Feest van de aarde…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gisteren en vandaag was het feest van de aarde te Villefagnan. Als je weet dat Villefagnan zo’n 4 km hier vandaan ligt en het feest doorging ergens halfweg, dan mag je zeggen dat het hier vlakbij, midden in de velden, feest was.

Het evenement dat naar ons weten de eerste maal in Villefagnan georganiseerd is , bestond hoofdzakelijk uit een wedstrijd ploegen, ditmaal met tractoren, en niet met ossen, paarden of ezels ditmaal.

Er was ook een tentoonstelling van landbouwmateriaal. Plant- en oogstmachines, om ter grootst, tractoren ook al om ter grootst en sterkst, maar ook zaaimachines waar we het bestaan nog niet van af wisten zo immens groot.

Om een gedacht te vormen van de grootte van de pikdorser is het vrouwtje naast een band gaan poseren (rechts op de foto naast de band, ze kijkt als een indiaan over de prairie kijkt) . Wijzelf wisten niet dat het zo groot was zo’n machine. Het is dus niet voor niks dat we aan het lijntje moeten als er zo ’n machine in de buurt aan ’t werk is.

Deze morgen zijn we wakker geworden van een reeks geweerschoten. Ikzelf wist dadelijk wat er aan de gang was omdat het al de vierde maal is dat ik het meemaak.

Deze morgen om acht uur is hier het jachtseizoen begonnen. Traditioneel gaat dit gepaard met klokslag acht uur een oorverdovend lawaai van wel 15 of 20 jachtgeweren die teglijk worden afgeschoten. Dat is waarschijnlijk om de hazen en de reeën te laten weten dat de jagers terug wakker zijn geworden.

Afgaande op het lawaai dat ze maakten moeten nu de diepvriezers bij de  jagers thuis, en de togen bij de pouliers stampens vol liggen van het geschoten wild. Maar ’t zal wel heel wat minder zijn zegt ons baasje, want ofwel zijn het slechte schutters, of ze hebben op de kraaien en spreeuwen aan het schieten geweest. Wat ook nog mogelijk is dat ze van die oude loodcartouchen nog van af moesten, en dat ze weer geschoten hebben op alles wat bewoog, want zo zitten er ook tussen…

Belle