Ik ben
Ik ben een en woon in (VLAANDEREN .) en mijn beroep is Gepensioneerd..
Ik ben geboren op 09/02/1939 en ben nu dus 85 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Raad eens ?.
"Vragen dat inwoners van Vlaanderen Nederlands praten is geen discriminatie, maar juist een remedie tégen discrimatie."
Paul Geudens in de Gazet van Antwerpen, 26 juni 2008
Leugenachtige Rudy Demotte.
Werkloosheidskloof blijft groeien
Jan Van de Casteele 26-06-2008
Ook deze week weer lieten Franstaligen (o.a. Rudy Demotte) verstaan dat in Wallonië de duizend bloemen bloeien, het herstel komt er (nog maar eens) aan. De jongste RVA-cijfers bewijzen andermaal dat het Waals herstel fictie blijft. De werkloosheid daalde het jongste jaar (mei 2007 mei 2008) dubbel zo snel in Vlaanderen. De economische kloof blijft groeien, ondanks Waalse trommels en trompetten
Volgens de jongste RVA-cijfers telde Vlaanderen in mei 132.764 werkzoekende werklozen met vergoeding, een daling met 12.124 tegenover mei 2007 (-8,36%)
Wallonië telt 192.360 werkzoekende werklozen met vergoeding, een (kleinere) daling met 7126 op jaarbasis (-3,57%)
In Brussel (67.484 werklozen) daalde de werkloosheid in het jongste jaar met 2,74%.
De jongste maand voor zover er op maandbasis trends kunnen worden afgeleid geeft een quasi identieke stijging van de werkloosheid in Vlaanderen als in Wallonië (+1,3%), met dien verstande dat de werkloosheid in Wallonië al veel hoger ligt dan in Vlaanderen.
Groot gelijk.
Taalvoorwaarden bij verkoop gronden ook in Londerzeel
Vlaams minister Marino Keulen zegt dat hij niet meer kan reageren.
De taalvoorwaarden om Vlaamse grond of een huis te verkrijgen, verspreiden zich als een olievlek rond Brussel. Na Zaventem en Vilvoorde doet ook Londerzeel mee. In Geraardsbergen (Oost-Vlaanderen) worden taalvoorwaarden dan weer gekoppeld aan het verkrijgen van een leefloon. Vlaams minister van Binnenlandse Zaken Marino Keulen heeft al gezegd dat hij niet meer kan reageren.
N-VA De gemeenteraad van Londerzeel heeft gisteravond principieel beslist de verkoop van gronden uit gemeentelijke verkavelingen in de toekomst te koppelen aan diverse criteria, waaronder de taalkennis van het Nederlands of de bereidheid om deze taal te leren. Een raadscommissie zal precieze teksten gaan uitwerken. De raad ging hiermee in op een voorstel van raadslid Nadia Sminate (N-VA).
Geen taalexamen "Wij willen in dit reglement laten opnemen dat we bijvoorbeeld inkomensgrenzen zullen hanteren, de voorkeur geven aan inwoners van Londerzeel of aan mensen die hier gewoond hebben, die bereid zijn om zich te integreren in de lokale gemeenschap en de taal machtig zijn of bereid zijn die aan te leren. We zullen echter geen taalexamens afnemen. Bron :De Morgen.
25-06-2008
Geen nederlands,geen huis.
Nieuws
Zonder Nederlands geen huis in Vilvoorde
De stad Vilvoorde stelt vijftien goedkope woningen te koop en koppelt daar, zoals gebruikelijk in de Vlaamse rand, taalcriteria aan vast. Die zijn echter een stuk strenger dan elders: voor het eerst moeten de koper en zijn eventuele partner werkelijk slagen voor een taaltest om in aanmerking te komen.
De vijftien woningen kosten tussen 64.000 en 121.000 euro en worden dan ook voorbehouden voor mensen uit lagere inkomensklassen. Maar die moeten dan wel kunnen bewijzen dat ze Nederlands kennen. Een diploma van een Nederlandstalige onderwijsinstelling volstaat, anders volgt een taaltest. "Je komt voor effectieve toewijzing pas in aanmerking wanneer je de taaltest met goed gevolg hebt afgelegd", staat te lezen in de verkoopvoorwaarden van de stad. Voor getrouwde of wettelijk samenwonende koppels geldt de taalverplichting voor beide partners.
Daarmee gaat Vilvoorde een stuk verder dan eerdere initiatieven in die richting. Daar werd altijd over "taalbereidheid" gesproken, de wil om indien nodig een cursus Nederlands te volgen, zonder enige verplichting om voor een test te slagen. Het feit dat zo niemand uitgesloten wordt op basis van taalkennis was tot nu het belangrijkste argument tegen kritiek over discriminatie.
"Het klopt dat we de stap van de taalbereidheid overslaan", zegt burgemeester Marc Van Asch (CD&V-N-VA). "In de Vlaamse wooncode gaat het over huurders, bij ons gaat het om kopers die zich hier langdurig willen vestigen in een woning die de overheid op de markt aanbiedt." Toch wil hij het niet als een negatieve maatregel voorstellen: "Het is een stimulans, geen sanctie. Zeker in een regio waar de helft van de werklozen geen werk vindt omdat ze geen Nederlands kennen. Het gaat over inburgering, maar iedereen blijft welkom in Vilvoorde."
Van Asch wil de maatregel "zeker geen heksenjacht" noemen: "We vragen enkel een taalniveau voor de dagelijkse omgang." Vilvoorde wordt bestuurd door een bonte coalitie van alle Vlaamse democratische partijen en daarbinnen bestaat een consensus over de regeling. Schepen Hans Bonte (sp.a) was niet helemaal op de hoogte van de kleine lettertjes van de taalvoorwaarden, maar distantieert er zich ook niet van. "Er is een reëel probleem in Vilvoorde en we willen zo net stappen vooruit zetten voor integratie."
Eerdere taalcriteria, onder meer in de Vlaamse wooncode voor sociale huurders en bij de verkoop van kavels in Zaventem, kregen internationale kritiek over zich heen. "Ach, die kritiek komt van elders. We hebben de maatregel zover mogelijk juridisch afgetoetst, maar we zijn er gerust op", aldus Van Asch.
In de Vlaamse regering wordt behoedzaam gereageerd. "In dergelijke dossiers speelt in de eerste plaats de lokale autonomie. Als iemand problemen heeft met deze regeling, dan kan hij een klacht indienen. De gouverneur kan de maatregel dan eventueel schorsen en in laatste instantie kan ook minister Keulen erbij betrokken worden", zegt Peter Dejaegher, woordvoerder van bevoegd minister Marino Keulen (Open Vld). Men hoedt zich in deze fase dan ook voor boude uitspraken.
Toch valt binnen de Vlaamse regering ook een nauwelijks verholen diepe zucht op te tekenen. "Dit maakt onze zaak in Europa natuurlijk niet makkelijker", klinkt het bij een goedgeplaatste bron. Vlaanderen worstelt, net omwille van allerlei taalcriteria, in het buitenland met een huizenhoog imagoprobleem en de Vlaamse regering moest zich intussen in tal van dossiers verdedigen.
FDF-voorzitter Olivier Maingain ziet alvast het juridische dossier dat hij met een advocaat voor Europa aan het voorbereiden is, vanzelf aandikken. "Vlaanderen riskeert nu nog meer de Europese afkeuring", zegt hij. "Op principieel vlak is dit natuurlijk onaanvaardbaar, want pure discriminatie. Dit is een algemene ontsporing. Ik hoop op een sterke reactie vanuit Vlaanderen, want Vlaanderen verdient beter dan het slechte imago dat de Vlaams-nationalisten het geven." (Liesbeth Van Bron:De Morgen.
Motortreffen te Ardooie.
24-06-2008
Twee landen.
De kloof: Land van twee publieke opinies: Walen voor unitarisme
Jan Van de Casteele 23-06-2008
'Opiniepeilingen spreken mekaar behoorlijk tegen, maar over twee zaken lijken ze het eens: Vlaanderen radicaliseert en Wallonië klampt zich vast aan België.
Vlaming verliest geloof in België', kopte De Standaard twee weken geleden. Het was de wat kunstmatig aandoende titel bij de publicatie van het onderzoek van Marc Swyngedouw, waaruit ook bleek dat slechts één op tien Vlamingen separatisme wil. Zijn kritiek op de poll-concurrenten is niet overtuigend. Ondertussen blijkt dat een gelijkaardig Waals onderzoek resulteert in een spiegelbeeld van dat van de KU Leuven.
Uit het postelectoraal onderzoek van de KU Leuven (ISPO) bleek dat de Vlaming voor het eerst Vlaanderen boven België verkiest als gewenst beslissingsniveau.
Aan de overkant van de taalgrens werd tussen 10 oktober 2007 en 15 januari 2008 een gelijkaardig onderzoek uitgevoerd. Tijdens die periode van zware communautaire spanningen hielden onderzoekers van de UCL uitgebreide interviews met 717 Waalse kiezers.
Slechts 13 procent van de Walen verkiest Wallonië boven België als het gewenste beslissingsniveau. In 1991 was dat nog meer dan 30 procent. Niet minder dan 44 procent wil een herstel van het unitaire België. Vier jaar geleden was dat maar 31 procent.
Commentaar (JVdC)
De Waalse resultaten zijn een spiegelbeeld van de Vlaamse. Een zoveelste bewijs dat de kloof tussen Vlamingen en Walen ook inzake toekomstverwachtingen wel heel erg diep wordt.
De publicatie van de peiling van Stouthuysen mag dan al wetenschappelijk heten, een aantal essentiële gegevens vragen enige relativering. Tenzij Stouthuysen onfeilbaar zou zijn.
1. Het tijdstip De peiling van Stouthuysen werd uitgevoerd tussen 28 september 2007 en 15 januari 2008 ( 1.084 Vlaamse kiezers bij hen thuis ondervraagd over hun politieke voorkeur). Die turbulente periode zonder regering is toch al enige tijd geleden. Dat vragen en antwoorden behoorlijk schommelen naargelang het tijdstip van de bevraging is duidelijk. Zelfs de ISPO-techniek van huisbevragingen leidt tot een jojo-resultaat (percentage voorstanders van onafhankelijk Vlaanderen schommelt van 10,4% in 1994 naar 5,8% in 1999 en weer naar 9% in 2004).
2. De vraagstelling Dat peilingen onderling fors afwijkende resultaten opleveren hoeft niet meer aangetoond. Het Laatste Nieuws landde op de helft separatisten (49,7%). Dat bleek ook uit een grafiek die De Standaard publiceerde over peilingen sinds 1981 met de separatisme-vraag. Niet-wetenschappelijke peilingen maken het verschil groter, schreef de krant, hiermee in eigen voet schietend. Klopt immers maar ten dele: peilingen van Le Soir, La Libre, maar ook van De Standaard/VRT kwamen ook uit op een separatisme-score van om en bij de 10%, maar andere veel hoger. De verschillen hebben naast het tijdstip - ten dele ook te maken met de precieze formulering van de vraag en de context.
3. De methodiek: thuisondervragingen? Deze methode is arbeidsintensief en erg duur. Of de weigeraars en eventuele wegingen het resultaat niet maskeren is niet zo duidelijk. Dat Swyngedouw kritiek heeft op snelle telefonische peilingen is niet ten onrechte, maar dat eenvoudige vragen met een ongenuanceerd ja of neen geen betekenis zouden hebben is flauwekul. De hele politiek draait nu eenmaal op bij verkiezingen uitgebrachte stemmen waar de kiezer niet anders kan dan ongenuanceerd één partij aan te duiden.
4. De gekke conclusie Dat Swyngedouw (DS, 14 juni) insinueert dat bij een referendum wellicht zou blijken dat overtuigde belgicisten en dito Vlaamsgezinden elk ongeveer twintig procent van de bevolking uitmaken, is een conclusie met de natte vinger. De belgicistische beweging is vooral een francofone beweging, de politieke invloed van belgicisten onbestaande (spijts de B-Plus-bekering van ex-premiers en wat politici met pensioen)
5. Peiling versus verkiezingen Tot slot is het belangrijkste argument om de polls te relativeren (we zeggen niet dat ze onzinnig zijn) dat politiek beleid nu eenmaal gebeurt via parlementen waar verkozenen van partijen de wetten maken. Dat het Vlaamse politieke landschap zo Vlaams kleurt (met confederalistische en nationalistische meerderheid) zal hij misschien niet graag vaststellen. Het is de onmiskenbare werkelijkheid dat partijen van een Vlaams profiel geen schrik hoeven te hebben.
23-06-2008
Rodenbach.
Overleden op 23 juni 1880 ,Albrecht Rodenbach ,Vlaams studentenleider en letterkundige.
Klacht over racisme tegen Vlamingen.
Nieuws
De Wever klaagt Le Soir aan voor racisme
Bart De Wever (N-VA) vindt dat de Brusselse krant Le Soir zich schuldig maakt aan racisme tegenover hem, zijn partij en de Vlamingen in het algemeen. Dat schrijft Het Laatste Nieuws. Hij wil dat het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) ingrijpt, want "Le Soir roept op tot haat en geweld".
In zijn brief aan Jozef De Witte van het CGKR citeert Bart De Wever vier artikels uit Le Soir die volgens hem "ver over de schreef" gaan en ingegeven zijn door xenofobie. "Ikzelf en mijn partij worden daarin gediaboliseerd, voor 'vergif' uitgescholden en vergeleken met Adolf Hitler en de nazi's."
In een opiniebijdrage worden de Vlamingen vergeleken met de Albanezen van Kosovo en de Serviërs van vijftien jaar geleden, etnisch-linguïstische zuiveraars. Een andere column stelt "un plan tout bête" voor om de regering Leterme te redden: "Roep de N-VA samen in de haven van Oostende. Van de voorzitter (...) tot en met de militanten, sympathisanten en kiezers. Laat ze aan boord gaan van een vrachtschip. Vaar ermee naar het midden van de oceaan. Breng het tot zinken." (belga/jv) Bron:H.L.N
22-06-2008
Er ligt een ..................................
21-06-2008
G.V.A
Open brief aan de Vlaamse onderhandelaars
Jan Van de Casteele 20-06-2008
In een Open brief aan de Vlaamse onderhandelaars (Bedreigd Vlaanderen, 15 juni) vroegen een aantal bekende en minder bekende Vlamingen aandacht voor volgende punten: BHV, taalgrens, autonomie en recuperatie en transfers.
De brief was een initiatief van Jaak Peeters en werd ondertekend door 1.210 Vlamingen.
Ik heb deze Open Brief aan Gazet van Antwerpen aangeboden. De betrokken journalist, die positief stond tegenover het initiatief, is er evenwel niet in geslaagd om dit aan zijn directie te verkopen. Dit bezit volgens deze heren namelijk geen nieuwswaarde. Ik dacht dat een krant ook een maatschappelijke betekenis had, maar ik heb me kennelijk vergist. Een krant dient alleen om omzet te maken, waarvoor men dan liefst het ongewone en het abnormale moet uitvergroten. Dat doet kopen. Deze houding van GVA is tegelijk anti-Vlaams, want ze werkt het verzet tegen onder meer de plannen omtrent de beruchte Hitleriaanse corridor tegen. Ik doe nu een oproep om zowat alle alternatieve kanalen aan te wenden
BHV
Ten eerste: voor de oplossing van de zaak Brussel-Halle-Vilvoorde willen wij dat de grondwet én de gewone wet worden toegepast door iedereen. Het Grondwettelijk Hof heeft de huidige kieswetgeving ongrondwettelijk verklaard. Bovendien is het volstrekt onlogisch om in het hele land provinciale kieskringen te organiseren, behalve in Vlaams-Brabant, dit is: Brussel-Halle-Vilvoorde, en dat alleen maar omdat in de Vlaamse gordel enkele tienduizenden franskiljons zijn komen wonen die geen zin hebben om zich aan te passen. Derhalve eisen wij de splitsing van dat kiesarrondissement, zonder enige compensatie. Er kan evenmin sprake zijn van territoriale compensaties voor de toepassing van een wet die voor iedereen geldt. Als sommige Vlaamse onderhandelaars dat niet wensen door te drukken, hoeft voor ons de naleving van de andere Belgische wetten ook niet langer.
Taalgrens
Ten tweede: wij zijn boos over de herhaalde Franstalige annexatie-eisen. In 1963 werd veel Vlaams grondgebied ( Komen, Moeskroen, Overmaas, Jekervallei ) aan Wallonië afgestaan, zogenaamd voor de laatste maal. In ruil daarvoor werd door Vlamingen én Franstaligen aanvaard dat voortaan iedereen, die zich op het grondgebied van de andere Gemeenschap komt vestigen, zich aan het taalregime van die Gemeenschap zal aanpassen. Dat is ongeveer de regeling in Zwitserland. Ze geeft daar grote voldoening. Maar de Franstaligen pasten zich niet aan en wachtten tot ze talrijk genoeg waren om dan vervolgens een nieuwe anti -Vlaamse gebiedsroof te eisen.
Autonomie en recuperatie
We constateren dat deze gebiedsroof openlijk-brutaal door leidende Franstalige politici wordt gesteund. Meer zelfs: we constateren dat de Vlaamse eis om de wetten van 1963 eerlijk toe te passen, door Franstaligen beantwoord wordt met eisen tot ontmanteling van Vlaamse autonomie (federale kieskring, samenvallende verkiezingen, herfederaliseringen).
Transfers
Over de miljardentransfers van Vlaanderen naar Wallonië hoort men echter geen woord. Vlaanderen zou dus autonomie en territorium verliezen en nadelige wetten moeten slikken en de hele zaak dan nog financieren ook.
De ondertekenaars onderstrepen dat ze met dit gesjoemel nooit akkoord zullen gaan en waarschuwen die Vlaamse onderhandelaars die er zouden aan denken tot bovenbeschreven inschikkelijkheid bereid te zijn. Dat zou voor ons het einde van de Belgische rechtsorde betekenen. Bovendien zou niets beletten dat het in 1963 afgestane grondgebied terug wordt geëist.
Wij Vlamingen vragen niets dat niet al van ons is, doch slechts respect voor universele juridische principes en voor wat van ons is: ons geld en ons territorium. Als dat dan zo moeilijk ligt, eisen wij alvast dat de geldtransfers onmiddellijk worden gestopt.
Onder de ondertekenaars onder meer: Jaak Peeters, Matthias Storme, Jurgen Constandt, Joost Rampelberg, Eric Suy, Paul Doevespeck, Guido Naets, André Monteyne, Hugo Portier, Richard Celis, Herman Deweerdt, Tine Ruysschaert, Geert Van Cleemput, Renaat Roels
20-06-2008
Nieuw boek (frans)
Wie de geschiedenis kent van de Vlaamse Beweging, snapt de Vlaamse houding tegenover Wallonië beter. Deze week verscheen Le mouvement flamand expliqué aux francophones, waarin Alain Destexhe die uitleg geeft, in het Frans dus. 16 euro.
Nadenken a.u.b !
Over bange, betuttelende Belgen
Jan Van de Casteele 19-06-2008
In de reeks België Nieuwe/Nouvelle Formule (reeks rond half juni 2008 gepubliceerd in De Standaard red. ) kwamen nogal wat nostagici aan het woord, die België hopen te reden met nog exotischer ideeën dan de constiperende dromerij over unitaire kieskringen en/of over samenvallende verkiezingen. Artiesten en denkers, geboren na 1970, zweefden er tussen politieke science fiction en soms ronduit beangstigend totalitaristische ideeën.
'Wie de mythe van de kunstmatig opgedrongen scheiding aanhangt, gelooft natuurlijk graag dat ook de eenheid kan opgelegd worden per decreet', schreef Peter De Roover in een schitterend opiniestuk (Bang voor Vlaanderen, DS, 16 juni, zie bijlage bij dit Actueel). In tegenstelling tot wat ze wellicht bedoelden illustreren veel auteurs in die reeks precies de hopeloosheid van de opdracht om een realistisch project voor België te ontwerpen.
Samengevat: Veel auteurs evoceren een soort heimwee naar een België dat nooit heeft bestaan. De tegenstellingen in dit land zouden het gevolg zijn van de staatshervormingen. Nogal absurd, want het is net omgekeerd. De unitaire partijen uit omas tijd werden gesplitst omdat dat unitaire niet meer werkte. Materies als taal en media wortelen in eigen potgrond. De splitsing van onderwijs en cultuur maakte alles eenvoudiger en alvast in Vlaanderen voor de betrokkenen vooral ook beter. Eigen politieke structuren en parlementen brachten het beleid dichter bij de mensen. Mooi toch? En waar nodig verschoven materies naar Europa. Vandaag is ook de sociaal-economische kloof de voorloper van een onvermijdelijke (verdere) splitsing van het beleid terzake, met voorop eigen beheer van onze arbeidsmarkt, gezondheidszorg en gezinsbeleid.
In de reeks bleef één taboe overeind, als waren de auteurs versteend door het taboe van de onaantastbaarheid van het Belgische feit. 'België in vraag stellen is geen optie, dicteerde Geert Buelens expliciet. Bang voor Vlaanderen, is die man.
Het project Vlaamse staat wordt meelijwekkend voorgesteld als een techniek om een afgesloten en bekrompen gevangenis op te richten, aldus nog De Roover. Geen Ardennen meer voor Vlaamse kindjes, gesloten grenzen met Wallonië, voorbij de culturele contacten met de zuiderburen, fini de solidariteit...Kom er maar op.
Zon clichés zijn een schofterige belediging van en minachting voor de zes miljoen Vlamingen. Absoluut ongeloof in de Vlaamse democratie. Het intrieste project van de Bange Betuttelende Belgen.
De huidige VVB-top probeert met almaar meer succes een alternatief te openen voor het politiek correcte denken van die bange betuttelende Belgen. En gaat met plezier in debat met aarzelende politici, journalisten, politologen en de gedwee in hun pas lopende culturele sector.
Er was een tijd dat de VVB te marginaal aanwezig was in het politieke debat. Vandaag gaat de VVB op zoek naar openingen naar het Vlaamse middenveld, waar de brandstoftanks staan voor een laatste politiek rit naar Vlaamse autonomie. Dat lijkt de enige weg naar een volwassen Vlaamse politieke meerderheid. In dit discours wordt al eens op zere tenen getrapt - niet altijd terecht en evenmin altijd met opzet - van de medestanders die liever met de kracht van het eigen gelijk ter plaatse trappelen en die noodzakelijke verruiming van de ploeg uit het oog verliezen.
De VVB wil alle Vlaamsgezinden blijven verenigen, van links tot rechts, en omgekeerd. En waar nodig mag het links én rechts al eens botsen. De Vlaamse onafhankelijkheid is geen onzinnige prioriteit, wel de brug naar een onmiddellijk daarop volgende fase van (vrijwillige) samenwerking en solidariteit. Vanaf dat moment kunnen de Vlaamsgezinden in een ongetwijfeld ongemeen boeiend democratisch spel en eindelijk bevrijd van de Belgische institutionele chaos het maatschappelijk debat ten volle voeren. Dan heeft de VVB haar rol gespeeld, met ups en downs, van de late jaren 1950 tot... hopelijk heel binnenkort.
Jan Van de Casteele
19-06-2008
100 dagen.
Vandaag bestaat mijn blog honderd dagen.
Verklaring van de V.V.B
Voor onafhankelijkheid en samenwerking: VVB zet verder nieuwe koers uit
Jan Van de Casteele 18-06-2008
De niet aflatende inzet van generaties Vlaamsgezinden is op bepaalde punten bijzonder succesrijk geweest en heeft ons op andere vlakken op het spoor gezet naar meer. Dankzij hun engagement kan het defensieve, schadebeperkende verhaal van het afdwingen van Vlaams recht binnen België grotendeels afgelost worden door het offensieve project van de Vlaamse staatsvorming.
Met respect voor de verdiensten van de oude 'strijdmethodes' moet de speerpunt van de Vlaamse Beweging, die de VVB wil zijn, haar zoektocht naar aan de omstandigheden aangepaste werkingstechnieken voortdurend verder zetten.
Het oude flamingantisme ontgroeid
Er is een lange weg afgelegd. Vlaanderen beschikt vandaag over structuren met belangrijke eigen bevoegdheden en de Vlaamse Beweging mag terecht trots zijn op die verwezenlijkingen. Zo is het Nederlands vandaag de enige bestuurstaal in Vlaanderen en de Vlaamse overheid beschikt over middelen om het Nederlands te promoten als publieke taal in Vlaanderen. Het taalgebruik in privé-aangelegenheden vormt uiteraard geen voorwerp van politieke actie. In die zin zijn we - gelukkig - het oude flamingantisme deels en elke dag meer ontgroeid.
Blijvende bedreigingen
Maar dat onmiskenbare succes van de Vlaamse Beweging mag de ogen niet doen sluiten voor de blijvende bedreigingen in de grensstreken. De VVB is overigens van mening dat deze problematiek binnen de Belgische context geen definitieve oplossing kan vinden. Intussen moeten we alert blijven voor de gevaren van publieke verfransing van delen van het Vlaamse grondgebied. Dat dit gevaar in het grootste deel van Vlaanderen niet meer bestaat, moet ons tevreden stellen, maar mag ons niet in slaap wiegen. De VVB is er wel van overtuigd dat we ook deze strijd zullen winnen.
Territorialiteit
De VVB kiest voluit voor het internationaal erkend beginsel van de territorialiteit. Dat houdt in dat anderstalige inwoners van Vlaanderen volwaardige Vlaamse staatsburgers zijn. De VVB wijst nadrukkelijk het idee af dat - bijvoorbeeld - Franstalige burgers in Vlaanderen deel zouden uitmaken van een andere politieke entiteit dan de Vlaamse. Het Vlaams staatsburgerschap wordt niet bepaald door de taal die een burger hanteert in de persoonlijke levenssfeer.
Respect
Van niet-Nederlandstalige Vlamingen moet uiteraard wel worden geëist dat ze volwaardig deel willen uitmaken van de door hen zelf gekozen politieke structuur, onder meer door respect op te brengen voor het Nederlands als officiële en publieke taal in Vlaanderen. Kortom, het is niet onze doelstelling anderstaligen te doen verhuizen, maar hen aan te zetten alle consequenties te aanvaarden van hun keuze om deel uit de maken van Vlaanderen.
Taalbedreiding
Daarenboven moeten we de nodige aandacht schenken aan nieuwe taalbedreigingen die uitgaan van de internationalisering, zonder dat we ons laten leiden door angst en pleinvrees. Het is de ambitie van Vlaanderen om een volwaardige en zelfbewuste medespeler te worden in de wereld van vandaag.
Imago
Daarbij moet nadrukkelijk gewerkt worden aan de offensieve bevordering van ons imago in de buitenwereld. De VVB wil actief werken aan het bestrijden van de negatieve beeldvorming die de francofonie internationaal probeert te verspreiden. Terzake kan de VVB trouwens bogen op een traditie, waaraan nog meer aandacht moet worden besteed.
Hoofdopdracht: volwaardig staatsburgerschap in Europa
Maar de hoofdopdracht van de VVB bestaat er vandaag in vorm te geven aan het volwaardig Vlaams staatsburgerschap in Europa. Vlaanderen moet beschikken over alle hefbomen waarover andere Europese lidstaten beschikken, ook op sociaal en economisch vlak.
Onafhankelijkheid en samenwerking
Wij streven niet naar een geïsoleerd onafhankelijk Vlaanderen en pleiten voor een actieve politiek van internationale samenwerking. Daarbij zijn Wallonië en Nederland de voor de hand liggende bevoorrechte partners. Voor de VVB is de Vlaamse onafhankelijkheid nadrukkelijk geen anti-Waals project, maar de voorwaarde om tot een genormaliseerde relatie te komen met onze zuiderburen. Ook om die reden voegden we een nieuwe ondertitel toe aan de naam VVB, "beweging voor onafhankelijkheid en samenwerking".
Pluralisme zonder uitsluiting
Essentieel voor het VVB-project is het pluralisme. Dat betekent concreet dat de VVB geen exclusieve banden onderhoudt met politieke partijen of ideologische stromingen aan de rechter- of linkerzijde.
Het VVB-project streeft naar de creatie van een volwaardige democratie in Vlaanderen, waar alle stromingen in volle vrijheid aan bod kunnen komen en de Vlaamse bevolking via de weg van verkiezingen de machtsverhoudingen tussen partijen en stromingen bepaalt.
Enerzijds kan de VVB niet aanvaarden dat democratisch gelegitimeerde stromingen binnen Vlaanderen worden genegeerd, anderzijds mag het VVB-project op geen enkele manier gekoppeld worden aan één ideologisch project.
Het is de opdracht van de Vlaamse bevolking om inhoudelijke politieke keuzes te maken en niet van de VVB. Daarom erkent de VVB de waarde van alle relevante politieke stromingen in Vlaanderen, zoals die bij vrije verkiezingen tot uiting komen.
Samenwerking wel, eenrichtingsverkeer niet
Pogingen om binnen Vlaanderen nieuwe politieke initiatieven tot stand te brengen, vallen buiten de VVB-opdracht. De VVB is verheugd wanneer bestaande of nieuwe politieke partijen en stromingen de volwaardige Vlaamse staatsvorming nastreven, maar dit kan nooit het voorrecht zijn van één ideologische familie. De VVB zal zich daarom actief inzetten om het project van volwaardige Vlaamse staatsvorming te promoten bij partijen en verenigingen die daar vandaag twijfelend of zelfs afkerig tegenover staan.
Vlaamse staatsvorming
De VVB is geen politieke partij. Het nemen van politieke beslissingen is de opdacht van politieke partijen. De taak van de VVB bestaat er, als deelnemer aan het maatschappelijke debat, in om partijen en mensen te overtuigen van de noodzaak om zo snel mogelijk de Vlaamse staat te realiseren via de geëigende politieke weg.
Wervend zijn buiten eigen kring
Het eerste actieterrein van de VVB situeert zich in middens waar de noodzaak van ons project nog niet voldoende is doorgedrongen. Het is onze opdracht ons project ingang te doen vinden buiten de overtuigde kringen.
Ongebonden
Alle leden van de VVB zijn ambassadeurs van die gedachte in alle verenigingen en partijen waar ze verder actief zijn. Vandaar dat we ons volkomen onafhankelijk opstellen tegenover alle partijen en verenigingen.
Vakbond voor Vlaanderen
De VVB wil haar werkingsvormen voortdurend kritisch ontleden en aanvullen met nieuwe technieken. Ze speelt daarin trouwens al jarenlang een voortrekkersrol, maar de inspanningen terzake moeten nog worden opgedreven. De vereniging wil zich daarbij nadrukkelijk, en meer nog dan in het verleden, opstellen als lobbygroep voor het algemeen Vlaams belang, als de vakbond voor Vlaanderen.
Doeltreffende actiemiddelen
Klassieke middelen om onze boodschap te verspreiden, zoals betogingen, moeten niet per definitie worden uitgesloten maar elke keer aan het criterium doeltreffendheid getoetst worden. Daarom weigert de VVB 'iets' de doen, omdat er toch 'iets' moet gedaan worden.
Clichés bestrijden
De clichés die over het Vlaamse staatsvormingsproject bestaan, moeten dubbel benaderd worden. Enerzijds wil de VVB deze clichés actief bestrijden waar ze door tegenstanders misbruikt worden om de kern van het debat te ontlopen.
... ook intern (zelfkritiek)
Anderzijds wijst de VVB er op dat bepaalde actievormen of uitingen van Vlaamsgezindheid die de clichés bevestigen, alleen maar in de kaart spelen van degenen die de heilloze Belgische weg willen blijven bewandelen. Gezonde zelfkritiek mag daarbij geen taboe zijn.
Open en uitnodigend
In stijl en optreden moet dan ook nadrukkelijk gestreefd worden naar het uitdragen van een open en uitnodigende invulling van het onversneden project van 'onafhankelijkheid en samenwerking'. De maatschappelijke en politieke relevantie moet altijd onze eerste bekommernis zijn. Wij moeten ongenadig de zwakheden van het Belgische project blootleggen, met de nadrukkelijke ambitie om steeds meer mensen van de noodzaak van de Vlaamse staatsvorming te overtuigen.
Onafhankelijkheid en samenwerking
Uiteraard mag het belang niet ontkend worden van vormen van samenkomst en interne ontmoeting. Maar onze ambitie moet verder reiken. Wij willen actief wervend optreden buiten het overtuigde biotoop. In de mate dat past binnen het VVB-project, wil onze vereniging samenwerken, zowel met klassieke als nieuwe vormen van Vlaamse Beweging in de ruime betekenis van het woord.
Hoe paradoxaal ook, de VVB streeft er naar zichzelf overbodig te maken en voor de actieve VVB'ers ruimte te scheppen om zich volwaardig te engageren in het brede maatschappelijke debat. Wanneer het project 'onafhankelijkheid en samenwerking' zal verwezenlijkt zijn, zullen de VVB'ers uitzwermen in alle windrichtingen. Ons project bestaat er niet in het maatschappelijke debat in Vlaanderen te beslechten, maar wel om de noodzakelijke ruimte te scheppen om dat in zijn volle rijkdom te laten plaatsvinden.
'Gelijk krijgen'
De VVB stelt vast dat de politieke ontwikkelingen de noodzaak van een volwaardige Vlaamse staatsvorming steeds duidelijker maken en dat in steeds bredere kringen. De VVB wil dat proces stimuleren.
Daarbij situeert de VVB zich midden in het Vlaamse veld en niet aan de rand er van. Want onze ambities reiken verder dan 'gelijk hebben'. Pas wanneer we 'gelijk krijgen' - en dus de meerderheid van de Vlamingen overtuigd hebben - zal onze opdracht voltooid kunnen worden. Wij mogen onze ontmoeting met de geschiedenis niet missen.
De VVB doet een nadrukkelijke oproep aan iedereen die zich in bovenstaande opdrachtverklaring kan vinden, om met en binnen de VVB te ijveren voor de realisatie van onze doelstellingen.
Raad van Bestuur van de Vlaamse Volksbeweging - beweging voor onafhankelijkheid en samenwerking Aalst, 14 juni 2008
18-06-2008
Nogmaals die Franstalige aan het woord.
Moureaux herhaalt pleidooi confederalisme
18/06/2008 15:28
Philippe Moureaux, vice-voorzitter van de PS en voorzitter van de Brusselse PS-federatie, doet een nieuwe oproep aan de Franstaligen om het confederalisme te aanvaarden.
'Vele acteurs lijden aan constipatie', zo zegt Moureaux woensdag in Le Soir. De acteurs zijn de partijverantwoordelijken en leden van de Octopus bis-werkgroep die onderhandelen over een volgende fase in de staatshervorming. Woensdagavond komt Octopus-bis weer bijeen.
Moureaux had begin dit jaar in het weekblad Le Vif al eens een pleidooi gehouden voor het confederalisme. 'Het is dat of het separatisme', zo waarschuwde het PS-kopstuk toen.
Voor Moureaux zal België confederaal zijn of niet zijn. Daarom moet er volgens hem een zeer diepgaande staatshervorming onderhandeld worden. 'Anders is het te laat. Vlaanderen zal ontvlammen en de Franstaligen zullen over twee tot drie jaar geconfronteerd worden met echte separatisten', zo zei Moureaux begin januari.
De voormalige vice-premier zei toen dat er over alles onderhandeld moet worden, met inbegrip van de sociale zekerheid. Maar hij eiste wel een slot als tegenprestatie: een grondwettelijk arsenaal dat elke toekomstige hervorming veel moeilijker maakt.
Moureaux vermeldde als piste dat er in de toekomst een drievierdemeerderheid in het parlement zou nodig moeten zijn om iets te wijzigen aan de fundamenten van de staat. Momenteel moet een staatshervorming door een tweederdemeerderheid worden goedgekeurd. Bron:Knack.
Franstalige aan het woord.
"Laat ons een nieuw België onderhandelen, op een confederale basis."
Philippe Moureaux (PS) in Le Soir, 18 juni 2008
17-06-2008
Nogmaals B.H.V
BHV morgen opnieuw op tafel
BRUSSEL - Een delegatie van de Cocof, het parlement van de Franstalige Brusselaars, ontmoet morgen in het federaal parlement de leden van de Kamercommissie Binnenlandse Zaken, in het kader van het belangenconflict dat de Cocof inriep in het dossier rond de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde.
Op 9 mei keurde de Kamer, Vlamingen tegen Franstaligen, de agendering goed van de Vlaamse wetsvoorstellen tot splitsing van de kieskring. Daarop dienden de Franstalige partijen amendementen in, waarvoor dan het advies van de Raad van State werd gevraagd.
Enkele uren later riep de Cocof een belangenconflict in. Eerder gebeurde dat al in het parlement van de Franse gemeenschap.
De termijn van de procedure duurt 120 dagen. Die periode ging van start op 4 juni. De eerste stap in de procedure is een ontmoeting tussen de betrokken parlementen, in dit geval dus de Cocof en de Kamer. Indien er geen vergelijk wordt bereikt, verhuist het dossier naar de Senaat, die een advies moet uitbrengen aan het Overlegcomité tussen de verschillende overheden in dit land.
Het dossier maakt deel uit van de politieke onderhandelingen rond sociaal-economische maatregelen en de staatshervorming waarover premier Yves Leterme op 15 juli een verklaring wil afleggen.
svh Bron:De Standaard.
Een volksraadpleging ? Ja of Neen.
Stemmen over een onafhankelijk Vlaanderen: referendum of chaos
Jan Van de Casteele 17-06-2008
Stemmen over een onafhankelijk Vlaanderen REFERENDUM OF DE INSTITUTIONELE CHAOS
Het parlementaire zomerreces, de 'deadline der deadlines', nadert met rasse schreden. De kans op een hernieuwde Pax Belgica lijkt zo goed als onbestaande. Een referendum over Vlaamse onafhankelijkheid kan een uitweg bieden, vinden zeven Vlaams-nationalisten. Wij stellen voor om in het najaar een referendum te houden over de Vlaamse onafhankelijkheid.
Een grote stap voorwaarts in de hervorming van de Belgische Staat blijft voor Vlaanderen noodzakelijk en voor de Franstalige politici ondenkbaar. Om nog maar te zwijgen over het dossier-BHV, de splijtzwam van België. De ondertussen beruchte note pedagogique sur BHV van de PS zegt het allemaal.
Het gaat hen niet in de eerste plaats om de (overwegend blauwe) Franstalige kiezers uit de Vlaamse Rand, het gaat de Franstalige socialisten om het vrijwaren van de Franstalige claim op Vlaams grondgebied in het post-België-scenario. Vicepremier Laurette Onkelinx kon het niet beter verwoorden toen ze onlangs in een interview met De Standaard (DS 31 mei) het volgende zei: Brussel-Halle-Vilvoorde gaat over: hebben Wallonië en Brussel al dan niet een aparte toekomst? BHV gaat natuurlijk ook over de verdediging van de Franstaligen die in de Rand leven, maar dat is niet de kern van de discussie. Wie in Vlaanderen nog gelooft dat het over het inschrijvingsrecht voor Franstaligen uit de Rand gaat, begrijpt niets van de gevoeligheid van de Franstaligen. BHV is echt veel fundamenteler dan dat. Dat maakt de discussie zeer moeilijk. En dan te weten dat elk 'inschrijvingsrecht' voor de Vlaamse partijen al zo goed als onbespreekbaar is.
Kortom, de toestand is uitzichtloos. Nieuwe federale verkiezingen dan maar? Afgezien van het feit dat nieuwe verkiezingen de communautaire tegenstellingen enkel maar zouden vergroten, zijn ze ook juridisch heel erg controversieel. Dat bleek enkele weken geleden nog maar eens op de studiedag naar aanleiding van het 40-jarig bestaan van het Instituut voor Constitutioneel Recht van de KU Leuven. Hoewel onderzoekster Evelyne Maes met overtuiging de stelling verdedigde dat nieuwe verkiezingen zonder een gesplitst BHV misschien wel ongrondwettelijk zijn, maar simpelweg niet kunnen worden tegengehouden, kreeg ze ferm de wind van voren van enkele collega-juristen.
Vooral professor emeritus Hugo Vandenberghe kon zich helemaal niet vinden in haar redenering. Hij beweerde met grote stelligheid - internationale verdragen en normen in de hand - meer dan voldoende juridische argumenten te kunnen aanhalen om deze eventuele verkiezingen te doen kelderen. Als senator van CD&V en dus sterk betrokken partij, blijft het natuurlijk de vraag of hij, eens het zover is, dit ook effectief zal doen. De giftigste adder onder het gras zou wel eens van de lokale besturen en van de kiezers zelf kunnen komen. Zo wees Luc Deconinck (jurist en voorzitter van vzw De Rand) op de mogelijk enorme organisatorische problemen in Halle-Vilvoorde. Dat bijna geen enkele dienstweigeraar (van 10 juni 2007) veroordeeld werd, zal ongetwijfeld bij veel Vlamingen de vastberadenheid en de verbetenheid om deze ongrondwettelijke verkiezingen te boycotten een enorme 'boost' geven.
De opmerking op de studiedag dat België, indien het nieuwe verkiezingen zou organiseren zonder het arrest van het Grondwettelijk Hof uit te voeren, zich in een onvoorzienbare chaos stort en afdaalt tot het niveau van een 'bananenmonarchie' kon op algemene bijval rekenen En wat te denken van een scenario waarbij een aantal (oppositie)partijen hun kiezers formeel oproept om deze verkiezingen te boycotten door niet te gaan stemmen?
Neen, nieuwe verkiezingen zonder splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde zijn in alle opzichten ondenkbaar. Trouwens, ook de terugkeer naar de oude arrondissementele kieskringen (het stokpaardje van de Franstaligen) is juridisch al even wankel en zal ongetwijfeld leiden tot nieuwe procedures voor het Grondwettelijk Hof, niet het minst ingeleid door de Vlaamse Beweging. Rien ne va plus of de totale uitzichtloosheid dus, of toch...
Referendum
Misschien kan een volksraadpleging of referendum duidelijkheid bieden over de toekomst (of het einde) van België? Wij stellen alvast voor om, indien de communautaire onderhandelingen tegen het zomerreces tot niets leiden en een 'majeure' institutionele crisis onafwendbaar is, in het najaar een referendum te houden over de Vlaamse onafhankelijkheid.
De stemming zou gaan over de vraag of de Vlaamse Regering en het Vlaams Parlement onderhandelingen moeten beginnen over de onafhankelijkheid van Vlaanderen. Dit referendum wordt gehouden in de Vlaamse Gemeenschap (uiteraard ook bij de Brusselse Vlamingen), maar is niet-verplicht en niet-bindend. De kiesvoorwaarden zijn dezelfde als bij de verkiezingen voor het Vlaams Parlement. Voor Brussel wordt er een specifiek voorstel uitgewerkt dat zowel de functie van Vlaamse hoofdstad als de rechten en vrijheden van de Brusselse Vlamingen vrijwaart. Dit laatste kan op basis van een vrije gemeenschapskeuze tussen de Vlaamse of de Franse Gemeenschap.
Vlaanderen zou uiteraard lang niet de eerste deelstaat zijn die een onafhankelijkheidreferendum organiseert. Zo gingen onder andere Quebec, Ierland, Montenegro, Slovenië, Estland, Letland, Litouwen en Kroatië ons voor, Baskenland, Groenland en Schotland volgen binnen afzienbare tijd.
Voor alle duidelijkheid: Vlaamse onafhankelijkheid lost niet alle problemen op, maar schept wel het enige werkbare kader om de uitdagingen echt aan te pakken. Het is in elk geval een veel betere optie dan de institutionele chaos die op ons afkomt lijdzaam te ondergaan. Of, om het met de woorden van Eric Van Rompuy (CD&V) te zeggen: 'Er ligt een staat op sterven, twee volkeren zullen erven.'
Theo Francken, Karl Vanlouwe, Matthias Storme, Dominick Vansevenant, Bart De Valck, Guido Moons en Peter De Roover zijn actief in de Vlaamse Beweging en schreven deze bijdrage in eigen naam. www.onafhankelijkheidsreferendum.be
Waarom niet !
"WALEN BUITEN?"
Elke woensdag becommentarieert journalist Guido Fonteyn de politieke actualiteit, bekeken vanuit het zuiden van het land. Ik vind zijn visie op de slogan "Walen Buiten"... erg zinvol: lezen maar!
"De Franstalige pers in België worstelt met een structureel probleem: zij is bijna exclusief een Brusselse pers, met weinig aandacht voor Wallonië en een overdreven benadrukking van dossiers als "la périphérie", waarvoor in werkelijkheid in Wallonië weinig of geen belangstelling bestaat.
Dat was de stelling die Pierre Verjans verdedigde tijdens een debat op de RTBf-radio. Verjans is politicoloog van de Luikse universiteit (Ulg).Verjans heeft overschot van gelijk. Er is in dit land geen Vlaams-Waalse strijd (of liever: Vlaams-Waalse discussie) aan de gang, maar een Vlaams-francofone discussie.
Dit komt ook in de media, in de eerste plaats dan in de geschreven pers, tot uiting. Dat blijkt uit de verdediging van algemeen-Vlaamse toestanden in kranten als De Standaard of Het Laatste Nieuws (met al wat meer nuances in De Morgen), maar daar tegenover staat dat Le Soir, La Dernière Heure, La Libre Belgique bijna uitsluitend oog hebben voor de Brusselse problematiek.
In beide gevallen lijden niet Vlaanderen of de francofonie onder dit gebrek aan belangstelling, maar Wallonië. De verdwijning van een krant als Le Peuple, met als standplaats Charleroi en als hoofdredacteur de flamboyante, o zo Waalse en veel te vroeg gestorven Jean Guy, werd nooit opgevuld door de francofone Brusselse pers, integendeel.
Er bestaat dus in de Vlaamse pers zoiets als een nieuwe versie van het "Walen buiten" uit de jaren 1966 tot 1968. Ook toen ging de "strijd" niet tussen Vlamingen en Walen, maar tussen het nieuwe Vlaanderen en de francofonie in datzelfde gewest: het moest dus geweest zijn "Francofonen buiten", maar leg zoiets maar decennia na de feiten aan een Waals publiek uit. De Vlaamse pers maakt opnieuw dezelfde fout en dat is onvergeeflijk.
Nu is het niet zo dat er helemaal geen Waalse pers zou bestaan. Er is de groep Vers lAvenir op de as Waals-Brabant-Luxemburg, en er is de groep La Nouvelle Gazette op de oude delfstoffenas van Samber en Maas (de krant heet in Luik trouwens La Meuse), maar Vers lAvenir noch La Nouvelle Gazette nemen echt deel aan de politieke discussie in dit land: in tegenstelling ook tot het Duitstalige Grenz-Echo, dat al decennia lang optreedt als spreekbuis voor de Duitstalige gemeenschap in dit land, met resultaat.
De Waalse media hebben dus ergens zelf schuld aan het ontbreken van een Waalse stem in de Grote Discussie over België. Zij zouden zich daarover eens moeten bezinnen, maar aan Vlaamse zijde zou men eens en voorgoed moeten inzien dat een tweede vergissing à la "Walen buiten" van het goede te veel is."
Mocht premier Yves Leterme een stap opzij moeten zetten, stapt zijn partij uit de regering. Dat zegt Leterme in een gesprek met de Nederlandse Volkskrant over de politieke impasse in België.
Tegen een buitenlandse journalist zegt een mens al eens iets meer dan tegen het zootje dat elke dag op de stoep van Wet- of Lambermontstraat staat te wachten.
In een gesprek met Bart Dirks van de Volkskrant stelt premier Yves Leterme (CD&V) formeel dat mocht hijzelf een stap opzij moeten zetten, ook zijn partij uit de regering stapt en dat er dan wiskundig geen coalitie meer mogelijk is. 'Tenzij de PS met het Vlaams Belang wil regeren.'
Voor de scherpe kritiek op zijn aarzelende beleid haalt hij de schouders op: 'Ik ben te druk bezig met de problemen die anderen gecreëerd hebben om mij veel aan te trekken van kritiek.'
Volgens Leterme is de nieuwe staatshervorming dringend nodig. Zestig jaar lang zijn Belgische recepten toegepast op tal van beleidsdomeinen, onder andere het arbeidsmarktbeleid, waardoor vaak een rem wordt gezet op de ontwikkeling van én Vlaanderen, én Wallonië, én Brussel.
De hoge werkloosheidsgraad in Brussel is zo'n probleem dat alleen kan worden opgelost door de gewesten meer middelen en meer verantwoordelijkheid te geven: 'Wat Vlaanderen heeft bereikt in gewestelijk geleide materies als onderwijs, cultuur, media, thuiszorg en palliatieve zorg is wereldtop. In het unitaire België zat dat er niet in.'
België lijkt voor Leterme steeds meer op Tsjecho-Slowakije: 'Er zijn geen nationale partijen meer. De zes miljoen Vlamingen en de vier miljoen Walen lezen andere kranten, kijken naar andere tv-programma's, luisteren naar andere muziek, denken anders over justitie, genetisch gemodificeerde organismen, geluidsnormen... in alles leven ze anders. België is een historisch compromis op een taal- en cultuurgrens tussen de Romaanse en de Germaanse cultuur, en heeft enkel een toekomst als we bereid zijn te hervormen.'
Graag hekelt de premier nog de hoogdravende maar ontoepasbare theorieën van sommige collega-politici, onder wie toevallig zijn voorganger Guy Verhofstadt (Open VLD).
'Je zou versteld staan van de beperkte houdbaarheidsdatum van al hun grote verhalen. Je moet eens zien wat Verhofstadt ruim tien jaar geleden schreef in zijn burgermanifesten en hoe snel dat uit de mode raakte. Na de woorden bleven de daden uit. Al die grote verhalen zijn geen idealisme, maar opportunisme en marketing.'
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
