|
Chlorofyl is wat men noemt het bladgroen van een plant, de pigmentstof die planten hun groene kleur geeft. De plant heeft dat nodig bij het proces van het omzetten van zonne-energie in koolhydraten.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Chlorofyl (hoewel het een natuurlijk bestanddeel van onze voeding zou moeten uitmaken) heeft een uitgebreid therapeutisch werkingsgebied.
Chlorofyl en hemoglobine (de ijzerhoudende kleurstof van de rode bloedlichaampjes) hebben nagenoeg dezelfde structuur, met dit verschil dat chlorofyl magnesium bevat, waar bij hemoglobine ijzer zit. Uit onderzoek bij proefdieren is gebleken dat chlorofyl zich gedeeltelijk kan omzetten in hemoglobine zodat het een goed idee is chlorofyl in te zetten bij bloedarmoede.
De geschiedenis van Ann Wigmore verklaart ook één en ander over het hoe en waarom van chlorofyl.
In barre oorlogsomstandigheden groeide zij op in een dorp in Europa.
Samen met haar oma verzorgde ze de schapen en ze hielden zich in leven met roggebrood, wortelen en vers gras. Toen de omstandigheden nog ernstiger werden spoorde haar oma haar aan voortdurend op vers gras te kauwen en uiteindelijk vindt zij dat ze haar leven te danken heeft aan haar oma die haar in deze omstandigheden dit leerde.
Toen ze een tiener was emigreerde ze naar de Verenigde Staten en had een uitstekende gezondheid en een volkomen gaaf gebit. Ze past zich aan de leef- en voedingsgewoonten in Amerika aan en na een aantal jaren in de V.S. verslechtert haar gebit en bovendien wordt zij ernstig ziek. Ze herinnert zich de karige jaren waarin ze opgroeide bij haar oma, past dit weer toe op zichzelf en geneest.
Dit was het begin van haar zoektocht naar de inhoudsstoffen van de diverse grassoorten in de wereld en uiteindelijk bleken 7 grassen van goede kwaliteit te zijn, rogge, timotheegras, broome, tarwegras, luzerne, gierstgras en boekweit.
Om een nog betere keuze te kunnen maken welke van de 7 soorten de beste zou zijn, wilde zij de natuur zelf laten beslissen en zij zette in een kamer 7 potten met gras, liet er eerst een klein katje op los, dat overal aan snuffelde en uiteindelijk het tarwegras uitkoos om op te gaan kauwen.
Ze herhaalde het experiment met een geleende hond en ook deze verkoos het tarwegras.
In feite volgt ze de leer van Hippocrates, de vader van de geneeskunst, die 2400 jaar geleden al zei: "Laat levend voedsel uw medicijn zijn."
03-10-2008 om 23:46
geschreven door Amor Fati
|
)
daar stond namelijk ook de uitleg in.
