Het weer van de dag VOLKSHEILGE - OUDE VOLKSGEBRUIKEN-
10-02-2006
Hoera 't is februari tien ! ! !
Inderdaad " hoera " want vandaag is het immers al 10 februari en daar moeten we meer dan blij om zijn, leest u maar wat volgende weespreuk ons vandaag te vertellen heeft :
" Op februari tien, houdt de winter het voor gezien. "
Als dat geen goed nieuws is, en bovendien staat het weekend nog voor de deur !
Hoe het loto- en ganzenspel gespeeld werd weten we nu al maar ook het kaartspel was in februari enorm in trek. Talrijk waren de kaartspelen van toen : het jassen, wiezen, mietje pakken, zotjejagen, liegen werd nog het meest gespeeld, zowel door de kinderen als door de grote mensen. De schilderijen van Van Ostade, De Brouwer, Vermeer, Teniers en anderen, wijzen op de voorliefde van onze voorouders voor het kaaertspel. Zij speelden rond de ton of tafel gezeten, terwijl ze duchtig uit de kruik het gerstensap dronken terwijl de tabakswalmen uit hun Goudasche pijp kronkelend naar de zoldering steeg. En dan was er ook nog de " Loting " Jaren terug had in de eerste dagen van de maand de Loting plaats. De jongelingen kwamen, hun hoed en vest met papieren bloemen versierd, naar de hoofdplaats van het kanton om deel te nemen aan de militieloting. Men weet hoe akelig het klonk : Soldaat worden. Enige jongelingen hadden liever een vingerlid af te kappen; dan in de krijgsdienst te treden. De grote afschrik voor een slecht nummer deed verschillende middelen gebruiken om het noodlot te weren. Onbesproken gelaten de aanroepen der Heiligen en het bedevaren, waar Gods hulp werd afgesmeekt om, indien het zalig was, vrij te komen door het trekken van een goed nummer, kan ik aanstippen dat talrijke tovermiddelen werden aangewend, en dat zelfs in godsdienstige zaken meermaals het wangeloof doordrong. Morgen vertel ik u verder over de Talismans die gebruikt werden.
De H. Apollonia werd, om de standvastigheid in het belijden van het geloof, met zoveel woede in het aangezicht geslagen, dat de tanden uit haar mond vielen. Daarom wordt ze tegen tandpijn gediend. Zij wordt in menige kerk van het land en bijzonderlijk bij de PP Predikheeren vereerd. Nadat men de reliek gekust had, liet men zich voor een getal jaren in het broederschap schrijven. Men noemde dit : Zijn tanden verkopen voor zoveel jaren. In Oedelgem(W-Vl.) wordt (of werd?) de heilige in het Oostenveld vereerd. Indien iemand aan tandpijn leed in de omstreek, zond men hem of haar ter bedevaart naar het kapelleke der zusters. Te Leuven, ter gelegenheid van Sinte-Apolloniasdag, bestaat (bestond ?) het gebruik voor de sint Antoniuskerk, potjes, fluitjes, wierookvaten enz. in aardwerk te verkopen. De kinderen fluiten dan dat horen en zien vergaat, en spelen met wierookvaten, waarin men houtskolen of papier brandt, om het wieroken na te bootsen. In West-Vlaanderen hield men zwijntjeskermis. De schoolkinderen mochten in de oogst meewerken met de meester, die dan nuttige wenken wist te geven over het zaaien en maaien, de tarwe en het onkruid, de schoof en de maneloop. Ieder jaar stak hij zijn zwijntje tegen " Sint Ampleunis " en maakte hutsepot voor de bengels.
Kinderspelen in februari uit lang vervlogen jaren !
Hoe het vroeger, nu heeeel lang geleden was : Terwijl in februari de dooi was ingetreden vonden de kinderen hun genoegen niet meer op straat; de sneeuw was immers gesmolten, en het ijs was verdwenen. Dan maar in huis en rond de tafel en daar speelden ze dan meest met de loto, het ganzenspel of de kaarten. Wanneer de kaarten van het lotospel, in sommige streken ook wel eens kienespel genaamd, verdeeld zijn, werden de lotjes uit een zak getrokken en afgeroepen. Diegene die als eerste zijn kaart vol had was de winnaar. Doorgaans werd het afroepen van de nummers vergezeld van een tegenroep. En de meest bekende waren : Bij het nummertje 1 - soldaatje of fluitje. Bij nummer 3 - kattekop, bij nummer 5 - oud wijf, bij nummer 6 - fles, bij nummer 7 - kapmes, bij nummer 8 - wacht, bij nummer 9 - bossen, bij nummer 10 - groot hol, bij nummer 11 - pastoorsbenen, bij nummer 12 - apostelen, bij nummer 13 - judas, bij nummer 15 - disiplien, bij nummer 17 - soldaat en kapmes, bij nummer 19 - schaapherder, bij nummer 22 - twee goelekens, bij nummer 25 - half frankske, bij nummer 27 - flessen wijn, bij nummer 29 - sigarenbakken, bij nummer 30 - judaspenningen, bij nummer 33 - Jezusjaren, bij nummer 44 schoon meisjes, bij nummer 45 - goed negen, bij nummer 50 - nen frank, bij nummer 55 - schone jongens, bij nummer 61 - alle kanten, bij nummer 69 - alle kanten gelijk, bij nummer 72 - discipelen, bij nummer 77 - kapmes of sikkels, bij nummer 88 - klein appelkens, bij nummer 90 - grootvader. Bij het ganzenspel, dat sedert verschillende jaren van uitzicht veranderde en soms de politieke gebeurtenissen voorstelde, wierp iedere speler met twee teerlingen en telde het geworpen getal tot aan de plaats die hem toekwam. Sommige plaatsen waar de gans voor- of achteruit wees, bracht de speler ganske vooruit of achteruit. Men bleef zitten in de herberg, viel in de put of men kwam in 't gevang. Diegene die Pietje de dood trof moest het spel herbeginnen. Over het kaarten vertel ik deze maand nog wel, net trouwens als over de "loting". Morgen geef ik echter voorrang aan Sinte-Apollonia.
Inderdaad, de sprokkelmaand geeft ons hoop en dat zullen de weerspreuken ons in de komende dagen ook bewijzen. Vandaag geef ik er u al twee, en volgende vrijdag (10 februari) geef ik u een erg mooie en hoopvolle weerspreuk mee !
" Al is de sprokkel nog zo fel, ze geeft vijf schone dagen wel. "
En dan nog eentje in verband met het vriesweer :
" Na O.L.Vrouw Lichtmis (2 februari), betrouwt de vos het ijs niet meer ! "
De H. Chrysolius, in Armenië geboren, vergezelde de HH. Piattus en Quintinus in hunne zendelingstochten. Van Doornik kwamen ze het geloof verkondigen in Vlaanderen, waar hij te Vreleghem den marteldood stierf. De H. Eligius verhief zijn lichaam en hij wordt heden nog in de kerk van Comen(W-Vl.) vereerd tegen de koorts. Een deel der relieken berust te Brugge. Oude volkskalenders vertellen het verhaal van Chrysolius, die geen weerheilige is of was, maar wel een straffe kerel. De overlevering wil dat die man destijds zou onthoofd zijn, waarna hij zijn hoofd in eigen handen nam en er mee op stap ging, helemaal weer naar huis ! Dit verhaal heeft onze voorouders dermate geinspireerd, dat zij die volksheilige op den duur zijn gaan beschouwen als de schutpatroon tegen hoofdpijn. Van een straf verhaal gesproken !
De H. Dorothea stierf den marteldood te Cesarea in het jaar 314. De overlevering meldt dat een jonge rechter, Theophile, haar spottend vroeg hem enige vruchten en bloemen te bezorgen uit het Hemels Hof, waarvan zij altijd sprak. Bij hare dood kwam een Engel uit den Hemel met ene mand waarin geurige rozen en blozende appelen lagen. De jongeling bekeerde zich en stierf ook den marteldood. De H. Dorothea wordt daarom als beschermheilige gekozen door de Bloemkwekers, hoveniers en fruiteniers. Te Dendermonde(O-Vl.) placht men het beeld der heilige in de kerk te versieren " met sperren ende delen en een bloemhof in de kercke te maecken." Daarvoor zorgden de Rosiers of gilde der hoveniers en bloemenliefhebbers. Heden nog laten de bewoners van den S. Onolfsdijk eene plechtige mis zingen en vergaderen 's namiddags in eene herberg, waar gespeeld wordt met de kaarten, gezongen en gedronken op de voortdurende welvaart der vereeniging. Te Brussel werd in 1660 het broederschap der H. Dorothea gesticht in de Carmelietenkerk. Op 6 februari lag het altaar, haar toegewijd, gansch bedekt met natuurlijke en kunstmatige bloemen. De eerste planter der aardappelen in Vlaanderen, Antoon Verhulst, was lid der H. Dorotheagilde te Brugge.
De H. Agatha werd om het behoud harer maagdelijke zuiverheid gefolterd door hare beulen : de borsten werden met gloeiende ijzers verbrand en afgesneden, maar de H. Petrus verscheen haar in de gevangenis en herstelde hare wonden. Daarom wordt ze bijzonderlijk aanroepen tegen borstkwalen. Zo vereert men haar te Landskouter(O-Vl.). De overlevering meldt dat een zekere Franse prinses, die aan den borstkanker leed, haar toevlucht nam tot de heilige en de kapel te Landskouter bezocht, alwaar deze van overouds vereerd werd. Zij genas en bouwde er eene kerk ter hare eere. Er is nu nog een grote begankenis den 5 februari en volgende dagen. Gans het jaar door komt men dienen tegen den kanker, borstkwalen, gezwellen en alle vrouwenziekten, ook tegen den brand in huis en schuur.
De H. Veronica was de Joodse vrouw, met name Serapia, die Jezus genaakte op Zijne lijdensweg en in wier doek het H. Aanschijn werd gedrukt. Men zegt dat ze de echtgenote was van Zacheus bij wien Jezus te Jericho verbleef. Zij is de patrones der schilders. Het wangeloof van vandaag : In Vlaanderen gelooft men dat het goed is heden de bomen te verplanten. Waar lazen we dit vandaag nog ? Morgen krijgen we Sinte - Agatha op bezoek en die doet dat ook weer met een gebruikelijke weerspreuk. Maar.....dat leest u morgen dan weer wel.
De H. Blasius, bisschop van Sabaste, werd onthoofd nadat hij verschillende folteringen had onderstaan (316) Deze heilige wordt in onze streken vereerd en gediend tegen allerlei kwalen : zijn naam alleen was genoeg om hem tegen winden, blaas- en maagpijnen te dienden; hij werd gegeeseld en ontveld, daarom dient men tegen de velziekten; omdat hij op het water wandelde is hij de patroon tegen de waterzucht; hij stierf samen met twee kinderen en zeven godvruchtige vrouwen, daarom wordt hij aanroepen tegen de kinderziekten; hij werd onthoofd, daarom gediend tegen de hoofdpijn. Op zijn feestdag wijdt men kaarsen tegen de keelziekten, omdat hij een kind genas dat een visgraat had in ingezwolgen. men plaatst twee kaarsen kruisgewijze onder de kin van den zieke en bidt : Door de voorspraak van den H. Blasius, bisschop en martelaar, bevrijde u God van keelziekte en alle andere kwalen, in den naam des Vaders, enz.
Vandaag zo zegt men, gaat de metsers hun een oog open. Uiteraard duidt dit gezegde op het lengen der dagen die dit vanaf heden gevoelig beginnen te doen ! En dan O.L.Vrouw Lichtmis : Reeds in de 4de eeuw werd deze feestdag met processie gevierd te Jeruzalem. Men wil nochtans dat dit feest in 544 te Constantinopel werd ingevoerd ter gelegenheid der pest die er duizende slachtoffers maakte. Volgens sommige schrijvers is dit feest het verkerstenen der heidense Lupercale, wanneer de heidenen met fakkels de straten doorliepen. Paus Gelagius stelde dan te Rome, in het jaar 494, het feest ter ere van Maria's zuivering in, evenals de processie met kaarsen die voor de goddelijke dienst gewijd waren. Niets beter dan het licht kon de woorden van de kerk aan het volk verklaren : Lumen ad revelationem gentium; het licht aan de volkeren gebracht door Maria die de Zaligmaker ter wereld bracht. In een verder "blok" vertel ik nog wat over de "gewijde kaars" Maar nu eerst plaats maken voor een erg mooie spreuk, en toepasselijk op vandaag. Het was vroeger, en misschien nu nog wel op sommige plaatsen, de gewoonte dat men vandaag "koekepanne" bakte. Vandaar dit :
" Geen vrouwke is zo arm, of ze maakt vandaag haar panneke warm. "
Lees eens hoe het vroeger was, nu heeeel lang gelden : De gewijde kaars wordt bij ons volk in eer gehouden ; geen huis of het bezit een gewijde kaars die bij verschillende omstandigheden ontstoken wordt : 1° Als iemand moet berecht worden of op sterven ligt, geeft men hem de brandende kaars in de handen, om het licht van het Geloof te bedieden dat de zieke of stervende verlichten moet. - 2° Als iemand gestorven is, eer men hem kist, laat men enige druppels van de brandende kaars in de kist vallen, alsook enige druppels wijwater. -3° Als het dondert, sproeit men gewijd water in huis en ontsteekt men de kaars, geheel het huisgezin leest het S. Jans Evangelie of de Huiszegen. - 4° De eerste dag dat men een nieuw huis betrekt, laat men enige druppels van de kaars in de vier hoeken vallen. - 5° De landman zal ook enige druppels ervan in het midden en op de vier hoeken van de hoop zaaigraan laten vallen vooraleer te zaaien. Sommige gebruiken zijn nochtans niet vrij te pleiten van wangeloof, zo b.v. het gebruik dat bestaat op Lichtmis de kaars te ontsteken gedurende de hoogmis en daarna enige druppels te laten vallen in water om te voorzeggen hoe de tarweoogst zal zijn, namelijk, wanneer die druppels op een vlasbloem gelijken zal hij goed zijn. Op deze dag vierden de Kaarsgieters hun mesdag. Vroeger, wanneer enkel kaarsen ter verlichting dienden gaven de kaarsverkopers ene versierde kaars aan hun klanten Nog Wangeloof : Te beginnen met de vader tot aan het kleinste kind dat haren heeft, branden ze de gewijde kaars tot aan de lokken; van paard tot kat gaan z' het een voor een branden.- De mensen die heden bleek zien, zullen gedurende het jaar sterven. Die tijd van vroeger toch !!!!!!
Deze maand kreeg een hele reeks namen mee waarvan de meest gebruikelijke toch DOOIMAAND is. - Verder nog SCHRIKKELMAAND - SLIJKMAAND - SPROKKELMAAND wat zuiveringsmaand betekend. - KOEKEMAAND - PANNENKOEKENMAAND en KLEIN of KORT MAANDEKE
Februari staat duidelijk in het teken van het ontluikende lenteleven en de lengende dagen ! Een eerste weerspreuk dan :
"Geeft sprokkelmaand de winter niet, hij is voor Pasen in 't verschiet. "
En dan nog nog een erg mooi spreukske of gedichtje :
DOOIMAAND Al krassen kraaien zwart en zwaar, de merel leert opnieuw zijn lied; weer bloeit en stuigt de hazelaar, de lente nadert, wanhoop niet.
