Na enkele weken "out-off competition" was het gisteren eindelijk weer zo ver! Race-day!
Ik heb de afgelopen koers-vrije weekends goed gebruikt om eens stevig door te trainen. Ondanks een aantal marathontrainingen voel ik me fit, energiek en klaar om er écht in te vliegen!
Om de lange periode zonder koersen in België op te vangen besliste ik en Pia om te gaan koersen in Nederland. 300km (over en weer) voor een criterium van amper 65 km.
Aanvankelijk was ik onzeker en twijfelde ik over mijn kunnen. Zou ik het snelle criterium kunnen verteren ondanks een gebrek aan koers kilometers? Zou ik 7 bochten per anderhalve km aankunnen zonder specifieke interval training en dat 40 ronden lang? Zouden mijn benen hersteld zijn na het dagje paintballen met de ploeg?
Vooral dat laatste was een van mijn grootste bekommernissen. Ik was zo stijf als een plank uit mijn bed gekomen. Bond en blauw van de rake verfballetjes schoof ik op mijn gat van de trap. "Als ik de eerste 5 ronden doorkom, zal het wel in orde komen"...
75 rensters werden in gang geschoten voor ochot ocharme 65 km. Het tempo stokte nooit. Recupereren? Vergeet het! Full gas van begin tot einde. Mijn benen waren wonderwel toch al goed van in het begin van de koers en ik bleef gemakkelijk bij de eerste 10 rijden. Na enkele rondjes haalden we al gedubbelde rensters in. Een groot aantal moest toch de rol voorin lossen.
Ondanks verwoede aanvalspogingen bleef het peloton samen en werd er in groep gesprint voor de overwinning. Voor het eerst sinds lang draaide ik het turbo knopje in mijn hoofd nog is om. "Vandaag telt er maar 1 plaats." Ik heb mij al lang niet meer zo gedreven en opgejaagd gevoeld om er nog eens het maximale te kunnen uithalen.
Ik draaide als 4de de voorlaatste bocht in, en als 10de die bocht uit! Ik ontweek nog nipt een nadar pootje nadat ik een elleboogje kreeg van een opgefokte Nederlandse collega. Sportief hoor! Op mijn uiteindelijke sprint zat niet de push waarop ik gehoopt had, maar slecht was hij ook niet.
Uiteindelijk eindigde ik als 10de.
Goed maar niet goed genoeg.
Tevreden en op mijn gemak gesteld over mijn huidig vormpeil. Kan nog wel wat bij de komende weken.
Ook voor Pia, die haar eerste internationale ervaring opdeed was het een succes!
Beiden konden we met een goed gevoel terug naar huis. Een gezellig dagje onder meiden was een fijne roadtrip!
Voor de geïnteresseerden (en ook voor de niet-geïnteresseerden) op donderdag 1 mei start ik in Boortmeerbeek. Voor mij een echte thuiskoers.
Wie het excuus "ik moet werken" wil inroepen heeft geen geldig excuus gezien het dag van de arbeid is en we dus allemaal vrijgesteld zijn.
Diegene die een ander geldig excuus hebben, hebben een kans om het goed te maken en kunnen op 4 mei naar Sinaai komen.
De échte die-hards komen natuurlijk 2 keer!
What's more to come?
17 mei: Trofee Maarten Weynants
15 juni: Lotto cup Nijlen
en enpassant ook nog het gebruikelijke kermiscircuit uiteraard! :)
Eveline,
