Een fijn reisverhaal van Kyra-Luna…

Eergisteren kregen we het reisverhaal van Yvonne en Inge, de baasjes van Kyra-Luna in onze mailbox. Dat is al meermaals gebeurd en we kunnen ze als vaste verslaggevers benoemen. Na het wintersport avontuur in Oostenrijk nu een zomers verhaal dat ze beleefden in centraal Frankrijk.

We gaan jullie niet langer op hete kolen laten zitten, hier komt het reisverhaal van Inge, Yvonne, Drentje Luna en de “golden” Mirza.

Beste moe (Belle) en de rest van de Drentenroedel in Ferret,

Terwijl jullie net in la douce France zijn, zijn wij er net uit terug.... Joenges wat hebben we er een leuke tijd gehad en dus vond ik dat ik zo snel mogelijk naar jou moest mailen... En dat wou ik verleden week al doen ware het niet dat het baasje met een zuur gezicht en een laptop onder de arm naar Antwerpen vertrok want er was iets mis met onzen 'Appel'. Ni erg 5 dagen later zwerft het ding hier weer rond en dus kan ik weer naar hartenlust tokkelen.

Dit jaar hebben mijn baasjes zich echt overtroffen hoor. We zijn al op vele leuke plaatsen geweest maar dit jaar was echt ... WOWWWWW. We zijn net terug van den Auvergne, 30 km ten zuiden van Montluçon en 70 km ten noorden van Clermont-Ferrand. Omdat er in Nederland een systeem bestaat van vakantie kopen (mooi systeem volgens de baasjes), mijn Belgisch baasje al wel wat verlof heeft (ook mooi systeem volgens de baasjes), de baasjes verleden jaar een 'sleurhut' kochten en het leven al kort genoeg is, waren we voor de 2de keer in 2014 on tour. Autorijden vind ik nog altijd ergerlijk, zus Mirza niet.

Baasjes vertrokken wel wat onvoorbereid dit jaar (en dat is niet van hun gewoonte) maar na al dat geklus in huis waren ze het zo beu dat ze besloten hadden om een dagje eerder te vertrekken en dan al in Briare te overnachten, een kleine idyllische camping aan t water. Vrijdag om 11 uur zouden we vertrekken maar dat vertrek was er pas om 13.30 uur... nog altijd geen probleem zou je denken... maar 30 km verder aan de ring rond ‘t Stad stonden we al in de file. Welk traject ze ook gaan leggen... het wordt dringend tijd dat ze daar aan beginnen zenne. Dubbele pech want we waren net voorbij Antwerpen-Noord toen de bordjes file oplichtten anders waren ze wel betalend gereden langs de Liefkenshoek. Na een half uurtje file rijden, kon er weer gas op die lolly gegeven worden. Gelukkig hoorden de baasjes op de radio dat er file was in Rekkem zodat ze nog gauw langs Doornik konden rondrijden om gas te geven richting Parijs. We lieten de Francilienne voor wat hij was maar dat bleek al snel een inschattingsfout... 2,5 uur file in Parijs en ook Mirza kreeg het op haar heupen in de auto. Maar zoek maar eens iets op die ring in Parijs om effe langs de kant te gaan staan. Enfin, dikke miserie dus. Achteraf vernamen we dat het de 24 uur van Le Mans waren dat weekend. Het plan Briare verdween in de koelkast, de kaart werd opengetrokken, de campingboek werd te voorschijn getoverd en om 22 uur belden baasjes naar een camping langsheen de N20. We konden er gelukkig nog terecht. Vriendelijke vrouw, een mooie doortrekcamping en een frietkot ... wat moet een mens nog meer hebben na al die file-miserie. Het was DE avond van oranje. Nederlands baasje had er geen goed oog in maar toen ons Bels baasje met frietjes terugkwam meldde ze vrolijk dat het al 3-1 voor Nederland was... Het file-leed was al vergeten.

De volgende dag werd ons tijdelijke huisje terug aangepikt en weg waren we om in 1 ruk door te rijden naar Lapeyrouse. Daar hadden baasjes geboekt op camping 'Les cerisiers' - 'a dogs holiday paradise'. Normaal boeken baasjes nooit op voorhand maar met maar 6 plaatsen hadden ze dat toch al maar gedaan in januari al. Wat maakt les cerisiers nu zo speciaal... Grote, volledig omheinde plaatsen en WIJ staan centraal. Dus ook al gingen baasjes eens zwemmen in het zwembad, wij konden gewoon lekker in het gras blijven liggen. We maakten er kennis met vele leuke mensen ... en honden. Overal konden we los en er was een groot speelveld. Ik maakte onmiddellijk vriendjes met Nav, een grote flatcoad retriever (beter gekend als een zwarte golden retriever) en Willem, een cocker Spaniel.

Ook Mirza maakte onmiddellijk vriendjes met Paul, het baasje van Nav. Mirza, die normaal heel terughoudend is ten opzichte van vreemde mannen, was tijdens de voetbaluitzendingen (gepresenteerd op middelgroot scherm) niet weg te slaan bij Paul. En toen baasjes haar op een avond kwijt waren, lag zij onder zijn stoel te slapen.

Ook Ellen en Frank de eigenaren van de camping zijn gek van honden. Elke hond kreeg elke dag de nodige aandacht van hen. We leerden er ook nog moeilijke woorden zoals 'sanybroyeur'. Het is absoluut een vergeten streek, vinden wij niet erg hoor, met heel veel meren en vriendelijke mensen. Elke dag mochten we even gaan zwemmen in het meer 2 km van de camping om de nodige afkoeling te krijgen. Baasje moest natuurlijk ook weer eens gaan geocachen met de nodige teken tot gevolg (bij Mirza). Tijdens die wandeling ging Golden-girl dan ook nog eens in een mierennest liggen ... hilariteit allom dus. Frank zorgt ervoor dat elke campinggast voldoende geinformeerd is over de streek en had 4 wandelingen voorhanden, die we natuurlijk ook eens moesten gedaan hebben.

Elke avond kon er gekeken worden naar het WK en als de Belgen speelden mocht baasje kiezen welke zender erop ging en werd er dus steenvast voor Canvas gekozen.

's Avonds kan je genieten van Ellens kookkunsten en het diner is waarlijk een echt feest zowel voor baasjes als voor ons. We konden ook 2 dagen langer blijven en daar moesten baasjes NIET over nadenken. Natuurlijk bleven we graag. En of ze voor volgend jaar een optie wilden nemen (ook graag) en als we het hier zo horen gaan we terug en zien we zelfs sommige campingvrienden terug.

De terugreis verliep zonder problemen tot we in Bergen kwamen (daar zijn ze ook aan ‘t werken - volgens Waalse normen, dwz we sluiten wel rijstroken af maar niemand weet wat ze er aan het doen zijn), file dus maar we waren nog op tijd thuis voor de 'keerhuiswaartsfriet' dus dat viel al bij al wel mee.

Mirza en ik kijken al reikhalzend uit naar ons volgende weekendje Ardennen en onze volgende vakantie.

Ik heb ook nog een leuke wist je dat:

Wist je dat:

- Mirza geen bang heeft van onweer in de caravan, terwijl ze thuis ergens weg kruipt;

- Nederlanders de grootste supporters zijn van onze 'Duivels'

- de prijzen aan de pomp (ook langs de peage) lager zijn dan op de meeste plaatsen in Belgie

- De meeste baasjes alles voor zichzelf vergeten maar dat niet erg vinden zolang ze alles maar bij hebben voor hun oogappels

- Mijn aangenomen zoon een cockertje is

- een poepzakje in t Frans 'un sac de merde' is

- u ook een gite kan huren daar (http://www.hondencampinglescerisiers.com)

Echt moe, terwijl jullie moeten werken in Ferret, hebben wij languit in de zon gelegen (mijn vacht is er zelfs wat lichter door geworden). Sja, verschil moet er zijn zeker.

Grote poot

LuNa