|
Volgens wat er op mijn identiteitskaart staat zou ik geboren zijn in maart 1945. Toen ik dus deze morgen op onze almanak plots Paaszaterdag 2022 zag staan, heb ik rap mijn telraam genomen om heel zeker te zijn en inderdaad ik kreeg daar het getal 77 voor ogen. Waar is de tijd..
Vandaag , Paas zaterdag, was zoveel jaren terug een kermis voor de kinderen . Maar eerst was er de lange vastentijd in die periode waar men moest afzien en scheel zien van de honger....Geen karamellen, geen ijsjes, geen chocolade niks! Zelfs tijdens de gewone maaltijden zat er verschil op, geen boterhammen met centimeters dik gekapt erop of een volle laag confituur en elke woensdag en vrijdag geen vlees .Snoep werd op school bewaard in een blikken doos en die ging pas op Paaszaterdag weer open. Als ik dan toch stiekem eens een snoepje at dan had altijd wel iemand het gezien en kreeg ik een paar Heilige lappen rond mijn oren en kon ik nog eens naar de kerk om dat te gaan biechten. Ppfff , ik was potverdikke verplicht om te liegen in die biechtstoel door te zeggen dat ik het nooit meer zou doen om wat geloofwaardig over te komen.
Maar dan naderde het einde van die 6 weken vasten.. Er was eerst witte donderdag en waarschijnlijk noemden ze dat zo omdat mijn grootvader die dag meestal de kelder witte en ons ma de grote Paaskuis afrondde. De dag erna was er Goede Vrijdag en of die dag nu beter of slechter was dan anderen zou ik echt niet weten. Ik herinner me alleen maar dat uren lang op je knieën zitten op een rieten stoel in de kerk om de kruisweg en het overlijden van Jezus te herdenken!
En dan was er Paaszaterdag! Eerst naar school om ons Paasrapport af te halen want op zaterdagvoormiddag was er nog schoolplicht en toen we thuis kwamen vroeg ons pa : “ En heb je een goed rapport en ben je braaf geweest?” Dat laatste vroegen ze ook altijd om Sinterklaas te laten verschijnen, raar.. -Ja ja, zei ik . Ik ben zeer braaf geweest en kijk naar mijn rapport, goed hé? “
Bij dat eerste stuk keek mijn pa soms bedenkelijk maar dat tweede stemde hem dan weer goedgezind. -Kom we zullen eens gaan kijken of de klokken geweest zijn. Ik kreeg een mandje om eventueel de paaseieren in te leggen. Daar liep ik dan als een Paaskieken zonder kop van struik naar struik ,van boom naar boom want we hadden een kleine fruitboomgaard. Maar de paasklokken in de vorm van mijn ma en pa hadden er werk van gemaakt om ze zeker niet snel te vinden. Ja, ons ma wist zelfs hoeveel eieren de klokken hadden gebracht en af en toe nam ze mij bij de hand om me te gidsen tot dicht tegen de plaats waar het ei in één of andere bloempot verstopt lag. En toen ik nog een kleine snotter zonder zoekervaring was mocht ook onze Loekie helpen zoeken.
Loekie was onze hond, een kruising tussen een Groenendaeler en een Bouvier en hij had een fijnere neus dan ik en dus kwam hij daar eens binnen de kortste keren met een paasgeschenk af. Euh, ’t was maar toen hij naast ons kwam staan dat we zagen dat hij een paaskuiken in zijn muil had en dat peter - die ook bij het zoeken aanwezig was- zijn klak eens moest rechtzetten en dat ik al bleitend terug naar binnen liep omdat de hond het rapper gevonden had dan ik. Het enige zwarte kuiken dat ik op de markt had gekozen tussen de honderden gele en ‘t was al klaar voor de pan voor het een kieken was.
Maar omdat je juist op Paaszaterdag naar eieren mocht zoeken, moest de zoektocht verder gaan. Ik zocht dus na een tijdje verder en af en toe vond ik een ei of een stuk chocolade dat zeer goed leek op de stukken chocolade die meter meebracht als ze met peter naar de” kaarting “geweest was. De groene en rode echte eieren kwamen echt van de Klokken zei men me al vraag ik me af of die rode en groene kool die de laatste dagen voor een vervelende geur in huis gezorgd hadden daar voor iets tussen zaten! Na wel een half uur zoeken was het zowel voor mij als voor mijn ma en pa tijd om iets anders te doen en dus kreeg ik wat hulp. Fier mocht ik dan mijn mandje tonen aan ma en pa en ook peter keek even naar mijn vondst maar niemand leek echt verwonderd. Het was alsof het de normaalste zaak was dat de klokken in onze hof waren geland.
-Pa mag ik nu een ei eten? Neen, eerst eten en daarna een ei! Die vastenbeproeving ging dus nog even door. Maar dan kwam “ le moment suprême” .. Voorzichtig deed ik het gekleurde papier van rond het ei en daar zat ik braaf in de zetel met het "chocolatten ei". Mijn tanden beten er een gat in en langzaam werkte ik het naar binnen…. Zalige herinneringen ….
De dag van vandaag komen de paaseieren van de bakker ( bij sommigen belanden ze toch nog in de tuin) Je vindt ze er in alle vormen zoals een paashaas of een ei in een kartonnen doos met een schone strik rond. Het is een kost die een mens maar ene keer moet doen want als je er niet van eet kan je elk jaar dezelfde doos buiten zetten.  Ja na een paar jaar begint de chocolade dan wel wat wit uit te slaan maar ik heb mij laten wijsmaken dat chocolade nooit slecht wordt.
Heb je ergens nog zo’n doos staan , dan is het nu misschien tijd om die doos toch eens te openen als er volk komt…en om nog eens te klappen over andere zaken die je na zoveel jaren zijn bijgebleven.
|
)
