Een waterpartij , maar dan ...

Achtentwintig jaren geleden,bij het aanleggen van de tuin,wouw ik een vijver in het geheel betrekken . Veel keuzemogelijkheden voor het uitbouwen van een waterplas waren er toen nog niet ! Van vijverfolie en voorgevormde vijvers was er nog geen sprake,ja polyestervijvers aanleggen was helemaal uit den boze . Ofwel werd het een betonnen vijver of een vijver uitgewerkt in metselwerk,meer was er niet in de handel .

Na het uitgraven van een kuil van 7m x3m x 0.80m (lxbxd)werden de wanden uitgemetseld met betonstenen , waarop een net in ijzerdraad werd bevestigt om daarna alles te bepleisteren met een mengsel van cement en rivierzand , waaraan een dichtingsmiddel werd toegevoegd .

De vijver had een diepte van 80 cm en een dieper gedeelte van 120 cm,de plaats voor overwintering van de vissen . Boven de waterspiegel is 20 cm natuursteen gemetseld , heeft een mooier uitzicht aan het geheel en een veiligheid doordat er geen katten bij de vis kunnen .

Na het uitharden van het beton werd deze geschuurd met water en een bleekmiddel(uitlogen).

De vijver werd met water gevuld(9000l)met daarin enkele kilo’s keukenzout . Zo bleef de vijver nog wel enkele maanden staan zonder planten of vissen.

Na het leegpompen werd er op aanraden van een tuinman 20 cm aarde (klei,turf en gewone tuingrond) aangebracht op de bodem van de vijver vermengd met 2 à 3 kruiwagens paardenmest . In dit mengsel werden de waterplanten gepoot : gele lis,waterlelie,snoekkruid en lisdodde . De vijver werd opnieuw met leidingwater gevuld en na een tijdje groeiden de waterplanten (in zo’n bodemsubstraat)dat het een lust was .

Het water was glashelder en massa’s watervlooien kwamen zich vestigen in onze waterplas .

Tijd om eindelijk wat goudvisjes in dit biotoop los te laten . Het was een plezier te zien hoe de visjes zich tegoed deden aan de lekkernij(watervlooien).

Na een poosje had ik graag grotere vissen in onze vijver gezien en liet toe dat vrienden-vissers vissen (30 cm grote spiegel - en schubkarpers , brasem ) bezorgden uit openbare wateren . Deze dieren kwamen mijn goudvisjes gezelschap houden . Had ik nu grote vissen , in een etmaal was het heldere vijverwater omgetoverd in een groene plas waaruit wat lisdodde omhoog stak. Geen enkele vis was nog te zien , er werd in die bodem gewoeld ,sporadisch zag ik een kanjer van een karper zijn kop boven water steken happend naar een stuk brood om dan weer te verdwijnen in de smerige poel . Mijn vijvervreugde sloeg om in ergernis …

Een waterpartij , maar dan ... (deel 2)

Na een jaar moe gekeken te zijn op die troebele boel besloot ik alle vissen terug te zetten op de plaats van herkomst . Wat had ik mij op de hals gehaald ! Misschien waren er ziekten en schadelijke bacteriën meegebracht met die uit het wild gevangen vissen . Alles werd afgevoerd . De lisdodde die in een 5 mm dikwandige kuip was gepland was zo gegroeid dat de kuip ervan gebarsten was . Was mij dat een karwei om die 20 cm dikke modderige brij uit de vijver te verwijderen . Alles werd netjes opgekuist en ontsmet . Daar stond ik nu met een betonnen lege kuil , juist zoals bij de start .

Op zoek naar lectuur die toen over vis voorhanden was , las ik dat goudwinde een uitstekende vis was om een vijver te bevolken met weinig kans op ziekten , altijd te zien daar deze vissen hoofdzakelijk aan het wateroppervlak leven op zoek naar voedsel . Zo gezegd zo gedaan , 13 goudwinden van 15 cm werden in de waterplas uitgezet . Dertien ! Is dit nu een geluks – of ongeluksbrenger ? In ieder geval die nieuwe aanwinst beviel mij uitstekend . Geen grond meer in de vijver want daar had ik mijn buik van vol , Waterlelies werden in bakken gezet en aangezien goudwindes geen planten eten bracht ik ook gedoornd hoornblad in de plas .Die plant kwam mij goed uit daar deze geen grond van doen heeft om te groeien .Ik was trots met het resultaat , glashelder water , mooi drijvende leliebladeren die later prachtige bloemen gaven en dartele vis die bij warm zomerweer zo boven de waterspiegel sprongen om muggen te vangen .

Wat zei ik daarjuist over het getal dertien ! Enkele jaren heb ik van mijn waterbiotoop genoten , vissen hadden zich uitgebreid met vele kleintjes en om overbevolking tegen te gaan gaf ik de nieuwkomertjes weg aan vrienden . Mijn goudwinden waren al 25 cm groot toen het noodlot toesloeg . Op een zwoele zomeravond hadden wij van op het terras nog de speelse vis gade geslagen , niets liet vermoeden welke tegenslag mij ’s anderendaags zou te wachten staan !

De volgende morgen , door het raam kijkend naar mijn vijver , zag ik een vis bijna volledig met zijn rug boven het water uit zitten . Zuurstofgebrek was mijn eerste reactie (goudwindes vragen veel zuurstof in het water) , vlug bracht ik het vijverwater in beweging om zo zuurstof toe te voegen . Na een tijd zwom die goudwinde terug rond maar het viel mij op dat ik geen andere vissen meer zag . Wat leliebladeren opzij geduwd en inderdaad mijn vermoeden werd bevestigt : twaalf goudwindes waren verloren . Ontgoochelt en mijzelf de schuld gevend verwijderde ik de dode vissen . Ik had al eens koi vissen gezien , vond dat zeer prachtige vissen , mooi kleurpatroon , niet schuchter , maar ik had dat van mij afgezet met de gedachte : men kan toch niet alles houden . Nu had ik door deze tegenslag maar één winde meer , misschien was dit het signaal om mij de eerste koi aan te schaffen .

Het houden van koi werd voor mij een nieuwe uitdaging !

Onze eerste vijver (9000 l ) waterinhoud . Mijn eerste ontwerp van waterval ( klungelig geflanst ). Het water was door al die soorten vissen en het substraat zoals beschreven in artikel zeer troebel , echt een groene erwtensoep !

Op deze foto ziet u dat de waterval anders en beter is dan op vorige foto . Het vijverwater is hier glashelder .