|
MARCHE DAPRES-MIDI.
MARCHEURS DU GEER.
EBEN-EMAEL.
Zes dorpjes die van de gemeente Bassenge deel uit maken, liggen netjes op een rij naast elkaar langs de Geer, die hier enkele bekoorlijke plekjes van zijn vallei te bieden heeft.
Een van deze dorpjes starten we met onze wandeling in Eben Emael. We wandelen door het dorp en gaan dan naar natuurreservaatje De La Guizette we komen langs de waterput en dan wandelen we het hekje in en komen zo in het natuurreservaatje. Wilde bloemen bedden voor de vlinders, bomen en struiken. Ook een grote vijver met kikkers en libellen. Het is geen grote oppervlakte maar de verscheidenheid fauna en flora is groot.
We komen aan Moulin de Frangele. De Moulin de Frangèle of Moulin Loverix is een graanwatermolen uitgerust met drie steenkoppels, opgetrokken voor 1800. De Bestendige Deputatie van de provincie Limburg, waartoe Eben-Emael vroeger behoorde, keurde op 7 oktober 1846 de vastgestelde pegelhoogte van 1,066 meter goed. De toenmalige eigenaar was Nicolas Letihon. Bij de inval van de Duitsers in 1940 werd de molen getroffen door een Stuka-bom. De inrichting is nog grotendeels aanwezig en het gebouw is mooi hersteld. Bij de vestiging van een taverne in 2005 werd het gebouw gerenoveerd en het hoog en smal metalen onderslag rad hersteld. Het geboomte aan de beekzijde is gerooid, zodat het rad wederom meer zichtbaar is. De watertoevoer is afgesneden door de recht trekking van de Jeker. De molen is zeer toeristisch gelegen, in de onmiddellijke nabijheid van het bekende fort van Eben-Emael.
Wij wandelen nu verder en gaan richting Kanne. Het witte dorp aan de Jeker. Zijn de overige deelgemeenten van Riemst komdorpen op het Haspengouws krijtplateau, dan heeft Kanne een uitgesproken valleisite. Het ligt immers aan de benedenloop van de Jeker die enkele kilometers stroomafwaarts van de dorpskom in de Maas uitmondt. Het Jekerdal is ca. 40 tot 50 meter in het krijtsubstraat ingesneden. Plaatselijk zijn de valleihellingen dan ook zeer steil.
Bijzonder fraai in dit verband is de Slingerberg in de Zusserdel waar de weg zich doorheen een droog dalletje naar boven kronkelt. Het smalle interfluvium tussen het Maas- en het Jekerdal noemt de Sint-Pietersberg. Het landschappelijk meest aantrekkelijke deel van deze heuvelkam situeert zich precies op het grondgebied van Kanne en noemt het plateau van Caestert. Het microklimaat en de kalkrijke bodem bezorgen dit plekje een voor Vlaanderen unieke kalkflora. Kanne wordt in toeristische brochures ook wel eens het witte dorp genoemd. Alle oude woningen en boerderijen zijn opgetrokken in plaatselijk ontgonnen mergelzandsteen;;; anderen zijn met kalkcement bestreken en wit geschilderd. De achterin liggende boerderij Cilissen, de U-vormige hoeve Vrijens en L-vormig huis Colijn uit 1651 zijn beschermde gebouwen in streekeigen mergelzandsteen.
Kanne is een uitgesproken grensdorp. De zuidelijke buurgemeente Eben-Emael thans een deelgemeente van Bassenge ligt in Wallonië en aan de voet van het kasteel van Neerkanne steek je haast onopgemerkt de landsgrens met Nederland over. Aan de Belgische voet van dit kasteel staan overigens nog enkele andere fraaie, historische gebouwen uit de 17e eeuw zoals een korenwatermolen, de H.-Grafkapel en het klooster van de kanunniken van Hoogcruts-Noorbeek. Verderop in de dorpskom staat de Sint-Hubertuskerk, een moderne zaalkerk (1938) met een Maasgotische toren (15e 16e eeuw). Aan de kruising van de Bakkerstraat met de Jeker liggen een aantal reusachtige rotsblokken. Deze zwerfstenen zijn afkomstig uit de Ardennen, ze werden tijdens de ijstijden door de Maas op ijsschotsen aangevoerd en in de zgn. Maasterrassen afgezet. We komen aan het Albertkanaal.
En wandelen langs de Trekweg Caestert en keren terug het dorp in langs de kapel. De barokke Heilig-Grafkapel, die volledig uit mergel of kalksteen opgetrokken is. De kapel werd door Herman Jekermans, een timmermanszoon en bezoeker van het heilige land in 1647 gebouwd als kleine kopie van de H. Grafkerk te Jeruzalem om zijn belofte bij behouden terugkeer na te komen. Vooral de gevel van de kapel is sterk geornamenteerd met onder meer Toscaanse pilasters en beeldhouwwerk. De kapel werd in de Tweede Wereldoorlog zwaar beschadigd. Dan komen we aan Huis Poswick, eerst klooster van de kanunniken van het H.Graf uit 1714. Later school en internaat en dan huis van Burgemeester Felix Poswick. Dan verlaten we Kanne en wandelen de Nederlandse grens over.
We wandelen op het Plateau van Caestert en Hoeve Caestert. Dan weer verder en krijgen een prachtig panorama op het Albertkanaal en de brug van Kanne. Het plateau vormde vroeger van Maastricht tot aan Wezet één geheel, maar is in de loop der tijd doorsneden geraakt en is er een deel van afgegraven ten behoeve van de kalkwinning. Het Albertkanaal doorsnijdt het plateau tussen de Belgische plaatsen Kanne en Ternaaien (Frans: Lanaye) en trekt met de 60 meter diepe insnijding veel fieters en wandelaars. Op het Nederlands grondgebied heeft de ENCI-groeve een grote krater geslagen en op Belgisch grondgebied heeft men de groeve Marnebel bij Eben Emael en een groeve bij Wezet gegraven. D'n Observant is een heuvel van metersdikke onbruikbare deklagen die bij het graven van de ENCI-groeve vrijkwamen. We komen nu aan Thier de Castert het gangenstelsel in het plateau. Wat later hebben we een prachtig panorama op de Maasen zijn uiterwaarden in Nederland.
Voor de tweede maal komen we aan de Hoeve Caestert met controle. Dan dalen we af naar Kanne en keren terug naar Eben Emael langs het Fort. Het Fort Eben-Emael is een voormalig Belgisch militair verdedigingsfort dat deel uitmaakte van de buitenste oostelijk gelegen fortengordel rond Luik, gebouwd in het Interbellum. Dit uniek gelegen en superieur bewapend sper Fort met 17 ondergronds met elkaar verbonden bunkers, werd in die tijd beschouwd als het sterkste fort ter wereld dat onneembaar leek.
Toch bleek in de praktijk dat het concept achterhaald was. Op 10 mei 1940 slaagden geoefende Duitse luchtlandingstroepen er in door verrassing, snelheid en nieuwe militaire technieken (gebruik van zweefvliegtuigen en toepassing van een nieuw wapen: de holle lading) om het geschut van het fort in vijftien minuten uit te schakelen.
Na anderhalve dag belegering moest het fort capituleren. We wandelen verder en vlug komen we aan het einde van deze prachtige wandeling.
Voor het fotoalbum de link volgen
|
