Antwoord aan de provocatie van Didier Reynders

Huguette De Bleecker-Ingelaere (voorzitter OVV) 10-06-2009

De eis van Reynders dat het aantal Vlaamse volksvertegenwoordigers in het Brusselse Parlement omlaag moet, is best lachwekkend. Wanneer men dan toch één en ander zou willen rechtzetten, zijn er wel andere verhoudingen en cijfers die in aanmerking komen. 

• Het aantal deelregeringen waarin de Franstaligen de alarmbelprocedure in gang kunnen zetten? Vlaamse volksvertegenwoordigers hebben maar één de facto mogelijkheid daartoe; Franstalige een handvol. Wanneer wordt deze discriminatie aangepakt?

• Het aantal deelregeringen zelf? Zouden één afgeslankte federale regering, twee deelregeringen voor constitutieve deelstaten, en afgeslankte, autonome besturen voor Brussel en de Duitstaligen niet ruim volstaan? Kortom, twee minder.

• Het aantal Brusselse gemeenten (19)?

• Het aantal Brusselse maatschappijen voor sociale huisvesting? Of toch minstens het aantal daarin betaalde directeurs-generaal!

• De hoogte van de subsidies van de Vlaamse overheid voor Franstalige scholen in het ééntalig Vlaams Gewest. Nu lopen deze op tot 10 miljard euro per jaar. De Franstaligen weigerden echter altijd dat er Nederlandstalige scholen konden opgericht worden in die Waalse gemeenten waar er bij de laatste talentelling tussen de 30 en 50% Vlamingen woonden. Eist het wederkerigheidsprincipe niet dat de Vlaamse subsidies aan de Franstalige minderheid in het Vlaamse Gewest aangepast worden aan datgene wat de Franstaligen zelf gunnen aan 'hun' Vlaamse minderheid?

Vlaamse partijen hebben al uitgelegd waarom het zo oneerlijk is om éénzijdig één institutionele waarborg voor één gemeenschap te willen dumpen. Het OVV sluit zich daarbij aan, maar wijst op de vele andere "Belgische aantallen" die wijzen op stuitend slecht bestuur en/of op manifeste discriminatie van de Vlamingen.

Huguette De Bleecker-Ingelaere, voorzitter van het OVV.
Meer info: Rudi Dierick, politiek secretaris, 0494 58.78.65.

Politieke kloof Vlaanderen-Wallonië nog verdiept

Jan Van de Casteele 09-06-2009

Voor wie er mocht aan twijfelen: ook de verkiezingen illustreren perfect de gespletenheid van dit land. De illustratie in de bijlage (klik onderaan dit bericht) is duidelijk: of we nu de voorkeur op de links/rechts-as vergelijken, of het 'gewicht' van liberaal of socialist, of we nu Groen! vergelijken met Ecolo of stilstaan bij partijen die voorstander zijn van confederalisme/separatisme, er valt gewoon niet naast te kijken.

We maken een snelle oefening:

1. PS en Ecolo, uitgesproken links dus, wordt in Wallonië gesteund door meer dan de helft van de kiezers. In Vlaanderen halen sp.a en Groen! samen met moeite een vijfde van de stemmen.

Radicaal rechtse partijen scoren alleen in Vlaanderen (LDD en Vlaams Belang)

2. De traditionele partijen zijn in Wallonië (in een vierpartijenlandschap) goed voor 73 procent, in Vlaanderen halen dezelfde partijen (in een zevenpartijenlandschap) nog net de helft (53 procent).

3. Ecolo werd in Wallonië de derde partij met 18,3 procent van de stemmen. Groen! bengelt in Vlaanderen - even boven de kiesdrempel - achteraan. Ecolo scoort fors, Groen! stagneert.

4. In Vlaanderen sturen drie partijen richting radicaal confederalisme of onafhankelijkheid, en samen zijn die V-partijen (een behoorlijk percentage confederalisten in CD&V niet eens inbegrepen) nu al goed voor 36 procent van de Vlaamse stemmen. In Wallonië is die politieke strekking zo goed als verdwenen.

Jan Van de Casteele 08-06-2009

V-partijen winnen, tripartite in het nauw

De V-partijen – de partijen die kiezen voor een onafhankelijk Vlaanderen of iets in die buurt - hebben samen een forse vooruitgang gerealiseerd. Hun gezamenlijke score steeg van 28,9 in 2004 over 31,1 in 2007 naar 36 procent bij de verkiezingen van 2009. Er zijn dus ongetwijfeld opvallende interne verschuivingen, met VB als verliezer, maar er is even duidelijk een gezamenlijke bonus. Sommigen zullen wel weer vaststellen dat Vlaanderen niet communautair heeft gestemd, maar goed, frustratie is nooit ver weg na een verkiezing.

De stemmen van CD&V daarbij optellen is helaas een nogal kromme oefening, want de sterkte van de autonomisten binnen die partij is niet meetbaar. In de tabel hebben we die oefening pro forma gemaakt, met het nodige voorbehoud. Trekt CD&V ooit de Vlaamse kaart, dan stijgt het V-totaal van 50,9 (2004) over 56,1 (2007) naar 58,9 (2009).

De traditionele partijen zakken ondertussen nog maar wat verder weg. In 2004 waren CD&V (raming 22 procent), Open VLD en sp.a samen nog goed voor 61,9 procent van de stemmen. Vandaag vertegenwoordigen ze nog amper 53,2 procent van de Vlaamse kiezers.

De opiniepeilingen hebben de verkiezingen verloren

Jan Van de Casteele 08-06-2009

Veel meer nog in Wallonië dan in Vlaanderen hebben de opiniepeilingen de verkiezingen verloren.

We beperken ons tot de vergelijking met de drie jongste grote peilingen (VRT/DS, LLB en HLN), alle uitgevoerd kort voor de verkiezingen.

Zoals in 2007 de voortreffelijke score van nieuwkomer Dedecker niet werd voorzien, zo vergiste men zich bij de verkiezingen van 7 juni 2009 in het succes van N-VA (drie tot vier procent onderschat) en overschatte men de score van Dedecker (met vier tot zelfs zeven procent).

N-VA “kreeg” 8,4 procent van Het Laatste Nieuws, 9,2 procent van La Libre, 10 procent van VRT/DS en 13,1 procent van de kiezer.

LDD kreeg 14,7 procent van Het Laatste Nieuws, 11,9 procent van La Libre, 11,7 procent van VRT/DS en toch maar 7,6 procent van de kiezer.

In minder mate werden ook Open VLD overschat. Anderhalf procent door VRT/DS, tot bijna drie procent door Het Laatste Nieuws.

De sp.a kreeg dan weer een tot anderhalf procent meer dan gepeild.

Blijkbaar zijn de peilingbureaus in Wallonië nog meer op de sukkel.

Wallonië

De drie recentste peilingen in Wallonië gingen zo mogelijk nog meer in de fout.

De PS zou ergens landen op 24,2 procent (RTBf), 26,2 procent (La Libre) of 27,2 procent (Le Soir)… maar kreeg van de kiezer op 7 juni toch 33,9 procent.

Ecolo behaalde uiteindelijk 18,3 procent, een mooie winst, maar mocht volgens de peilers van LLB op 21,3 procent en volgens die van RTBf zelfs op 24,5 procent rekenen.

MR was wellicht euforisch na een prognose van 25 procent bij Le Soir en La Libre en werd door RTBf met meer dan 28 procent zelfs vier procent boven de PS geschat. Helaas. De partij van Reynders en Michel kreeg maar het vertrouwen van 22,8 van de Walen.

Dit artikel met ingevoegde tabellen: zie bijlage

De Stem van Vlaanderen (VTM): leuker en genuanceerder dan VRT-stemtest

Jan Van de Casteele 31-05-2009

Interessanter dan Stemtest 09 van VRT is wat VTM op het net heeft geplaatst: De Stem van Vlaanderen (www.vtm.be/destemvanvlaanderen). Wat de drie B-professoren Marc Hooghe (KU Leuven), Kris Deschouwer (VUB) en Stefaan Walgrave (UA) voor de openbare omroep op het net hebben geplaatst, is hopelijk niet ernstig bedoeld (zie http://www.vvb.org/kort/218/29397 in deze KORT-rubriek, dd 8 mei). VTM koos voor een nogal pretentieloze, leuke enquête, opgesteld door het marktonderzoeksbureau iVOX uit Leuven.

Het gaat om twintig vragen, waar de deelnemer zijn antwoorden kan vergelijken met die van elf politici, een aantal BV’s uit sport, cultuur en media, maar – en dat is interessanter – ook met de gemiddelde score van de deelnemers. Interessant is dat je als deelnemer toch ten minste genuanceerd kunt antwoorden (op een schaal tussen 100 procent tegen en 100 procent voor).

VTM beschouwt De Stem van Vlaanderen al helemaal niet als een soort peiling: ‘Bij de vorige verkiezingen had niemand voorspeld dat Lijst Dedecker zo goed zou scoren en dat de sp.a zo'n zware klap zou krijgen. Aan dat soort hocus pocus doen wij niet meer mee’, aldus Eric Goens, directeur informatie van VTM. Bij de VRT heeft men natuurlijk enkel oog voor het eigen ding: ‘Ik ben onbekommerd en onbevooroordeeld een kijkje gaan nemen (bij VTM – red.), maar toen ik zag wat het precies was, heb ik het meteen weggeklikt’, prikt Siegfried Bracke (DM, 15 mei)

Communautair

Twee VTM-vragen zijn duidelijk communautair. We leren dat de meningen van de gemiddelde Vlaming over Vlaamse onafhankelijkheid verdeeld zijn, met een heel licht voordeel voor de “neen”. Op de schaal ‘Ik ben Vlaming versus ik ben Belg’ antwoordt de Vlaming ook al ergens middenin het veld (mannen licht pro, vrouwen licht contra). Een meerderheid spreekt zich – weze het niet fanatiek - uit ‘tegen financiële solidariteit’.

Ter info: Bart De Wever en Filip Dewinter zijn 100 procent voor onafhankelijkheid, Jean-Marie Dedecker eerder aarzelend. Alle andere politici zijn tegen, met een uitgesproken tegenstem van Bart Somers, Geert Lambert en 100 procent anti van Jean-Jacques De Gucht, Caroline Gennez en Mieke Vogels. De hoofdredacteurs Peter Vandermeersch (DS) en Yves Desmet (DM) zijn eveneens 100 procent anti.

Andere vragen

We beperken ons voor de overige vragen hieronder tot wat als gemiddelde mening van de deelnemers in beeld komt:

- Europa is in het “spel” nauwelijks aanwezig. ‘Europa leeft nauwelijks, al schop ik Guy Verhofstadt daarmee wellicht geweldig tegen de schenen’, stelt Eric Goens, directeur informatie VTM. Eén EU-vraag: mag Turkije lid worden van de EU? Eerder niet.

- Thema migratie: de hoofddoek kreeg ongeveer evenveel pro- als contrastemmen. Een kleine meerderheid is er voor het verplicht spreiden van allochtone leerlingen over alle scholen.

- Criminaliteit, veiligheid en verkeer: Een voorzichtig ja is er voor het plaatsen van metaaldetectoren bij de schoolpoorten, voor het afschaffen van de maximumsnelheid op autowegen (nogal irrationeel gesteld tegenover 90 km per uur als alternatief), en voor investeren in openbaar vervoer, eerder dan in betere autowegen (deels ook milieuvragen).

- Milieu en gezondheid: de meeste Vlamingen zouden voorstander zijn van een rookverbod op café en van meer ruimte voor natuur en bos i.p.v. voor bedrijfsterreinen. Milieuonvriendelijke wagens moeten meer belast worden en er is een duidelijke voorkeur voor de optie ‘groene energie via windmolens’ dan voor de optie ‘goedkope energie via kerncentrales’. Restafvalophalingen per kilo aanrekenen vindt een forse meerderheid dan weer niet nodig.

- Over economisch beleid is het beeld genuanceerd. Tussen ‘meer of minder overheidsinmenging en tussen meer investeringen in de economie of begrotingsevenwicht staat de teller precies in het midden. Bonussen voor managers van bedrijven die overheidssteun krijgen, dat ziet de Vlaming dan weer in geen geval zitten.

- Sociaal: Loon inleveren om jobs van collega’s te redden, dat doet een kleine meerderheid liever niet. Wie dichtbij een school woont moet zeker voorrang krijgen bij inschrijvingen en werklozen mag men best verplichten een VDAB-job te aanvaarden.

- Eén levensbeschouwelijke vraag maar: staan we euthanasie toe voor ouderen die erom vragen? Ja, vindt een meerderheid van de respondenten.

Wie het spel wil spelen, kan dus terecht op de webstek van VTM. www.vtm.be/destemvanvlaanderen

Deelnemen duurt maar enkele minuten. Veel meer dan in de VRT-Stemtest kun je hier nuanceren tussen zwart en wit. De output van het VTM-spel mag dan al evenmin als die van de Stemtest politiek relevant zijn, als deelnemer besef je dat politiek geen spel is van tegenstellingen, maar ook van nuanceringen en wikken en wegen. Politieke en maatschappelijke thema’s vormen een complex gegeven, waar een individu zijn eigen keuze maakt. Ook binnen eenzelfde partij zullen die keuzes vaak absoluut verschillend zijn. Politieke partijen vereenvoudigen dat breed en complex spectrum door het trekken van hoofdlijnen. De kiezer moet zich mentaal instellen op het maken van één keuze (of hooguit een variante tussen regionaal en Europees stembiljet). Een beetje “simpel”, maar een alternatief voor dit soort democratie is er voorlopig niet. Uitkijken welke opties de gemiddelde Vlaming op 7 juni wat extra kleur zal geven.

Kiezen voor Vlaanderen, dat gaat om werk, pensioen, gezondheid, kinderbijslag... Specialisten leggen uit waarom.

Jan Van de Casteele 29-05-2009

Kinderbijslag, een job, een pensioen, belastingen. Dàt zijn de problemen van de mensen? Juist. Specialisten zetten voor AK-VSZ uiteen waarom Vlaanderen die dingen zelf moet kunnen regelen. Van argument tot document. Een verslag van dit symposium is brandstof voor de Vlamingen. We bezorgen het de Tussendoor-lezer als bijlage bij dit KORT-bericht.

Het Aktiekomitee Vlaamse Sociale Zekerheid is een werkgroep van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen (OVV). Het AK-VSZ organiseerde op zaterdag 21 maart een symposium onder de titel “Vergrijzing en ontgroening”. Een groep specialisten - Herman Deweerdt (AK-VSZ), Danny Pieters (KU Leuven), Roger Pauly (Gezindsbond), Jan Van Doren (Voka), Alain Mouton (Trends), Koen Algoed (KU Leuven) - behandelde er de kernthema’s die een impact hebben op de toekomst van Vlaanderen: Vlaanderen moet over die bevoegdheden zelf kunnen beschikken. 

AK-VSZ-voorzitter Gui Celen rondde het symposium af. Hij hoopte dat ‘een droom’ na 7 juni, bij de regionale verkiezingen, een stuk werkelijkheid wordt: dat Vlaanderen op 7 juni doet wat het moet doen, namelijk kiezen voor Vlaanderen,

- zodat Vlaanderen in volle vrijheid over de inkomsten van zijn eigen arbeid kan beschikken en die inkomsten ook naar eigen inzicht kan herverdelen, besteden en beheren.

- zodat Vlaanderen zijn werkloosheidsuitkeringen volledig in eigen handen kan nemen, als noodzakelijk instrument om zijn tewerkstelling optimaal te kunnen stimuleren.

- zodat Vlaanderen zijn kinderbijslagen in eigen handen kan nemen, als noodzakelijk instrument om een ingrijpend en gedurfd gezinsbeleid te voeren en de negatieve gevolgen van de ontgroening alsnog tijdig om te keren.

- opdat Vlaanderen zijn gezondheidszorg in eigen handen kan nemen, als noodzakelijk instrument om via een nog verder doorgedreven preventiebeleid en zonder verlies van
kwaliteit, de noodzakelijke besparingen te realiseren.

- zodat Vlaanderen zijn pensioenen in eigen handen kan nemen, als noodzakelijk instrument om via aanvullende pensioenstelsels die niet op ‘repartitie’ maar op ‘kapitalisatie’ zijn geschoeid, én door aanmoediging van het individueel pensioensparen, de gevolgen van de vergrijzing structureel kan consolideren.

Peter De Roover (politiek secretaris VVB) parafraserend, rondde Celen af als volgt: ‘Wat we zelf doen, doen we niet noodzakelijk beter, maar we doen het tenminste zelf. Dat is althans wat ik versta onder ‘responsabilisering’ ...

Celen wil een land waar solidariteit in volle klaarheid wordt afgesproken, realistisch en tijdsgebonden is en gestoeld op vrijwilligheid, wederkerigheid en wederzijds respect.
Een land tenslotte, dat ooit de moed zal hebben om met de wijze woorden van de onlangs overleden Jaap Kruithof, een onverdachte Vlaams-nationalist, aan onze Waalse vrienden te zeggen: ‘Sorry, maar u vraagt gewoon te veel, want wij willen ook nog solidair kunnen zijn met andere achtergebleven volkeren binnen en buiten Europa... ‘Dat land kan niet anders dan een vrij en onafhankelijk Vlaanderen zijn. De Vlaamse Staat.’

Het verslagboek van het symposium van AK-VSZ vindt de lezer als bijlage bij dit KORT-bericht. Op eenvoudig verzoek (adres onderaan) bezorgt AK-VSZ ook een afgedrukte versie hiervan. Aanvraag via epost akvsz@vnz.be of telefonisch op 015-28 90 96.

Stoppen met vragen. Een nieuwe strategie voor Vlaanderen (Bart Maddens)

Jan Van de Casteele 29-05-2009

'Vlamingen vragen niet langer een staatshervorming'. Het is de wat provocerende titel van een opiniestuk van prof. Bart Maddens (KU Leuven) in De Morgen (27 mei 2009). Vlamingen moeten nu maar eens de rollen omkeren, tot "nos chers amis" zelf om "beweging" vragen. Ondertussen is de boodschap: doen wat we kunnen doen en de Franstaligen en België afblokken waar nodig (met belangenconflicten bvb?)

Bart Tommelein (Open Vld) wil – vanuit een belgicistische reflex - geen communautaire passage in het Vlaamse regeerakkoord. Volledig akkoord, aldus Bart Maddens, laat de Franstaligen nu zelf maar eens komen...

'We kunnen de passage van 2004 integraal overnemen in het nieuwe regeerakkoord, maar dat zou op een oorverdovend hoongelach worden onthaald. De Vlaamse partijen kunnen een concrete deadline vooropstellen, maar ook dat zou behoorlijk dom zijn, want op die manier leggen ze het lot van de Vlaamse regering in handen van de Franstaligen.'

Wat dan wel? 'De oplossing ligt voor de hand. De Vlamingen moeten zich maar houden aan het institutionele status-quo. Na 10 juni hebben de Franstaligen gekozen voor een verrottingsstrategie en twee jaar lang een perfide kat-en-muisspelletje gespeeld met de Vlaamse onderhandelaars. Als ze nog een greintje zelfrespect hebben, dan geven ze de Franstaligen na de verkiezingen gewoonweg een koekje van eigen deeg: "On n'est demandeur de rien sur le plan institutionnel".'

Financieringswet

Respect voor het institutionele status-quo betekent volgens Maddens wel dat de Vlaamse regering zich houdt aan de letter van de financieringswet, en dus weigert bij te dragen tot het verminderen van het federale begrotingstekort en dat het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kan fluiten naar extra middelen.

Dat betekent ook dat de Vlaamse regering de bestaande bevoegdheden maximaal uitoefent, bijvoorbeeld op het vlak van het grootstedenbeleid, de fiscaliteit en het gezinsbeleid. 'In dat arsenaal van bestaande bevoegdheden bevindt zich bovendien een machtig wapen waarmee de Vlaamse overheid het federale beleid naar haar hand kan zetten: het belangenconflict. De Franstaligen gebruikten het op BHV op de lange baan te schuiven. Alvast Frank Vandenbroucke heeft begrepen dat de Vlamingen dat ook kunnen (federale afschaffing lastenverlaging vijftigplussers gekelderd via belangenconflict)', meent Maddens.

'De dag dat de Vlaamse regering systematisch de federale beslissingen die ingaan tegen de Vlaamse belangen zal blokkeren, komen we vanzelf in een echt confederaal systeem terecht. Het volstaat dat de Vlaamse regering kordaat de bestaande bevoegdheden gebruikt in functie van de Vlaamse belangen... En mochten de Franstaligen na enige tijd met hangende pootjes komen smeken om toch maar eens ernstig over die grote staatshervorming te praten (bijvoorbeeld omdat ze alweer vers geld nodig hebben voor hun onderwijs), dan kunnen de Vlamingen breed glimlachend antwoorden: "Mais chers amis, on n'est demandeur de rien, mais si vous insistez...".'

Integrale tekst opiniestuk Maddens in De Morgen: zie bijlage

Eerder verscheen in De Standaard een artikel van Maddens over hetzelfde onderwerp: zie rubriek Actueel van 5 maart 2009 ("Als Vlaanderen nu eens "non" blijft zeggen...")

Bijlage

Wij vragen niets

VVB-voorzitter Eric Defoort zendt open brief aan Kris Peeters

Verzonden op: 28-05-2009

Verzonden door: Marc Van de Woestyne 03 366 18 50

Aantal keren gelezen: 8

Naar aanleiding van een recent opiniestuk van politicoloog Bart Maddens heeft VVB-voorzitter Eric Defoort een open brief gezonden aan Vlaams minister-president Kris Peeters.

Mijnheer de minister-president,

Het is nu al enige tijd geleden dat Bart Maddens, politicoloog aan de KULeuven, voor de allereerste keer een nieuwe communautaire strategie vooropstelde: Vlaanderen vraagt niets meer, houdt zich hierbij aan de letter van de financieringswet, oefent de bestaande bevoegdheden maximaal uit, roept belangenconflicten in wanneer het federale beleid maatregelen neemt die de Vlaamse belangen zouden kunnen schaden. De Vlaamse Volksbeweging maakte Maddens’ strategie tot de hare en propageerde die in Vlaanderen ondermeer via haar blad “Doorbraak”, via een interview in “Knack” (13 mei) en mijn toespraak op de VVB-Conventie van 17 mei. Vandaag herneemt de KUL-politicoloog Maddens zijn strategie “wij vragen niets” in een opiniestuk in de krant “De Morgen”(27 mei).

Mijnheer de minister-president, heeft U geen weet van dat alles? U vindt het alvast niet nodig om hierover publiek te reflecteren en verkiest om, zonder enig zelfrespect, weer eens met de voorheen al mislukte strategie van “dialoog van gemeenschap tot gemeenschap” uit te pakken. Uiteraard kan de “Maddensstrategie” slechts slagen wanneer de Vlaamse partijen ook op het federale niveau de consequenties hiervan inzien en daarnaar willen handelen: een expansieve Vlaamse politiek kan niet samengaan met de niet aflatende zorg om het federale uit de wind te zetten.

Als voorzitter van de Vlaamse Volksbeweging vraag ik U, mijnheer de minister-president, om U in het openbaar uit te spreken over de strategie “On n’est demandeur de rien”. Mocht U volharden in het stilzwijgen dienaangaande, dan zullen Vlamingen massaal hierop antwoorden in het stemhokje op 7 juni.