|
Wat een week
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Is dat hetzelfde, een week om nooit te vergeten of een onvergetelijke week ? Een week om nooit te vergeten zeker en vast. Vorige donderdag werden we nog overvallen door het plotse verlies van onze beste kameraad Bas. We waren er verdomd niet goed van !
Natte ogen en luidop janken bij het achterlaten van het levenloze lichaam van wat nog een uur te voren een vrolijke, weliswaar oude wandelaar was. Het op zaterdag terughalen van de asse van Bas, samen met een hoogzwangere Belle. Belle die nog altijd op zoek was naar haar soortgenoot.
Het ophalen van de nieuwe auto, deze maal en voordien nog nooit gebeurd, was een fait divers zoals je dagelijkse bezoek aan de bakker. Emoties voor de nieuwe kar ? Weinig van gemerkt deze keer, we zullen het wel merken aan de bankuittreksels zeker ?
Twee dagen geleden dan, maandag 10 november. Belle is nog betrekkelijk rustig en gaat nog aangelijnd een wandeling mee maken. Zij moet aangelijnd blijven omdat ze nu toch wel heel erg dik is en ze zichzelf en de puppys niet spaart als ze iets ziet bewegen in het bos. Een grote bekommernis bij ons en bij tal van blog lezers gaat uit naar de namen van de toekomstige pups. De Hs vliegen ons rond de oren.
Gisteren is Belle zo onrustig geweest en zo onvoorspelbaar in haar gedrag dat t baasje er niet gerust in is en rond vijf uur naar Dr. Nelly belt. Die is nog met haar afspraken bezig en bij de vraag of er iets speciaal is (op dat moment is er niks speciaal en toch weer alles speciaal) belooft ze rond zeven ur een kijkje te komen nemen.
Als Dr. Nelly enkele minuten voor zeven uur aankomt kan de familie Faes al trots twee flinke reutjes tonen die te zes uur en zes uur dertig het levenslicht hebben gezien. Enkele minuten later kondigt het eerste teefje zich aan, gevolgd door het tweee teefje tien minuten later. Die juffertjes zijn de minste in gewicht van het nestje. Met 310 en 330 gram geboortegewicht zijn het echter nog altijd heel flink geboren pups.
Nummer vijf weer een reutje komt ook een met een half uur tussenpauze, en het laatste reutje komt om vijf na negen. Daar hebben we op zitten wachten want een tussenpauze van een uur en half waren we niet gewend. Bij deze laatste zegt Nelly dat ze er niet zo gerust in is Het is wel het zwaarste pupje met xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />380 gram, maar het blijk aanvankelijk wat ademhalingsproblemen te hebben. Na het pupje eens goed te hebben gewreven en mond en neus te hebben gecontroleerd en vrijgemaakt, kruipt hij na enige minuten al flink met de andere vijf rond.
Als het 21u30 geworden is mogen we een balans van het gebeuren maken en kunnen we besluiten dat het een pracht bevalling is geweest en vanaf het moment dat de eerste pupjes aangelegd zijn aan Belles tepels gedraagt deze zich als een supermama.
Dit is een kort resumé van zes bewogen dagen met verdriet bij aanvang en opperste geluk bij afsluiten, en telkens zijn er tranen bij te pas gekomen, zeg nu zelf, een week om niet te vergeten of een onvergetelijke ?
Het hoofdbestuur.
|
Ik ben Jan
