Kroniek van een hondendieetxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik ben Bas, Drentse Patrijshond sinds 14,5 jaar

In juni 06 heeft de baas mij laten castreren, omdat ons Belle loops kon komen en zij nog te jong was om al een nestje te krijgen.

Eerlijk gezegd, toen was mijn slanke lijn al naar de knoppen.

Vermits ik van mijn baasjes genoeg lekkers in mijn bak kreeg  en nadien ook nog mee snoepte als zij snoepten, ging het steeds van kwaad naar erger. En op wandeling kreeg ‘k van baasje al eens een nic-nac letterkoekje als ik snel genoeg uit ’t bos terug kwam. Tot op het moment dat de bascule 121 kg aangaf, dat was dan wel met den baas erbij. Toch 84 kg baas en 37 kg Drent,‘k heb ’t baasje zelden zo’n grote ogen zien trekken…

En dan begint het:

Op TV vertelt een madam dat bij Janssen Pharmaceutica een vermageringsmiddel voor te dikke honden is ontwikkeld, ik hoor dat ook en gelijk zie ik de bui al hangen. Gelukkig is ’t baasje aan ’t computeren en hoort hij het niet ! Maar ’t vrouwke hoort ’t wel en zij op hoge poten naar den bureau, “zeg ge moet vanavond eens naar ’t laat journaal kijken, een dieet voor onze Bas” hoor ik ze zeggen, de valse Trien.’s Anderendaags maakt den baas al een afspraak met dierenkliniek “Het Binnenhof” waar ik liever “buiten” blijf.

Op vrijdag 16.02.07 afspraak bij dr.Nelly, overigens een vriendelijke dame maar toch gebruik ik mijn vier schijfremmen om toch maar niet binnen te moeten. De geijkte weegschaal geeft 36,3 kg aan. Ik krijg dan ook nog en paar spuiten in mijn lijf, voor ’t buitenland zegt ’t baasje en mag dan terug naar de auto. Ons Belle moet dan nog eventjes blijven, ook voor een paar pikuren.

’s Avonds begint de kuur, ik krijg nog wel mijn Pedigree-Pal brokken en mijn Chappi blikvoer (maar minder als voordien) en vetrandjes van entrecote of koteletten zijn er niet meer bij. Die zijn radicaal vervangen door prinsessenbonen. Voorschrift van Dr Nelly zegt de baas en binnen twee weken terugkomen voor groot onderzoek en dan terug op de weegschaal…

Ik ben er vet mee….

Eén troost, ons Belle heeft van ’t zelfde laken een broek….

Vrijdag 2 maart, terug naar ’t binnenhof, op den bascule staat 35,2 kg !!! Ik krijg felicitaties en de baas ook voor zijn consequent zijn.

Bij ’t groot onderzoek komen weer van die pikuren boven maar deze keer trekken ze bloed uit mijn lijf in plaats van het vol chemie te spuiten. ’t Baasje mag maandag bellen voor de uitslag.

Maandag 5 maart: ’t baasje komt opgewekt van de telefoon en bij ne goeie knuffel vertelt ‘m mij dat Dr. Nelly zegt dat alles in orde is met schildklier, kankeronderzoek en algemene toestand. Alleen “nog te dik”, dus afspraak na de paasvakantie en dan terug op de weegschaal.

Als ik dan rond de dertig kilo weeg hoeft het dieet van Dr. Paul, “zoals wij Paul Janssen hier noemen” niet meer en krijg ik misschien wel terug een randje entrecote ?

Op 19 april bezoeken wij terug de dierenkliniek “het binnenhof” te Beerse, bij het passeren van de weegschaal geeft deze xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />35,5 kg aan. Ik heb zo af en toe wel eens last/pijn in mijn rechterachterpoot bij het rechtstaan of uit de zetel stappen en de baas vertelt dat ook. Dr. Nelly betast mijn poot en stelt een lichte vorm van artrose vast die geen moeilijkheden zou veroorzaken als ik wat minder overgewicht zou hebben… De baas en dr. Nelly konkelfoezen wat over mij en ik hoor het woord “Yarvitan” vallen. What’s in a name is dat nu weer ?

Yarvitan is dat vermageringsproduct van Janssen Pharmaceutica waar ik het vorige keer al heb over gehad. ’s Avonds weet ik het gelijk, de baas mengt mijn normaal eten met een siroop die hij met een pipet uit een fles zuigt. Dat gaat over mijn eten en goed dooreen geroerd. Niks erg, ’t gaat er goed in, in elk geval beter dan een halve Aspro want die eet ik alleen als er genoeg charcuterie rond gedraaid is.

In de eerste week moet ik éénmaal ’s morgens mijn eten van de avond voordien overgeven. Ik krijg van de baas wel een pak minder eten dat gemengd is met de siroop, kwestie dat ik mijn kom gelijk opeet zegt de baas. Als ’t op is krijg nog wel bij tot mijn honger over is.

Sommige dagen heb ik niet zo veel trek en laat ik wel wat eten over in mijn kom. Niks erg zegt de baas hij eet ook alle dagen zijn bord niet volledig leeg. (maar toen kreeg ik de overschot nog)

Bij de controle op 26 april geeft de weegschaal 33,9 kg aan. Dat wil zeggen dat ik een winst, of verlies (hoe je het bekijkt) heb van 1,6 kg op een week en de baas moet hier och wel efkes zijn wenkbrauwen van fronsen.

Tijdens de tweede week, op 1 mei, voel ik me rot, een ander woord is er niet voor. Ik moet die dag wel een keer of tien overgeven en het is elke keer een vieze glibberige brij die ik deze keer niet terug opeet zoals anders. Te smerig om naar te kijken laat staan opeten !!!

’s Anderendaags ‘s morgens belt de baas naar de dierenkliniek om het voorval te melden en dr. Nelly vertelt dat het tijdens de ontwikkelingsperiode ook is voorgevallen. Ik moet dus drie dagen geen siroop slikken.

’s Anderendaags smaakt het mij terug en eet ik mijn kom terug leeg. Geen overgeven meer en ook mijn Cubaanse sigaren zien eruit als nooit tevoren.

Na drie weken siroopkuur zegt de baas mij dat we nu twee weken stoppen met “kuren” Op den bascule geef ik nu 33 kg aan, nog eens 900 gram er af; Den baas zegt dat zoiets veel normaler is dan die 1,6 kg van vorige keer. Ik zal toen wel niet goed stilgezeten hebben op de weegschaal denk ik zo.

Op zaterdag 26 mei starten we terug met de siroop, ondertussen zijn we terug naar Frankrijk vertrokken en kan ik gans de dag met ons Belle ravotten in de grote tuin. ‘k Heb zelfs een muizennest mee uitgegraven op wandeling, samen met ons Belle. Lekker jong muizenvlees trouwens…

De volgende drie weken “siroopslikken” verlopen normaal, ik lust dat spul wel en in de nieuwe inox etenskom verschijnt op ’t einde van de maaltijd steeds mijn spiegelbeeld op de bodem.

Overgeven is er deze periode niet meer bij en daar ben ik niet treurig om.

Den baas zegt wel elke week dat we naar Dr. Hans in Ruffec gaan om te wegen maar elke maal dat we daar passeren staat de parking bomvol en behelpt den baas zich met de badkamer weegschaal wat toch geen realistisch beeld geeft.

Op 17 juni krijg ik mijn laatste Yarvitan portie en op 18 juni bezoeken we Dr. Nelly opnieuw.

Den baas is zenuwachtiger dan ikzelf, maar eens ik op de weegschaal heb gezeten heeft ‘m ne smile tot achter zijn beide oren.

31,1 kg geeft de weegschaal aan. Dat is perfect midden tussen de streefgewichten van 30/32 kg. Zelden ben ik zo bestoeft door de baasjes. Ook Dr. Nelly prijst mij omdat ik het zo goed gedaan heb.

Ik moet dan nog een rondje lopen door de tuin om een plas te maken voor controle omdat ik af en toe een drupje verlies. Aan de andere kant van de les hangt een baas met een pollepel in zijn hand die als een onnozele Pipo  een paar druppels probeert op te vangen. De vorige keer heeft ‘m dat geprobeerd met een confituurpot en toen heb ik me bijna krom gelachen, het vrouwke trouwens ook…

Dr. Nelly heeft dan ook nog mijn plas onderzocht en iets voorgeschreven om ook dat laatste drupje te verhelpen.

Alles bij elkaar beschouwd ben ik blij dat den baas heeft doorgebeten met die kuur. ‘k Voel me terug zoals een paar jaar terug, een flukse Drent die op wandeling weer door de bramen en het struikgewas rent en die de baas tot wanhoop brengt als ik weer eens samen met ons Belle uit het zicht verdwenen ben op zoek naar konijnen en bosduiven.

Ook voor Dr. Nelly heb ik al wat meer “sympa” gekregen, ‘k heb dan ook de laatste paar maanden geen pikuren meer gekregen !

Eén negatief punt aan gans die historie is er toch wel te vernoemen… de baas neemt geen Nic-Nac koekjes meer mee op de dagelijkse wandeling en dat is toch wel een beetje spijtig vinden ons Belle en ik…

Bas Faes

(slanke Drentsche Patrijshond)

Nota van de baas:

Met oneindig veel dank aan de uitstekende begeleiding van Dr. Nelly Mols van dierenkliniek “Het Binnenhof” te Beerse en haar sympathieke ondersteuning van de baasjes.