Superhondjes
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Acht uur en een half hebben we er over gedaan vandaag om van Vosselaar in La Magdeleine te komen. Even zo veel tijd hebben die twee deugnieten van ons in de bench gezeten. Van gans de tijd hebben we ze niet gehoord of hebben ze zich onrustig gehouden.
Eénmaal zijn we gestopt om onze veestapel even uit te laten. Dan waren we Parijs al voorbij. Voor Parijs regende het en was het niet te doen van een parking af te wandelen met drie honden in de gietende regen. Toen waren die ambetante Parijzenaars weer allen tezamen op het idee gekomen van hun auto uit te laten op de Périférique zodat we met zn allen stilstonden. Maar toen konden we weer niet uitstappen alhoewel het toen droog was
We hoorden het baasje tegen het vrouwtje zeggen leven de pups nog? t Is al zo lang geleden dat ik ze nog gehoord heb Toen heeft één van de twee er ééntje laten vliegen en wist het baasje direct wie er nog leefde. Lang hebben we er geen deugd van gehad van de geur want gelijk heeft m toen het schuifdak ten verste opengedraaid. Weg fijne Drentengeur
Het was al donker toen we hier het erf opdraaiden, Belle was eerst uit de auto, die mocht gans de weg aan t vensterke zitten hé, Wij tweeën herinnerden ons nog maar vaag het hier was. Het is immers al twee maanden geleden dat we hier waren, we waren nog maar zes weken toen, en we waren toen nog met zes puppys.
Belle heeft ons dan nog maar eens een rondleiding gegeven en wonder O wonder, er zat weer zo een egel in de tuin. Maar das een verhaal voor morgen
Hera & Heros
|