Elke dag beleven we opnieuw de beweging van de aarde rond de zon. Elk jaar ervaren we de schoonheid en de grillen van de seizoenen. Je kan het als iets gewoons zien of er even bij stilstaan zoals ik.....
Als ik mij ’s morgens bij het ontwaken prettig voel
Wanneer ik het glanzende licht in het oosten
Zie opdagen
Dan ben ik dankbaar voor het oosten.
Als ik ’s avonds de zon in het westen zie ondergaan
En ik mij goed en welgezind
Te slapen leg.
Dan ben ik dankbaar voor het westen.
Als de noorderwinden komen en ik opnieuw de bladeren zie vallen
Ben ik blij dat ik zo lang
Geleefd heb.
Dan ben ik dankbaar voor het noorden.
Als de zuiderwind blaast en alles in de lente ontspruit
Ik werd heel langzaam wakker, ik wreef m'n ogen uit,
ik kon het niet geloven, maar voor de vensterruit,
viel zacht naar beneden, de eerste sneeuw. …..
Mijn mama kwam naar boven,
't Is tijd om op te staan,
mijn mama kwam naar boven,
kom trek je kleren aan,…….
Kijk eens naar omhoog en kijk
de lucht is grijs en zit vol vlokken
'k wou dat dit kon blijven duren
dat het nooit meer zou stoppen.....
Nu twintig jaar later ( euh..zoveel meer), heb ik geen zin om op te staan
nu twintig jaren later, kijk ik weer uit het raam,
mijn mama zal niet komen,
mijn mama is lang dood,
ze ligt al lang beneden, in de eerste sneeuw……
( Jan de Wilde)
Die flarden van het lied van Jan de Wilde kwamen spontaan bij me op toen ik deze morgen de gordijnen open trok en een witte stilte de tuin omarmde…een beetje weemoed , even stil worden dat doen die eerste vlokjes bij mij.
Vandaag is het 10 jaar geleden dat ma ons verliet. Ik heb vrede met haar dood. Maar soms overvalt me nog steeds het gemis. Ik zou zo graag even nog wat vragen of vertellen. Zo graag nog even terug naar vroeger. Nog even kind zijn. Maar dat zit er niet meer in......
Ma, soms heb ik die gedachte: stop nu maar eens met dat dood zijn, ik ben er klaar mee. Kom gewoon koffie drinken, dan kletsen we bij. Maar zo werkt het niet!
Voor ik alle moeders in de bloemetjes zet even dit!
Ik krijg de laatste tijd teveel junkreacties (kledij, viagra enz..) op mijn blog en ben dat beu daarom verschijnt jullie reactie pas nadat ik die goedgekeurd heb, sorry mensen.. En nu
Hier zit ik dan weer achter mijn vertrouwde schermpje, de zondag deuntjes klinken zacht op de achtergrond en mijn kopje koffie geurt heerlijk naast mij. Ik haal eens diep adem en denk even na…hoe ik mijn mijmeringen op deze eerste oktober dag als een nuchter persoon kan overbrengen zonder direct als zweefteef te worden afgeschilderd ?
Tja.. misschien zo !
Aan welke kleur denk jij als het over oktober gaat?
Ik denk gewoonlijk aan allerlei bruin- en oranjetinten aan dwarrelende bladeren en het grijs van een lucht vol regen..
Af en toe loop ik hier met mijn cameraatje rond om wat mooie plaatjes te vereeuwigen zo ook deze week en zo lukte ik een paar leuke wolkenfoto's en dat bracht mij terug naar mijn studietijd!
In die tijd was het een klassieker om het gedicht van Martinus Nijhoff te bestuderen en toen al vond ik dit gedicht prachtig. Ik vind het ook erg passen in elke tijd: het verlies van de onschuld en dat met volwassenheid het leven er niet altijd leuker op wordt. Ik kijk zelf ook vaak naar mijn kleinkinderen en denk dan “ geniet nog wat van dat onbevangen en veilig gevoel en koester dit gevoel. “ Amen.