Een traantje wegpinkend met het zien van de begrafenis van "Den Bompa"... moest ik natuurlijk ook terug denken aan mijn Indië en zijn begrafenissen... Toen wij pas in Chennai aankwamen moesten wij door zoveel vreemde emoties en gebeurtenissen... en de begrafenissen... t'ja... die zijn toch wel... erg... vreemd... Let wel ik spreek van 10 jaar geleden, ik veronderstel dat het momenteel toch al anders is... dat weet ik jullie te vertellen na mijn reisje naar Chennai... waar ik volgens mijn echtgenoot toch nog moet op wachten tot in 2009... Dus nog efkes tanden bijten! In elk geval... begrafenissen... Hier in België zijn die doorgaans erg triest... In Indië... verschillend... allemaal verschillend, vreemd en ook best een beetje bizar! Er zijn eerst en vooral de armen der armen... zij leven op straat... zij sterven op straat... meestal worden deze mensen gewoon (wees niet te geschokt!!) in de goot opgebrand... hetgeen de eerste keer verschrikkelijk is om zien!!!! De andere categorie, de gewone volksmensen zal ik ze dan maar noemen... welja deze begrafenissen zijn best vrolijk! Echt waar... de overledene word enorm mooi opgemaakt en met bloemen getooid op een heuze troon door de straten gedragen... gevolgd door de familie en vrienden die luidkeels zingen en dansen begeleid door tromgeroffel... de mensen zijn in trance en meestal hebben ze ook wel genoeg gedronken... her en der zijn er een soort kapelletjes... t'is te zeggen een betonnen bed met hemel... de overledene wordt daar opgelegd en na een ceremonie in brand gestoken... laat ons het ver-ast noemen... Waarna de stoet verder gaat met vieren... Zij geloven immers in véle levens... en zijn ervan overtuigd dat ze terug komen... iedere keer weer... Het bizarre aan deze begrafenissen is wel dat de familie nog een ganse week eten brengt naar de asse... voor zijn geest en een gezonde reïncarnatie... Wij hadden schuin over ons eerste huis z'on begrafenis-kapelletje en kan kan jullie verzekeren dat wij daar ongelooflijke taferelen zagen... De asse (") kan immers niet eten! Resultaat... het eten dat door de familie geofferd en gebracht werd... diende als voer voor... de véle vogels, honden, koeien, buffels en bedelaars... en ratten...
Hoe ik ook van Indië hou, dit aspect kon ik minder aan! Dat is ook één van de redenen dat ik uit ons eerste huis weg wilde...
Natuurlijk kan men ook stellen dat er in Indië werkelijk niks verloren gaat!
|