Jan Baptist Verlooy

Voor de laatste aflevering in onze reeks over prominente figuren uit de Vlaamse Beweging maken we een sprong van dik twee eeuwen. Jan Baptist Verlooy (1746-1797) wordt beschouwd als de vader van de Vlaamse Beweging. Met zijn Verhandeling op d’onacht de moederlyke tael in de Nederlanden publiceerde hij het eerste en meest invloedrijke manifest dat de achteruitstelling van het Nederlands ten voordele van het Frans aanklaagde en opriep tot zelfbewustzijn van de Nederlandstalige Zuid-Nederlanders.

Jan Baptist Verlooy stamde uit een vooraanstaande familie uit Houtvenne, vandaag een deelgemeente van Hulshout. In 1766 trekt Verlooy naar Leuven om er rechten te studeren. In 1774 vestigt hij zich in Brussel en legt er een jaar later de eed af als advocaat bij de Raad van Brabant. Hij publiceert er in 1781 de Codex Brabanticus, een juridisch handboek over de in het Hertogdom Brabant geldende wetten. Uit dit werk blijkt zijn democratische en rationalistische ingesteldheid alsook zijn gehechtheid aan Brabant.

In 1785 schrijft hij een brief aan keizer Jozef II te Wenen om de achteruitstelling van het Nederlands aan te klagen. Twee jaar later verschijnt over dit onderwerp zijn meest invloedrijke werk, Verhandeling op d’onacht der moederlyke tael in de Nederlanden.

In het manifest klaagt hij de overheersing van de Franse taal in de (Zuidelijke) Nederlanden aan en pleit hij voor de erkenning van het Nederlands als volwaardige taal. Verlooy beschouwde het Nederlands immers als de taal van de burgerlijke vrijheid in tegenstelling tot de verfransende elite van het Ancien Régime. Hij pleitte onder meer voor een algemene spelling en onderwijs in het Nederlands. Enkel zo kon het Nederlands opnieuw een wetenschapstaal worden. Ook moesten er opnieuw toneelvoorstellingen in het Nederlands gegeven worden om het Nederlands als cultuurtaal te promoten. Verlooy publiceerde de verhandeling anoniem te Maastricht omdat hij onder streng toezicht stond van de Oostenrijkse bewindvoerders.

Het manifest wordt beschouwd als het eerste theoretische geschrift dat de noodzaak van een Vlaamse Beweging aantoonde en de opwaardering van het Nederlands tot op de hoogte van andere cultuurtalen, vooral het Frans, als doelstelling had.

"Nooit is onze tael eenig aendagt verleent van 't hooggezag. Nog hoogschool van Loven nog onze Brusselsche Academi' hebben haer ooit meer gedaen, als niet verworpen, onze schyfwys' is nog niet gevestigt [...]. Laet ons gezamentlyke Nederlanders, schoon wy van staet geschyden zyn, ons ten minsten in de Nederlandsche konsten aenzien als gevaderlanders en gebroeders. [...] Begin-maer, doe-maer iet, hoe wynig het ook zy, doe-maer zien dat Gy verlangt, ook onze tael geëert te zien: en zy zal 't wezen."

Hij kwam vanaf einde 1787-begin 1788 regelmatig in contact met zijn confrater Jan Frans Vonck. Er is weinig twijfel aan dat zij in het Nederlands vergaderden. In het voorjaar van 1789 richtte hij het geheim genootschap "Pro aris et focis" (vrij vertaald "voor outer en heerd") op, waarin een opstand tegen de keizer werd voorbereid. In het najaar van 1789 werd hij lid van het "Comité van Brussel" van de democraten. Pro Aris et Focis verspreidde een vlugschrift van Verlooy, dat door Vonck ook in het Frans werd vertaald. De Brusselse balie heeft overigens over het algemeen een grote rol gespeeld in de Brabantse omwenteling van 1789.

Tijdens de Brabantse omwenteling sluit hij zich aan bij de Vonckisten, maar moet een tijdlang naar Frankrijk uitwijken. Na de Restauratie keerde hij terug naar Brussel. Bij de Franse bezetting stapt Verlooy in de collaboratie, wat gezien zijn belangstelling voor de verlichte ideeën uit Frankrijk niet zo verwonderlijk is. In 1795 wordt hij burgemeester van Brussel, maar blijft niet lang in functie. Hij doorziet de ware aard van het nieuwe regime en trekt zich terug uit het politieke leven, bovendien heeft hij gezondheidsproblemen.

Jan Baptist Verlooy was een pleitbezorger van de Nederlandse taal en wordt daarom als grondlegger van de Vlaamse Beweging gezien. Toch beschouwde hij niet Vlaanderen, maar Brabant en bij uitbreiding de hele Nederlanden als zijn Vaderland.

De reeks prominente figuren uit de geschiedenis van de Vlaamse Beweging kwam tot stand met de gewaardeerde steun van Wikipedia, de Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Beweging, het jubileumboek 30 jaar Volksunie en het geheugen van de stafmedewerker van Jong N-VA.

Hendrik Conscience

Vandaag zetten we Hendrik Conscience in de kijker, de man die zijn volk leerde lezen. Iedereen kent zijn beroemdste werk ‘De Leeuw van Vlaanderen’, hoewel slechts weinigen het boek vandaag nog gelezen krijgen.

Hendrik werd in 1812 in Antwerpen geboren als Henri Conscience. Zijn vader was een uitgeweken Fransman die voor de marine van Napoleon werkte. Zijn moeder was de Vlaamse Cornelia Balieu. Van zijn moeder leerde hij allerlei Antwerpse volksverhalen die hij nadien met veel geestdrift aan zijn eigen vrienden kon navertellen. Zijn scholing was magertjes, maar door zelfstudie bracht hij het zover dat hij hulponderwijzer kon worden.

Bij het uitbreken van de Belgische Revolutie liet hij zich overhalen om de wapens op te nemen. Uiteindelijk bleef hij tot 1836 in het leger. Wanneer hij terugkwam in Antwerpen werd hij lid van de rederijkerskamer ‘De Olijftak’ en ging hij zich toeleggen op het schrijven van volksverhalen. Omdat hij geen werk had bezorgde zijn vriend, kunstschilder Gustaaf Wappers, hem een baantje als vertaler bij het provinciebestuur. Conscience moet zich daar blijkbaar te veel van zijn Vlaamse kant hebben laten zien, zodat hij er ontslagen werd en aan de bak moest komen als tuinman. Wappers zou Conscience later nog vaak aan een baan helpen, en al even vaak ondervond de schrijver tegenkantingen omwille van zijn Vlaamsgezindheid.

Hendrik Conscience begon zijn schrijverscarrière met Franse gedichten, maar schakelde al gauw over op een Vlaams oeuvre. Zijn eerste werken, In’t wonderjaer 1566 en Phantasy kenden weinig succes. Dankzij een subsidie van Leopold I kon hij verder werken als schrijver. Voor zijn bekendste werk, De Leeuw van Vlaanderen, kreeg Conscience waarschijnlijk inspiratie door het schilderij De Groeningeslag van Nicaise De Keyser (van de De Keyserlei) in het Antwerpse Vleeshuis. Hij gebruikte de achtergrond van de Vlaamse opstand om een liefdesverhaal te schrijven over Machteld, dochter van Robrecht van Bethune, en ridder Adolf van Nieuwlant. De roman staat echter vol met historische fouten die Conscience later in zijn Geschiedenis van België heeft trachten recht te zetten.

De Leeuw van Vlaanderen werd niettemin een enorm succes en het werd de inspiratie voor de Vlaamse Beweging in de 19de en 20ste eeuw. Dankzij het succes van De Leeuw werd 11 juli de feestdag bij uitstek van de Vlamingen en werd de Vlaamse leeuw het symbool van de Vlaamse gemeenschap.
In 1842 huwde Hendrik Conscience met Maria Peinen. Het paar kreeg vier kinderen waarvan slechts dochter Marie overleefde. Het gezin ging in Schilde wonen waar Hendrik graag wandelingen placht te maken. Op één van wandelingen kwam hij bij een hoeve in Zoersel waar hij de inspiratie vond voor de roman De Loteling.

De reputatie van Conscience werd intussen almaar groter, en in 1857 werd hij benoemd tot arrondissementscommissaris in Kortrijk. Dat bleef hij tot hij elf jaar later werd aangesteld als bewaarder van de Koninklijke Musea voor Schilder- en Beeldhouwkunst te Brussel.

Hendrik Conscience stierfop 10 september 1883, nog geen maand nadat zijn standbeeld in Antwerpen was onthuld. Hij kreeg een praalgraf op het Kielkerkhof. Na de sluiting van dat kerkhof werden zijn stoffelijke resten en het grafmonument verplaatst naar het Schoonselhof.