MIKMANNENTOCHT.

WELLENSE BOKKERIJDERS.

WELLEN.

Wellen is altijd een agrarische gemeente geweest, maar hoe langer hoe meer werd de fruitteelt gecombineerd met het wonen in de gemeente. Vooral na de Tweede Wereldoorlog. Verder is er ook een stroopfabriek in Vrolingen die nog volledig op de traditionele manier te werk gaat.

We verrekken met de wandeling en in Wellen kom je nog vele vakwerkhuizen tegen. Vandaag komen we er een paar tegen. Maar vooral komen we veel natuur tegen. We wandelen nu naar Vrolingen, tegenwoordig is Vrolingen bekend vanwege de stroopstokerij Bleus, die sinds 1843 in bedrijf is en ook tegenwoordig nog produceert op ambachtelijke wijze. De inrichting van de stroopstokerij (stookinstallaties, persen en dergelijke) is waardevol. De aanwezigheid van een stroopstokerij is terug te voeren op het aanzienlijke belang van de fruitteelt (appels, peren) in dit gebied. Dan wandelen we het veld in, rustig langs de veldwegen, de velden ogen nu wel kaal. Dan wandelen we naar het centrum van Wellen waar de controlepost is.

Na de rust komen we aan de Wellenmolen. Het huidig molenhuis dateert van 1775. Het is samen met het 20e-eeuwse woonhuis onder één zadeldak verenigd. Alhoewel de molen sinds 1973 buiten werking is, is ze nog steeds maalvaardig: ze maakt deel uit van het Vlaams industrieel erfgoed. De molen is een graanwatermolen van het onderslagtype met een molenrad van 5 meter doorsnede. Bij één omwenteling van het molenwiel draait de molensteen 12 keer rond. Voorbij de molen en dan is er de Broekbeemd die pal in het centrum van Wellen ligt.

Een prachtig stukje beemd met als parel op de kroon een voor Vlaanderen zeer zeldzaam natuurtype, het kalkmoeras. Richting Alken snijdt dan weer de Grote Beemd door het dorp, een valleigebied waar het goed toeven is en het woongebied van een Europees bedreigde soort, de kamsalamander. En wij beheren nog een derde natuurgebied, de Ulbeekse bossen. Een bosrestant die je nog kan terugvinden op de oude kaarten van Feraris. Dit schitterende eiken-haagbeukenbos is dan weer van een heel ander type natuur. Wellen heeft een natuurvereniging 't Bokje Wellen. We wandelen door het reservaat waar de hooglandkoeien grazen en waar we de jonge kalveren kunnen zien, verder door wandelen komen we aan de rand van Wellen waar we langs de Greatmolen gaan.

Alleen het gebouw staat er nog aan de Herk. Weer verder door de velden en langs de Herk. Hier ook weer een paar prachtige vakwerkhuizen en dan komen we langs een Motten Een mot is een kunstmatige heuvel, in de 15e eeuw opgeworpen om zich te verschansen voor de vijand. Bovenop een mot stond vaak een houten palissade (een aaneengesloten rij van in de grond geslagen palen of staken, die dienst doet als omheining). Bovendien was een mot omgeven door water.

Wellen heeft drie motten. In ‘Pietershoven’, een stuk land gelegen in de driehoek Zonneveld-Appeystraat-Herstalstraat, doet enkel een vijver nog terugdenken aan wat vroeger is geweest. Van de tweede mot resteert enkel nog een drassig stuk beemd, gelegen aan de Papekele. Dit situeert zich aan het begin van de Langenakker en de Houtstraat, vlakbij de Winterbeek. De mot in de Houtstraat is de best bewaarde. Deze maakt deel uit van de hoeve van Mathieu Marckelbach. Nu zijn we aan het einde van onze wandeling in Wellen.

Voor het fotoalbum de link volgen