zo verwoed bezig was in de voormalige schapenstal achter het daar weggestouwde hout.
Ons baasje had voor de winter twee egelhuisjes gemaakt van lege bidons van 25 liter waar hij een opening in gemaakt had en waar twee aan elkaar gelijmde dakpannen voor een soort iglo opening zorgde. Met het nodige isolerende stro erin moet het blijkbaar een goed onderkomen geweest zijn want moeder egel heeft daar deze lente vier pinnekes kindekes ter wereld gebracht. En die vier lagen nu netjes opgerold voor onze voorpoten . Het baasje heeft het viertal netjes terug bij elkaar voor hun “abri” gelegd en de zaak netjes terug gebarricadeerd voor Drentenhonden .
Het is ons hier al een serieus komen en gaan geweest de paar dagen dat we terug in La Magdeleine zijn. Eerst een volwassen egel (waarschijnlijk de moeder) dan de jonge uil die Hera twee dagen geleden als cadeautje voor de baas bij zich had, en nu de kroost van moeder egel… Wat kunnen we nog verwachten van dieren die hier een “veilig” onderkomen zochten bij ons ?
We hadden in het verleden namelijk ook al een poes met twee kittens in de schuur, een jonge vleermuis is al eens voor ’t baasjes voeten geland, we hadden enkele jaren geleden ook al eens twee jonge uiltjes… En dan maakt ons baasje de bedenking “al een geluk dat we hier in Frankrijk wonen en niet in Afrika want wat zou hij moeten aanvangen met een leeuwenwelp of een jonge olifant”.
Belle & co
|
Ik ben Jan
